Morgunblaðið - 17.09.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 1988
fclk í
fréttum
UKKar ioiK meo
þátttakendum frá
Suður Kóreu,
Zambíu og Nýja
Sjálandi. Myndin
er tekin fyrir utan
hús Sameinuðu
þjóðanna i New
York.
Ómar Kalífa, súdanski hlauparinn, sem ræsti hlaupið, er fyrir miðju
ásamt nokkrum yngri þátttakendum. Á bak við hann má sjá íslensku
þátttakendurna veifa fánanum.
HEIMSHLAUPIÐ
Lögðu Upp 1 hlaupið
með „gæsahúð“
Þá eru unglingarnir okkar, þau Sólveig
Þórarinsdóttir og Karl Guðmundsson
komnir heim frá New York, reynslunni
_________________ ríkari. Ánægjan skein úr augum þeirra
Morgunbiaðið/Eifar er þau rifjuðu upp ferðina sem var „æðis-
Sólveig Þórarinsdóttir og Karl Guðmundsson í
Hyde Park i London, með tákn ólympíuleikanna
á milli sin.
leg“, eins og þau orðuðu það.
Þau flugu fyrst til London, ásamt farar-
stjórum, sem voru þau Hólmfríður Karls-
dóttir og Elfar Rúnarsson. Þar voru fyrir
þátttakendur frá tæplega hundrað þjóðum
á aldrinum 8-16 ára. Móttökur þar og öll
aðhlynning var til fyrirmyndar. Var þeim
öllum boðið meðal annars í Náttúrusögu-
safnið, þau horfðu á myndband af aðdrag-
anda hlaupsins og í Hyde Park æfðu þeir
uppröðun fyrir hlaupið.
Eftir ævintýralegt flug frá London, þar
sem ærslafengnir unglingamir gerðu sér
lítið fyrir og héldu partý, komu þau til
New York á laugardagskvöldið. Hópurinn
var keyrður á hótel þar sem pöntuð hafði
verið gistiaðastaða en þar hafði þá hrein-
lega verið yfirbókað!
íslensku unglingarnir, ásamt fleirum,
þurftu því að þvælast á annað hótel og
komust þau ekki til þess að hvfla sig fyrr
ien klukkan þijú að nóttu. Þá höfðu þau
vakað í 25 klukkustundir, og vom ræst
klukkan sex um morguninn.
Það var mikið ijör þessa nótt, og ekki
gat okkar fólk sofið vært, því margir vildu
heldur spila fótbolta á göngunum eða leika
sér í lyftunni og var ljósið á henni logandi
alla nóttina. Enda höfðu margir þátttak-
enda aldrei séð lyftu áður.
Gífurleg spenna lá í loftinu þegar stóra
stundin rann upp, og sögðust okkar böm
hafa lagt upp í hlaupið með „gæsahúð“.
Hlaupið gekk auðvitað áfallalaust fyrir
sig, þó að yngstu þátttakendur hafi sumir
þurft að reima skóna sína á leiðinni! Eftir
þennan eina kílómetra sem hlaupið var
röðuðu bömin sér upp við byggingu Sam-
einuðu Þjóðanna þar sem kveikt var á
kyndlinum, hlaupið ræst og 8000 manns
lögðu af stað. „Það var stórkostleg tilfinn-
ing“ sagði Sólveig og tók Karl félagi henn-
ar heilshugar undir það.
Hlaupið úti í New York hafði verið illa
auglýst að sögn fararstjóranna. „Þeir sem
þátt tóku í hlaupinu vom æfðir hlauparar
ekki almenningur eins og hér heima,“
sagði Hólmfríður og bætti við að hvergi
hefði verið fólk í hjólastólum eða með
barnavagna að sjá, eins og raunin varð
hér á landi.
Þegar unglingamir horfðu á upptöku
af hlaupinu sáu þau meðal annars kafla
frá Reykjavík. Heyrðist þá í breskum þátt-
takendum furða sig á því að í svona litlum
bæ gæti allur þessi fjöldi verið samankom-
inn, og virtist þeim sem allir hlypu út í sjó!
Endanlegar tölur frá hlaupinu em ekki
komnar en okkar fólk hafði heyrt að þátt-
takendur hefðu verið um 38 milljónir í
allt. Til dæmis heyrðu þau sagt að á Kúbu
og í Malasíu hefðu um 200.000 þátttak-
endur verið í hvoru landi. Sums staðar í
heiminum var og mikið á sig lagt, til
dæmis vakti það athygli manna að í Tonga
í Afríku, þar sem hlaupið átti sér stað um
nótt, hafði hluta flugvallarins verið lokað,
því nota þurfti flugvallarljósin til þess að
fá viðunandi lýsingu.
Fleiri sögur komust ekki að, Sólveig
þurfti að ná vél heim til Akureyrar, og
látum við því ferðasögunni hér lokið.
— Hvers vegna mældirðu ekki lengdina á rúminu áður en
þú keyptir það?
COSPER