Morgunblaðið - 28.02.1986, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR. 28. FEBRÚAR 1986
--- —. ■■ ■ , ........ ---.
gátu allir blaðamenn fengið sér £ið
borða því mörg blöð og útvarps-
stöðvar telja ekki réttmætt að
þiggja fríðindi af heimaliðum. Telja
margir að slíkt hafi áhrif á skrif
blaðamanna á endanum. Ekki átti
ég í neinum vandræðum með að
þiggja málsverðinn, jafn svangur
og ég var.
Um hálftíma fyrir leik hófu
áhorfendur að nálgast sæti sín (en
stæði eru nánast óþekkt í íþrótta-
höllum eða leikvöngum í Bandaríkj-
unum). Blaðamenn og ljósmyndarar
voru að gera sig tilbúna fyrir leik,
sjónvarpsfólk var að taka viðtöl og
fjöldi tæknimanna var að undirbúa
tæki sín. Allur undirbúningur af
hendi heimaliðsins virtist hafa verið
gerður vel fyrirfram og gekk því
allur undirbúningur fjölmiðlafólks
snuðrulaust fyrir sig. Var mér
hugsað til aðstöðuleysis blaða-
manna á íslandi og hversu lítinn
gaum mörg íþróttalið heima fyrir
gefa þessum mikilvæga þætti
íþrótta. En svo er ekki í Bandaríkj-
unum, enda eru atvinnulið í íþrótt-
um mjög háð íjölmiðlum, sem
greiða háar upphæðir á ári hveiju
fyrir sjónvarpsréttindi af leikjum.
Þrátt fyrir að þetta væri leikur
í byijun keppnistímabils á föstu-
dagskvöldi fannst mér ótrúiegur
fjöldi fjölmiðlafólks á einum leik.
Þrátt fyrir allan þennan fjölda fólks
var leikmönnum algerlega haldið
frá þeim, en þjálfarar gáfu sig fría
í örfá viðtöl.
Létt upphitun
Þegar 15 mínútur voru til leiks
komu leikmenn loks inn á völlinn
til upphitunar. Aðeins nokkrir leik-
menn Phoenix höfðu tekið skotæf-
ingu klukkustund fyrir leik, en leik-
menn heimaliðsins virtust annað-
hvort mjög afslappaðir eða höfðu
rt teygjuæfingar annars staðar.
upphitun Boston-liðsins gerðu
leikmenn mikið að gamni sínu og
gerðu aðeins einfaldar skotæfingar.
Dómarar birtust rétt fyrir leik
og þegar aðeins 2 mínútur voru til
leiks reyndust áhorfendastæðin
aðeins hálffull, þó uppselt væri á
leikinn sjálfan. Aðrir blaðamenn
tjáðu mér að áhorfendur kæmu
venjulega seint á fostudagskvöld-
um. Þegar u.þ.b. 5 mínútur voru
af leiknum voru áhorfendastæðin
Seinn og klunnalegur
Þegar horft er á leik með Boston
Celtics verður ekki hjá því komist
að fylgjast með Larry Bird í leik,
jafn mikinn þátt sem hann á í spili
liðsins. Hrifning heimamanna á
honum virðist heldur engin takmörk
sett. Þetta verður enn óskýranlegra
þegar maður virðir hann fyrir sér
í leik. Bird virðist seinn og allt að
því klunnalegur á köflum, hann
stekkur ekki hátt og er ekki sérlega
snöggur. Hvað gerir hann þá svona
góðan leikmann? Jú, hann virðist
hafa sjötta skilningarvitið til að
fínna samheija og að koma sér í
fría skotstöðu. Meðvitund hans á
samhenum og hæfileiki hans á að
fínna þá fría er einstök og gerir
hann stórhættulegan. Hvort sem
hann hefur boltann eða ekki, mega
andstæðingar hans aldrei líta af
honum. Hann er mjög góður skot-
maður og er geysisterkur í vöm,
sennilega einn af sterkustu vamar-
mönnum í NBA-deildinni. Það sem
aðdáendur Celtics líkar þó best við
Bird er barátta hans hveija einustu
mínútu sem hann er inni á vellinum.
Allir þessir þættir gera það að
verkum að hann á afarsjaldan slak-
an leik. Ef skotfimin bregst um
Bird fagnar hér sigri með félaga sínum Maxwell í leik í NBA-deild
inni bandarísku.
stund, bætir hann það einfaldlega
upp með öðmm hæfileikum sínum.
í búningsherbergi
Boston
Eftir leikinn sjálfan, sem Boston
sigraði 125—101, gekk ég niður að
búningsherbergi Boston-liðsins. Þar
fyrir voru margir útvarps-, sjón-
varps- og blaðamenn/konur sem
biðu eftir að liðsstjórar hleyptu þeim
inn. Þeir tóku hinni 5 mínútna bið
með mikilli rósemi, sýnilega vanir
því að K.C. Jones, þjálfari Celtics,
segði nokkur orð við sína menn.
Lögregluþjónar voru á hveiju strái
við útgöngudyr og allt fór fram
eftir settum reglum.
Ekki var laust við að eftirvænt-
ingu gætti hjá undirrituðum að
komast í færi við stjömuleikmenn
Boston-liðsins. Þegar fjölmiðlafólki
var síðan hleypt inn reyndust leik-
menn komnir í sturtu, þannig að
þjálfarinn fékk allan skarann á sig.
Búningsherbergið sjálft reyndist
ákaflega látlaust miðað við vænt-
ingar þær sem undirritaður hafði
sem og byggingin í heild sinni. En
stemmningin á leikjum þar og sú
saga sem þessi bygging geymir, á
sér engan líka.
Eftir að hafa svifíð á nokkra
helstu leikmenn liðsins og þjálfara,
beið ég enn spenntur eftir sjálfum
Larry Bird, en hann lét hinsvegar
ekki sjá sig. Kom í ljós að hann var
ósáttur við skrif nokkurra blaða-
manna á áflogum sem hann hafði
lent í á veitingastað nokkrum dög-
um áður. Lét hann því alla blaða-
menn lönd og leið.
Þrátt fyrir að blaða- og útvarps-
fólk aðþrengdi leikmenn þegar þeir
voru að klæðast, tóku þeir þessu
öllu með hinni mestu ró. Leikmenn
gengu um hálfnaktir, greiðandi hár
sitt og talandi við hvem annan.
Fannst mér blaðamenn ásækja þá
heldur mikið á köflum, einkum leik-
mennina í byijunarliðinu, en þeir
voru sýnilega þessu vanir.
Þegar flestir leikmenn voru fam-
ir og mér ljóst að Bird myndi ekki
láta sjá sig, fannst mér tími til
kominn að hypja mig. Á útleið var
mér litið inn í leiksalinn. Þar vom
leikmenn í óðaönn að fjarlægja
parketgólfið fræga og undirbúa
Boston Garden undir íshokkfleik
næsta kvöld. Þegar út kom, tók við
hressandi haustloftið. Nú var mál
komið að ná strætó í 'oáreiðanlegt
neðanjarðarlestakerfi Bostonborg-
ar. Föstudagskvöld í útlandinu beið
mín ...
Gunnar Valgnirsson, sá erskrifaði
þessa grein, stundar framhaids-
nám i íþróttafélagsfræði við
Bowling Green-háskólann í
Bandaríkjunum. Hann eraukþess
fréttaritari Morgunbiaðsins þar í
landi og hefur skrifað um körfu-
knattleikinn i hinni geysierfiðu
NBA-deild.
* * Morgunblaðið/GV
Niður úr lofti íþróttahallanna í Bandaríkjunum hanga fánar sem á
er letrað hvaða ár heimaliðið varð „heimsmeistari“ í körfuknattleik.
Þessi mynd er úr Boston Garden, heimahúsi Boston Celtics.
Þó Larry Bird sé knár þá er
hann frekar smár ef miðað er
við Abdul Jabbar hjá Lakers. Hér
hefur Jabbar snúið á Bird og
„leggur“ knöttinn snyrtilega í
körfuna.
orðin þéttsetin. Þetta var í 225.
skipti í röð sem uppselt var á heima-
leik hjá Boston, eða allt síðan liðið
fékk Larry Bird fyrir 6 ámm. Em
núna hugmyndir í Boston um að
byggja nýjan yfirbyggðan leikvang
til að gefa fleiri borgarbúum tæki-
færi á að sjá Celtics, en nú er mjög
erfitt að verða sér úti um miða
nema löngu fyrir leikinn.
Bird vinsælastur
Klukkan 7.30 var bandaríski
þjóðsöngurinn leikinn eins og venja
er í öllum íþróttakappleilqum, hlut-
ur sem verður mjög leiðigjam fyrir
áhorfendur og leikmenn sem þurfa
að hlusta á hann oft í viku rétt
fyrir leik. Liðin vom síðan kynnt
„að hætti Bandaríkjamanna,, og var
ekki vafamál hvaða leikmaður var
langvinsælastur meðal áhorfenda.
Fólk stóð upp og hrópaði hástöfum
þegar Larry Bird hljóp inn á völlinn.
Það sem vakti mesta athygli mína
í fyrri hálfleik þar sem ég sat hátt
yfir leikvellinum, vom fánar 'þeir
sem hengdir háfa verið upp í loftinu
á Garden fyrir titla þá sem Boston
Celtics og Boston Bmins, íshokkílið
þeirra Bostonbúa, hafa unnið í
gegnum árin. Em heimamenn mjög
hreyknir af fjölda þeirra, en þetta
er siður sem tíðkast um öll Banda-
ríkin.
Leikurinn sjálfur var ekki sérlega
spennandi fyrir hlutlausan áhorf-
anda eins og mig. Einhvern veginn
vitist lið Boston ávallt hafa leikinn
undir sinni stjóm. Leikurinn var
heldur ekki jafn vel leikinn og þeir
leikir sem íslenskir sjónvarpsáhorf-
endur hafa séð undanfarin ár frá
úrslitakeppninni, enda keppnistíma-
bilið nýhafið.
Margir ritarar
í hálfleik gekk ég niður að ritara-
borði, forvitinn að bera saman
skýrslugerð og útbúnað miðað
við það sem gerist heima í
úrvalsdeildinni. Það sem
eftirtektarverðast er við
bandarískar íþróttir er
hversu ýtarlegar tölulegar
upplýsingar em teknar í
öllum íþróttum. Á ritara-
borðinu í Boston Garden
taldist mér 10—11 ritarar
taka hinar ýmsu tölur
niður. Tjáðu mér blaða-
fulltrúar Celtics að
engin hætta væri á rit-
aramistökum í NBA-
deildinni, þv? ritarar
bæm oft tölur sínar
saman í hveijum leik.
Stjómborð leikklukkunn-
ar er ákaflega einfalt, sem
og leikskýrslumar sjálfar,
en við stjómina á þeim vom
þaulreyndir starfsmenn sem afai
sjaldan gera mistök.