Morgunblaðið - 07.08.1988, Blaðsíða 67

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. ÁGÚST 1988
67
Hvað geturðu sagt um þennan
skóla?
Ég er í Audio-Visual-deild, sem
þýðir að í henni er kennd ljósmynd-
un, kvikmyndun og teiknimynda-
fsrð, ég sérhæfí mig í ljósmyndun.
arna er líka svokölluð Fine Art-
deild sem felur í sér höggmynda-
gerð, málun og grafík og svo De-
sign-deild sem kennir glergerðarlist,
keramik og málmlist. Svona er skól-
inn byggður upp í megindráttum.
70% námsins er verklegt og 30
bóklegt. í þeim hluta er kennd lista-
saga, ljósmynda- og kvikmynda-
gagnrýni, ýmislegt um listir og stefn-
ur og alls kyns sálarfræði. Auglýs-
ingasálfræðin er mjög merkileg. Þar
erum við látin kryfja myndir, spáum
í hvemig fólk les úr myndum og
hvaða áhrif þær geta haft. Við erum
vöruð við kynþáttafordómum og
kynjamisrétti og öðlumst ný sjónar-
mið og öðruvfsi hugsanagang. Skól-
inn er sá þekktasti í Bretlandi hvað
varðar heimildaljósmyndun og þar
liggur minn áhugi meðal annars.
Hvaða verkefni hefur þú tekið
fyrir sérstök?
Fyrstu tvö árin gerum við heilmik-
ið af ritgerðum og ljósmyndun auð-
vitað, höfum fengið verkefni í sam-
bandi við portrett, landslag, grafík,
heimildaverkefni, stúdióverkefhi og
svo frjáls verkeftii. Mjög oft kemur
það fyrir að við fáum utanaðkom-
andi kennara sem eru mjög þekktir
á sínu sviði til að kenna okkur í
ákveðnum verkefnum. Síðasta önnin
núna á öðru ári var alveg frí og
ftjáls. Hana áttum við að nota til
að ákveða hvað við ætluðum að taka
sem lokaverkefni á næsta ári. Á því
ári erum við alveg sjálfráð um hvað
við gerum og einnig hvaða efni við
notum í BA-ritgerðina sem ég er
einmitt að byija að skrifa núna. HÚn
ijallar um íslenska þjóðtrú og þau
áhrif sem hún hefur haft á þjóð-
félagið og íslenska listamenn í gegn-
um tíðina. Mér finnst þetta viðfangs-
efni spennandi. Það er merkilegt
hversu ríkt þetta er í fólki enn þann
dag í dag, ég á t.d. ömmu sem trúir
því staðfastlega að hún hafí leikið
sér með huldufólki og álfum og séð
alla dýrðina og svo er um fleiri.
Verklega lokaverkefnið er um stere-
otýpur, mér fínnst svo gaman að
fylgjast með því hvemig þær eru
notaðar í auglýsingum, settar upp
sem kjarnaijölskyldan, mamman,
pabbinn, litla stelpan og strákurinn.
Þessa hugmynd fer ég með inn í
stúdíó, mála bakgrunninn og viða
að mér alls konar dóti til að nota
og set svo fólk inn í umgjörðina í
ákveðnar stellingar, t.d. konan í eld-
húsinu, feðgamir í garðinum, o.s.frv.
Húmorinn ræður ferðinni að mestu
en þó er þetta líka ádeila á hvemig
farið er með fjölskyldu-
ímyndina í auglýsingageiranum. Ég
ætla mér að vekja hlátur hjá fólki
og einnig nokkra umhugsun ef ég
get.
Hvað finnst þér þá um fjölskyld-
una í raunveruleikanum?
Þó svo að ég sé að gera grín að
fjölskyldunni í augnablikinu, þá er
ég sjálf ein af „vísitöluflölskyldu-
manneskjunum", ætla að finna mér
mann og eiga böm, helst tvíbura.
Þó held ég að fólk verði að gæta sín
nokkuð á að ijúka ekki út í giftingar
og bameignir eftir fyrsta samband,
frekar að vanda sig dálítið því þetta
er jú alvörumál. Þetta er ekki tíma-
bært fyrir mig strax, ég á eftir að
verða ráðsettari og þá fer maður að
þreifa fyrir sér.
____ Hefur þú hugsað þér að ein-
beita þér að einhveiju sérstöku i
ljósmynduninni?
Ég hef gaman af tvenns konar
ljósmyndun, það er bogmaðurinn í
mér, að fást við eitthvað tvennt gjö-
rólíkt í einu. Það er ný stefna í Bret-
landi núna sem nefnist Photo Fic-
tion, þ.e. að fara í stúdíó og búa til
litlar sögur inn í eina Ijósmynd, setja
ýmsa hluti inn í hana og þá er hægt
að lesa myndina eins og bíómynd.
Þessi steftia heillar mig mikið. Svo
fínnst mér heimildarmyndir einnig
skemmtilegar. Að taka fyrir ákveðið
verkefri og fylgja því eftir með ljós-
myndum og beinskeyttum texta.
Ég tók einmitt eitt þannig verk-
efni í vetur. Annars vegar fór ég inn
í skóla sem notar músíktherapíu sem
kennslutæki til að hjálpa vangefnu
fólki að læra eitthvað. Eg tók mynd-
ir af viðbrögðum þess og bjó til bók
með skýringartextum við myndimar.
Bókin er núna notuð af forstöðukonu
skólans til að útskýra það sem þaraa
fer fram, það er nefnilega mjög er-
Islendingar
eru dugnaðarfólk og
mikill kraftur í þeim.
U
W. INGA LÍSA MIDDLETON
Kostir við starfið
eru að maður fær
tækifæri til að vinna
meðgóðum mönnum og
lærir margt.
ii
SIGURGEIR SIGMUNDSSON
fitt að útskýra þessa kennslutækni
einvörðungu með orðum. Hins vegar
er verkefni sem er ég enn að vinna,
um böm í alþjóðlegu þorpi í Suður-
Englandi. Góðgerðarsamtök safna fé
fyrir böm frá fátækum þjóðum eins
og Indlandi, Nepal, Tíbet, Thailandi
og Zambíu. Þau eru valin af nefnd
í hveiju landi um sig til að fara til
Englands, þegar þau eru um átta
ára gömul og fá þar breska mennt-
un. Bömin búa þama í húsum, tíu
til fimmtán saman, í umsjón húsmóð-
ur frá þeirra eigin landi, sem sér um
að þau viðhaldi sínum siðum, tungu-
máli og matarvenjum. Seinna fara
þau í framhaldsnám og taka háskóla-
gráður í verkfræði, hjúkrun, land-
búnaðarfræðum o.fl. og taka svo
þessa menntun til síns heimalands
og vinna við þetta þar. Við vomm
valin nokkur úr skólanum til að fara
þama niður eftir, bjuggum í þorpinu
í eina viku og tókum myndir af öllu
sem fyrir augu bar. Þær fara síðan
á farandsýningu um England til að
safna frekara fé til þessa starfs.
Ég hef mikinn áhuga á að gera
meira af heimildarverkefnum í
framtíðinni og ferðast í þeim tilgangi
til ólíkustu menningarsamfélaga.
Ég hóf nýlega samvinnu við þýska
fréttakonu sem selur greinar í hina
ýmsu fjölmiðla. Hún biður mig að
fara á einhvem ákveðinn stað fyrir
sig í Englandi og taka myndir, sem
hún síðan notar við greinamar. Þetta
kemur sér vel fyrir mig og gefur
mér líka kost á að ferðast um.
Nú lýkurðu BA-prófi í Ijós-
myndun næsta vor, hvað er fram-
undan eftir það?
Lokaverkeftiin okkar fara á helj-
armikla útskriftarsýningu sem við
skipuleggjum og setjum upp sjálf.
Þar dæma prófdómaramir verkin og
svo er sýningin opin almenningi. Svo
fer hún til London og til hennar verð-
ur boðið alls konar fólki sem mikil-
vægt telst í ljósmyndafaginu. Þetta
er stórsýning og er einn af árlegum
viðburðum í lista- og menningarlífí
Lundúnaborgar.
Fólk fær oft mjög góð sambönd
og jafnvel atvinnu út á þessar sýning-
ar, þetta er eins konar markaður þar
sem allt getur gerst og mjög mikil-
vægt tækifæri fyrir okkur. Nú, fyrst
ég er byijuð að læra ljósmyndun, þá
er ég að hugsa um að taka master-
inn líka. Það þýðir að ég get kennt
þetta á háskólastigi og fæ um leið
betri tíma til að læra meira og nánar
um ljósmyndun, því hún er verulega
flókin. Mér finnst hún miklu flóknara
fyrirbæri en aðrar listir. Það almenna
viðhorf að allt eigi að vera satt sem
er fyrir framan myndavélina er nokk-
uð skrýtið viðhorf en skemmtilegt
að skoða það og prófa sig áfram og
sjá hvaða möguleika það gefur
manni. Ég hef áhuga á að taka
mastersnámið í London ef ég fæ
góða lokaeinkunn út úr skólanum.
Annars hefur mér gengið mjög vel
í honum hingað til, var raunar dúx
þessi tvö ár sem ég hef þegar lokið.
Mig langar að kynna mér betur hvað
er að gerast í ljósmyndun í Englandi
áður en ég hugsa mér til hreyfings
því það er býsna mikill uppgangur í
henni um þessar mundir.
Hvað fæstu við fleira en námið?
Mér fínnst gaman að fara í bíó
og geri mikið af þvf. Hef gaman af
öllum tegundum lista og sæki mikið
af sýningum. Það er svo mikið að
gerast í London að ég gæti eytt dög-
um og vikum í að þræða sýningarsa-
lina. Leiklistin höfðar líka sterkt til
mín, ég sé mikið af atvinnu- og
áhugamannaleiklist sem fæst við
framúrstefnu. Leiksýningamar fara
iðulega fram í dimmum kjöllurujn
sem maður skríður ofaní og það er
oft svo þröngt að þegar leikaramir
hækka róminn að ráði þá fykur mað-
ur afturábak. Tónleika stunda ég líka
dálítið.
Ég fer mikið að heimsækja fólkið
sem ég kynntist í undirbúningsnám-
inu, víða um England. Þá fer ég á
bflnum mínum, sem heitir því háæru-
verðuga naftii Hallgerður langbrók,
þetta er Viva sem er komin vel yfír
fermingaraldurinn, grá og hálfstirð
og ljót en dugir mér vel. Ég gat
ekki sagt Vauxhall Viva almennilega
og krakkamir voru alltaf að gera
grín að mér þess vegna, svo ég skírði
hana nafni sem ekkert þeirra getur
mögulega borið fram, nú hlæ ég
hástöfum að þeim ...
Faðir minn býr í London og ég
skrepp stundum til hans um helgar
og hitti fjölskylduna hans, þar á
meðal litlu hálfsystur mína, sem er
sex ára og hálfkínversk og alveg
merkilega skemmtileg. Það er gott
að vita af þeim þama, maður er þá
ekki einn úti í hinum stóra heimi.
Svo á ég yndislegan afa í Sheffield
sem ég hef haldið ágætu sambandi
við. Hann sendir mér alltaf tíupunda-
seðil við og við og er voða elskulegur
lítill karl.
Það er mikil hreyfíng á mér, alltaf
eitthvað að ske. Ég get ekki verið á
sama staðnum of lengi og er því allt-
af á ferðinni. Samt er ég ekki rót-
laus, verð alltaf að eiga heimili, mitt
litla hreiður sem ég get farið í þegar
mér hentar. Þar á ég mömmu sem
hefur verið mín styrkasta stoð í
gegnum tíðina og gefíð mér trú á
sjálfa mig. Það er svo gott að koma
til íslands inn á milli, er alltaf komin
með fíðring ef það líða meira en sex-
sjö mánuðir frá því ég kom síðast.
Og ég eyði jólunum hvergi annars
staðar í víðri veröld en á Islandi.
Nú er efnahagsástand í Bret-
landi mikið til umræðu, veltir þú
stjórnmálum eitthvað fyrir þér?
Ég veit ekki hvað segja skal um
það, mér fínnst pólitík hálf-hlægileg
bara. Þessir menn ættu að vinna
fyrir fólkið, alþýðuna, en þeir eru
bara að þessu vafstri fyrir sjálfa sig
sýnist mér. Ég fylgist með pólitík
en tek hana ekki yfirmáta alvarlega.
í mínum augum er hún eins og sirk-
us.
Hefur ástin haldið innreið sina
í líf þitt?
Pass.
Hvemig hyggstu eyða sumrinu?
Ég fer út í september og þangað
til ætla ég að vinna að ritgerðinni
minni og sýna mig og sjá aðra. Reyna
líka að ferðast aðeins um landið með
myndavélina mína, fara þá upp á
hálendið sérstaklega. Þetta er nú
svona, myndavélin er alltaf límd við
nefíð á mér hvert sem ég fer á sjó
eða landi.
Mig langar að taka það fram, að
þó ég sé á öllu þessu flakki og tali
mest um England, þá er það ekki
vegna þess að mér líki ekki við ís-
land. Ég er þvert á móti afskaplega
stolt yfír því að vera íslendingur og
mun eflaust alltaf koma heim á end-
anum hvað sem öllum ferðalögum
og flækingi líður. Heimurinn er svo
svakalega stór, að manni finnst eitt-
hvert öryggi í öllu hér, þar sem allt
er svo lítið og þægilegt. Hér er fjöl-
skyldan mín, rætumar og hér hleð
ég batteríin fyrir spennuna sem ég
sæki f úti.
Mér fínnst alltaf jafn merkilegt
hvað ísland, þessi pínulitla eyja norð-
ur í Atlantshafí, hefur staðið sig
vel. Flestir útlendingar halda að við
séum mjög frumstæð en verða svo
steinhissa þegar þeir komast að því
hversu vel við fylgjumst með, bemm
mikla virðingu fyrir landinu okkar
og hvað allt er hreint og fallegt
héma Við stöndum vel fyrir okkar
miðað við að vera svona afskipt. ís-
lendingar em dugnaðarfólk og mikill
kraftur í því. Vinir mínir á Englandi
em að verða bijálaðir á mér því ég
er full af þjóðemisrembingi og segi
þeim án þess að blikna né blána að
allt sé best á íslandi.
SÁ
sunnan. Finnst þér mikill munur á
andanum í borginni og sveitinni?
Ég kann betur við mig S sveit-
inni. Ég er uppalinn hér. Hér í sveit-
inni er maður sjálfstæður og ftjáls.
Útaf fyrir sig og engum háður. Ég
hef enn ekki ákveðið hvort ég bý
héma í framtíðinni. Maður sér til
hvemig þróunin í landbúnaðinum
verður. Það sem mér hefur fundist
undarlegast þegar ég hef verið fyr-
ir sunnan er viðhorf almennings til
bænda og bústarfa. Almenningur
virðist mótfallinn landbúnaði og ég
man að einhvem tímann var talað
um að mjólk væri óholl. En vonandi
er þetta eitthvað að breytast.
Hvemig stytta menn sér stundir
hér í sveitinni?
Það er nú misjafnt. Ég hlusta
talsvert á tónlist af öllu tagi. Yfir
sumartímann em böll allt að því
vikulega og fer ég stundum á þau.
Maður fer oft í heimsóknir til vina
og kunningja hér í sýslunni. Aðal-
áhugamál mín eru íþróttir og þá
fótbolti og körfubolti og síðan bflar.
Heldurðu að þú farir einhvem
tímann að búa sjálfur? _
Það getur vel verið. Ég hef ekk-
ert ákveðið ennþá með það. Ég
neita því ekki að ég hef mikinn
áhuga á því, sagði Halldór Jósafats-
son að lokum.
AGB
Víðigerði
hitti ég tvo lögregluþjóna sem voru
að koma úr tíu daga ferð um landið.
Mér tókst að ná tali af öðmm lög-
regiuþjóninum, Sigurgeiri Sig-
mundssyni, og ég byijaði á því að
spyija hann hvaðan þeir væm að
koma og hvenær mesta umferðin
hefði verið.
Við emm að koma frá Norður-
landi en við lögðum af stað frá
Reykjavík fyrir ellefu dögum. Þá
byijuðum við í Húnavatnssýslu og
unnum þar í einn dag. Keyrðum
því næst til Akureyrar og unnum á
Norðurlandi í fimm daga. Þaðan
fómm við austur á Egilsstaði og
aðstoðuðum við afgreiðsiu á Nor-
rænu en það er alltaf á fímmtudög-
um sem við aðstoðum Útlendinga-
eftirlitið.
Á föstudaginn byijaði svo versl-
unarmannahelgin en umferðin varð
aldrei eins mikil og menn höfðu
spáð. Það hafði verið spáð slæmu
veðri á Austfjörðum en þar var
blíðskaparveður allan tímann. Lög-
reglan og aðrir gæsluaðilar vom
með mikinn viðbúnað. Á Atlavíkur-
hátíðinni var fremur dauft, almenn
ölvun inná svæðinu en fólk virtist
ekki skemmta sér mikið.
Hvert lá svo leiðin?
Við fómm á sunnudeginum til
Akureyrar og fylgdum umferðinni
eftir. Aðfaranótt þriðjudags höldum
við svo suður. Þetta verður óvenju-
langur túr en það er náttúrulega
útaf verslunarmannahelginni.
Kanntu vel við starfið?
Helstu ókostir em þeir að það
er aldrei helgarfrí. Fyrir fjölskyldu-
menn em þetta langar útivemr.
Kostir við starfið em að maður
fær tækifæri til að vinna með góð-
um mönnum og lærir margt. Sér-
staklega á löngum túmm útá land
eins og þessum um helgina. Það
er líka gaman að kynnast landinu.
Margir fallegir staðir og maður er
í sambandi við fólk af öllum stærð-
um og gerðum í þessu starfí. Ég
hef trú á því að þetta sé gagnlegt
og fyrirbyggjandi starf.
Hvað gerirðu í frístundum?
Nú, maður þarf að sinna kunn-
ingjunum og ég er að læra að fljúga
og tek eins marga flugtíma og ég
get. Ég vinn líka í ftítíma mínum
á Hótel Sögu sem dyravörður.
Nú var Sigurgeir farinn að ókyrr-
ast því hann þurfti að halda ferð-
inni áfram. Eg tafði því ekki þenn-
an unga athafnamann lengur og
óskaði honum góðrar ferðar.
AGB
ffAö meðaltali fer
einn bær í eyði á ári
hér í hreppnum. Þetta er
mjög slæm þróun.
íi
HALLDÓR JÓSAFATSSON
ff Það er nú stundum
gantast með það að það
þurfi aðfara að auglýsa
eftir þingmönnúnum
sem kosnir voru
________síðast._______
iir
JÚLÍUS GUÐNI ANTONSSON