Morgunblaðið - 08.10.1989, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 8. OKTÓBER
Friðrik Karlsson
framkvæmdastjóri
Við félagar í Húnvetningafélag-
inu í Reykjavík kveðjum í dag fyrr-
verandi formann okkar og heiðurs-
félaga, Friðrik Karlsson.
Húnvetningafélagið hefur nú
starfað í meira en hálfa öld, og af
þeim tíma gegndi Friðrik for-
mennsku í 13 ár (1958-64) og aftur
1969-76) og sat í stjórn alls 19 ár,
hvorttveggja lengur en nokkur ann-
ar. Á forustuárum hans voru ýmsar
ákvarðanir teknar, sem reynst hafa
félaginu farsælar. Viljum við benda
sérstaklega á húsakaup félágsins,
sem urðu að veruleika á fyrra for-
mannsskeiði Friðriks. Þá studdi
hann dyggilega framkvæmdir, sem
félagið stóð að í heimahéraði, t.d.
vegghleðslu til viðhalds Borgar-
virki, sem nauðsyn var að vinna á
sínum tíma. Einnig lét Friðrik sér
annt um ræktunarstörf, sem félagið
beitti sér fyrir. Er Þórdísarlundur
í Vatnadal vottur þess. Lundurinn
ber nafn fyrsta innfædda Vatns-
dælingsins, dóttur Ingimundar
gamla landnámsmanns og Vigdísar
konu hans, en hún var í heiminn
borin á þeim slóðum vorið 895 að
talið er. Ferðamenn, sem leggja
leið sína um Vatnsdal, þann fagra
og sögufræga dal, kunna vel að
meta þennan skjólsæla skógarlund.
Friðrik Karlsson var góður félagi
og lagði mikla alúð við félag sitt.
Hann studdi drengilega öll mál, sem
hann taldi heimabyggð sinni og
átthagafélagi til hagsbóta. Var og
gott til hans að leita og undir hann
að bera ýmis mál, er þurfti að leysa,
hvort heldur hann var í stjórn fé-
lagsins eða ekki.
Konu hans og börnum og öðru
venslafólki vill stjórn Húnvetninga-
félagsins í Reykjavík færa dýpstu
samúðarkveðju.
Aðalsteinn Helgason
Friðrik Karlsson er kvaddur í dag
af fjölskyldu sinni, vinum og sam-
starfsmönnum. Eftir er tóm, sem
ekki verður fyllt; aðrir taka þar
ekki sæti. Dómur lífsins er dauðinn,
og þótt reynt sé að veijast um stund
verður þeim dómi ekki áfrýjað.
Við Friðrik áttum löng og góð
samskipti. Við unnum lengi saman
að félagsmálum og við höfum á
fimmta tug ára verið nágrannar hér
í Hlíðunum. Friðrik hafði sterka
skapgerð, heill og viljafastur. Hann
gerði miklar kröfur til annarra, en
þó enn meiri til sjálfs sín. Hann var
glöggur og tillögugóður og lagði
alltaf gott til mála, og var jafnan
reiðubúinn að laða fram skoðanir
og álit annarra og aðlaga þær
sínum, án þess þó að slá undan;
það var málefnið sem réði. Hann
var einarður málafylgjumaður, hver
sem í hlut átti og fór aldrei í mann-
greinarálit. Þetta er mælikvarði á
góðan dreng og þetta er eiginleiki
góðs leiðtoga. Friðriki voru því falin
mörg forustu- og trúnaðarstörf og
hann leysti sín verkefni afburða vel
af hendi. Fyrir það hefur hann hlot-
ið marga og verðskuldaða viður-
kenningu.
Friðrik Karlsson og Guðrún Pét-
ursdóttir kona hans hafa verið okk-
ur Láru nánir vinir frá því að leiðir
lágu saman. Við höfum notið
margra ánægjustunda á heimilum
hvors annars og einnig á ýmsum
öðrum vettvangi, og eigum frá því
margar kærar minningar. Nú er
þessi strengur slitinn. Við söknum
góðs vinar en erum þakklát fyrir
öll góðu kynnin. Við vottum Guð-
rúnu, börnum hennar og fjölskyld-
um þeirra innilegrar samúðar.
Haukur Eggertsson.
Það fer vart hjá því að þeir sem
komast á efri ár sjái á bak sam-
ferðamanna sinna og vina yfir móð-
una miklu. Og nú varð það Friðrik
Karlsson sem kvaddi þennan heim
á afmælisdegi sínum.
Alllengi hafði legið ljóst fyrir að
Friðrik ætti ekki langa leið-eftir
hérna megin tilverunnar, en hraust-
leg barátta hans við ógnvaldinn
gerði þá bið lengri en margir bjugg-
ust við.
Friðrik Karlsson var fæddur í
Húnaþingi og ólst þar upp. Foreldr-
ar hans Karl Friðriksson brúarsmið-
ur og kona hans, Guðrún Sigurðar-
dóttir skildu meðan Friðrik var enn
á barnsaldri. Lengst af dvaldi hann
í Viðidalstungu og þar var hann
þegar við kynntumst. Þegar ég
gekk til spurninga undir fermingu
man ég fyrst eftir honum, einkum
vegna þess að þótt hann væri ári
yngri en við fermingarstrákarnir,
þá var hann sterkari en við þegar
til átaka kom. Síðar komst ég að
því að hans andlegi styrkleiki va_r
ekki minni en hinn líkamlegi. Á
unglingsárunum lágu leiðir okkar
oft saman og kunningsskapur
myndaðist. Síðan skildu leiðir um
hríð en lágu aftur saman hér í
Reykjavík og hér varð kunnings-
skapurinn fljótt að vináttu sem aldr-
ei fymtist.
Friðrik tók fljótt að sér að sjá
um húsbyggingar og vann ég hjá
honum að sumrinu til a.m.k. við
byggingu þriggja húsa við
Mávahlíð. Eitt af þeim var hans
eigið hús Mávahlíð 39, en áður hús
Bjarna Bjarnasonar læknis við
•sömu götu. Ég held að bygging
þess húss hafi lagt grunn að því
sem síðar varð lífsstarf hans. Bjarni
fór ekkert dult með hve ánægður
hann var með hvernig Friðrik stóð
að framkvæmdum. Bjarni var síðar
í forystusveit þeirra lækna sem í
félagi byggðu Domus Medica og
mun það hafa verið fyrir hans til-
stuðlan að Friðrik var fenginn til
að standa fyrir byggingunni. Þegar
húsið tók til starfa var Friðrik ráð-
inn framkvæmdastjóri þess og var
það til dauðadags. Það segir næga
sögu um mat læknanna á starfi
Friðriks að þegar Friðrik varð 70
ára hélt læknafélagið honum veg-
lega veislu og síðar var hann kjör-
inn heiðursfélagi í félagi lækna og
mun það fátítt ef ekki einsdæmi
að stéttarfélag kjósi sér heiðurs-
félaga utan stéttarinnar.
í einkalífi sínu átti Friðrik mik-
illi hamingju að fagna. Hann var
giftur hinni ágætustu konu, Guð-
rúnu Pétursdóttur, sem stóð eins
og klettur við hlið manns síns í blíðu
og stríðu. Börnin urðu tvö, Sigríður
jarðfræðingur og Karl hagfræðing-
ur, og barnabörnin eru 3.
Við sem vorum ungir piltar í
Víðidal um og eftir 4. áratuginn
höfum haft gott samband gegnum
árin hér í Reykjavík og alltaf var
Friðrik í foiystuliðinu. Hann var
höfðingi heim að sækja og oft var
fjör. og fjölmenni á heimili þeirra
hjóna Guðrúnar og Friðriks. Hann
var tryggur vinur vina sinna og það
var aldrei nein lognmolla í kringum
hann. Við sem eftir lifum eigum
áreiðanlega eftir að sakna hans úr
hópnum þegar við hittumst hér eft-
ir. Friðrik var mjög virkur í Hún-
vetningafélaginu í Reykjavík í þau
rúmlega 50 ár sem það hefur starf-
að og var formaður þess lengur en
nokkur annar. Hann hefur verið
heiðursfélagi þess í mörg ár.
Friðrik keypti jörðina Hrísa í
Víðidal, þegar hann var um tvítugt,
en þá jörð hafði faðir minn átt.
Karl faðir Friðriks var yfirsmiður
við íbúðarhús það sem faðir minn
lét byggja 1920. Þetta hús endur-
byggði Friðrik svo löngu síðar og
gerði margháttaðar endurbætur á
jörðinni. Að Hrísum byggðu þau
hjón sér sumarbústað og naut Frið-
rik þess til hinstu stundar að dvelja
þar með fjölskyldu sinni.
Ég vil ljúka þessum fátæklegu
orðum með frásögn af atburði sem
gerðist milli okkar Friðriks fyrir
mörgum árum og mér finnst lýsa
honum vel. Einhvern veginn komst
Friðrik að því að mig vantaði pen-
inga. Hann bauð mér strax lán sem
ég þáði. Þegar að því kom að ég
greiddi skuld mína spurði ég hve
mikið ég átti að greiða í vexti. Þá
sagði Friðrik þessi eftirminnilegu
orð: „Maður tekur ekki vexti af vin-
áttu.“
Ég mun minnast Friðriks sem
eins heilsteyptasta manns sem ég
hef kynnst. Guðrúnu, börnum
þeirra og barnabörnum vottum við
hjónin dýpstu samúð og vonum að
góðu minningarnar megni að hugga
þau í sorg.
Jónas Eysteinsson
Með Friðriki Karlssyni et' geng-
inn merkur maður, sem hóf sig upp
úr sárri fátækt til virðingar og
metorða fyrir framsýni og dugnað
í uppbyggingarstörfum, bæði fyrir
sjálfan sig og aðra. Það eru því
margir sem standa í þakkarskuld
við hann.
Friðrik var drengur góður, glaður
og reifur. Sút og víl var ekki' til í
huga hans. Hann var alls staðar
aufúsugestur.
Heimili hans var fallegt og hlýtt,
þar átti kona hans, Guðrún Péturs-
dóttir, hæglát og ljúf, sinn stóra
þátt í að móta og fegra.
Friðrik var góður spilamaður.
Hann stofnaði lomberklúbb fyrir
mörgum árum, sem við undirritaður
erum í. Við spiluðum oft einu sinni
í viku, til skiptis hver hjá öðrum,
nema síðastliðinn vetur, þá oftar
hjá Friðriki vegna veikinda hans.
En Guðrún lagði sig fram um að
allir nýtu kvöldanna sem best, svo
að skugginn sem yfir hvíldi hyrfi
um sinn. Þannig sýndi Guðrún oft
með bros á vör styrk sinn og skiln-
ing á því sem var að gerast, en það
er ekki öllum gefið. Fyrir þetta og
margt fleira viljum við þakka Guð-
rúnu.
Við bytjuðum jafnan á því að
setjast í stofu og renna niður góðum
drykk úr staupi og ræða vandamál
líðandi stundar. Þarna var Friðrik
í essinu sínu og sagði hugsanir sínar
umbúðalaust um menn og málefni,
án þess þó að meiða nokkurn.
Nú er stórt skarð höggvið í lomb-
erklúbbinn, sem verður vandfyllt.
En minningin um drenginn góða,
sem tókst með nærveru sinni að
lyfta líðandi stund yfir daglegt
amstur og strit til gleðinnar dyra
verður ekki frá okkur tekin. Nú
þegar komið er að leiðarlokum vilj-
um við og fjölskyldur okkar þakka
Friðt'iki hin góðu kynni gegnum
árin. Blessuð sé minning hans.
Kári Sigurjónsson,
Kjartan Sigurjónsson og
Guðlaugur Guðmundsson.
NYJAR SENDINGAR
Sófasett í áklæði 3+1+1, verð kr. 90.000,- stgr.
I leður lúx, verð kr. 94.500,- stgr.
EINNIG MIKIÐ GRVAL AF LEÐURSÓFASETTUM
k m
Hornsófi 2+1+2, leður lúx, verð kr. 88.000,- stgr.
Bjóðum margar gerðir af hornsófum í leðri eða áklæði.
Ath. afgreiðum hornsófa eftir máli.
Ármúla 8, símar: 8-22-75 og 68-58-75
Þú svalar lestmrþörf dagsins
á^^síöum Moggam!