Morgunblaðið - 15.03.1987, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. MARZ 1987
Séra Svavar A. Jónsson
Er kristniboð
nauðsynlegt?
Samband íslenskra kristniboðs-
félaga, SIK, eru landssamtök
lítilla félaga áhugafólks, sem
starfa innan Þjóðkirkjunnar. Þau
hafa að markmiði að efla kristni-
boð á íslandi og meðal heiðinna
þjóða. Kristniboðsfélög eru starf-
andi víða á landinu og standa
öllum opin.
A fyrstu áratugunum studdi
SÍK einkum starf íslenskra
kristniboða í Kína, en árið 1953
sendi það í fyrsta sinn kristniboða
til Eþíópíu (Konsó) og árið 1978
til Kenýa (Pókot). Þar hafa þeir
byggt upp kristniboðsstöðvar og
íslenskir kristniboðar eru þar að
störfum.
í augum flestra er kristniboð
mjög framandi hugtak. Það
minnir e.t.v. á einhver atvik úr
löngu lesnum Biblíusögum.
Stundum læðist sú hugsun líka
að okkur að kristniboðar séu
hreinlega að raska meiiningu ann-
arra þjóða. En hvað vitum við um
þessar þjóðir? Hvemig tekur fólk-
ið boðuninni um kærieika Krists?
Hvaða breytingar eiga sér raun-
vemlega stað í lífí þessa fólks.
í tilefni kristniboðsviku þeirrar
sem SÍK stendur fyrir og hefst í
KFUM-húsinu við Amtmannsstíg
í kvöld þótti okkur ekki úr vegi
að taka kristniboða tali. Ragnar
Gunnarsson hefur undanfarin ár
starfað sem kristniboði í Kenýa
(Pókot-héraði) ásamt konu sinni,
Hrönn Sigurðardóttur.
— Hvað veldur því að ungur
maður frá íslandi, nýkominn
úr háskóla, ákveður að gerast
kristniboði í Kenýa?
Aðalástæðan er sú að við hjón-
in teljum okkur kölluð til þessa
starfs. Það var fyrir boðun Guðs
orðs, sem ég mætti þeirri köllun.
Stjóm Kristniboðssambandsins
var fús að senda okkur, enda var
þörf fyrir nýtt fólk til að senda
til starfa í Kenýu.
— Hvers vegna telur þú
nauðsynlegt að boða Pókot-
fólkinu kristna trú?
Jesús Kristur hefur sjálfur falið
lærisveinum sínum að fara og
flytja öllum þjóðum þær fréttir
að hann sé frelsari mannanna.
Jesús kallar okkur til samfélags
við Guð og er um leið sá, sem
hefur rutt öllum hindmnum úr
vegi fyrir því, að við getum kom-
ið til Guðs. Pókot-fólkið er ij'ar-
lægt Guði, Guð sjálfur er
fjarlægur að þeirra mati. Eitthvað
kemur í veg fyrir eðlilegt sam-
félag við Guð. Það þekkir ekki
Jesú, né kærleika hans. Það telur
sig meira og minna vera á valdi
illra afla og anda, sem það ótt-
ast. Því líður illa og eymdin hreint
og beint skín úr andliti þess oft
á tíðum. En sá sem hefur ekki
sjálfur staðið andspænis heiðninni
og horfst í augu við hatur, grimmd
og miskunnarleysi hennar, á erfítt
með að skilja þetta.
Vegna ýmissa áhrifa utanfrá á
sér stað mikil upplausn meðal
þessa fólks. Aukin menntun, heil-
brigðisþjónusta, samgöngur,
verslun, ný tækni og margt fleira
breytir hugsunarhætti fólksins.
Þetta er allt mikilvægt að mati
yfirvalda, eigi fólkið að geta lifað
mannsæmandi lífí í stað þess að
dragast æ meira aftur úr. Vegna
þessa snýr margt ungt fólk baki
við trú og hefð foreldranna og
stendur eftir án lífsgrundvallar, í
tómarúmi, án trúar og siðgæðis.
í trúnni á Jesúm Krist eignast
fólkið nýjan lífsgrundvöll og festu
í lífínu. Það er mikilvægt eigi það
að geta lifað góðu lífí í framtíð-
inni og notið þeirra gæða sem það
á og eignast. Án trúarlegrar festu
blasir spillingin við.
— Sérðu starf þitt bera
ávöxt?
Það er ekki vafamál að starfíð
ber ávöxt. Það á bæði við um
boðun trúarinnar og það þróunar-
starf sem við vinnum að. Fólkið
lifír betra lífí en áður og við höfum
mörg dæmi um það. T.d. hvemig
sú fræðsla sem við höfum veitt á
sviði heilsugæslu hefur komið í
veg fyrir óþarfa erfíðleika og
þjáningu. Safnaðarstarfíð vex
einnig. Við komumst ekki yfír að
sinna því, sem við þyrftum að
sinna í að boða Guðs orð. Það er
líka mjög ánægjulegt að sjá
hvemig fólk breytist. Þegar það
kemst til trúar fyllist það gleði
og kærleika í stað ótta, vonleysis
og grimmdar.
Hins vegar vil ég benda á að
starfíð er ekki einungis mitt eða
„Við reynum að vera vakandi fyrir því að kirkjan verði eðlilegur
hiuti samfélagsins, þar sem hún á heima, en ekki aðskotahlutur
frá Vesturlöndum," segir Ragnar Gunnarsson, kristniboði.
Kristniboðsvika í Reykjavík
Dagana 15.—22. mars
verður haldin kristniboðsvika
í Reykjavík. Hún hefst með
samkomu í húsi KFUM og
KFUK á Amtmannsstíg 2b,
sunnudagskvöld kl. 20.30.
Þriðjudag verður sam-
koma í safnaðarheimili
Árbæjarkirkju, miðvikudag í
Seltjamamesskirkju og
fimmtudag í Bústaðakirkju.
Þijár síðustu samkomurnar
verða svo aftur á Amt-
mannsstíg 2b. Á samkomun-
um verður kynning á starfí
íslenska kristniboðsins, hug-
vekjur og fjölbreyttur söng-
ur. Yfírskrift vikunnar er
Nýtt líf — Ný von.
Fræðsla kvenna er mikilvægur þáttur í starfi kristniboðsins. Auk
biblíufræðslunnar er konunum kenndur saumaskapur, ýmislegt
um sjúkdóma og heilsuvernd. Einnig er mikilvægt að fræða um
mataræði, en hjá flestum er það mjög fábrotið.
Þessi drengur hefur lært að lesa og getur fylgst með söngnum
í kirkjunni. Söngurinn er ríkur þáttur í lífi Afríkubúa. Tónamir
eiga rætur sínar í hefð þeirra og menningu og klappað er af
krafti í takt við hljómfallið. En innihald söngsins er nýtt, hann
er um Jesúm.
okkar. Þetta er starf þeirra sem
biðja fyrir því og styðja það.
Framgangur starfsins fer einnig
mjög eftir því hvemig samstarfs-
fólk við höfum. Án þess gætum
við lítið gert.
— Hvað er það, sem hinir
kristnu í Pókot eru í mestri
þörf fyrir með framtíðina í
huga?
Fræðsla er lykilorðið í því sam-
bandi, bæði hvað snertir þróunar-
og boðunarstarf. Þess vegna
leggjum við mikla áherslu á skóla-
starf og fullorðinsfræðslu. Þannig
er mikið fyrirbyggjandi starf unn-
ið. Hinir kristnu þurfa að læra
að þekkja Biblíuna. Vandinn er
sá, að margir eru enn ólæsir.
Meðal þeirra notum við sérstakar
Biblíumyndir, sem hafa verið
teiknaðar með líf og aðstæður
ólæsra Afríkubúa í huga. Fólk
sem fer á skímamámskeið fær
myndir og safnar þeim saman í
bók sem verður þeirra Biblía.
Þess vegna þarf að kenna sögum-
ar vel. Þetta gengur ágætlega því
að fólkið er vant því að læra sög-
ur. Þannig hefur boðskap hverf-
andi kynslóðar verið komið áfram
til hinnar ungu. Það er þeirra
aðferð. Einnig er mjög hentugt
að nota snældur í starfí meðal
þessa fólks.
Við vinnum markvisst að því
að söfnuðirnir verði sjálfstæðir og
geti staðið á eigin fótum sem
fyrst. Það þarf að mennta prédik-
ara, presta og aðra sem bera
ábyrgð á og hjálpa til í starfínu.
Fólkið þarf að læra að bera uppi
starfið fjárhagslega. Við reynum
að vera vakai<di fyrir því að kirkj-
an verði eðlilegur hluti samfélags-
ins, þar sem hún á heima, en
ekki aðskotahlutur frá Vestur-
löndum. Allt starfíð er rekið í
nafni lúthersku kirkjunnar í
landinu og í samstarfí við yfír-
stjóm hennar.
— Nú er að hefjast kristni-
boðsvika hér í Reykjavík. Hver
er tilgangurinn með slíkri viku?
Tilgangurinn er að vekja at-
hygli á starfi kristniboðssam-
bandsins og kynna það. Þannig
vonumst við til að fleiri en áður
kynnist því og vilji vera með í því
að biðja fyrir því, styðja það og
taka þátt í því. Við vonum líka
að samkomumar verði þeim, sem
hafa verið með í þessu starfí á
einhvem hátt, hvatning til frekari
dáða. Á hverri samkomu er hug-
leiðing, stutt ávarp og kynning á
kristniboðsstarfinu og fíölbreyttur
söngur. Einnig verður tekið á
móti gjöfum til starfsins, en fjár-
hagsáætlun þcssa árs er upp á
7,5 milljónir.
Yfírskrift vikunnar er: „Nýtt líf
— ný von.“ Trúin á Jesúm Krist
gefur okkur nýtt líf í samfélagi
við Guð og nýja von. Það sama
gerist í kristniboðsstarfínu. Fólk
iosnar úr ótta og vonleysi heiðn-
innar og eignast nýtt líf og nýja
von.
Peningar og
kristniboð
Það er alltaf verið að sníkja.
Okkur óar við öllum sníkjudýr-
um og kvörtum undan ágengni
þeirra. En hvað er verið að
sníkja og hversu mikið gefum
við?
„Happdrættismiðar fyrir
180 milljónir í mars, miðar
fyrir 70 milljónir um eina
helgi“. Þessi baksíðufrétt
Morgunblaðsins sl. miðviku-
dag stakk mig. Mörg lítil
líknarfélög beijast í bökkum
með að láta fjárhagsáætlanir
sínar standast, og þá er t.d.
bara verið að tala um örfáar
milljónir fyrir heilt ár, en að
baki liggur stórmerkt líknar-
starf.
Ég lít í eigin barm. Á árinu
hef ég eytt fleiri krónum í
skyndihappdrættismiða en
beinar gjafir til líknarmála.
Hvers vegna? Svar: sjálfs-
elska. Ef ég vinn í happdrætt-
inu fæ ég sjálf eitthvað upp
í hendurnar. Ég græddi. Én
ef ég eyði peningum í líknar-
mál er það „tapað fé“, engir
vinningsmöguleikar.
Hvað munar okkur um að
gefa nokkur hundruð krónur
annað slagið, þó svo að við
fáum ekkert í staðinn? Aðrir
njóta þess.
Vissulega eru ýmis happ-
drætti í þágu líknarmála, en
það er þessi hugsun sem að
baki liggur sem vekur spurn-
ingar. Ég borga ekki málefnis-
ins vegna heldur vegna
vinningsmöguleikanna.
Fjárhagsáætlun kristni-
boðssambandsins 1987 er 7,5
milljónir króna. Það væri ekki
mikið vandamál að fá það fé
fljótt inn ef „SÍK“ hefði t.d.
aðgang að Lottó 5/32. En það
er heldur ekkert mál að safna
því fé saman ef við sýnum
einu sinni smá framtakssemi
og náungakærleika. SÍK hefur
gíróreikning nr. 651001.