Morgunblaðið - 13.05.1987, Síða 50

l«rMY?rw7/
50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 13. MAÍ 1987
„É9 e/skaþig l\ka,,ás>tif\ min,
en nú verð ég <a2) fara,."
Einu sinni enn. — En
svona innlifun er óþörf.
HÖGNI HREKKVÍSI
uéé VEZE> A0 HITA A»l<5 UPP... p\£> ICVNMIST
gETÚR. 'A /HEÐAN. "
Þungarokk:
Þið látið algerlega stjórnast
Við tveir þekktustu Heavy-
frændur landsins erum búnir að fá
okkur fullsadda á því smjörkalla-
breimi og skrykki sem glymur í
eyrum landsmanna í tíma og ótíma.
Okkur finnst synd að horfa upp á
ykkur á öldum ljósvakans, og sjá
hvað þið eruð í rauninni kúgaðir,
það sem við erum að tala um er
hve fjölmiðlar þessa lands ráða al-
gjörlega ykkar auma, glataða og
jafnframt gelda músíksmekk. Þið
látið algjörlega stjómast af nokkr-
um skrykkjurum (skallapoppurum),
sem vaða uppi á Rás 2 og Bylgj-
unni og njóta þess að kúga ykkur
og horfa upp á heimsku ykkar.
Fjölmiðlar þessa lands hafa alla
tíð ráðið því hvaða músíkstefnur
ganga inn í landann og því miður
hafa poppið og diskóið ávallt verið
í miklu uppáhaldi hjá þessum leið-
inda skrykkjurum og verður vafa-
laust um ókomna framtíð nema
tekið verði í taumana.
Má líkja músíkstefnu fjölmiðl-
anna við eitthvert kommúnistaríkj-
anna, því fyrirkomulagið er svipað,
þ.e.a.s. almenningur ræður í raun
engu, það sem verður vinsælt er í
raun búið að ákveða fyrir löngu að
eigi að verða vinsælt, hvað sem
almenningur segir.
Ástæða fyrir skrifum okkar er
sú að við tilheyrum einum af hinum
fjölmörgu minnihlutahópum sem fá
aldrei neitt fyrir sinn smekk í þess-
um blessuðu fjölmiðlum okkar allra,
sem sífellt eru að hrósa sér fyrir
lengri dagskrártíma og meiri fjöl-
breytni en ekkí getum við séð að
fjölbreytninni verði vart í mús-
íkinni, því alltaf gljmiur sama dískó-
ið eða poppið í eyrum okkar á hvaða
tíma sólarhrings sem er.
Hingað til hefur ein músíkstefna
algjörlega orðið útundan hjá þess-
um skrykkstöðvum, en það er
þungarokkið, finnst okkur merki-
legt og í meira lagi skrítið, að
þessar skrykkstöðvar geti allavega
ekki til að byrja með komið af stað
reglulegum þáttum með þunga-
rokki, því nóg er til af efninu með
vönduðum og virtum þungarokks-
hljómsveitum, svo sem Deep Purple,
Tveir meðlimir í rokkhljómsveit-
inni Iron Maiden bregða hér á
leik.
Scorpions, Black Sabbath, AC/DC,
Iron Maiden, Dio, Ozzy Osboume,
Judas Priest, Rainbow, Whitesnake
og Accept, og einnig lítt þekktari,
t.d. Saxon, Helix, Def Lebbard,
Loudness, Trust, White Wolf,
Manowar, Y&T, Picture, Quiet Ri-
ot, og ekki má gleyma Krokus.
Okkur þykir undarlegt ef þið
getið ekki útvegað ykkur annað
efni en skrykkið sem sífellt glymur
í eyrum. Ef svo er, hafíð þá sam-
band við Haevy-frændur, því við
getum útvegað ykkur vel valið efni
af góðu þungarokki með litlum fyr-
irvara.
Vinsældir Europe og Bon Jovi
hafa vakið athygli okkar, því í raun
tilheyra þessar hljómsveitir þunga-
rokki í léttari kantinum, þó gamlar
plötur Europe séu mun þjmgri og
furðulegt að aldrei heyrist neitt af
þeim. En í sjálfu sér er það ekkert
skrítið þar sem þær eru augljóslega
of þungar fyrir skrykkjarana sem
ráða rílqum í fjölmiðlunum.
Vinsældir þessara hljómsveita
sýna svo ekki verður um villst að
fái þungarokk rétta kjmningu þá
getur það orðið vinsælt og gengið
inn í landann. En auðvitað verður
það erfítt því blessaðir skiykkjar-
amir hafa alla tíð talað um
þungarokk með neikvæðu hugar-
fari og skapað þannig lélega ímjmd
á því, þ.e.a.s. margir halda að
þungarokk sé bara öskur, garg og
að ekki fínnist melódíur í söngvum
þeirra, en auðvitað er þetta er al-
rangt og verður að breyta þessari
ímynd ekki seinna en strax, því
þungarokk getur í rauninni verið
hugljúft og það vinnur á því meira
sem maður hlustar á það.
Vegha afstöðu fjölmiðla í málefn-
um þungarokkara höfum við
Heavy-frændur verið tilneyddir til
að grípa til örþrifaráða og hreinlega
ala skrykkjara (beikara og poppara)
upp og kemur þá alltaf í ljós fá-
fræði þeirra í þessum málefnum.
Fyrsta spumingin sem við beinum
til þeirra á þessum námskeiðum er:
„Hvað veistu um þungarokk" og
svarið er ævinlega á einn veg. „Það
er bara öskur og læti.“ Þessa ímynd
hafa því miður mjög margir á
þungarokki og er hún alfarið röng
eins og fram hefur komið áður, því
eftir að þetta fólk hefur hlustað á
þungarokk í smá tíma þá brejrtist
þessi ímjmd fólks á þungarokkinu
svo mikið að það lofsamar það og
talar um hve heilaþvegið það hafí
verið af poppi og diskói alla sína
ævi.
Að lokum viljum við skora á alla
skrykkjara og fjölmiðlamenn að
fara að brejita þessari ómenningu,
þ.e.a.s. fara að láta músíkstefnuna
höfða til fleiri heldur en bara popp-
ara og skrykkjara. Og fara að
þroskast aðeins og spila meira af
þungarokki og minnka þetta
smjörkallabreim.
Mottó: Bylgjan, stæling Rásar-
innar. Rásin, skuggi Bylgjunar.
Við viljum færa eftirtöldum aðil-
um þakkir fyrir stuðning við
þungarokkið á liðnum vetri: 1.
Stöð 2, 2. Smellir (Ríkissjónvarp-
inu), 3. Tóta í Miklagarði.
(P.s.: Orðskýring: Skrykkjarar —
Heilaþvegnir popphlustendur og
diskóhlustendur.)
Sigfurgeir Bergsson,
Pétur Viðarsson.
Víkverji skrifar
Bréf, sem birtist í Víkveija
þriðjudagjnn 5. maí, þar sem
rætt var um þær aðferðir, sem hið
opinbera notar til að auglýsa eftir
fólki og vangaveltur um vandræði
miðaldra fólks að fá vinnu hafa
vakið töluverða athygli. Meðal ann-
ars hríngdi miðaldra atvinnulaus
kona í Víkveija og greindi honum
frá högum sínum.
Hún sagðist hafa rekið eigið fyr-
irtæki í tíu ár en síðan hætt því og
ætlað að fá sér skrifstofuvinnu hjá
öðrum. Þrátt fyrir stöðugar tilraun-
ir í rúmlega eitt ár hefði það ekki
tekist. Taldi hún, að aldur sinn, en
hún sagðist vera rúmlega fímmtug,
réði mestu um að enginn vildi ráða
sig. Ekki væri unnt að kenna því
um, að hún hefði ekki alhliða
reynslu. Hún hefði til dæmis tileink-
að sér tölvutæknina og lagt sig
fram um að halda við tungumála-
kunnáttunni.
Sagði hún, að mun meira væri
um það en almennt væri vitað, að
fólk á hennar aldri fengi ekki vinnu
við sitt hæfi. Oftast væri þetta mjög
sársaukafullt fyrir viðkomandi ein-
stakling og hann reyndi að ieyna
erfíðum högum sínum fyrir öðrum.
Taldi hún, að það væri aldurinn,
sem réði mestu um afstöðu vinnu-
veitenda. Þeir kysu heldur ungt
fólk, reynslulaust eða nýkomið úr
skóla, en hina, sem oft hefðu lagt
gjörva hönd á margt og kynnu vel
til verka. Ein ástæðan fyrir því
væri vafalaust sú, að það væri unnt
að bjóða 18 til 20 ára stúlku lægri
laun en rúmlega fímmtugri konu.
XXX
Fyrir utan launakjörin nefndi
viðmælandi Víkveija þá stað-
reynd, að aldur stjómenda í íslensk-
um fyrirtækjum hefði lækkað
töluvert á undafömum ámm. Ekki
væri ólíklegt, að þeim þætti betra
að ráða sér yngra fólk til starfa
hjá fyrirtækjunum, sem þeir
stjóma.
í bréfinu til Víkveija fyrir rúmri
viku var vikið að þeim reglum, sem
opinberir aðilar eiga að fara eftir,
þegar þeir sækjast erftir starfs-
fólki. Eins og á var bent er áreiðan-
lega ekki alltaf farið eftir þessum
reglum. Væri æskilegt, að þeir, sem
standa fyrir mannaráðningum til
dæmis á vegum stjómarráðsins eða
stórra opinberra stofnana gerðu
grein fyrir því, hvemig að því er
almennt staðið að ráða fólk til
starfa.
Viðmælandi Víkveija kvartaði
undan þeirri ókurteisi, sem almennt
ríkti hjá þeim, sem em að auglýsa
eftir starfsfólki. Hún sagði, að það
væri undir hælinn lagt, hvort svarað
væri bréfum, sem umsækjendur um
starf sendu. Væri greint frá því,
að ætlunin væri að fá umsækjendur
til viðtals, virtist sér oft vera búið
að ráða fólk í starfið, áður en til
viðtalsins kæmi og svo framvegis.
XXX
Eins og lesendum Morgunblaðs-
ins ætti að vera betur kunnugt
en flestum öðrúm sýnist meiri eftir-
spum eftir starfsfólki en framboð.
Að minnsta kosti ber fjöldi atvinnu-
auglýsinga í blaðinu ekki annað
með sér. Vegna hinnar miklu eft-
irpsumar ætti umgengni við þá,
sem em að sækjast eftir störfum
að vera betri en ofangreindur við-
mælandi Víkveija og aðrir lýsa.
Þegar Víkveiji spurði hina rúmlega
fímmtugu konu, hvort hún gerði
bara ekki alltof miklar kröfur um
laun og aðbúnað allan í því starfi,
sem hún vildi, sagði hún það af og
frá. Eftir meira en ár án vinnu
hefði hún lært svo vel á þann mark-
að, þar sem auglýst er eftir fólki,
að hún kynni að forðast allar þær
gildrar, sem tefðu viðvaninga í at-
vinnuleit. Vandi sinn væri einn og
aðeins einn: Hún væri orðin of göm-
ul, þótt hún væri aðeins rúmlega
fímmtug.