Morgunblaðið - 23.04.1986, Qupperneq 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. APRÍL1986
„hdr er reikn/rvgun'Art. Hann ae.ttí ah
frcdda. þér fez- drgkJcju og reykiingum
i' nokJcro. mÁnuí&i."
V'k
.x
Ég sting upp á þvi að þú segir Svo skrifar þú þetta 800 sinnutn
mér hvernig þinn dagur hafi þvi ég má ekki bruðla með
liðið og ég sleppi að segja frá skrifpappír skólans.
HÖGNIHREKKVISI
Að treysta náunganum
Óhamingjusamur ellilífeyris-
þegi skrifar:
Það hefur mikið verið rætt og
ritað um hið svokallaða okurmál.
Mörg blaðanna hafa ekki látið sitt
eftir liggja að blása það út, og
gera hlut þeirra manna sem verst-
an, sem voru svo ógæfusamir að
ávaxta fé sitt hjá þessu fyrirtæki,
Verðbréfamarkaðnum, Hafnar-
stræti 20.
í nokkrum blaðanna síðustu
daga er þrástagast á því og þess
jafnvel krafíst að birta skuli nöfn
allra þeirra mörgu manna, sem
skiptu við ofangreint fyrirtæki.
Sjálfsagt eru margir sem eru
vel kunnir viðskiptalífínu, sem
gert hafa sér grein fyrir, hvað
þama fór fram.
En það munu einnig vera þó
nokkrir menn og konur sem komin
em langt yfír ellilífeyrisaldurinn,
sem einnig hafa lent þama af
ýmsum ástæðum. Þessi hópur,
sem kannski er kominn nálægt
áttræðisaldrinum, þekkir ekki
heim viðskiptalífsins. Það er
ruglað í þeim fmmskógi auglýs-
inga um gylliboð hárra vaxta og
fríðinda sem í boði em. Margir
hafa því í fáfræði, hugsunarleysi,
ellisljóleika og áeggjan annarra
glapist inn á þessa braut í þeirri
trú að það væri allt eins og bera
bæri hjá þeim stofnunum sem
tækju að sér að ávaxta fé almenn-
ings. Gamla fólkið er alið upp við
að treysta náunganum.
Margt af þessu fólki hefur
unnið hörðum höndum til þess að
spara til elliáranna, haft þetta fá
á lausu um tíma, verið að hugleiða
íbúðaskipti, minnka við sig eða
annað, sennilega skammtímavið-
skipti til að hafa féð ávallt tiltækt.
Það er mikið áfall fyrir gamal-
menni, sem er kannski ekki heilsu-
hraust fyrir, að missa aleiguna á
þennan hátt. En meira áfall er
það þó að missa gott mannorð og
vera opinberað með nafnbirtingu
í þeim blöðum, sem lifa á því að
velta sér upp úr og selja sögur
um ógæfu meðborgaranna í þessu
okkar litla samfélagi.
Ég leyfí mér fyrir hönd þeirra
gamalmenna, sem hafa verið svo
óhamingjusöm að lenda í þessu
máli, að vegna þeirra fáu æviára
sem það á ólifað, vegna nánustu
ættingja, bama og bamabama,
sem em viðkvæm vegna foreldra,
afa og ömmu, að því verði hlíft
við að nöfn þeirra verði birt og
því verði gefínn kostur á lokuðum
réttarhöldum. Þeim blöðum, sem
velta sér upp úr ógæfu þessa fólks,
mun ekki verða gæfa að þeim
Júdasarpeningum sem þau fá í
aukinni sölu.
Ég beini orðum mínum til dóm-
ara í þessum málum. Þið hafíð lög
til þess að fara eftir, sem ber að
virða. Þeim má sjalfsagt beita af
hörku og mildi.
Það er einnig til önnur hlið á
málunum, hin mannlega hlið. Það
má einnig nota hana.
Sýnið tillitssemi við þetta fólk
og minnist þess á elliárum ykkar.
Einn óhamingjusamur ellilíf-
eyrisþegi
Svar borgarsljóra
í dálkum „Velvakanda" í Morg-
unblaðinu nýverið birtist grein um
nauðsynlegar lagfæringar á gang-
stétt við Birkimel o.fl.
Bréfritari bendir réttilega á, að
umbóta sé þörf á þessu svæði.
Reiknað hafði verið með, að bygg-
ing Þjóðarbókhlöðunnar og frá-
gangur lóðar austanvert við Birki-
melinn gengi fjótar fyrir sig en raun
hefír orðið á. Var þá fyrirhugað að
endurbyggja Birkimelinn, gera
kanta beggja vegna, leggja niður-
fallalögn að austanverðu ásamt að
gera gangstéttir báðum megin
götunnar. Þar sem upplýst er, að
enn verði nokkur dráttur á lóðarfrá-
gangi er í ráði að skipta þessu
verkefni.
Niðurföll í vesturkanti verða flutt
og þar verður gangstéttarkantur
og gangstéttin endumýjuð ásamt
gróðurbelti. Austurkanturinn verð-
ur látinn bíða eftir lóðarfram-
kvæmdum, þar sem vinnuvélar
myndu eyðileggja kant og gang-
stétt.
Nú í sumar verður strax hafíst
hánda við lagfæringar á graseyj-
unni í Hringbrautinni á móts við
Birkimelinn og gerð gangbraut yfír
hann á móts við gatnamótin.
Davíð Oddsson,
borgarstjóri.
Ekki allt sem
stendur á prenti
Það er ekki allt satt sem stendur
á prenti, og fékk Velvakandi að
fínna fyrir þvi nýlega, þegar hann
fletti upp í símaskránni. Þar stendur
að upplýsingaþjónustan Miðlun
starfí í Tryggvagötu 10. Öm Þóris-
son, framkvæmdastjóri Miðlunar,
hafí samband við Velvakanda og
upplýsti að fyrirtækið hefði flutt
starfsemi sína síðastliðið haust, á
Ægisgötu 7. Síðan þá hefur ekki
komið út ný símaskrá og því rétt
að láta nýja símanúmerið fljóta
með. Það er 91-622288.
Kveðjur,
Velvakandi.
Víkverji skrifar
„EG SKAL VEPX4 DyNUNNI H/ANS
HÖ3NA UPPÁ É4E> AE> ÞEJK VINNA '
Þjóðleikhúsið hefur uppi áform
um að sýna ópemna Tosca
eftir Puccini næsta haust. Óperan,
sem var fmmflutt í Rómaborg árið
1900, hefur aldrei verið sýnd hér á
landi. Víkveiji sá hana í ópemnni
í Stokkhólmi á dögunum, var það
497. sýning verksins þar. Tosca var
fmmsýnd í Stokkhólmi 1904, í
Helsinki 1905, Osló 1908 og Kaup-
mannahöfn 1910. Og nú, 1986,
hillir sem sé undir að íslenskir
ópemundendur fái að sjá verkið á
sviði Þjóðleikhússins.
í skrá Stokkhólms-ópemnnar um
Toscu má lesa, að fram til ársins
1963 var verkið sýnt með upphaf-
legum leiktjöldum frá 1904, alls 349
sinnum. Segir, að tjöldin hafí verið
orðin nokkuð snjáð undir lokin. Hér
skal engum getum að því leitt, hvort
Þjóðleikhúsið eigi eftir að nýta þau
leiktjöld, sem það lætur nú gera
fyrir Toscu til ársins 2046. En þessi
lýsing á því, hvemig Stokkhólms-
óperan heldur sama verki á dagskrá
sinni ár eftir ár og hefur því kost
á að bjóða fjölbreytt úrval af óper-
um á ári hverju, er fjarlægur
draumur hér á landi.
Víkveiji hafði ekki gert neinar
ráðstafanir til að útvega sér miða
í óperuna, áður en hann hélt til
Stokkhólms. Skömmu fyrir sýningu
var unnt að kaupa miða á þægileg-
um stað fyrir 100 s.kr., eða 570
kr. íslenskar. Raunar er unnt að
fara í ópemna fyrir 20 kr. sænskar
eða 114 kr. íslenskar, en þá er setið
uppi undir glæsilegu ópemloftinu
og undir heppni komið, hvort sviðið
sést allt eða lítið sem ekkert af því.
Fiðluleikarinn frægi Anne-
Sophie Mutter var í Stokkhólmi
þessa daga og lék Mendelssohn-
fíðlukonsertinn með sinfóníuhljóm-
sveitinni í Hamborg í Konserthuset,
en einmitt þar em Nóbelsverðlaunin
afhent ár hvert. Var þetta í fyrsta
sinn sem Anne-Sophie Mutter lék
í Stokkhólmi, en hún kom hingað
til lands síðastliðið haust og lék á
tvennum tónleikum, fiðlukonsertinn
eftir Brahms og Arstíðimar eftir
Vivaldi.
Miðamir á þessa tónleika seldust
eins og heitar lummur, en vegna
heppni og greiðvikni kunningja gat
Víkveiji orðið sér úti um miða á
þá. Verðlagið á tónleikamiðanum
var hærra en aðgangseyririnn að
óperanni. Þar sem Víkveiji sat í
Konserthuset kostaði miðinn 250
kr. sænskar eða 1425 kr. íslenskar.
Líklegt er, að þetta háa verð megi
rekja til þess, að hið opinbera í
Svþjóð hafí ekki lagt mikla fjármuni
af mörkum vegna heimsóknar
hljómsveitarinnar frá Hamborg.
Annars var þessi vika, þegar
Anne-Sophie Mutter lék í Konsert-
huset, gleðitími fyrir áhugafólk um
fiðluleik í Stokkhólmi, því að kvöldið
fyrir tónleika hennar hélt Itzhak
Perlman, fíðluleikari, einleikstón-
leika í Berwaldshallen. Þar var
aðgangseyrir 150 kr. sænskar eða
855 kr. íslenskar.
í von um að einhveijum fínnist
fróðlegt að kynnast því, hvemig
Svíar verðleggja listflutning í landi
sínu birtir Víkveiji þessar tölur.
Hann gerist hins vegar ekki svo
djarfur að leggja mat á þær kræs-
ingar, sem listamennimir höfðu
fram að færa.
Okkur finnst mörgum hér á
landi nóg um, þegar Svíar og
aðrir Norðurlandabúar gagnrýna
okkur fyrir „ameríkaniseringu".
Teljum við, að með hliðsjón af
enskum orðum í daglegu máli Dana,
Svía og Norðmanna geti þeir að
minnsta kosti ekki kastað steini að
okkur vegna mengunar íslenskrar
tungu.
Fyrir tilviljun heyrði Víkveiji
lokaorð í umræðum í sænska út-
varpinu um ensk áhrif í sænsku.
Þar sagði viðmælandinn, að hann
hefði töluverðar áhyggjur af því,
hvemig enskan festi rætur hjá
bömum. Hann spurði útvarpsmann-
inn að því, hvort hann hefði ekki
heyrt það, sem sænskur smástrakur
segði, ef hann missti eitthvað ofan
á tána á sér, þeir hrópuðu „Shit!“
upp á ensku.
Víkveiji minntist þess, að hann
hefði einmitt orðið var við sömu
notkun þessa enska blótsyrðis hjá
strákum hér á landi. Þá er einnig
vert að gefa gaum að notkun ensku
sagnarinnar to joke meðal íslenskra
bama. Taki Víkveiji rétt eftir nota
þau sögnina, sem þýðir að gera að
gamni sínu, á þann veg, að hún þýði
það sama og íslenska sögnin að
plata. „Ég er bara að djóka,“ er
sagt í prakkaratón.