Morgunblaðið - 24.06.1989, Qupperneq 33

A 'f'.T f
• ’ ’/T| ■ : > ' ■ : :v\ í 'c i:: v ,
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. JUNI 1989
•33
Jón Andersen
vélstjóri - Minning
Jón fæddist á Siglufirði 19. júlí
1910. Foreldrar hans voru hjónin
Georg Andersen vélsmiður og
Kristín Kristinsdóttir. Georg var
danskur vélsmiður sem var sendur
til íslands til þess að kenna vél-
stjórum við Eyjafjörð meðferð
bátavéla árið 1906. Georg ílengdist
á íslandi og giftist Kristínu Krist-
insdóttur frá Lögmannshlíð í Eyja-
firði árið 1910. Þau eignuðust
fimm börn og var Jón þeirra elst-
ur. Georg og Kristín slitu sam-
vistum, en Georg giftist aftur
Margréti Jónsdóttur frá Önundar-
firði árið 1939, eignuðust þau sex
börn. Jón ólst upp á Siglufirði,
hann vann mikið með föður sínum
og lærði m.a. af honum meðferð
véla. Þegar Jón var 19 ára varð
hann fyrir því óláni að slysaskot
fór í aðra hendi hans þannig að
hann missti hana, Var hann þá við
sjóróðra með föður sínum sem átti
bát.
Jón giftist Guðrúnu Maríu Guð-
mundsdóttur ættaðri frá ísafirði
og bjuggu þau á Siglufirði, þar sem
Jón vann við vélgæslu m.a. í frysti-
húsi Ásgeirs Péturssonar undir
bökkunum sem kallað var. Jón og
Guðrún eignuðust tvo börn,
Ágústu Kristinu fædda 13. október
1936 sem er búsett í Kópavogi og
Emil Inga sem fæddist 13. apríl
1944, en hann misstu þau aðeins
4 mánaða gamlan. Guðrún átti
dóttur fyrir hjónabandið, Herborgu
Huldu Símonardóttur, sem fæddist
21. júní 1932. Gekk Jón henni í
föðurstað þar til hún fór að vinna
fyrir sér og flutti til Reykjavíkur
15 ára gömul.
Jón missti Guðrúnu 5. október
1944. Árið 1946 fer Jón að Skeiðs-
fossvirkjun og ætlaði að vera þar
stuttan tíma. Þessi tími varð í raun
32 ár. Árið eftir gengur Jón að
ráðuneytinu. Ég minnist á þetta
vegna þess að ég held að ráðuneyt-
ismenn geri sér litla sem enga grein
fyrir þeirri auðmýkingu og niður-
lægingu, sem á sér stað þegar
starfsfólk er rekið út úr fyrirtækjum
sínum og eigendur stimplaðir van-
skilamenn og söluskattsþjófar.
Þannig hefur málið verið kynnt frá
hendi ráðuneytisins og fjármálaráð-
herra. Það er jafnframt ljóst af
hrokafullum ummælum fjármála-
ráðherra að hann lítur á kaupmenn
sem svindlara og viðskipti sem
brask. Eftir höfðinu dansa limirnir
og starfsmönnum tollstjóra og fjár-
málaráðuneytis er því nokkur vor-
kunn.
Eftir að Steinum hf. og öðrum
myndbandaútgáfufyrirtækjum
hafði verið lokað sl. mánudag ákvað
ég að stíga fram fyrir skjöldu og
mótmæla því óréttlæti og offorsi
sem fylgdu aðgerðum fjármála-
ráðuneytisins. Ég er stoltur af mínu
fyrirtæki, starfsfólki og þeirri starf-
semi sem við stöndum fyrir og ég
veit að hið sama gildir um aðra
útgefendur myndbanda á íslandi.
Við teljum okkur ekki skulda ríkis-
sjóði eina krónu og gildir einu hvað
skattstjóri, tollstjóri eða ijármála-
ráðuneytið segja. Komi hins vegar
til að lögboðið dómsvald dæmi okk-
ur til greiðslu á hinum afturvirku
álögum, munum við að sjálfsögðu
sættast á slíkan úrskurð. Hins veg-
ar munum við aldrei sætta okkur
við valdníðslu af því tagi sem við
höfum orðið að þola af hendi fjár-
málaráðherra og ég vona fyrir þína
hönd, söluskattsgreiðandi góður, að
þú eigir ekki eftir að verða fyrir
barðinu á slíku.
Ef þessar „nýjungar" við inn-
heimtu skatta, þar sem skattgreið-
andi viðurkennir ekki skuld sína,
er það sem koma skal, þarf hver
einasti íslendingur að spyija sjálfan
sig hver er næstur?
Höfundur erforstjóri Steina hf.
og formaður Samtaka
myndbandaútgefanda á íslandi.
eiga Stefaníu Jóhannsdóttur sem
látin er fyrir nokkrum árum.
Stefanía hafði misst mann sinn,
Maron Einarsson. Áttu þau tvær
dætur sem fylgdu mömmu sinni
að Skeiðsfossvirkjun þar sem þær
ólust upp og gekk Jón þeim í föður
stað. Ennfremur dvaldi hjá þeim
Maron Bjömsson, sonur Hönnu
dóttur Stefaníu, þar til hann fór í
gagnfræðaskóla.
Eg kynntist Jóni og Stefaníu
þegar ég hóf störf hjá Rafveitu
Siglufjarðar. Er mér sérstaklega
minnisstætt hvað þau höfðu já-
kvæð viðhorf til þess að taka þátt
í rekstri stöðvarinnar að því leyti
að taka inn á mannmargt heimili
sitt iðnaðarmenn og aðra sem
senda þurfti til viðhalds og við-
gerða.
Fyrir það er mér ljúft að þakka
á þessari stundu, en mér er kunn-
ugt um að í hópi þessara manna
eignuðust þau marga vini og kunn-
ingja sem héldu við þau sambandi.
Af þeirri ástæðu að Jón var ein-
hentur gat hann ekki ekið bifreið,
en mér er minnisstætt þegar þau
hjónin fengu sér leigubíl og
skruppu bæjarleið til að heimsækja
kunningjana, þá var yfir þeim mik-
ill heimsborgarabragur.
Þrátt fýrir að Jón hafði aðeins
aðra höndina vann hann sín störf
við gæslu virkjunarinnar á þann
veg að engu var líkara en hann
gengi heill til skógar og aldrei
heyrði ég hann kvarta undan því
að höndina vantaði.
Mér er í minni þegar ég sá hann
fýrst veiða lax, þar fór saman út-
sjónarsemi og lagtækni sem gaf
góðan árangur.
Jón var heiðursfélagi Stang-
veiðifélags Siglfírðinga.
Þegar Jón náði að lokum starfs-
tíma árið 1979 vildu þau endilega
flytjast til Siglufjarðar, festu kaup
á Eyrargötu 9 og bjuggu sér eink-
ar hlýlegt og notalegt heimili. Áttu
þau þar saman góð ár sem vissu-
lega máttu vera fleiri en eins og
áður sagði missti Jón Stefaníu 7.
desember 1985.
Jón var nokkuð undir læknis-
hendi undanfarin ár og dvaldi hann
af og til á Sjúkrahúsi Siglufjarðar.
Hann var þó heima hjá sér þegar
kallið kom. Hann fékk hægt andlát
í örmum Kristínar dóttur sinnar,
þann 14. júní, en hún ætlaði að
dvelja hjá honum um tíma.
Útför hans verður gerð frá Si-
glufjarðarkirkju Iaugardaginn 24.
júní 1989.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Jóni fyrir einstaklega þægilegt
samstarf sem við áttum og trú-
mennsku sem hann sýndi í starfi
hjá Rafveitu Siglufjarðar um leið
og við starfsmenn Rafveitunnar
vottum öllum aðstandendum hans
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð veri minning hans.
Sverrir Sveinsson
FARVÍS
TfMARITUM FERÐAMÁL
ÁSKRIFARSÍMI:
91-680699
FERÐAGETRAUN FARVÍS
Skilafrestur í ferðagetraun síðasta tölublaðs
er framlengdur til 1. júlí nk.
FERÐ TIL HOLLANDS
í VERÐLAUN
FARVEGUR HF.
ÖTGÁFUFYRIRTÆKI
KVISTAIANDI 8,
108 REYKJAVÍK