Morgunblaðið - 14.05.1987, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. MAÍ 1987
21
það að vera slegin utan undir af
föður mínum. Og ekki bar honum,
heldur máttu bræður hans líka löðr-
unga mig. Þeir höfðu eins mikinn
rétt yfír mér og faðir minn og
þurftu ekki hans leyfi til að berja
mig. ítalska fjölskyldan er stór—
fjölskylda og það sem er yndislegt
við hana, er að ég fékk ekki bara
barsmíðar og ruddaskap frá föður-
bræðrum mínum. Ég fékk líka ást
þeirra og umhyggju.
Italir eru svo jarðbundnir og blátt
áfram að það er sama hversu mikið
þeir berja bömin sín, það verður
aldrei eins mikið og þeir elska þau.
Þeir fela ekkert fyrir bömum.
Lífsskoðun þeirra er mjög einföld,
það verður að takast á við allar
hliðar lífsins, þegar, og eins og þær
koma fyrir. Það er svo ólíkt íslend-
ingum, sem meðhöndla sín böm
eins og viðkvæman, óborganlegan
krystal. Maður heyrir fólk segja,
„0 aumingja bamið, ekki láta bar-
nið heyra þetta, ekki snerta bamið,"
og árangurinn af þessu er að
íslenskir krakkar eru óstjómlega
frekir og uppivöðslusamir. Þessi
böm eig^a erfitt með að takast á
við lífíð þegar þau verða fullorðin,
því þeim hefur ekki verið kennt
það. Þau em ofvemduð. Bemskan
er tíminn sem maður hefur til að
læra að takast á við lífið.
En þetta er útúrdúr hjá mér. Ég
var að tala um fólkið mitt í Yon-
kers. Veistu hvemig það komst allt
þangað frá Lucania? Allir þorpsbúar
söfnuðu peningum til að kaupa far
handa ungu, sterku karlmönnunum
í þorpinu. Þegar þeir komu til
Bandaríkjanna, unnu þeir hörðum
höndum og sendu peninga fyrir
flugfari tii þeirra sem urðu eftir,
þangað til næstum allri úr þorpinu
vom fluttir og búnir að koma sér
fyrir í Villow stræti.
Ég skynjaði mátt og dýrð listar-
innar í fyrsta skipti þegar ég var
um sex ára gömul. Það var í tengsl-
um við þessa kaþólsku kirkju. Einn
daginn bankaði ég á dymar hjá
nágranna okkar til að fá að horfa
á sjónvarp. Við höfðum ekki sjón-
varp þá. Þegar ég kom inn fékk
ég áfall því ég sá nokkra af þessum
ósnertanlegu dýrlingum úr kirkj-
unni, standandi á eldhúsborðinu
hans. Hann var listamaður og var
að lagfæra líkneskin, slípa þau og
mála. Þmmulostin, skildi ég að
þetta var bara leir og málning.
Galdurinn var af mannavöldum,
maðurinn hafði fingur Guðs.
Ég hætti að fara í kirkju. Þess
í stað eyddi ég sunnudagsmomum
í sólskininu bak við húsið mitt og
starði á skordýr, tímunum saman.
Ég lék mér ekki við önnur böm.
Ég var svo upptekin af mínu eigin
ímyndunarafli."
Iinyndunarafl og myndlist. Nú
vinnur þú klippimyndir, eða „col-
lage“ eins og það er kallað.
Maður hefur heyrt því fleygt að
klippimyndir af þessari tegund
séu frekar eitthvert dútl en
myndlist. Það sé verið að nota
annarra manna ljósmyndir í stað-
inn fyrir að nota eigin ímyndun-
arafl. Er eitthvað til i þessu?
„Nei, ekkert. Collage er listgrein
sem á sérstakt erindi við tuttugustu
öldina. Reyndar er þetta ævagam-
alt form og hefur mikið verið
stundað í Austurlöndum. Fyrstu
súrrealistamir, eins og Max Emst,
notuðu collage til að hneyksla og
til að gerbreyta stflnum. Og þegar
hinn mikli málari, Matisse, átti
skammt eftir ólifað sagði hann,
„skærin geta framkallað meiri til-
finningu en pensillinn." Mér finnst
collage vera besta leiðin til að end-
urspegla og vinna úr þróun íjölmiðl-
unar sem nú á sér stað. Fjölmiðlar
hafa mikil áhrif á líf okkar í dag,
þessvegna eigum við kannski mjög
auðvelt með að skilja klippimyndir
eins og ég hef verið að vinna.
Fyrir mér er collage leiðin að
„magískum" vemleika. Ljósmynd
sýnir okkur eitt augnablik. Með því
að sameina mörg slík augnablik,
er hægt að skapa nýjar víddir og
brúa bil í tíma og rúmi.“
Viðtal:
SÚSANNA SVAVARSDÓTTIR
Reykjavíkurhöfn fær
dráttarbát til reynslu
Fyrirhugað að kaupa 2 báta og selja Magna
Reykjavíkurhöfn hefur fengið
dráttarbát frá hollensku skipa-
smíðastöðinni Damen til reynslu
í 3 mánuði en fyrirhugað er að
kaupa tvo nýja dráttarbáta. Bát-
urinn, sem sjósettur var á þriðju-
dag, er hér á einskonar
kaupleigusamningi og gengur
helmingurinn af leiguverðinu
upp i kaupverð ef af kaupunum
verður. Reykjavíkurhöfn stend-
ur einnig til boða annar samskon-
ar bátur og verður samanlagt
kaupverð þeirra um 26 milljónir
króna.
Gunnar B. Guðmundsson hafnar-
stjóri sagði í samtali við Morgun-
blaðið að til stæði að endumýja
dráttarbátaflotann en dráttarbát-
amir Magni, Jötunn og Haki em
orðnir 20-30 ára gamlir. Leigubát-
urinn er aðeins minni en Magni eða
um 16 metra langur og þarf minni
áhöfn en hefur sama togkraft.
Gunnar sagði að leitað hefði ver-
ið eftir tilboðum í dráttarbáta víða
í Evrópu og hefði Damenskipa-
smíðastöðin fengið mjög jákvæða
Morgunblaðið/Sverrir
Dráttarbáturinn Salud sjósettur í Reykjavíkurhöfn.
umsögn en stöðin hefur sérhæft sig
í smíði dráttarbáta. Bátarnir tveir,
sem Reykjavíkurhöfn hefur hug á,
vom smíðaðir 1982 en hafa verið
í eigu skipasmíðastöðvarinnar og
notaðir þar eða leigðir út í sérverk-
efni. Gert er ráð fyrir að hvor bátur
kosti 640 þúsund gyllini eða um
13 milljónir króna.
Fyrirhugað er að selja dráttar-
bátinn Magna og hafa norskir aðilar
þegar sýnt áhuga á að kaupa hann.
ENN UEKKA ÞEIR
AMERÍSKU
Nú getum við boðið
Ford Bronco II á frábæru verði
frá kr. 983.000.-
og þá er allur eftirfarandi búnaður innifalinn:
* Byggður á grind
* Vél 2 9 L V-6 m/tölvustýrðri
innspýtingu og kveikju,
140 hö.
* Aflhemlar, diskar að framan,
skálar að aftan m/ABS læsi-
vörn.
* 5 gíra skipting m/yfirgír
* Vökvastýri.
* Tvílitur.
* Krómaðir stuðarar.
* Hjólbaröar P205/75R x 15
m/grófu mynstri.
* Varahjólsfesting ásamt læs-
ingu og hlíf.
* Hvítar sportfelgur.
* Skrautrönd á hlið.
* Stórir útispeglar, krómaðir.
* Vönduð innrétting m/tau-
áklæði á sætum, teppi á
gólfi.
* Spegill á hægra sólskyggni.
* Framdrifslokur.
* Útvarp AM/FM stereo ásamt
klukku (digital), 4 hátölurum,
minni og sjáflleitun.
* Snúningshraðamælir.
* Skyggðar rúður.
* Öryggisbelti í fram- og aftur-
sætum.
* Skipt aftursætisbak.
* Þurrka, sprauta og afþíðing í
afturrúðu.
Fáeinir bílar fyrirliggjandi