Morgunblaðið - 07.11.1987, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1987
59
Minning:
Jón Sigurbjörns
son Siglufirði
fang mitt á hveijum morgni, horfði
á mig dökku djúpu augunum sínum
og hjúfraði sig að mér. Hann var
leikglaður og ljúfur og mikill bygg-
ingameistari. Við byggðum mikið
saman þessa tíu daga sem við vor-
um ein og urðum óumræðilega góðir
vinir. Við sungum saman og hann
var fljótur að læra vísur og lög.
Hann var líka fljótur að læra ör-
nefni í umhverfínu. Ég kenndi
honum hvar Esjan var og ef ég
benti á ijallið og sagði: „Fjallið
heitir...“ stóð ekki á svarinu: „Það
heitir Esja,“ sagði hann og brosti
sínu ljúfasta brosi. Hann lærði líka
að Vaðlaheiði var hjá afa og ömmu
á Akureyri. Hann átti líka afa og
ömmu í Skagafírði og þangað ætl-
aði hann að fara með mig og sýna
mér dýrin. Sú ferð var ekki farin,
til þess entist litla Gunna mínum
ekki aldur.
En ég fylgdi honum í huganum
í sveitina hans þar sem hann fór
að hvfla nálægt afa og ömmu í
Skagafírði.
Gunni litli var óendanlega gjöfull
á hlýju sína og bros, og augunum
hans dökku og djúpu gleymi ég
aldrei.
Foreldrum Gunnars, Karólínu
Gunnarsdóttur og Gísla Gíslasyni,
er ég innilega þakklát fyrir að hafa
trúað mér fyrir ljúflingi sínum. Ég
græt með þeim og bið Guð að blessa
og styrkja þau og alla þá sem syrgja
lítinn dreng. Guð geymi hann.
Inga Éiríksdóttir
Dagur líður, fagur fríður,
flýgur tíðin í aldaskaut.
Daggeislar hníga, stjömumar stíga
stillt nú og milt upp á himinbraut.
Streymir niður náð og friður,
nú er búin öll dagsins þraut.
(Vald. Briem)
Árstíðir koma og fara, menn hitt-
ast og kveðjast. I dag ætlum við
að kveðja lítinn vin. Hann staldraði
svo ógnar stutt við en skildi svo
mikið eftir. Á slíkri stundu veitist
þér erfítt að skilja. Þér er í raun
svaravant. Máltækið „Þeir sem guð-
imir elska deyja ungir" öðlast allt
í einu áþreifanlega merkingu. Þú
hefur lesið um sköpun himins og
jarðar og löngum setið í góðum
vinahóp og rætt um tilgang lífsins,
en þegar lítill vinur brosir til þín
fullur af gáska og trúnaðartrausti
finnst þér þú hafa fundið hann. Þér
fínnst þetta allt svo augljóst og
glaður og reifur gengur þú þinn
daglega hring í fullvissu þess að
svo verði alltaf. Þér var kannski
aldrei ætlað að leysá þessa kross-
gátu sem lífíð er en þú varst
byijaður efst í hominu og Gísli,
Lína, Gunni, þessi þijú orð féllu svo
rétt saman. Élsku vinir, við getum
svo lítið gert og sagt. Við sendum
ykkur okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Sem loftbára rísi við hörpuhljóm
og hverfi í eilifðargeiminn,
skal þverra hver krafhir og kulna hvert blóm -
— þau komu til þess í heiminn.
En þó á sér vonir hvert lífsins ljós,
er lúta skal dauðans veldi,
og moldin sig hylur með rós við rós,
er roðna í sólareldi.
Oss er svo léttgengt um æskunnar stig
í ylgeislum himinsins náðar,
og fyrir oss breiða brautimar sig
svo bjartar og rósum stráðar.
Vér leikum oss, bömin, við lánið valt,
og lútum þó dauðans veldi,
því áður en varir er allt orðið kalt
og ævinnar dagur að kveldi.
En svo era vonimar — vonir um líf,
sem veldinu heljar ei lúti,
þær lýsa oss hátt yfir kvalir og kíf
— og kennist, þá bemskan er úti.
Þær tala um sífögur sólskins-lönd
og saklausa eilífa gleði,
með kærleik og frið, engin ptrandi bönd,
en frjálst allt, sem drottinn léði.
Og því er oss erfitt að dæma þann dóm,
að dauðinn sé hryggðarefni,
þó ljósin slokkni og blikni blóm. —
Er ei bjartara land fyrir stefni?
Þér foreldrar grátið, en grátið lágt,
við gröfina dóttur og sonar,
því allt, sem á líf og andardrátt,
til ódáinsheimanna vonar.
(Einar Ben.)
Óli og Svana
Fæddur 27.júlí 1914
Dáinn 31. október 1987
f dag, laugardaginn 7. nóvem-
ber, fer fram frá Sigluijarðarkirkju
útför Jóns Sigurbjömssonar, sem
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 31. október sl. eftir rúm-
lega tveggja mánaða erfíða legu,
og var það hans fyrsta og síðasta
sjúkrahússdvöl.
Jón Sigurbjömsson fæddist á
Ökrum, Haganeshreppi, Fljótum,
27. júlí 1914. Foreldrar hans vom
Friðrikka Símonardóttir og Sigur-
bjöm Jósepsson, bóndi, síðar að
Langhúsum í Fljótum. Einnig
stundaði Sigurbjöm sjósókn, meðal
annars á hákarlaskipum, því ekki
dugði búskapurinn til að framfleyta
stórri fjölskyldu, en þau Friðrikka
og Sigurbjöm eignuðust sjö böm.
Tvö heirrn lfitnst í bemsku en
f fímm bræðmm
an heim.
Ellefu ára gamall fór Jón fyrst
að heiman. Hann fór sem létta-
drengur að Svaðastöðum í Skaga-
fírði og dvaldist þar í tvö ár. Var
síðan í foreldrahúsum þar til hann
fluttist til Siglufyarðar árið 1943.
Þann 29. júlí 1943 kvæntist hann
eftirlifandi konu sinni, Maríu Jóns-
dóttur, frá Steinavöllum í Fljótum,
og hófu þau búskap að Skútu, nefnd
eftir samnefndum dal í Siglufirði.
Þau Jón og María eignuðust
fímm böm. Þau em: Sigurbjöm,
kvæntur Ingibjörgu Jónatansdótt-
ur, búsett í Hafnárfírði; Ingibjörg
Asa, gift Sigurbimi Jóhannssyni;
Sverrir, kvæntur Guðnýju Sölva-
dóttur, búsett í Siglufírði; Lovísa
gift Amari Ingólfssyni, búsett í
Danmörku og yngst er Margrét,
gift Hreiðari Jóhannssyni, búsett í
Siglufírði. Bamaböm þeirra em ell-
efti.
Einnig dvaldi lengi hjá þeim f
fóstri, Elín Gestsdóttir vegna veik-
inda móður Elínar, og hefur alla tíð
síðan verið þar á milli mikill kær-
leikur og hlýja. Óhætt er að fullyrða
að alla tíð síðan hefur Elín og henn-
ar fjölskylda þakkað umönnunina
með ræktarsemi og vináttu.
Árið 1945 fluttu þau Jón og
María frá Skútu að Hóli í Siglu-
fírði, og gerðist Jón þar vinnumað-
ur. Siglufjarðarkaupstaður rak þar
kúabú, því þá vom samgöngur
þannig, að Siglfírðingar urðu að
vera sjálfír sér nógir með mjólk.
Þar hófst starfsferill Jóns hjá Siglu-
fjarðarbæ, sem átti eftir að endast
í fjömtíu ár.
Árið 1957 fluttust þau Jón og
María frá Hóli að Suðurgötu 30,
bjuggu þar í tvö ár, síðan að Hóla-
vegi 18, ogárið 1968 eignuðustþau
húseignina Lindargötu 6, þar sem
heimili þeirra hefur verið síðan.
Þegar Jón og María fluttust frá
Hóli hóf hann störf hjá áhaldahúsi
bæjarins og starfaði þar til ársins
1985. Þar vann hann, eins og ávallt,
störf sín að slíkri kostgæfni og
dugnaði að ekki er mér gmnlaust
um að fleiri en einn mann hafí þurft
til að fylla hans skarð. Ekki vom
það alltaf þrifalegustu störfin, sem
hann vann, svo sem að hreinsa
stíflur úr leiðslum frá húsum, og
margar góðar sögur em til um þau
orð sem hann lét falla þegar hinir
ýmsu hlutir komu úr leiðslunum er
stíflan hvarf. Það var með þessi
verk eins og önnur, sem Jón tók
sér fyrir hendur, þau þurfti að
vinna. Það gerði Jón og vann þau
vel.
Mikill persónuleiki er gengin á
vit feðra sinna; einn af þeim sem
virkilega settu svip á bæinn. Hann
hefur fengið hvfldina eftir erfíðan
en farsælan starfsdag. Ég sendi
Maríu og fjölskyldunni allri mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin um heilsteyptan og
góðan vin lifír.
Guð fylgi mínum kæra vini, í
nýjum heimkynnum.
Björn Jónasson
AGOODYEAR
KEMST ÉG HEIM
Þú átt aðeins eftir
nokkra kilómetra.
Það er næstum engin
umferð og hann er
nýhættur að snjóa.
Þú ekur greitt!
Allt I einu!
Hindrun framundan,
— vegurinn lokaður!
— athyglin snarvakin!
— nauðhemlun!
Bíllinn stöðvast,
þú skynjar muninn,
Goodyear Ultra Grip 2
dekkin svíkja ekki.
Nú er að styttast
heim, þú finnur til
öryggiskenndar á
Goodyear Ultra Grip 2.
Það verður gott að
koma heim.
GOODYEAR
ULTRAGRIP2
Á Goodyear Ultra
Grip 2 dekkjunum verður
bíllinn allur annar, hvort
sem er vetur eða sumar.
goodWyear
hiheklahf
IjLaugavegi 170-172 Simi 695500