Morgunblaðið - 07.10.1989, Qupperneq 32

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1989
32
t Eiginkona min,
SIGRÍÐUR ANNA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Engjavegi 45,
Selfossi,
lést fimmtudaginn 5. október. ■ Axel Jónsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR INGIMUNDARDÓTTIR
frá Læk,
er lést á Elliheimilinu Grund hinn 3. október sl. verður jarðsungin
miðvikudaginn 11. október kl. 13.30 frá Aðventkirkjunni við Ing-
ólfsstræti.
Guðmundur Einarsdóttir,
Daniel Einarsson,
Kristján Einarsson,
Ingimundur Magnússon,
og barnabörn.
Sigurbjörn Sigmarsson,
Eva Þórsdóttir,
Laufey Magnúsdóttir,
Bergþóra Sveinsdóttir,
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÖGMUNDUR JÓNSSON,
Hringbraut 32,
Hafnarfirði,
frá Vorsabæ, Ölfusi,
verður jarðsunginn frá Kotstrandarkirkju, Ölfusi, í dag, laugardag-
inn 7. október kl. 15.00.
Guðbjörg Ögmundsdóttir,
Jón Finnur Ögmundsson, Kristin Valsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu samúð og vináttu við
andlát og útför sonar míns, bróður okkar og mágs,
ÁGÚSTS KRISTJÁNSSONAR,
Miðbraut 6,
Seltjarnarnesi.
Emma Guðmundsdóttir,
Guðrún Kristjánsdóttir,
Karítas Kristjánsdóttir,
Gunnar Kristjánsson,
Maria Vigdís Kristjánsdóttir.
t
Kærar þakkir til allra, sunnan heiða og norðan, sem veittu hjálp
og sýndu vinarhug við fráfall og jarðarför
ÞORVALDAR JÓNSSONAR,
Miklubraut 64,
Reykjavík.
Oddný Þorvaldsdóttir,
Jón Þorvaldsson,
Hólmar Magnússon,
Guðný Einarsdóttir,
Ingibjörg Þorvaldsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Innilega þakka ég öllum þeim, sem auðsýndu samúð og vinsemd
við andlát og útför móður minnar,
SIGURLAUGAR BJÖRNSDÓTTUR
frá Veðramóti.
Þorbjörg Bjarnar Friðriksdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
GUÐLAUGS UNNARS GUÐMUNDSSONAR,
Lönguhlið 3,
Reykjavfk.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför elskulegrar eigin-
konu, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HULDU DAGMAR JÓNSDÓTTUR,
Eskihlfð16,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við læknum og
hjúkrunarliði gjörgæsludeildar Landspítalans fyrir góða hjúkrun í
veikindum hennar. Einnig séra Braga Skúlasyni fyrir hlýjan hug.
Guð blessi ykkur öll.
Engiibert Valdimarsson,
Engilbert Engilbertsson, Ragnheiður Brynjólfsdóttir,
Bergþór Engilbertsson, Sóley B. Guðmundsóttir,
Jón Engilbertsson, Guðbjörg Vallaðsdóttir
Jón A. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Þuríður V, Rósants-
dóttir, ísafírði
Fædd 5. júní 1904
Dáin l. október 1989
Nú er amma í Sólgötu dáin. En
svo var hún ávallt kölluð á okkar
heimili.
Amma, Þuríður Vilborg Rósants-
dóttir, en það var hennar rétta nafn
lést 1. október sl. á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu _á ísafirði. Hún var
gift Agnari Ásbirni Jónssyni, en
hann lést 6. október 1974. Þau
eignuðust fjögur böm. En það voru
Ólafía Elísabet f. 6. maí 1932 maki
hennar er Ebeneser Þórarinsson,
þau eiga 7 börn og 16 bamabörn.
Róslaug Jónína f. 19. ágúst 1936
en hún lést í októbermánuði ári
síðar. Róslaug Jónína f. 19. maí
1940, maki hennar er Sigurður
Ólafsson, þau eiga 5 böm og 6
bamabörn. Guðmundur Magnús f.
20. maí 1942, maki hans er Kristr-
ún Guðfinnsdóttir og eiga þau 5
böm og 4 barnaböm.
Til ömmu í Sólgötu lágu tíðum
leiðir barna hennar, bamabama,
tengdabama og annarra ættingja í
morgun- og síðdegiskaffi. En á
hverjum virkum degi útbjó hún
kaffi og meðlæti handa þeim sem
þess vildi njóta. Og fannst miður
er fáir mættu í kaffi hjá henni en
sem flesta vildi hún fá.
Ég sótti mikið til ömmu, þó sér-
staklega eftir að afi dó. Þá svaf ég
oft hjá henni og iðulega eyddum
við kvöldunum með því að spila og
spjalla saman.
Svo fór að ég stofnaði eigið heim-
ili með unnusta mínum Hlyni
Snorrasyni og fljótlega eignuðumst
við dóttur sem nú er rúmlega 4
ára. Henni var langamma mjög kær
og vildi hún ávallt fara í heimsókn
til hennar í Sólgötuna meðan hún
bjó þar og svo á spítalann, en þang-
að fór amma fyrir tæpum tveimur
árum og var þar þangað til hún lést.
Það er erfitt að útskýra fyrir 4
ára gömlu barni hvers vegna lang-
amma sé dáin og farin til Guðs og
þar líði henni betur. En þegar stórt
er spurt er oft fátt um svör.
Fyrir rúmlega tveimur mánuðum
eignaðist ég son og dvaldi þar af
leiðandi á sama sjúkrahúsi og
amma í Sólgötu. Alltaf kom amma
í hjólastólnum sínum inn til mín,
kvölds og morgna, til að spjalla og
fá að líta á litla langömmubamið.
Amma var mjög hress allt fram
til síðasta dags, hún var ánægðust
ef einhver ættinginn sótti hana á
spítalann og fór með hana í bíltúr
um bæinn, en henni þótti mjög
gaman að sitja í bíl og aka um.
Um hveija helgi sóttu bömin henn-
ar hana til skiptis og f'om með
hana heim í kaffi eða mat og alltaf
var hún amma til í að fara.
í dag verður amma lögð til hinstu
hvíldar og bið ég Guð um að styrkja
okkur öll sem syrgjum hana nú, en
minningin lifir áfram um ömmu í
Sólgötu.
Alma Björk
í dag, 7. október, verður Þuríður
V. Rósantsdóttir, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma, til
moldar borin, Þura var hún alltaf
kölluð. Það var mikið lán fyrir mig
sem tengdason að fá að vera henni
samferða, því að meiri sómakonu
er varla hægt að hugsa sér. Og að
koma inn á heimili hennar og eigin-
manns hennar, Agnars Jónssonar,
sem lést 6. október 1974, var alveg
einstakt. Þau tóku mér eins og ég
væri að koma inn á mitt eigið heim-
ili. Ég minnist þeirra tíma, er ég
hóf búskap, hversu annt þeim var
um að við eignuðumst sem allra
fyrst eigið húsnæði. Og það tókst
Bjarni Henriksson
Höfíi - Minning'
Fæddur 9. maí 1927
Dáinn 29. september 1989
Þegar góðir vinir falla í valinn,
setur menn hljóða. Þótt Bjarni hefði
átt við veikindi að stríða síðustu
vikurnar, vonuðu menn að hann
ætti afturkomu auðið, en hann and-
aðist að morgni 29. september.
Bjarni var yngstur af átta börnum
þeirra hjóna Súsönnu Friðriksdóttur
og Henriks Erlendssonar, héraðs-
læknis í Austur-Skaftafellssýslu, en
faðir hans féll frá á besta aldri er
Bjami var aðeins þriggja ára. Ólst
hann því upp hjá móður sinni sem
fluttist til Reykjavíkur þar sem
Bjami sleit bernskuskónum, en
Súsanna hélt tryggð við Skaftafells-
sýslu og var hér oftast á sumrin
með drenginn með sér, en skóla-
göngu sína hlaut hann í Reykjavík.
Snemma bar á mikilli listhneigð
hjá Bjarna enda átti hann til lista-
manna að rekja ættir, þar sem
Súsanna móðir hans og Guðmundur
Einarsson frá Miðdal voru systra-
börn, þannig voru þeir Bjarni og
Erró þremenningar.
Um 1950 flyst Bjarni aftur al-
kominn til Hafnar og stundaði ýmis
störf sem til féllu, svo sem sjó-
mennsku og fleira, en hans aðal-
starf var húsamálun og hafði hann
meistararéttindi í þeirri grein. Einn-
ig vann hann að dúka- og flísalögn
ef svo bar undir, var hann með sjálf-
stæðan atvinnurekstur og hafði
tíðum menn í vinnu. Skömmu eftir
að hann flutti hingað kvæntist hann
Rósu Hallgrímsdóttur og byggðu
þau sér húsið að Miðtúni 13. Eign-
uðust þau sjö böm af þeim era fimm
á lífi tveir drengir og þrjár stúlkur,
tvö böm misstu þau í æsku.
Það fór fyrir Bjarna eins og svo
mörgum, að brauðstritið tók mestan
hans tíma og fáar stundir til að
sinna áhugamálunum, þó liggur
mikið eftir hann af málverkum og
Þessi harðsnúna hlutaveltusveit ofan úr Mosfellsbæ afhenti Rauða
krossi íslands 700 kr. sem söfnuðust á hlutaveltu sem þar var hald-
in. Krakkarnir heita: Steinunn Jónsdóttir, Hrannar Magnússon, Böðv-
ar Ingi Bragason og Ragnar Birgisson.
er við keyptum húsið á Seljalands-
vegi 72 með þeim hjónum, ári áður
en þau hættu búskap á Seljalands-
búinu.
Það var gott að eiga þau að, og
hversu oft sem við þurftum á barna-
gæslu að halda eða annarri aðstoð,
var hún auðsótt til þeirra. Á seinni
árum bjuggu þau í Sólgötu 7, og
eftir að Agnar lést, bjó Þura ein í
Sólgötunni. Þar var oft mann-
margt, því gott var að koma þang-
að og fá sér kaffisopa, því alltaf
var heitt á könnunni hjá Þuru.
Ekki var síður vinsælt að fara í
heimsókn til ömmu, því að Þuru
þótti óskaplega vænt um barnaböm
og bamabarnaböm sín. Enda leið
varla sá dagur, að börnin bæðu
ekki um að fá að fara til ömmu
eftir skóla, eða fá að sofa hjá ömmu
í Sólgötunni.
Síðastliðin ár hefur Þura verið á
Sjúkrahúsinu á ísafírði, en kom þó
oft í heimsókn um helgar. Eins óg
áður, voru það bömin, sem hún
gladdist mest yfir að sjá.
Ég hef með þessum fáu orðum
reynt að lýsa því hversu gott var
að njóta samfylgdar með Þum öll
þessi ár, sem hefðu þó gjarnan
mátt verða fleiri, en við það ræður
víst enginn.
Elsku mömmu, tengdamömmu,
ömmu og langömmu þökkum við
fyrir allt. Guð veri með henni.
Fjölskyldan Seljalands-
vegi 75, Isafirði.
hefur hann eflaust stundum eftir
erfiðan vinnudag gripið pensil og
léreft og fengið sköpunargleði sinni
útrás og bera málverkin hans því
vitni hve næmt auga hann hafði
fyrir fögmm litum. Þau eru víða
málverkin hans Bjarna og marga
fallega myndina gaf hann vinum
sínum og kunningjum. Hann hafði
sérstakleg fallega rithönd enda var
hann oft beðinn að skrautrita ýmis-
legt eins og sveinsbréf og ýmsar
viðurkenningar, sem hann gerði af
mikilli smekkvísi.
Mætur maður er genginn, langt
um aldur fram. Megi minningin um
góðan dreng vera Rósu og fjöl-
skyldu hennar huggun á þessum
erfiðu stundum. Við hjónin sendum
þeim okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Af eilífðar ljósi bjarma hver
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult er
það stefnir á æðri leiðir
og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(E. Ben.)
Sigrún Eiríksdóttir og
Guðmundur Jónsson