Morgunblaðið - 02.07.1985, Qupperneq 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. JÚLÍ 1985
Minning:
Þórarinn Sveinsson
framkvœmdastjóri
Fæddur 20. janúar 1925
Dáinn 22. júní 1985
Að morgni laugardagsins 22.
júní sl. andaðist í Reykjavík Þór-
arinn Sveinsson, framkvæmda-
stjóri Slippfélagsins í Reykjavík,
rúmlega sextugur að aldri. Er nú
kvaddur á bezta aldri kær vinur,
skólabróðir og samstarfsmaður
um árabil. Það er sárt að sjá á bak
ljúfum dreng, sem alltaf færði
birtu, yl og gleði inn í líf okkar
samferðamanna sinna. Minning-
arnar frá æskudögum í Vestur-
bænum sækja á hugann. Þar ólst
Þórarinn upp og þar var starfs-
vettvangur hans alla tíð. Minn-
ingarnar frá skólaárunum í Verzl-
unarskóla Isiands eru ljóslifandi
og allar skilja þær eftir sig mynd
af heilsteyptum og góðum félaga.
Þórarinn fæddist 20. janúar
1925 í Viðey, sonur hjónanna
Sveins Sigurðssonar, ritstjóra
Eimreiðarinnar, er lézt 1972 og
Steinunnar Jóhannsdóttur, er lézt
1974. Þórarinn var þriðji í rðð
fjögurra systkina, en hin eru:
Oigeir, rennismiður, Sigurður,
borgarfógeti, og Þórdís Steinunn,
húsmóðir, búsett í Hafnarfirði.
Sveinn, faðir Þórarins, lauk guð-
fræðiprófi frá Háskóla íslands ár-
ið 1918, og eftir framhaldsnám
erlendis starfaði hann um skeið
við útgerðarfyrirtæki, sem rekið
var í Viðey, þar sem Þórarinn er
fæddur. Kunnastur er Sveinn fyrir
útgáfu og ritstjórn tímaritsins
Eimreiðarinnar í yfir þrjá ára-
tugi. Þórarinn ólst upp á merku
menningarheimili í Reykjavík
ásamt systkinum sínum þremur,
en tvíburasystir hans, Þórdís, lézt
barn að aldri.
Þórarinn stundaði nám í Verzl-
uparskóla íslands og útskrifaðist
þaðan árið 1944. Við vorum 60
talsins, sem útskrifuðumst þetta
vor, og er hann sjöundi úr hópn-
um, sem kveður. Hann var tryggur
skólafélagi, sem vildi hag skólans
sem mestan og fylgdist af áhuga
með starfi og lífi skólasystkina
sinna. Hann var vinsæll og hrókur
alls fagnaðar, þegar við skóla-
systkinin komum saman til fagn-
aðar og rifjuðum upp liðnar sam-
verustundir.
Að námi loknu réðst Þórarinn
til Slippfélagsins í Reykjavík, þar
sem hann starfaði óslitið til ævi-
loka. Fyrst sem fulltrúi á skrif-
stofu en frá 1968 var hann fram-
kvæmdastjóri félagsins. Er það
táknrænt fyrir lífsviðhorf Þórar-
ins, að alla sína starfsævi starfaði
hann aðeins á einum vinnustað,
eða samfleytt í yfir 40 ár. Slippfé-
lagið í Reykjavík er eitt elzta
starfandi fyrirtæki í landinu og
eitt af umfangsmestu fyrirtækjum
landsins í þjónustu fyrir skipastól
landsins ásamt miklum iðnaðar-
og verzlunarrekstri. í 17 ár veitti
Þórarinn þessu fyrirtæki forstöðu
af miklum dugnaði og ósérhlífni.
Hann var vakinn og sofinn yfir
framgangi og velgengni fyrirtæk-
isins. Því ber nú er leiðir skilur að
þakka honum órofa tryggð við fé-
lagið og fyrir störf, er seint verða
fullþökkuð.
Þórarinn var mikill gæfumaður.
Hinn 15. október 1948 giftist hann
eftirlifandi konu sinni, Ingibjörgu
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
veröa aö berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinutn skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
Árnadóttur. Hún er dóttir séra
Árna Sigurðssonar, Fríkirkju-
prests í Reykjavík, er lézt árið
1949 og konu hans, Bryndísar Þór-
arinsdóttur frá Valþjófsstað á
Fljótsdal. Ingibjörg er glæsileg
kona og húsmóðir, sem Þórarinn
unni mjög. Milli þeirra ríkti gagn-
kvæm ást og virðing, sem engum
duldist, sem þau þekktu. Heimili
þeirra stóð fyrst i húsi foreldra
Þórarins við Hávallagötu, síðan í
Skeiðarvogi, þar til fyrir 11 árum,
að þau festu kaup á húsinu
Bergstaðastræti 82 og bjuggu þar
upp frá því. Heimili þeirra ber
vott um smekkvísi og þar ríkir
góður heimilisbragur hvernig sem
á er litið.
Þórarni og Ingibjörgu varð
tveggja barna auðið. Þau eru Árni,
blaðamaður, fæddur 1950, hann á
einn son, Pétur Hrafn, og Stein-
unn fædd 1955, myndlistarmaður.
Hennar maður er Jón Ársæll
Þórðarson, sálfræðingur og blaða-
maður, þau eiga einn son, Þórarin
Inga. Börnin sverja sig í ættir for-
eldra sinna og hafa fengið í vega-
nesti hið bezta uppeldi.
Þórarinn sat í stjórn Fríkirkju-
safnaðarins í Reykjavík frá
1969—1981 og þar af formaður
síðasta árið. Veit ég, að með starfi
sínu fyrir Fríkirkjusöfnuðinn í
Reykjavík vildi Þórarinn votta
virðingu látnum tengdaföður sín-
um, séra Árna Sigurðssyni, sem
var ástsæll prestur þess safnaðar,
en lézt á bezta aldri.
Fyrir réttum fjórum árum
gekkst Þórarinn undir uppskurð
vegna sjúkdóms, er síðar varð
honum að aldurtila. Gekk sá upp-
skurður vel og átti hann fjögur
góð ár eftir það, eða þar til á sið-
astliðnu vori, er hann aftur þurfti
að gangast undir aðgerð. Vildi
hann þó fyrst geta lokið við aðal-
fund Slippfélagsins, sem haldinn
var i aprílmánuði sl. Grunaði þá
engan, sem þar var staddur,
hversu stutt var eftir af hans
hérvistardögum. Lagðist hann
stuttu síðar á sjúkrahús, og átti
ekki afturkvæmt til starfa eftir
það. Er þar nú skarð fyrir skildi.
Á kveðjustundu þökkum við
skólasystkinin úr Verzlunarskóla
Islands frá árinu 1944 Þórarni
Sveinssyni samfylgdina og sam-
verustundirnar, sem nú verma er
leiðir skilur. Ég og fjölskylda mín
þökkum Þórarni órofa tryggð og
vináttu. Við andlát hans sendum
við Ingibjörgu og börnunum,
systkinum hans ásamt Bryndísi,
tengdamóður hans, sem nú sér á
bak góðum tengdasyni, innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að styrkja þau í sorg
þeirra.
Blessuð sé minning Þórarins
Sveinssonar.
Hjalti Geir Kristjánsson
Þegar kær vinur, Þórarinn
Sveinsson, er kvaddur hinstu
kveðju streyma minningarnar
fram í hugann og þeim fylgja
birta og ylur.
Þannig var Þórarinn í öllu sínu
dagfari, frá honum streymdi slík
hlýja og góðvild að smitaði út frá
sér. Hann var Ijúfmenni jafnt
heima sem að heiman svo að ein-
stakt má teljast. Hann var einn af
þeim mönnum sem ávinningur var
að þekkja og vera í návistum við.
Við hjónin og börn okkar geym-
um í sjóði bjartar minningar um
allar samverustundirnar. Þegar
börnin voru ung var oft glatt á
hjalla, hvort sem brugðið var á
leik hjá okkur í sveitinni eða í
Skeiðarvoginum, þar sem þau
hjón Ingibjörg og Þórarinn áttu
þá heimili ásamt börnum sínum,
Árna og Steinunni. Börn okkar
geyma góðar minningar frá æsku-
árunum þegar þessar tvær fjöl-
skyldur létu ekkert tækifæri ónot-
að til ánægjulegra samverustunda
jafnt barna sem foreldra. Nú
sakna þau vinarins Þórarins sem
er þeim svo kær í minningunni,
enda var honum einkar lagið að
umgangast börn og unglinga í leik
og starfi.
Þó að við þekktum Þórarin fyrst
og fremst sem heimilisvin var
okkur vel kunnugt um hæfileika
hans og ósérhlífni í starfi. Þar
nutu sín vel persónulegir eigin-
leikar hans í umgengni og til að
leysa hin ýmsu vandasömu mál í
rekstri hjá stóru fyrirtæki.
Þessi fáu kveðjuorð eru ekki
sett á blað til þess að rekja ævifer-
il Þórarins vinar okkar. Þó er ekki
hægt að minnast hans án þess að
geta eiginkonu hans Ingibjargar
Árnadóttur, frænku minnar.
Hjónaband þeirra var svo farsælt
og hamingjuríkt að það hlaut að
vera öðrum gott fordæmi.
Frænka mín hefur nú misst
sinn trygga lífsförunaut og besta
vin. Orð eru lítils megnug til
huggunar, en ég veit að hún lítur á
það sem Guðsgjöf, að þau hjón
fengu að njóta saman 37 ham-
ingjurikra ára, sem aldrei féll
skuggi á.
Við hjónin og börn okkar send-
um frænku minni, börnunum og
fjölskyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur um leið og við þökk-
um allar góðu samverustundirnar.
Guð blessi minningu Þórarins
Sveinssonar.
Salome Þorkelsdóttir.
Kveðja frá Fríkirkju-
söfnuðinum í Reykjavík
I dag kveðjum við, um sinn, Þór-
arin Sveinsson, framkvæmda-
stjóra, sem lést um aldur fram, 22.
júní sl. á 61. aldursári, eftir
nokkra sjúkdómslegu.
Þó vitað hafi verið að hann átti
við vanheilsu að stríða um skeið,
kom andlát hans, slík harmafregn,
á óvart, ekki síst vegna hans já-
kvæða hugarfars og styrks er
hann sýndi fram til hins síðasta,
en slík voru einkenni hans í lífi og
starfi.
Þórarinn var kvæntur elsku-
legri konu, Ingibjörgu, dóttur
hinna virtu prestshjóna safnaðar-
ins, séra Árna Sigurðssonar og
Bryndísar Þórarinsdóttur. Hann
sat í stjórn Frikirkjusafnaðarins
um áraraðir, var varaformaður
fra 1972 og formaður safnaðarins
1980 til 1981 og var ein styrkasta
stoð hans. Það er skarð fyrir skildi
í söfnuðinum, að sjá á bak, yfir
móðuna miklu, svo dugmiklum
sæmdarmanni.
Samstarfsfólk Þórarins við
söfnuðinn kunni vel að meta störf
hans og mannkosti og það var
ákaflega ánægjulegt að vinna með
honum á þeim vettvangi. öll fram-
koma hans og samskipti einkennd-
ust af ljúfmennsku, hlýju og hátt-
vísi við alla menn.
Þórarinn vann mikil og góð
störf fyrir kirkjuna okkar og veitti
henni með ýmsu móti ómetanleg-
an stuðning. Hann hafði lifandi
áhuga á málefnum safnaðarins,
sem hann vann að af mikilli sam-
viskusemi og var ætíð reiðubúinn
að hlusta á skoðanir annarra með
tillitssemi og ná fram niðurstöð-
um og ákvörðunum, til heilla
kirkju og söfnuði.
Þórarinn var lítt fyrir það gef-
inn að ræða um eigin hagi heldur
leiddi hugann að og sýndi fremur
áhuga á annarra hag og velferð og
ávallt var hann reiðubúinn að
rétta öðrum hjálparhönd. Þess ber
að minnast og þakka fyrir.
Hug h'ans til kirkjunnar er
kannski best lýst með þvi að hafa
yfir orð þau er hann vitnaði til, er
hann lét af störfum formanns
safnaðarins 1981: „Fegurstu
dýrgripir kirkjunnar okkar er
fólkið sem þangað kemur." Vissu-
lega felst í þessu mikill sannleik-
ur.
„Vér stöndum á bjargi, sem bifast ei má,
hinn blessaði frelsari lifir oss hjá,
hans orð eru líf vort og athvarf í neyð,
hans ást er vor kraftur í lífi og deyð.“
(Fr. Fr.)
Guð gefi Ingibjörgu konu hans
og ástvinum þeirra styrk og bless-
un. Minning Þórarins mun lifa í
brjóstum okkar með þakklæti.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.“
(V.B.)
Kagnar G. Bernburg
Kveðja frá Félagi dráttar-
brauta og skipasmiðja
I dag verður lagður til hinstu
hvílu Þórarinn Sveinsson, fram-
kvæmdastjóri Slippfélagsins í
Reykjavík hf. Með Þórarni er
genginn góður og gegn félagsmað-
ur í Félagi dráttarbrauta og
skipasmiðja og málsvari islensks
skipaiðnaðar.
Þórarinn sat um margra ára
skeið í stjórn Félags dráttar-
brauta og skipasmiðja, og lagði
þar gott til mála. Þórarinn átti
jafnan ákaflega gott samstarf við
meðstjórnarmenn sína og starfs-
menn félagsins. Af hálfu málm-
og skipaiðnaöarins var hann val-
inn til ýmissa frekari trúnaðar-
starfa, m.a. sat hann um skeið í
sambandsstjórn og framkvæmda-
stjórn Landssambands iðnaðar-
manna — samtaka atvinnurek-
enda í löggiltum iðngreinum.
Fyrir aðalfund Félags dráttar-
brauta og skipasmiðja, sem hald-
inn var fyrir mánuði, hafði Þórar-
inn lýst því yfir, að hann gæfi ekki
kost á sér til endurkjörs í stjórn
félagsins. Þótti félagsmönnum það
miður, enda Þórarinn afar vel
þokkaður. Þrátt fyrir, að við viss-
um, að Þórarinn hefði átt við
sjúkdóm að stríða, vonuðumst við
eftir því að fá að njóta félagsskap-
ar Þórarins áfram. Sú von brást.
Við í Félagi dráttarbrauta og
skipasmiðja kveðjum með söknuði
góðan félaga og öðling. Eiginkonu
Þórarins, frú Ingibjörgu Árna-
dóttur, og börnum þeirra hjóna
vottum við innilega samúð.
Félag dráttarbrauta og
skipasmiója
Jósef H. Þorgeirsson
í dag fylgjum við ágætum
dreng, Þórarni Sveinssyni, hinsta
spölinn. Ltfshlaup þessa góða
drengs einkenndist af því hve
fögru lífi hann lifði.
Það var sannkölluð gleði í
Garðastræti 36 er þau tilkynntu
hugóskir sínar Ingibjörg frænka
mín, dóttir hinna nafnkunnu
hjóna sr. Árna Sigurðssonar frí-
kirkjuprests og frú Bryndísar Þór-
arinsdóttur frá Valþjófsdal, og
hinn ungi maður Þórarinn Sveins-
son. Þá var mikið sungið við und-
irleik Bryndísar á heimilispíanóið.
Gleðin ríkti í því húsi. Það var
sannkallað vorkvöld í Reykjavik.
Þórarinn lauk námi frá Versló
og gekk að því loknu til starfa hjá
því þjóðþrifafyrirtæki Slippnum.
Þar vann hann sig upp til æðstu
starfa. Hann var ætíð mikill og
einlægur stuðningsmaður Frí-
kirkjunnar hér í bænum. Vegna
mannkosta sinna var hann kosinn
þar til stjórnarformennsku.
Það er vissulega sárt til þess að
hugsa að jafnmikill mannkosta-
maður og Þórarinn var, skyldi
ekki auðnast fleiri lífdagar.
Ingibjörgu frænku minni, börn-
um þeirra, Steinunni listakonu og
Árna blaðamanni, bið ég Guð að
styrkja. Öllum aðstandendum
Þórarins óska ég huggunar á
þungbærri sorg.
Þorkell Valdimarsson
Minning:
Auður Sigurðar-
dóttir Jacobsen
Fædd 27. mars 1948
Iláinn 23. júní 1985
í dag verður til moldar borin
fjarri æskuslóðum, í Vagi Suðurey
Færeyjum, frænka mín Auður
Sigurðardóttir, sem lést í Kaup-
mannahöfn 23. júní sl. Auður
fæddist 27. mars 1948, í Vest-
mannaeyjum og átti ég því láni að
fagna að eiga heima og alast upp í
nágrenni við hana og fjölskyldu
hennar. Hún var 3. í röðinni af 5
dætrum hjónanna Sigurðar
Auðunssonar vélstjóra og konu
hans Guðmundu Björgvinsdóttur
sem lengst af bjuggu á Kirkjubæj-
arbraut 16 í Vestmannaeyjum.
Hún ólst upp líkt og önnur börn í
sjávarplássum á íslandi við leik og
störf nátengd sjónum enda varð
það hlutskipti hennar, líkt og
margra kynsystra hennar, að
verða sjómannskona. Ung kynnt-
ist hún eftirlifandi manni sínum
Kára Jacobsen færeyskum dugn-
aðarmanni sem kom til Vest-
mannaeyja í atvinnuleit líkt og
margir landar hans á þessum ár-
um. Þau Auður giftu sig árið 1969
og hófu búskap í Eyjum, en heim-
þráin togaði í Kára og eftir
skamman búskap hér heima fylgdi
hún honum til heimalands hans og
settust þau að í Vagi og reystu sér
þar myndarlegt hús. Oft hefur
verið sagt að líf sjómannskonu á
tslandi sé erfitt, en ekki er líf fær-
eysku sjómannskonunnar léttara,
því heimilisfaðirinn er oft að
heiman svo mánuðum skiptir. En
Auður tók þessu sem sjálfsögðum
hlut, hún unni manni sínum og ein
í ókunnu landi bjó hún þeim heim-
ili af reisn og smekkvísi. Engum
blöðum er um það að fletta að oft
hefur hugur hennar leitað heim í
átthagana og til ættingja, en aldr-
ei heyrðist æðruorð af hennar
munni. Þeim Kára varð þriggja
barna auðið. Elstur er Guðmund-
ur þá Sólberg og yngst er May
Britt, sem öll eru enn í foreldra-
húsum. Þau sjá nú á bak ástríkrar
móður, sem hrifin var á brott í
blóma lífsins. Og vil ég með þess-
um fátæklegu orðum votta þeim
og Kára mína dýpstu samúð og bið
góðan Guð að blessa þau og
styrkja, einnig eftirlifandi for-
eldra og systur og þakka Auði
samfylgdina. í Guðs friði.
I»yrí