Morgunblaðið - 09.11.1986, Page 18

18 C
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 1986
EGG
á
leiklistarhátíð
Þegar því var lokið byijuðu þau
að smíða leikmyndina að Skjald-
bakan kemst þangað líka. Sú sýning
er tæknilega erfið og höfðu þau
aðeins einn dag til að gera klárt
fyrir sýningar, sem voru síðan tvær
á dag og tók hver sýning einn og
hálfan klukkutíma.
Að koma fram þetta oft var að
sögn Viðars Eggertssonar mikil
áreynsla, ekki hvað síst vegna þess
að hann flutti bæði leikritin á ensku
eða eins og hann sagði sjálfur þá
er erfítt að lifa sig inn í persónu,
sem hugsar á öðru tungumáli, en
eitt af grundvallaratriðum þess að
Einamanns leikhúsið Egg lagði land undir f ót nú í haust
og heimsótti tvær leiklistarhátíðir. Önnur var DUBLIN
THEATRE FESTIVALáírlandi og hin var NY NORDISK
SCENEKUNST haldin í Kaupmannahöfn. Þessar hátíðir
eru að ýmsu leyti ólíkar. Sú fyrri er venjuleg leiklistarhátíð,
þar sem gefur að sjá og heyra bæði ný og hefðbundin
leikrit ætluð írskum almenningi. Sú síðari er eins konar
sölusýningarhátíð haldin í tilefni af þvi, að í
Kaupmannahöfn stóð yfir þing leikhússtjóra og stjórnenda
leiklistarhátiða, sem haldin er árlega en í fyrsta skipti á
einu Norðurlandanna með það í huga að kynna leikhús í
þeim lönd. Ásamt Egg leikhúsinu var íslenski
Dansflokkurinn fulltrúi íslands í Kaupmannahöfn.
Á hátíðinni í Dublin sýndi Egg manni. Þessi hópur gekk undir
nafninu kraftaverkahópurinn, því á
þrem vikum afgreiddu þau eins og
eitt leikár. Þ.e.a.s. þau sýndu 83
sýningar og byggðu 2 leikmyndir.
Þetta þarf auðvitað skýringar
við. Sýningin Ekki ég...heldur...er
einleikur, þar sem hver sýning tek-
ur um 20 mínútur. Sérstaða hennar
er sú, að það er aðeins einn áhorf-
andi hveiju sinni þannig er þetta
einkasýning viðkomandi. Lék Viðar
samfleytt þessa sýningu, sem tekur
um tuttugu mínútur hver sýning í
fjóra klukkutíma í sex daga eða 72
sýningar á einni viku.
leikhúsið einleikinn Ekki ég...held-
ur... eða eins og verkið heitir á
ensku: Nor I...but..., sem samið er
upp úr leikritinu Not I eftir Bec-
kett af Viðari Eggertssyni. Hitt
leikritið var Skjalbakan kemst
þangað líka eftir Áma Ibsen. I
Kaupmannahöfn var aðeins hið
síðameftida sett upp.
Hópurinn, sem fór utan saman-
stóð af Viðari Eggertssyni og Áma
Ibsen leikumm og Gerlu, sem sá
um sviðsmynd og búninga og Áma
Baldvinssyni ljósahönnuði og
Margréti Guttormsdóttur tækni-
Hópurinn, sem var með i ferðinni(enduraar vora ekki með) talið frá vinstri Gerla, Arai Ibsen, Margrét
Guttormsdóttir, Viðar Eggertsson og Arai Baldvinsson.
persónan öðlist líf er að hugsa eins
og hún.
Leikritin fengn mjög
góðar undirtektir
í Dublin
í blaðinu The Irish Press frá 8.
október segir meðal annars um leik-
rit Árna Ibsen. „Leikritið Skjalbak-
an kemst þangað líka er heillandi
og sannfærandi túlkun á vináttu
skáldanna Ezra Pounds og Williams
Carlos Williams, svo ekki sé meira
sagt. Þessi styttri gerð upprunalega
verksins, sem Egg leikhúsið frá
íslandi sýnir, er skorin niður í einf-
alt form þar sem er einn leikari og
rödd á bak við og útkoman er ein-
föld og unaðslega stílhrein."
„í lok umsagnarinnar segir: Leik-
myndin er einföld en handritið er
það alls ekki. Leikurinn er engin
gleðihringekja heldur sykursnauð
pilla af ómengaðri alvöm. Þetta er
þó ánægjulegasta aðferðin, sem ég
kann til að verða döpur. Verkið
hlýtur að kveikja skáldneistann í
hveijum, sem er andspænis hörðum
vemleika lífsins. Veltið ykkur upp
úr skáldskap og njótið hverrar
mínútu í Damer leikhúsinu þessa
viku.“
í blaðinu The Irish Times frá 7.
október s.l., segir meðal annars:
„Egg leikhúsið frá Reykjavlk sýnir
stórbrotin óð um vináttu og mis-
skilning tvisvar hvert kvöld. Þetta
leikrit(Skjaldbakan kemst þangað
líka) er afar sértætt verk, sem verð-
ur enn magnaðra fyrir stórkostleg-
an leik Viðars Eggertssonar. Viðar
er einn á sviðinu allan tímann, en
háir snilldarlegt einvígi í orðum við
rödd Pounds. Uppfærslunni eykst
kraftur af hreinu líkamlegu erfiði
Eggertssonar við að ná tökum á
tungumálinu. Sýningin krefur
áhorfendur um algera einbeitingu
og það álag fá þeir ríkulega endur-
greitt. Sýningin er til marks um
æðstu trúmennsku við list leiksviðs-
ins en geldur metnaðar síns bæði
tæknilega og málfarslega. En
hreinn dramatískur kraftur gerir
sýninguna að viðburði, sem menn
skyldu ekki missa af.“
Eftir þessa miklu töm í Dublin
hélt hópurinn heim og tók upp úr
töskunum og þvoði fötin sín, pakk-
aði niður aftur og hélt svo af stað
til Kaupmannahafnar þar sem þau
sýndu Skjalbakan kemst þangað
líka fyrir leikhússtjóra hvaðanæva
úr heiminu. Að sögn Viðars var
hálf skrýtið að leika fyrir þennan
hóp, sem er afar gagnrýninn. Kom
kanski inn á sýningar í fímm mínút-
ur og var svo farin út aftur.
Eins og í Dublin fengu sýning-
amar góðar undirtektir. Hefur Egg
feikhúsið þegar þegið boð frá leik-
listarhátíðinni í Brighton næsta vor
um að setja þar upp „Skjaldbök-
una“ og er að íhuga boð frá
Bandaríkjunum og Svíþjóð.
„Annars er spuming, hvað vinnst
með því að flengjast um allar jarðir
og flytja sama leikritið aftur og
aftur," segir Viðar. „En ástæðan
fýrir því að ég vil sýna Skjaldbakan
kemst þangað líka er, að mér fínnst
hún hafa fram að færa mjög ágæt-
an boðskap. Ekki síst þessum
leiklistarhátfðum þar sem eru sam-
ankomnir leikhópar, sem stíla inn
á það að vera nógu alþjóðlegir til
þess að slá í gegn, en hafa svo
engin séreinkenni. Er ekki heilla-
vænlegra að gera eins og Williams
Carlos Williams, að rækta garðinn
sinn, vinna úr eigin jarðvegi í stað
þess að þeytast um allar jarðir og
drekka í sig allt sem fyrir ber þann-
ig að lokum nái menn ekki áttum
- eigi ekkert heimaland?"
HE.
Viðar EGGertsson í hlutverki Williams Carlos Williams á sýningu í Köbenhavneren.
Morgunblaðið/Vilborg
Kaupmannahöf n:
LJOÐATONLEIKARIJONSHUSI
Jóiuhúai.
I SÍÐUSTU viku héldu nöfnurn-
ar Margrét Bóasdóttir sópran-
söngkona og Margrét Gunnars-
dóttir píanóleikari tónleika í
Jónshúsi. Var þeim geysivel tekið
enda listakonurnar báðar mjög
hæfar hvor á sínu sviði og einkar
samhentar.
Efnisskráin á tónleikunum var
Qölbreytt og alþjóðleg og hefðu
miklu fleiri mátt njóta hæfíleika lis-
takvennanna, ekki síst félagar
Norrænu félaganna hér í borg, sem
nota félagsheimilið okkar mjög mik-
ið og setja sig ekki úr færi að njóta
íslenskrar tónlistar, ef fyrirvari
auglýsinga er nægur. Margrétarnar
fluttu lög fjögurra norrænna tón-
skálda, þar af tveggja íslenskra,
Páls ísólfssonar og Þorkels Sigur-
björnssonar og svo sænsk ljóðalög
Kerstinar Jeppson, Kvinnosánger,
og fjögur lög eftir Franz Schubert,
Hugo Wolf og Gabriel Fauré.
Margrét Bóasdóttir er Mývetn-
ingur og lærði söng við Tónlistar-
skóla Kópavogs hjá Elísabetu
Erlingsdóttur og lauk þaðan prófí
árið 1975. Sama ár lauk hún tón-
menntarkennaraprófi frá Tónlistar-
skólanum í Reykjavík. Þá stundaði
Margrét söngnám í Þýskalandi frá
1977 og lauk einsöngskennaraprófi
og lokaprófí úr einsöngvaradeild við
Tónlistarháskólann í Heidelberg-
Mannheim. Ennfremur stundaði
söngkonan sémám í Ijóðasöng við
Tónlistarháskólann í Stuttgart og
lauk því námi 1983. Margrét hefur
haldið fjölda tónleika bæði heima á
íslandi og víða um Evrópu óg er í
raun orðin mjög þekkt söngkona
heima og erlendis.
Margrét Gunnarsdóttir er ísfírð-
ingur að uppruna og búsett þar nú.
Hún hóf tónlistarnám ung að árum
hjá Ragnari H. Ragnar, en nam svo
við Tónlistarskólann í Reykjavík og
var nemandi Árna Kristjánssonar.
Margrét dvaldi í sex ár við fram-
haldsnám í Amsterdam og lauk
þaðan tónlistarprófí 1984. Einnig
hún hefur tekið þátt í og haldið
tónleika margsinnis og víða um
lönd.
Skal listakonunum þökkuð kom-
an í félagsheimilið í Jónshúsi, en
fyrr á ferð sinni sungu þær og léku
fyrir íslendinga í Svíþjóð.
G.L.Ásg.