Morgunblaðið - 07.08.1988, Blaðsíða 22

22
8881 ríílíí)/. ÍIUÍ/AGIWÍWIÍB: .(sUaAJBHUiJílUm
TTOKGUNBLXÐTS; SUNNUDAGUR 7. AGUST 1988"
Skagfirska sveitin er eins og sinfónía, litirnir í Qöllunum, túnunum og
ánum renna saman og mynda slikju fulla af dulúð. Samt er söngur og
léttleiki í loftinu, því hér ríða menn syngjandi um héruð. Skagíirðingar
eiga góða söngmenn og reiðmenn, enda „mekka“ hrossaræktarinnar á
þessum stað. Það er heldur ekkert skrýtið þótt menn fari að raula þegar
öll náttúran syngur í kringum þá.
En hvernig skyldi dagurinn líða hjá bændum og búaliði í þessari sælu-
sveit, þeir þurfa jú víst að mjólka eins og aðrir?
Hjónin á Starrastöðum í Lýtingsstaðahreppi, þau María Reykdal og
Eyjólfur Pálsson, leyfðu blaðamanni og ljósmyndara Morgunblaðsins að
fylgjast með lífinu á bænum í einn dag og voru ekkert nema þolinmæðin
og elskulegheitin þótt menn þvældust dálítið fyrir.
Morgunblaðið/Sverrir Vilhelmsson
Mæðgnr, systur og frænkur í fjósinu hjá Eyjólfi bónda Pálssyni.
Heimilisfólkið í bæjardyrunum að íslenskum sið. Frá hægri: María
með Margréti, Þórunn íitla, Eyjólfur, Amar, Polli og Erla. Á mynd-
ina vantar köttinn Nebba, sem var fjarverandi á einhverju „útstáelsi“.
„Er hann að mynda mig svona á Evuklæðum?“
stofunni skreyta veggi efri hæðar-
innar í nýja bænum. Nýi bærinn
hefur því þennan „anda“ sem allir
sækjast eftir, og vonandi verður
hann áfram eftir endurbætumar
sem þau hjónin hyggjast gera á
bænum.
Þau tóku við búskapnum af for-
eldrum Eyjólfs 1981 og hafa staðið
í ýmsum framkvæmdum síðan, tek-
ið inn hitaveituna og byggt stærðar-
innar gróðurhús. Því María, sem
kemur að sunnan, er garðyrkju-
fræðingur og því má með sanni
segja að hér búi tvenns konar bænd-
ur.
0g bændurnir hjálpast að á þess-
um bæ, jafnt utan dyra sem innan.
Eftir mjaltir og kvöldmat tók við
annasamur tími við að koma ungu
dömunum í háttinn. Þómnn var
þreytt og ofurlítið uppstökk eftir
daginn og var því fljót að skríða
undir sæng, en Margrét vildi fá sitt
daglega „bjútí“-bað og skeytti því
engu þótt hún væri ljósmynduð í
bak og fyrir á Evuklæðum.
Beint af þorrablótinu
í fjósið
Ungu reiðmennimir höfðu nú
skilað sér heim af námskeiðinu,
misjafnlega ánægðir með árangur-
Það þarf að vökva, sá, prikla og umpotta. María Reykdal bóndi í gróðurhúsinu.
MADOMUR
í FJÓSI
í heimsókn hjá skagfirskum bændum
Fuglinn heilsaði okkur við
hliðið og hundurinn beið
okkar á hólnum við bæinn eins og
leyniskytta. Stökk svo skyndilega
að bílnum urrandi og ógnandi og
hélt hann hefði komið okkur á
óvart.
Sól var farin að lækka á lofti
og komið að mjaltatíma. Ungu
hjónin vora ein á bænum ásamt
yngstu dætram sínum, Þóranni
fjögurra ára og Margréti sjö mán-
aða. Elsta heimasætan, Sara 10
ára, var fyrir sunnan í heimsókn.
Á sumrin bætist svo við heimilis-
fólkið því þá koma þau Arnar, 12
ára sonur Eyjólfs, og Erla, 15 ára
stúlka úr Reykjavík sem hefur
verið vinnumaður hjá þeim í fjögur
sumur. Þau voru þessa stundina
að læra íþrótt Skagfirðinga í reið-
skóia í sveitinni.
Eyjólfur varð því sjálfur að ná
í kýmar og mjólka þær, en fékk
mikinn og góðan liðsauka þar sem
Þórunn litla var og hundurinn
Polli. Þórann óð inn í kúahópinn,
lítil og bústin, og þessar stóru og
miklu madömur hlýddu henni
möglunarlaust. Enda fegnar að
komast á básinn.
I fjósinu eru 18 mjólkandi kýr
en feiknin öll af kálfum, bæði í
túninu og í fjallinu fyrir ofan bæ-
inn.
Þegar kýrnar vora komnar á
básinn sinn var Þórann á vappi
fyrir utan bæinn. Ljósmyndarinn
vildi halda uppi samræðum við
þessa ungu fallegu dömu, benti á
Mælifellshnjúk, sem gnæfir yfir
bæinn, og spurði hana hæverks-
lega hvað fjallið héti. Hún horfði
á hann undan löngum bráháram
og ansaði með þessari bamsrödd
sem verður stundum svo undar-
lega djúp: „Fjallið“.
Tvenns konar bændur
Starrastaðir eru eins og bærinn
sem við höfðum fyrir hugskotssjón-
um þegar við lásum sögur úr sveit-
inni sem böm. Stendur á hæð und-
ir fjalli í skjóli við hóla en með út-
sýni yfir alla sveitina, fjallahringinn
og út á haf svo langt sem augað
eygir. Hér hefur lengi verið búið,
en afi Eyjólfs var hér um aldamótin
og hér fæddist Eyjólfur í gamla
bænum sem rifinn var á sjötta ára-
tugnum, en þó má sjá merki hans
ennþá, því þiljurnar úr gömlu bað-