Morgunblaðið - 15.03.1987, Síða 58

?aor ?r jnTOAaTÍmíTT? fflGA*tctVTTTOílOM
58 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. MARZ 1987
+
Sambýlismaöur minn, sonur okkar og faöir,
EINAR ÍSFELD KRISTJÁNSSON,
Bleikjukvísl 3,
andaöist í Landspítalanum 12. mars.
fris Arthursdóttir,
Kristján Benediktsson,
Ólöf ísfeld
og börn hins látna.
t
Útför móöur minnar og tengdamóöur,
GUÐBJARGAR SANDHOLTS,
Reynimel 31,
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 16. mars 1987 kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaöir, en þeim sem vildu minnast hennar
er vinsamiegast bent á líknarstofnanir.
Þórhildur Maggf Sandholt, Gfsli Sigurbjörnsson.
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN HALLSTEINSDÓTTIR,
áöurtil heimilis á Leifsgötu 14,
veröurjarösunginfrá Hallgrímskirkju þriðjudaginn 17. marskl. 13.30.
Þeir sem vilja minnast hinnar látnu vinsamlega láti liknarstofnan-
ir njóta þess.
Guöný T ómasdóttir,
Steinunn Tómasdóttir, Armann Guönason,
Hallsteinn Tómasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Útför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
SIGURVEIGAR STEINGRIMSDÓTTUR,
Álfaskeiði 43,
Hafnarfiröi,
fer fram frá Hafnarfjaröarkirkju þriðjudaginn 17. mars kl. 15.00.
Ólafur Jóhannesson,
Hólmfrfður Jóhannesdóttir,
Ólafía Þormar,
GunnarJóhannesson,
Guörún Jóhannesdóttir, Kári Þórisson
og barnabörn.
Bergþóra Þorvaldsdóttir,
Ingi Ingimundarson,
Kári Þormar,
Útför
+
JAKOBS GÍSLASONAR,
fv. orkumálastjóra,
fer fram frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 17. mars kl. 13.30.
Sigrfður Ásmundsdóttir,
Gfsli Jakobsson, Johanne Jakobsson,
Jakob Jakobsson, Moira Jakobsson,
Ásmundur Jakobsson,
Aöalbjörg Jakobsdóttir, Hallgrfmur Geirsson,
Steinunn Jakobsdóttir.
+
Maöurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HALLDÓR BACHMANN HAFLIÐASON,
vólvirki,
Áifheimum 68,
veröur jarðsunginn frá Langholtskirkju mánudaginn 16. mars kl.
15.00.
Auður Einarsdóttir,
Hulda Halldórsdóttir, Eiríkur Þorsteinsson,
Lilja Halldórsdóttir Veigele, Hartmut Veigele,
Hafliði Halldórsson, Guðfinna Hauksdóttir,
Halldór Eiríksson, Elsa Eiríksdóttir, Peter Veigele.
+
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi,
BJARNLEIFUR BJARNLEIFSSON,
blaðaljósmyndari,
Gnoðarvogi 34,
veröur jarðsunginn frá Langholtskirkju þriðjudaginn 17. mars kl.
15.00. Þeir sem vildu minnast hans láti Minningarsjóð íþrótta-
manna njóta þess (ÍSf).
Marfa G. Jóhannsdóttir,
Ólaffa K. Bjarnleifsdóttir, Magnús Sigurðsson,
Bjarnleifur Á. Bjarnleifsson, Lilja Sigurðardóttir,
Soffía H. Bjarnleifsdóttir, Snorri S. Konráðsson,
Guðmundur R. Bjarnleifsson, Ása Þorsteinsdóttir,
Erla Strand, Einar Strand
og barnabörn.
Minning:
HalldórB. Hafliða-
son vélvirkjameistari
Fæddur 16. apríl 1928
Dáínn 6. mars 1987
A morgun verður til moldar bor-
inn Halldór Hafliðason sem lést
fyrir aldur fram 6. þessa mánaðar
eftir stutt sjúkdómsstríð. Hans er
sárt saknað af fjölskyldu og stórum
vinahópi. Hinir mörgu sem við hann
áttu skipti og með honum störfuðu
í atvinnulífi og félagslífi minnast
hans fyrir eindrægni og drengskap,
sakna íþrótta- og félagsmálagarps
sem fallinn er fyrir aldur fram.
Halldór Bachmann Hafliðason
var sonur hjónanna Sigríðar Bach-
mann Jónsdóttur frá Steinsholti og
Hafliða Bjamasonar sútara frá
Skálavík en þau féllu frá fyrir hálf-
um öðrum áratug. Flestir miðaldra
Reykvíkingar þekktu hlýlegt viðmót
Hafliða en hann starfaði með Leik-
félagi Reykjavíkur um hálfrar aldar
skeið sem dyravörður og senumað-
ur. Þau hjónin bjuggu í Austurbæn-
um í Reykjavík og varð þriggja
bama auðið. Auk Halldórs eru þau
Lilja og Egill, sem bæði lifa bróður
sinn.
Halldór lærði vélvirkjun í Iðn-
skólanum í Reykjavík og Vélsmiðj-
unni Héðni og lauk prófí árið 1952.
Að því loknu hélt hann áfram störf-
um í Héðni um 12 ára skeið. Eftir
það starfaði hann hjá Ljósvirki þar
til þeir æsku- og starfsfélagar
Hannes Sigurðsson rafvirki og hann
stofnuðu fyrirtækið Töflur sem þeir
ráku til síðustu áramóta er þeir
seldu það. Þá hafði Halldór ráðist
til starfa í Landsbanka íslands þar
sem hann var húsvörður á Lauga-
vegi 77.
Halldóri lék allt í hendi. Hvenær
sem smíðaverkefni vafðist fyrir
mátti leita til hans og var þá lausn
í sjónmáli. Þá var ekki síður
ánægjulegt að koma í heimsókn á
verkstæðið til hans því þar réðu
glaðværð og hlýleiki ríkjum.
Þótt Halldór stundaði margvísleg
störf sín og áhugamál af atorku og
áhuga fór ekki mi'ili mála hver fjöl-
skyldumaður hann var, hve mikla
orku hann sótti til síns heima, eigin-
konu sinnar og fjölskyldu.
Árið 1949 gekk hann að eiga
æskuvinkonu sína, Auði Einars-
dóttur, dóttur Einars Sveinssonar
múrarameistara í Reykjavík og
konu hans Huldu Sigfúsdóttur
Bergmann frá Hafnarfirði, sem lifir
mann sinn.
Hjónaband þeirra varð ástríkt og
jafnræði með þeim hjónum. Voru
þau samtaka í lífi sínu og tóku sam-
an þátt, ekki aðeins í sundíþróttinni
heldur í margvíslegum félagsstörf-
um. Þegar Auður setti á stofn
barnafataverslun fyrir nokkrum
árum ásamt systur sinni var ekki
vafi á hvatningu og stuðningi Hall-
dórs. Þau komu sér upp fögru
heimili við Álfheima sem bar hand-
lagni þeirra og hjartaþeli vitni.
Þeim Halldóri og Auði varð
þriggja barna auðið:
Hulda tækniteiknari, f. 1949, á
Eirík Þorsteinsson trétækni hjá Iðn-
tæknistofnun. Búa þau í Reykjavík.
Eiga þau tvö börn, Halldór 15 ára
og Elsu 11 ára; Lilja textílhönnuð-
ur, f. 1953, á Hartmut Veigele
verkfræðing og búa þau í Munchen.
Eiga þau Pétur 2ja ára; Hafliði,
nýkominn frá íþróttafræðinámi í
Bandaríkjunum, f. 1960, og á Guð-
fínnu Hauksdóttur skrifstofumann.
Frá unga aldri stundaði Halldór
sundíþrótt í Sundfélaginu Ægi.
Æfði hann þar og keppti í sundi
og sundknattleik í áratugi. Voru
þau hjón saman í stjórn og forystu-
liði félagsins og Halldór formaður
á uppgangstímum 1975—80. Haf-
liði sonur þeirra varð meðal fremstu
sundmanna landsins. Var það Hall-
dóri mikil gleði er Hafliði var nýlega
ráðinn aðalþjálfari Ægis.
' En Halldór var ekki við eina fjöl-
ina felldur í íþróttum. Hann æfði
og keppti með Knattspyrnufélaginu
Val þar til hann gerðist einn af
stofnendum Þróttar á Grímsstaða-
holtinu og hélt áfram keppni með
því félagi. Síðar starfaði hann lengi
sem knattspyrnudómari og gegndi
margvíslegum trúnaðarstörfum í
samtökum dómara. Er þau Auður
kynntust golfíþróttinni hófu þau þar
þátttöku af sama áhuga og í öðru
sem þau fengust við. Notuðu þau
hvetja frístund til golfleiks hjá GR
og Golfklúbbi Öndverðamess og
keppti Halldór með eldri kylfíngum.
Við hjónin teljum það happ er
lífið bar okkur inn á braut með
Halldóri og Auði. Við Auður vorum
samstarfsmenn um árabil. Tókst
með okkur vinátta og samgangur
varð milli heimilanna sem við viljum
nú þakka. í félagsskap okkar réð
gleðin ríkjum, ávallt var gott til
þeirra að koma og þau fluttu bjart-
sýni, hlýleika og glaðværð inn á
okkar heimili. Sérstaklega var
ánægjulegt að kynnast því hve
Halldór gaf sér góðan tíma til að
ræða við yngri kynslóðina og var
boðinn og búinn til að hjálpa til við
lausn smíðaverkefna hennar.
Eitt sinn var viðfangsefni svo
stórt að við sögðum yngri syni okk-
ar að nú yrði hann að bjóða borgun.
Hann kom heim og sagði að Hall-
dór hefði tekið vel í það og sagst
Uiundu skrifa það á Ytri höfnina.
Síðar frétti ég að hann hefði skrifað
ófá verk unnin fyrir unga vini sína
á sama djúp og hlaut vináttu fyrir.
Hvorki hef ég stundað íþróttir í
nokkrum mæli né haft af mörgum
íþróttamönnum náin kynni. Þegar
íþróttaandi og sannur íþróttamaður
var nefndur vissi ég ekki vel hvað
átt væri við. Þegar litið er til baka
get ég sagt að hugtökin hafi orðið
mér ljósari eftir að ég kynntist
Halldóri.
Að skilnaði viljum við hjónin
þakka Halldóri samfylgdina og ósk-
um fjölskyldu hans þess að hún
hafi styrk í lífinu af minningunni
um góðan dreng og vammlausan.
Eggert Ásgeirsson
Á morgun er kvaddur hinstu
kveðju æskufélagi minn og vinur,
Halldór Bachmann Hafliðason, vél-
virkjameistari.
Með þessum vini mínum er geng-
inn einn sá altryggasti og besti
félagi sem ég hef eignast.
Halldór fæddist 16. apríl 1928.
Sonur hjónanna Sigríðar Bachmann
og Hafliða Bjamasonar, sútunar-
meistara og verkstjóra, og var hann
yngsta barn þeirra hjóna.
Eg kom fyrst á heimili þessara
hjóna þegar ég var 14 ára, fyrir
réttum 43 árum, var boðinn velkom-
inn og fann að það var gert af
heilum hug.
Sigríður var hlýr persónuleiki og
listfeng eins og margt ættmenna
hennar. Hafliði var af öðrum stofni,
Vestfirðingur, hraustmenni, fyrrum
farmaður, og það þegar segl voru
að hluta til notuð til framdráttar
skipa.
Halldór erfði eiginleika beggja
foreldra sinna. Hann var með af-
brigðum listfengur og eru smíðis-
gripir hans þar til vitnis, enda mjög
fær smiður og vélvirki. Ég veit að
áður en hann fór í vélvirkjanám
hafði hann gert ítrekaðar tilraunir
til að komast í hám í gullsmíði, en
því miður, það tókst ekki.
Ég kynntist Dóra þegar við byij-
uðum í gagnfræðaskóla. Ég hafði
að vísu séð þennan myndarlega
dreng áður, það bar þá þegar á
honum í íþróttum, hann var þá
byijaður að æfa sund og vinna ti!
verðlauna á því sviði.
Ævistarf Dóra varð vélvirkjun.
Hann lærði sitt fag í vélsmiðjunni
Héðni og útskrifaðist sem vélvirki
haustið 1952. í Héðni vann hann
síðan í ein 11 ár, eða þar til hann
hóf störf hjá vini sínum og æskufé-
laga, Hannesi Sigurðssyni, raf-
virkjameistara, sem þá rak
rafmagnsfyrirtækið Ljósvirkja hf.
Hjá Ljósvirkja starfaði hann síðan
sem vélsmiður þar til fyrirtækið
hætti starfsemi, en þá keyptu þeir
Hannes þann hluta sem framleitt
hafði rafinagnstöflur. Um þessa
starfsemi stofnuðu þeir síðan fyrir-
tækið TöLar sf., sem þeir ráku þar
til fyrir stuttu, er þeir seldu það.
Starfsævi sína endaði hann svo
hjá Landsbankanum, þar sem hann
meðal annars vann að ýmsu við-
haidi.
Áhugi Dóra á íþróttum var með
eindæmum. Ég held að ég fari með
rétt mál, þegar ég fullyrði að hann
hafi keppt í sundi og sundknattleik
fyrir sundfélagið Ægi í um 40 ár.
Hann var, að mig minnir, landsliðs-
markmaður í sundknattleik hátt í
tvo áratugi.
Fyrir utan sundið spilaði hann
knattspyrnu hjá Þrótti í meistara-
flokki um árabil.
Þegar hann slakaði örlítið á æf-
ingum tók félagsstarfið við. Stjórn-
ar- og formennska í Sundfélaginu
Ægi, síðan línuvarðar- og dómara-
störf í knattspymu, þar sem hann
endaði sem eftirlitsdómari.
Nú héldu margir að hann hefði
fengið nóga hreyfíngu, en það var
eitthvað annað. Þá tók golfið hug
hans allan og þá íþrótt stundaði
hann sér til óblandinnar ánægju þar
til hann var lagður inn á spítala,
þaðan sem hann átti ekki aftur-
kvæmt.
Dóri var hamingjusamur í einka-
lífi. Hann kynntist eftirlifandi konu
sinni, Auði Einarsdóttur, þegar þau
voru bæði langt innan við tvítugt.
Auður er dóttir hjónanna Huldu
Sigfúsdóttur Bergmann og Einars
Sveinssonar, múrarameistara, sem
látinn er fyrir nokkrum árum. Ég
tel, að þegar Dóri vinur minn kynnt-
ist Auju sinni hafi lífshamingju
hans verið borgið. Þau voru glæsi-
leg hjón, fríð og vel á sig komin
eftir áratugalanga íþróttaiðkun. Ég
veit að þau syntu um árabil nokkur
hundmð metra á hveijum degi og
nú undanfarin ár stunduðu þau
golf saman, þegar til þess viðraði,
og það virtist alltaf viðra.
Þeim varð þriggja barna auðið.
Elst er Hulda, tækniteiknari, gift
Eiríki Þorsteinssyni, trétækni, og
eiga þau tvö börn. Síðan kemur
Lilja, textílhönnuður, gift Hartmut
Veigle, verkfræðingi, búa þau í
Vestur-Þýskalandi og eiga einn son.
Yngstur er svo Hafliði, nýkominn
úr háskólanámi í íþróttafræðum í
Bandaríkjunum.
Mig skortir orð til að lýsa þessum
vini mínum og æskufélaga, tilfinn-
ingarnar glepja fyrir, en fáa hefi
ég þekkt sem mér hefur þótt vænna
um, þó á tími'm hafi sambandið
ekki verið daglegt, og engan þekki
ég sem hafði annan eins sálar-
þroska til að bera sem Dóri hafði.
Það var nóg að fylgja manninum
eftir smástund innan um börn og
unglinga til að sjá hvern mann hann
hafði að geyma.
Auja mín, megi góður Guð
styrkja þig, börnin ykkar, tengda-
böm og barnabörn í ykkar mikllu
sorg.
Við Obba vottum þér okkar inni-
legustu samúð við fráfall þessa
æskuvinar okkar allra.
Þórir H. Konráðsson