Morgunblaðið - 18.03.1989, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. MARZ 1989
37
Minning:
ÖlafurN. Guðmunds-
son frá ísafirði
Fæddur 25. júní 1945
Dáinn 14. febrúar 1989
Þriðjudagurinn 14. febrúar rann
upp, ósköp venjulegur dagur. Allir
bátar héðan við Djúp á sjó. Veður
var gott framan af degi en versn-
aði seinnipartinn og gerði mikla
ísingu. Þó hvarflaði ekki að mér
að ekki væri allt i lagi hjá þeim er
á sjó væru. En dag skal ei fyrr en
að kveldi lofa. Að áliðnum degi
barst okkur sú sorgarfregn að sakn-
að væri vélbátsins Dóra ÍS-213.
Óhug setti að, engu okkar var rótt
þessa nótt. Hugurinn var hjá Önnu,
börnunum og Lilju, móðurinni sem
þungar byrðar hafa verið lagðar á
áður.
Við hjónin fluttumst til ísafjarðar
um áramótin 1983 og dvöldum í tæp
þijú ár. Meðal góðra vina sem við
eignuðumst þar voru Óli Njáll og
kona hans, Anna Gunnlaugsdóttir.
Fljótlega varð mikill samgangur
milli fjölskyldnanna og áttum við
síðan saman margar ánægjustund-
ir. Minningamar renna hjá, í hugum
okkar ber hátt sumarleyfisferð með
Óla og Önnu til Algarve í Portúgal
haustið 1984. Það var góður tími
sem fjölskyldur okkar áttu þar og
sé ég fyrir mér alla staðina sem
við Oli fórum á saman. Það er erf-
itt að trúa að hann sé horfinn burt
héðan. Nokkru áður en þessi
hörmulegi atburður gerðist, vomm
við hjónin boðin í mat til Önnu og
Óla ásamt góðvinum þeirra hjóna.
Rabbað var saman fram eftir kvöldi
og ráðgerðum við Óli að einhvern
tíma skyldum við fara saman í frí
aftur. Sú ferð verður ekki farin,
mennimir ráðgera en annar ræður.
Óli Njáll var einstakur fjölskyldu-
maður, drengur góður, alltaf tilbú-
inn að rétta hjálparhönd og allra
vanda leysa og æðraðist ekki yfir
smámunum. Ég og fjölskylda mín
emm forsjóninni þakklát fyrir að
hafa átt vináttu hans sem skiiur
eftir svo_ ljúfar minningar í hugum
okkar. Ég veit að Óli, sem aldrei
æðraðist, myndi taka undir með
Hallgrími Péturssyni er sagði:
Ókvíðinn er ég nú,
af því ég hef þá trú,
miskunn Guðs sálu mína
mun taka í vögtun þína.
Guð gefí Önnu, börnum þeirra,
móður hans Lilju, systkinum og
öðmm ættingjum styrk til að tak-
ast á við komandi daga.
Einar Guðmundsson,
Bolungarvík.
Er ég leit út um gluggann að
kveldi 14. mars sá ég nokkra báta
á leið út fjörðinn. Mér flaug í hug,
er nú að verða eitt slysið ennþá?
Þetta vom óeðlilegar bátaferðir á
þessum tíma dags. Ég hringdi því
til kunningja og fékk fréttimar.
Mig setti hljóðan, þegar sagt var
að mb. Dóra ÍS 213 væri saknað.
Þar um borð vom tveir menn,
Ægir Ólafsson skipstjóri og Ólafur
Njáll Guðmundsson, eigandi báts-
ins. Ég þekkti þá báða vel.
Vegna samstarfs við Ólaf í 11
ár langar mig að minnast hans með
nokkrum línum. Hann fæddist á
ísafírði, sonur Guðmundar E. Guð-
mundssonar og Lilju Halldórsdótt-
ur. Þar ólst hann upp með góðri
fjölskyldu og er mér sagt að hann
hafí ekki verið úrtölusamur í leik-
hópi góðra félaga í æsku. í okkar
samstarfi hjá Isafjarðarhöfn kom
það fljótt í ljós að hann var ekkert
að fást um smámunina. Oft varð
létt skap manna vegna þess og
gerðum við stundum góðlátlegt grín
hver að öðmm. Oft er talað um
kynslóðabil nú til dags. Til þess
fann ég aldrei þótt 24 ára aldurs-
munur væri á okkur.
„Snemma beygist krókurinn til
þess sem verða vill,“ segir máltæk-
ið. Það kom því fljótt í ljós hvert
hann stefndi í starfi. Sjórinn átti
hug hans allan. Þar átti hann efa-
laust margar fyrirmyndir. Hef ég
þar í huga móðurafann Halldór Sig-
urðsson skipstjóra og syni hans.
Kannski í hinnni ættinni líka. Hann
byrjaði við sjóinn um 15 ára aldur-
inn, og var á ýmsum bátum til
tvítugs. Þá gerðist hann starfsmað-
ur ísafjarðarhafnar. Margs er að
minnast úr samstarfinu við hann.
Oftast var hann í góðu skapi og
samvinnuþýður. Mér er ofarlega í
huga hjálpsemi hans við mig.
Olafur hætti störfum hjá ísa-
fjarðarhöfn 1. apríl 1986. Þá keypti
hann bát og nefndi Dóra eftir afa
sínum, Halldóri sem áður er getið.
Hugurinn stefndi hærra hjá vini
mínum. Fyrir 2 árum keypti hann
stærri bát, sem hann nefndi Dóra
eins og fyrri bátinn. Það var gaman
að hlusta á framtíðaráform hans.
Þá fann ég oft að ég er að verða
gamall í hugsun.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér,
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(H.K.L.)
Árið 1965 steig Ólafur stórt
gæfuspor, er hann gekk að eiga
sína góðu konu Önnu Gunnlaugs-
dóttur, ættaða frá Árskógsströnd
við Eyjafjörð. Þau eignuðust fjögur
böm, Guðjón f. 1966, Freygerði f.
1968, Hönnu Mjöll f. 1972 og Heiðu
Björk f. 1976. Tvö þau eldri hafa
stofnað sín eigin heimili, en yngri
dæturnar eru enn heima á Urðar-
vegi 53. Þangað kom ég alltof sjald-
an, þó mér væri alltaf tekið þar
opnum örmum. Fyrir þær móttökur
þakka ég af heilum hug. Mér verð-
ur oft hugsað til Lilju móður Ólafs
sem nú sér á eftir þriðja ástvini
sínum á skömmum tíma. Ég bið
þann sem öllu ræður að gefa henni
styrk, til að standa þetta af sér.
Anna mín, ég veit að enginn
hefur misst meira en þú og ykkar
börn. En enginn má sköpum renna.
Við bömin ykkar vil ég segja: Tak-
ið föður ykkar sem mest til fyrir-
myndar, þá emð þið á réttri leið í
lífinu.
í dag fer fram útför Ólafs Njáls
frá ísafjarðarkapellu.
Sonur okkar Sæmundur sem er
á sama aldri og Ólafur minnist
hans sem góðs vinar.
Við hjónin og böm okkar vottum
öllum ættingjum þessara manna
dýpstu samúð.
Kristján J. Jónsson
í dag, 18. mars, er til moldar
borinn hér á ísafírði Ólafur Njáll
Guðmundsson, sjómaður, til heimil-
is á Urðarvegi 53, ísafirði.
Það urðu mér harkaleg tíðindi
seint á þriðjudagskvöldi 14. febrúar
síðastliðinn, sama dag og ég kom
heim eftir 6 vikna íjarveru að heim-
an vegna veikinda, þegar mér var
tilkynnt að báturinn Dóri ÍS 213
væri ókominn að landi, úr róðri í
Djúpinu.
Eg hafði þá nokkrum klukku-
stundum áður flogið yfír rækjuflot-
ann í Djúpinu í góðu veðri og hugði
ég ekki þá, að nein hætta væri í
vændum hjá þessum bátum, en
straumur gleði og ánægju fór um
hug minn yfír að sjá báta á sjó
bera sig eftir björg úr sjó.
Strax eftir að ég fékk þessa til-
kynningu fór ég niður á hafnarvakt
og fylgdist með leitinni unj nóttina
og var ég ekki búinn að vera lengi
þegar ég gerði mér ljóst, að þama
höfðu gerst alvarlegir hlutir, bátur-
inn Dóri hafði farist um kvöldið 14.
febrúar og með honum 2 menn,
þeir Ægir Ólafsson, skipstjóri, rúm-
lega 50 ára gamall, og frændi min,
Ólafur Njáll Guðmundsson, eigandi
bátsins, tæplega 44 ára gamall.
Ólafur Njáll var sonur Guðmundar
E. Guðmundssonar, verkstjóra í
Norðurtanga, og Lilju Halldórs-
dóttur, systur minnar, og var hann
annar í röðinni af 4 börnum þeirra
hjóna.
Ólafur bytjaði að stunda sjó-
mennsku ungur að aldri og var
hann meðal annars með mér á mb.
Gylfa, en lengst var hann með
Herði Guðbjartssyni á skipum Norð-
urtangans.
En 1965 gerðist Óli samstarfs-
maður minn við ísafjarðarhöfn og
starfaði þar í 20 ár, en undir niðri
blundaði alltaf sjómennskan í hon-
um og þá að verða sinn eigin herra
og eiga sinn eigin bát.
Það var því í marslok 1986, sem
hann lét af störfum hafnarvarðar
og keypti sér 6 tonna bát, sem
hann skírði Dóra, eins og afi hans
var í daglegu tali nefndur. Síðar
stækkaði hann við sig ogseldi þenn-
an Dóra og keypti sér 10 tonna
bát, sem hann nefndi einnig Dóra
IS 213. A þennan bát fékk hann á
síðasta ári til liðs við sig Ægi Ólafs-
son, skipstjóra, mjög kunnugan
mann, bæði á rækjuveiðum og drag-
nótaveiðum.
Þannig ætlaði Óli að afla sér
þekkingar kunnugs manns og gerði
það því hann var mjög nákvæmur
á þau fískimið sem hann lærði að
þekkja af öðrum og einnig af
reynslu sinni.
Ólafur var mjög fjölfær verkmað-
ur í starfí, það sannaðist í starfí
hans við ísafjarðarhöfn, hann var
„alt mulig man“ eins og við sam-
starfsmenn hans kölluðum hann,
hann bókstaflega gat gert allt.
Ólafur Njáll var gæfumaður í
fjölskyldulífi, hann giftist Önnu
Gunnlaugsdóttur frá Árskógsströnd
hinn 18. september 1965, og var
það mér mikill heiður að gegna
föðurhlutverki hennar, að leiða
hana inn kirkjugólfið hér á ísafirði
þennan dag og er hún mér sem
dóttir síðan. Þau Anna og Óli eign-
uðust 4 böm sem eru Guðjón Helgi,
fæddur 18. mars 1966, Freygerður,
fædd 20. janúar 1968, Hanna
Mjöll, fædd 7. nóvember 1972 og
Heiða Björk, fædd 6. apríl 1976.
Óli var mikill heimilisfaðir, sinnti
börnum og heimili af kostgæfni,
aðstoðaði börn sín í læri sem og í
leik og sýnir það vel hve hændur
hann var að æsku þessa bæjar, að
hann var oft valinn sem fararstjóri
keppenda héðan frá ísafirði á Andr-
ésar andar-leikana á Akureyri.
Óli var foreldmm sínum mikil
stoð og stytta og þá sérstaklega
móður sinni eftir að hún varð fyrir
miklu áfalli er hún missti eiginmann
og son á sama ári.
Elsku Anna mín og böm þín,
elsku Lilja systir mín og böm þín,
Hákon og Katrín og fjölskyldur
ykkar, ég á fagrar minningar um
Óla Njál, ég leit á hann sem fóstur-
son minn eftir að við hjónin misstum
elsta son okkar af slysfömm, en
þeir vom sem næst jafngamlir.
Ég vona að góður guð gefí ykkur
styrk til að standast þessa raun sem
á ykkur er lögð og minningin um
góðan dreng verði ykkur stoð í
framtíðinni. Ég veit að ég tala fyr-
ir hönd okkar allra systkinanna og
fjölskyldna okkar með þessari grein
og hugur okkar er hjá ykkur á þess-
ari stundu og í framtíðinni og biðj-
um við í sameiningu almáttugan
góðan guð um styrk ykkur öllum
til handa.
Jafnframt sendum við ættingjum
Ægis Ólafssonar okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum guð að
styrkja þá í þeirra raun.
Rebekka og Sturla
SAFNAR
MAKI ÞINN
SKULDUM?
Ef svo er, hafðu þá í huga að fjölda hjónaskilnaða og
sambúðarslita má rekja til þess að annar aðilinn safnaði
skuldum en hinn fylgdist ekki með. Dæmi um þetta eru
fjölmörg.
Á ÞEYTINGI MILLI LÁNASTOFNANA?
Sumir þræða lánastofnanir,
án þess að maki hafi hugmynd
um. Stundum er þetta vegna
draumóra um skjótan gróða,
stundum vegna rangra
fjárfestinga sem komnar
eru í óefni og svo kemur
jafnvel fyrir að fólk tekur
á sig skuldir vina og
vandamanna.
BERÐ ÞÚ EKKI LÍKA ÁBYRGÐ?
Þið berið bæði ábyrgð á fjármálum heimilisins, og því
er alveg sjálfsagt að fylgjast vel meö þeim. Of seint er
að setja sig inn í málin eftir á.
Stuölaðu að því að treysta sambúðina við maka þinn
og fylgstu því meö hvaða skuldum hann eða hún safnar.
Þið berið sameiginlega ábyrgö á velferö fjölskyldunnar.
HAFÐU ÞITT Á HREINU