Morgunblaðið - 07.10.1989, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1989
LANDSFUNDUR SJALFSTÆÐISFLOKKSINS
Afgreiðsla
ályktana
hefst í dag
DAGSKRÁ landsfundar
Sjálfstæðisflokksins í dag
hefst kl. 9.30, en þá munu
starfshópar halda áfram
störíum, og er gert ráð fyr-
ir að þeim ljúki kl. 12 á
hádegi.
Dagskráin hefst síðan að
nýju í Laugardalshöllinni kl.
13.30 með afgreiðslu álykt-
ana landsfundarins og um-
ræðum um þær.
Umræðum og afgreiðslu
ályktana verður síðan haldið
áfram fyrir hádegi á morgun,
sunnudag.
Fulltrúar Sjálfstæðisfélags Seltjamarness á Landsfundi. Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Aldamótanefiid Sjálfstæðisflokksins:
Hugmyndir um úthlutun
á föstum veiðiréttindum
DAVÍÐ Oddsson borgarsljóri gerði grein fyrir drögum að greinar-
gerð aldamótanefndar Sjálfstæðisflokksins á landsfundi flokksins í
Laugardaishöll í gær. Drögin eru alls 25 blaðsíður að lengd, en um
er að ræða ájangaskýrslu nefndarinnar sem starfa mun áfram. í
kafla um sjávarútvegsmál er bent á hugsanlegar leiðir til lausnar á
vanda sjávarútvegsins. Annars vegar að til greina gæti komið að
stjórnvöld gæfú upp heildarkvóta sem veiða mætti á tilteknu tíma-
bili, og væru heimildimar jafnvel bundnar tilteknum veiðisvæðum í
ákveðnu hlutfalli. Hins vegar að úthlutað yrði endurgjaldslaust til
lengri eða skemmri tíma föstum veiðiréttindum að þeim fiskistofnum
sem skammta þarf, en slík úthlutun hlyti að verða til þeirra sem
haslað hefðu sér völl í sjávarútvegi á nokkmm undanforaum ámm.
í greinargerðinni segir að þrátt
fyrir að sjávarútvegurinn hafí
einkaaðgang að hinni gjöfulu auð-
lind hafsins hafi tekist að koma
honum í töluverð vandræði, jafnvel
verulega erfiðleika. Ekki sé vafi á
því að stjómvöld, sem nú telji sig
réttilega verða að varðveita sjávar-
aflann gegn ofveiði, eigi mesta sök
á hvemig komið sé. Þau hafi með
misvitrum ákvörðunum beinlínis
stuðlað að því að nú sé alltof stór
floti til að veiða þann fisk sem haf-
ið getur gefið af sér í hvert sinn,
og alltof margar vinnslustöðvar, of
dreifðar og of búnar vélum, séu til
þess að vinna úr þeim sama afla.
Ófarimar í sjávarútveginum séu
sennilega sterkustu dæmin um það
hvernig ríkisforsjá getur farið illa
með skilyrði, sem frá náttúrunnar
hálfu séu eins og best verður á
kosið.
Varðandi hugmyndir um opin-
bera sölu veiðileyfa segir í greinar-
gerðinni að það fyrirkomulag feli í
sér nýjar álögur á atvinnugreinina.
Kjartan Gunnarsson framkvæmdastj óri Sjálfstæðisflokksins:
Flokksbundnir sjálfstæðis-
menn 23 þúsund talsins
FLOKKSBUNDNIR sjálfstæðismenn em um 23 þúsund, þar af um 11
þúsund í Reykjavík og starfa þeir í um það bil 100 félögum um land
allt. Þetta var meðal þess sem kom fram í skýrslu Kjartans Gunnars-
sonar framkvæmdastjóra Sjálfstæðisflokksins um starf flokksins frá
síðasta landsfundi.
í upphafi ræðu sinnar minnti
Kjartan Gunnarsson á að frá síðasta
landsfundi, sem haldinn var í mars-
mánuði 1987, hefðu orðið alvarlegri
atburðir í sögu flokksins en milli
nokkurra annarra landsfunda.
Skömmu fyrir þingkosningar hefði
verið stofnaður ný stjómmálaflokkur
þar sem í forsvari hefðu verið menn
sem árum saman hefðu starfað' inn-
an Sjálfstæðisflokksins. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefði í kjölfar þess tapað
um þriðjungi þess fylgis sem hann
hefði að jafnaði fengið í þingkosn-
ingum. Því hefði verið unnið mikið
og markvisst starf frá síðasta lands-
fundi að þvi að efla innra starf
flokksins víðs vegar um landið.
Kjartan reifaði breytingar sem gerð-
ar hefðu verið á skipulagi skrifstofu
flokksins og rakti störf og niðurstöð-
ur ýmissa nefnda sem starfað hefðu
innan flokksins.
Kjartan Gunnarsson kvaðst telja
að það að skipa flokksmönnum í
misjafnar „skúffur" væri að mörgu
leyti gagnrýnisvert. I því sambandi
nefndi hann sérstaklega að efla
þyrfti starf flokksins meðal kvenna
með það að markmiði að þær geti
treyst því að sjónarmið þeirra njóti
skilnings innan Sjálfstæðisflokksins.
Kjartan Gunnarsson vék að út-
gáfumálum flokksins og taldi að þau
væru nú komin í ágætt horf og að
með litlum tilkostnaði mætti efla
útgáfuna og láta hana ná til fleiri
aðila. Hann vísaði á bug hugmynd-
um um að flokkurinn hæfi útgáfu
sérstaks málgagns og vísaði til
slæmrar reynslu í því sambandi. Þá
minnti hann á að fjöimiðlar, blöð og
Ijósvakamiðlar, væru nú opnari fyrir
ólíkum sjónarmiðum en nokkru sinni
fyrr.
Kjartan ræddi nokkuð ítarlega
fjárhagsmál flokksins og var ekki
ánægður með þær undirtektir sem
svokallað styrktarmannakerfi hefði
hlotið meðal flokksmanna. Styrktar-
menn væru nú aðeins 1700 en stefnt
hefði verið að þátttöku 5-6000
manna. Hann sagði að aðeins 450
af 1042 landsfundarfulltrúum hefðu
gerst aðilar að styrktarmannakerf-
inu. Kjartan sagði að næði styrktar-
mannakerfið þeirri útbreiðslu sem
að væri stefnt kæmist fjárhagur
flokksins á traustan grunn. Hann
sagði rekstur flokksins dýran og
minnti á að mörg stór verkefni væru
framundan, þar á meðal sveitar-
stjórnarkosningar næsta vor.
I lok ræðu sinnar vék Kjartan
Gunnarsson að þróun mála á erlend-
um vettvangi og staldraði við nýlega
atburði í Kína og A-Þýskalandi, sem
hann sagði sýna að kommúnistinn
væri samur og fyrr. Þar færi stefna
ofbeldis og mannfyrirlitningar sem
hefði það að markmiði að steypa
alla menn í sama_ mót og láta þá
lúta einum vilja. Áratugum saman
hefðu starfað í stjómmálum hérlend-
is menn sem boðað hefðu sæluríki
kommúnismans. Engar líkur væru á
að það sæluríki hefði orðið öðruvísi
en önnur slík. Það væri fyrst og
fremst Sjálfstæðisflokkurinn sem
hefði átt þátt í í tryggja Islendingum
það frelsi og lýðræði sem þeir byggju
við og komið í veg fyrir að ógnarkló
kommúnismans næði tangarhaldi á
lífi landsmanna.
Ótti hljóti að vakna um að fljótlega
yrði farið að beita annarlegum að-
ferðum við slíka „sölu“, og önnur
atriði en lögmál markaðarins yrðu
látin ráða því hvaða greiðslukjörum
einstaka aðilar yrðu látnir sæta.
Kvótakerfið leggi á hinn bóginn of
mikið vald í hendur ríkisvaldsins
og pólitískra forsvarsmanna þess á
hveijum tíma, en þó minna vald
eftir því sem hvert kvótaskeið er
lengra.
í greinargerðinni segir að mikil-
vægast sé að finna leið í þessum
efnum sem sameini eins og frekast
sé kostur frelsi og ábyrgð, festu
og frjáls viðskipti, og þó ekki síst
tryggi að fiskistofnarnir, gullkistan,
verði ekki tæmd og hún hætti ekki
að endurnýjast og allt komist ekki
á vonarvöl. Orðrétt segir: „Allmarg-
ar leiðir eru til. Það mætti ímynda
sér að stjórnvöld gæfu upp heildark-
vóta, sem mætti veiða á tilteknu
tímabili, misseri, eða misserum, og
væri heimildirnar jafnvel bundnar
tilteknum veiðisvæðum í ákveðnu
hlutfalli. Þeir myndu þá mest veiða,
sem best gætu og mest úthald hefðu
og bestar aðstæður hefðu til veið-
anna. Þessi leið hefur marga kosti
sem blasa við, svo sem eins og það
að dugnaður og áræði skipstjórnar-
manna og sjómanna fái notið sín;
landkostir byggða, sem næst eru
gjöfulum fiskimiðum, nýtast; og
pólitísk afskipti eru að verulegu
leyti útilokuð.“ Tekið er fram að
mörg rök mæli einnig gegn þessu
fyrirkomulagi, svo sem eins og að
hagkvæmni veiðanna yrði ekki best
tryggð með þessum hætti, skipum
myndi ekki fækka og hætt yrði við
of miklu kappi. Til lengri tíma litið
myndi sá kostnaður sem umfram
er við þetta fyrirkomulag væntan-
lega jafnast út „ef menn yrðu látn-
ir taka afleiðingum gerða sinna, og
stjórnvöld væru ekki að fikta við
þessa tilveru upp úr skúffum skri-
fræðisins syðra.“
Þá segir í greinargerðinni:
„Hugsanleg leið er einnig sú að
úthluta endurgjaldslaust föstum
veiðiréttindum að þeim fiskistofn-
um, sem skammta þarf, hvort sem
það er um lengri eða skemmri tíma.
Slík úthlutun hlyti að verða til
þeirra, sem haslað hefðu sér völl í
þessum atvinnuvegi á nokkrum
undanförnum árum. Þessi veiðirétt-
indi yrðu þá varanleg og til alllangs
tíma til þess að einstaklingar yrðu
sem óháðastir pólitískum afskiptum
ríkisvaldsins. Jafnframt væri nauð-
synlegt að viðskipti þessi mætti
flytja á milli manna í fijálsum
samningum, þótt slík viðskipti væru
eingöngu bundin við innlenda menn.
Kerfið yrði að vera sveigjanlegt, en
ekki bundið til að mynda með veiði-
réttindum, sem býföst væru bundin
við tiltekna staði. Þannig yrði að
leyfa fijálsa tilfærslu veiðiréttind-
anna, ef reynslan sýndi að heppi-
legra væri að stunda útgerð frá
einum stað en öðrum. Jafnframt
þyrfti að leita leiða til að tryggja
að veiðiréttindi lendi í höndum
þeirra, sem veitt gætu með lægstum
tilkostnaði, og því yrði að auðvelda
slíkum aðilum að útvega sér leyfin.“
Í greinargerðinni segir að hugs-
anlegt væri að leggja sérstakan
söluskatt á verslun með veiðirétt-
indi, t.d. 10%, og slíkur skattur
skyldi renna í sjóð þess sveitarfé-
lags, þar sem veiðiréttindin voru
fyrir, ef réttindin yrðu seld úr
byggðarlaginu. Hins vegar hlyti að
teljast mjög óvarlegt að festa veiði-
réttindin tilteknum byggðum og
útiloka viðskipti með þau.
Önnum kafnir landsfundarfulltrúar
Morgunblaðið/Bjami
með farsímana til taks.