Morgunblaðið - 18.05.1986, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR18. MAÍ1986
28 C
/
„ Eg Sagh\ honum c& Kitta.
mig und'ir lcLukkunni hérá fcorginu."
Þetta er tilk. frá gjald-
heimtunni!
Með
morgunkaffinu
Eru þessir ótrúlegu síma-
reikningar einu meðmæl-
in vegna ritarastarfans?
HÖGNIHREKKVÍSI
Góð reynsla af Gæslunni
Yelvakandi góður.
Ég undirritaður vil leyfa mér að
koma á framfæri reynslu minni og
kynnum af Landhelgisgæslunni.
Árin 1972—1973 starfaði ég sem
háseti á varðbátnum Hval-Tý.
(Hvalveiðiskip sem hafði verið feng-
ið til gæslustarfa vegna útfærslu
fiskveiðilögsögunnar í 50 mflur).
Þama kynntist ég úrvalsfólki.
Vegna ummæla Jóns Sveinssonar
sem fyrrum starfaði í norska hem-
um, um áfengisneyslu, aga- og
stjómleysi á varðskipinu Tý get ég
ekki orða bundist. Eg hef allt aðra
sögu að segja. Það vill svo til að
skipstjóri á Hval-Tý þegar ég var
í áhöfninni, var enginn annar en
Helgi Hallvarðsson, maður sem ég
hef æ síðan borið mikla virðingu
fyrir vegna mikilla hæfileika hans
sem skipstjómarmanns. Sama get
ég sagt um aðra yfirmenn skipsins.
Um æfingar og aga á þessum
tíma vil ég segja þetta:
Strangar æfingar fóm fram
undir stjóm Sigurðar M. Þorsteins-
sonar þáverandi þjálfara lögregl-
unnar og voru þær taldar henta
varðskipsmönnum á þessum tíma.
Um borð í skipinu var kynnt og
æfð meðferð öryggistækja svo sem
slökkvitækja, línubyssu, gúmbjörg-
unarbáta o.fl.
Ölvaðan mann við störf um borð
í Hval-Tý á árunum 1972—1973
kannast ég ekki við að hafa séð.
Þama vom hörkuduglegir og
traustir menn að sinna vandasöm-
um skyldustörfum, oft við erfiðar
aðstæður, þar sem þeir áttu í höggi
við „breska ljónið". Árangurinn
varð sá sem öll þjóðin þekkir.
Stjómandi varðbátsins, Helgi
Hallvarðsson, sýndi og sannaði á
þessum tíma hve hæfur skipstjórn-
armaður hann er.
Þorskastríðin hefðu aldrei unnist,
björgunarstörfum hvers konar og
aðstoð við skip í háska hefði ekki
verið hægt að sinna ef varðskipin
hefðu verið mönnuð agalausum,
ölvuðum og æfingalausum skip-
verjum.
Það tekur mig sárt að lesa gagn-
rýni Jóns Sveinssonar, þar sem
kynni mín af gæslunni vom önnur
en þar er lýst.
Eyjólfur Karlsson,
fyrrv. háseti á Hval-Tý.
Tekjuafgangur Sam-
bandsins 3,2 milljónir'
— Þá höfðu afskriftir farið fram að
upphæð 191 milljón króna — segir Erlendur
Einarsson í samtali við Morgunblaðið
Vísa vikunnar
Ég er sár yfir Sambandsins raunum,
þeir eru sognir af vöxtum og launum.
Þettamegurðarár
einar milljónir þrjár
tókst að halda í bónus af baunum.
Hákur
Víkveiji skrifar
Bandaríski auðjöfurinn dr.
Armand Hammer, sem um ára-
bil hefur haft mikil og ugglaust
ábatasöm viðskipti við Sovétríkin,
dengdi sér þangað í einkaflugvél
sinni í fyrri viku og hafði meðferðis
ósköpin öll af sjúkragögnum vegna
kjamorkuslyssins í Chemobyl.
Hann vék að velgengni sinni í blaða-
viðtali um svipað leyti og kynni
einhveijum að finnast ummæli hans
lærdómsrík.
„Ég hef staðið mig nokkuð vel
um dagana," sagði sá gamli, „svo
að menn em stundum að spyija
mig að hve miklu leyti mér finnist
ég geta rakið þetta til heppni. Ég
svara þeim að reynsla mín sé sú
að þegar ég vinni fjórtán tíma á
dag, sjö daga vikunnar, þá sé ég
hvað heppnastur."
XXX
*
Ottalega er það hjákátlegt ef
ekki beinlínis durtslegt hjá
þeim í Áfenginu hvernig þeir loka
í hádeginu og kúldrast þama inni
her manns á meðan viðskiptavinirn-
ir híma fyrir utan eins og illa gerðir
hlutir. Ef þetta væri ekki ríkisfyrir-
tæki mundu verslanimir vitanlega
einmitt vera opnar á þessum tíma,
sem er sá eini sem fjöldi manna
getur með góðu móti hagnýtt sén
verslunarstjóranum mundi fyrir
langa löngu hafa hugkvæmst að
láta mannskapinn til dæmis skipt-
ast á um að fara í mat þó að liðið
yrði kannski svolítið þunnskipað
fyrir vikið um hádegisbilið.
Nýir siðir með nýjum hermm, er
haft fyrir satt. Getur nýi húsbónd-
inn ekki losað okkur við þennan
hvimleika einokunarósið?
XXX
Nú verða ávísanir aftur gjald-
gengar þama í Ríkinu og tími
til kominn. Að vísu er „þak“ á dýrð-
inni og ávísanimir mega ekki fara
yfír þijú þúsund krónur eða sem
svarar sæmilegum birgðum í sæmi-
lega árshátíð í sæmilegum sauma-
klúbb. Menn munu að sjálfsögðu
fara í kringum þetta með því að
skrifa bara tvær ávísanir eða hafa
þær jafnvel þijár eða fjórar, en
bókstafurinn mun blífa að nafninu
til og það er auðpvitað aðalatriðið.
í umræðu um ávísanabannið um
daginn datt það uppúr einhveijum
starfsmanninum að sumir af kúnn-
unum hefðu auðvitað alla tíð fengið
að borga sitt brennivín með ávísun-
um og upplýsti maðurinn þetta rétt
eins og svona vinnubrögð væm
sjálfsagður hlutur. En því fer auð-
vitað víðsfjarri. Hvaðan kom þeim
rétturinn þarna hjá Áfenginu —
hjá þessu ríkisfyrirtæki skal undir-
strikað — að draga borgarana svona
í dilka og yfirgnæfandi meirihluti
þeirra vammlaus eins og öllum
mátti vera ljóst? Hvernig fór sú
athöfn fram? Fór það máske eftir
duttlungum afgreiðslumannsins
hveiju sinni eða var kunningsskap-
urinn ef til vill látinn ráða í þessu
landi kunningsskaparins eða lum-
uðu þeir kannski á einhvers konar
huglestrarmaskínu sem sagði þeim
á augabragði hver væri séra Jón
og hver væri bara óbreyttur Jón?
Ef þú ert staddur í verslun og
búðarmaðurinn tekur við ávlsun
frá manninum sem stendur við hlið-
ina á þér en neitar þér um sömu
þjónustu, þá er hann vitanlega þar
með að gera því skóna að þú sért
einhvers konar gallagripur, óreiðu-
maður, ótíndur skálkur. Hví skyldi
hanna ella nánast vísa þér á dyr?
í rauninni lýsir það roluskap hve
lengi menn létu bjóða sér þetta.
XXX
Hvað er eins árvisst og krían
uppi á íslandi? Menn voru að
ræða þetta yfír kaffisopanum á
dögunum og margt féll til eins og
nærri má geta. Féð kom af fjalli
og laxinn I árnar, símaskráin kom
út og síldin á miðin, þing kom
saman og þingheimur kvaddi,
mjólkurfræðingar boðuðu verkfall
og flugumferðarstjórar fóru í þessa
fýlu sína, sem leggur þá alltaf í
rúmið. Sumt komst ekki á listann,
svosem eins og loðnan: Mönnum
fannst ekki ennþá sannað svo
óyggjandi væri að við gætum reikn-
að með henni ár eftir ár.
Tvennt voru menn samt innilega
sammála um að væri eins árvisst
og krían okkar. Nefnilega í fyrsta
lagi það fyrirheit stjómmálamanna
að nú yrði bönkunum fækkað og
svo í öðru lagi sú heitstrenging að
nú yrði tekið duglega í lurginn á
skattsvikurunum.