Morgunblaðið - 08.07.1986, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚLÍ1986
19
t
David Koester
— Og hvemig fannst þér að
kenna unglingum?
„Það var stundum erfítt og
stundum skemmtilegt en mér
fannst yfírleitt skemmtilegt og ég
lærði miklu meira að tala íslensku
þar en annars staðar vegna þess
að krakkamir vom mjög strangir á
að ég talaði rétt.“
— Fyrir utan þessa kennslu í
Bolungarvík varstu víst að kenna
eitthvað meira í vetur?
„í haust kenndi ég rússnesku sem
valgrein í Menntaskólanum á
Isafirði og eftir áramót hef ég ver-
ið að kenna mannfræði í Háskólan-
um í Reykjavík og hef því orðið að
fljúga á milli aðra hveija helgi. Og
það sem ég var að kenna í mann-
fræði var einmitt um efni sem ég
hef mestan áhuga á.“
— Það vekur athygli hvað þú
talar góða íslensku. Hvað ertu bú-
inn að vera hér lengi og hvemig
hefurðu náð svona góðum tökum á
málinu?
„I fyrsta skipti sem ég kom til
Islands bjó ég í sex vikur á bæ
norður í landi en ég lærði ekki mik-
ið þá. Svo kom ég aftur 1983 og
var á námskeiði í Háskólanum fyrir
erlenda stúdenta eina önn. Síðan
kom ég í nóvember 1984 og hef
verið síðan svo að ég hef verið í
allt um 20 mánuði á Islandi."
— Og hvað tekur við hjá þér
núna?
„Ég þarf að fara að skrifa dokt-
orsritgerðina og það tekur u.þ.b.
eitt ár og ég veit ekki hvað tekur
þá við en það er möguleiki á því
að ég komi aftur til Islands."
— Og hvemig hefur þér líkað
dvölin, fólkið og annað?
„Mér hefur líkað það yfírleitt
bara vel en það er ýmislegt sem
ég sakna að heiman eins og t.d. tré
og stundum ávextir. En mér fínnst
veðrið héma ekki eins leiðinlegt og
fólk talar stundum um, það er t.d.
ekki kalt héma miðað við hvemig
veðrið getur verið í Chicago."
— Gætirðu hugsað þér að setjast
hér að?
„Ég gæti ekki hugsað mér það
eins og er en það fer kannski eftir
því hvemig möguleika ég hef á
vinnu í Bandaríkjunum. Mér fínnst
gott að búa hér en það væri kannski
ekki gott að búa héma alltaf."
Að þessum orðum mæltum
kvaddi ég þennan geðfellda Banda-
ríkjamann og óskaði honum góðs
gengis við ritgerðina.
Ber er hver að baki
nema sér bróður eigi
eftir Gísla
Kristjánsson
Gunnar Breiðfjörð Þórarinsson,
fæddur 20. ágúst 1914, varð ungur
togarasjómaður í nærri sex ára-
tugi. Brátt skipstjóri og lengi. Um
hann má lesa í bókinni Hrafnistu-
menn III. Á leið á Nýfundnaland-
smið hafði hann orðið var
blæðingar. Fyllti samt skipið en lá
svo í koju mikið á heimleið og þeg-
ar heim kom var hann lagður á
Landakotsspítala.
„Hann Tómas minn blessaður
læknirinn vildi ekki skera mig upp,
sagði að ég þyldi það ekki þar eð
ég hefði misst svo mikið blóð. Ég
var 58 ára þegar þetta henti mig.
Síðan ekkert gert nema eigrað um
hálfdauður. Annað slagið á sjúkra-
húsi. Það þýðir ekkert að kveinka
sér yfír því.“
Annars verða margir skipstjórar
bakveikir og lappalausir en það
verða þeir að þola einnig sem þræla
áratugum saman_ á dekkinu, já,
engu að síður. Ófáir hljóta þeir
margs konar meiðsl, en gætu að
líkindum margir hveijir unnið ýmis
léttari störf í landi eftir 35—40 ára
þrældóm á fískiflotanum. Það mun
Gunnar ekki ráða við eins og hann
greinir frá ástandi sínu, þrátt fyrir
óvenju hörku við sjálfan sig og ein-
beitni. Hann stóð meðan stætt var
og svo er um fleiri. Samt eru einn-
Gísli Kristjánsson
„Hví skyldi skera við
nög-1 hagsbætur ýmiss
konar til handa land-
varnarmönnum Is-
lands?“
ig fjölmargir okkar fískimanna sem
geta innt af hendi störf við sitt
hæfí. Og það á að launa þessi störf
svo að ekki sé það skömm þjóð-
inni, en svo er um mörg þau störf
sem öldruðum hafa staðið til boða
undanfama áratugi, einkum við til-
reiðslu allskonar veiðarfæra. En
skammarlega launað. í grein minni
í Morgunblaðinu 24. apríl 1986 seg-
ir m.a.: „Mennimir í mjúku hæg-
indastólunum eru að sögn örlátir á
krónumar við sjálfa sig,“ já, svo
alþjóð ofbýður.
Hví skyldi skera við nögl hags-
bætur ýmiss konar til handa
landvamarmönnum íslands, svo
sem meðal annars að gefa kost á
starfí í landi þeim er það vilja og
hafa fleiri en margan granar hlotið
margskonar meiðsl en flíka þeim
ógjama, era þannig skapi famir
kappamir. Því fínnst mér þjóðinni
bera skylda til að hafa upp á þeim
og bjóða þeim aðstoð sem er starf
við hæfi hvers og eins. Já, það er
drengileg og heilög skylda.
Grein mína í Morgunblaðinu 24.
apríl virðist mér ekki vekja neina
athygli né undirtektir og kann að
stafa af því að ég kann ekki að
gera ljóst hversu í rauninni er hér
um mikilsvert málefni að ræða. Von
mín er að þeir sem era mér færari
taki undir og veiti málinu brautar-
gengi svo þessi hugmynd komist
heil í höfn.
Ber er hver að baki nema sér
bróður eigi.
Höfundur er fyrrverandi útgerð-
armaður, nú búsettur í Hafnar-
firði.
LANDSBANKASYNING
I
00ÁRA AFMÆLl LANDSBANKA ÍSLANDS OG ÍSLENSKRAR SLÐLAÖTGAFU
28.JÚNÍ—20.JÚLÍ í SEÐLABANKAHÚSINU
tilefni 100 ára afmælis Landsbankans og
íslenskrar seðlaútgáfu hefur verið sett upp
vegleg sýning í nýja Seðlabankahúsinu við
Kalkofnsveg. Þar er m.a. rakin saga gjaldmiðils
á íslandi allt frá landnámsöld, fyrsta afgreiðsla
bankans endurbyggð, skyggnst inn í
framtíðarbankann, sýndar gamlar gullfallegar
vélar og fylgst með hvernig peningaseðill
verður til.
sýningunni verða seldir sérstakir
minnispeningar og frímerki, þar er vegleg
verðlaunagetraun og léttur útibúaleikur
og daglega eru sýndar kvikmyndir um
Landsbankann og sögu íslenskrar seðla- og
myntútgáfu.
Þá eru einnig sýnd saman opinberlega í fyrsta
sinn málverk í eigu bankans eftir marga bestu
listmálara þjóðarinnar.
Veitingasala er á sýningunni og leiksvæði
fyrir börn.
ýningin er opin virka daga frá
kl. 16.00-22.00 ogfrá 14.00-22.00
um helgar.
Við hvetjum alla til þess að sjá þessa
stórskemmtilegu sýningu.
Aðgangur er ókeypis.
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna í 100 ár