Morgunblaðið - 26.10.1989, Blaðsíða 34

3*4
•M<)RtíUNHLAÐÍD FJMMTÍíDAGUR löi OKTÓHÉr Í98í>.
+
Eiginmaður minn,
ARNAR INGÓLFSSON,
Melhaga 16,
lést í Borgarspítalanum þriðjudaginn 24. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Herdfs Kristjánsdóttir.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
VILBORG ÞÓRÓLFSDÓTTIR,
andaðist þriðjudaginn 24. október á Heilsuverndarstöð Reykjavíkur.
Útför fer fram miðvikudaginn 1. nóvember kl. 13.30 frá Fossvogs-
kirkju.
Jón Freyr Þórarinsson,
Matthildur Guðmundsdóttir
og börn.
+
Ástkær móðir okkar,
SIGURÁST ANNA SVEINSDÓTTIR,
Hólmgarði 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn 27. október kl.
13.30.
M
Margrét Marelsdóttir,
Sveinn Marelsson.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, fósturfaðir, afi og langafi,
JÓN H. SVEINSSON
fyrrverandi bryggjuvörður,
áður til heimilis á Hverfisgötu 48,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 27. októ-
ber kl. 15.00.
Þorsteinn Jónsson,
Esther Jónsdóttir,
Borgþór Jónsson,
Bryndfs Jónsdóttir,
Sverrir Jónsson,
Viiborg Helgadóttir,
Reynir L. Marteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
GUÐJÓNJÓSEFSSON
bóndi,
Ásbjarnarstöðum,
verður jarðsunginn frá Tjarnarkirkju á Vatnsnesi laugardaginn 28.
október kl. 14.00.
Bílferö verður frá Hópferðamiðstöðinni, Bíldshöfða 2a. Farþegar
mæti kl. 8.30.
Sigrún Sigurðardóttir,
Þórdis Guðjónsdóttir,
Sigríður Guðjónsdóttir,
Steinunn Guðjónsdóttir,
Loftur Sveinn Guðjónsson,
Kristín Guðjónsdóttir,
Guðrún Guðjónsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
Kristi'n Vestmann,
Halldóra Guðmundsdóttir,
Kristján Kristjánsson,
Mari'a Jónasdóttir,
+
Móðir okkar,
MARÍA RÖGNVALDSDÓTTIR,
verður jarðsungin laugardaginn 28. október kl. 13.30 frá Hóls-
kirkju, Bolungarvík.
Börnin.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför föður míns,
tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR MAGNÚSSONAR,
sérkennsluf ulltrúa,'
Vesturbergi 74.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og lækna á Heilsuhælinu í
Hveragerði fyrir kærleiksríka umönnun.
Orri Magnússon, Karen Magnússon
og dætur.
Björn Guðmunds-
son - Minning
Fðeddur 10. mars 1916
Dáin 19. október 1989
Hver af öðrum til hvíldar rótt
halia sér nú og gleyma
vöku dagsins um væra nótt
vinirnir gömlu heima.
Og andiitin, sem þér ætíð fannst
að ekkert þokaði úr skorðum
- hin sömu jafn langt og lengst þú manst
ei ljóma þér sem forðum.
(Hrafnamál bls. 22.)
Þannig er hluti af „Söknuði",
ljóði sém Þorsteinn bróðir min orti,
er óvenju margir í okkar sveit í
Vopnafirði höfðu kvatt hinst kveðju
og þetta ljóð kemur mér jafnan í
hug þegar bamfæddir Vopnfirðing-
ar kveðja, hvort sem þeir eyddu
sínum ævidögum þar, hjálpuðu til
að „reisa nýja Reykjavík" eða hösl-
uðu sér völl á enn öðrum stað.
Björn Guðmundsson, sem hér er
kvaddur, fæddist á Hróaldsstöðum
í Selárdal í Vopnafírði 10. mars
1916, en fluttist með foreldrum og
systkinum að Borgum í Sunnudal
þar í sveit árið 1920 og ólst þar
upp til 15 ára aldurs. Faðir hans
var Guðmundur Magnússon bóndi
á þessum bæjum og víðar í Vopna-
firðij ættaður af Héraði og Vopna-
firði (Vefaraætt). Móðir hans var
Elín dóttir Stefáns Þórarinssonar í
Teigi. Börn þeirra hjóna urðu 6.
Elstur var Stefán Gunnlaugur, þá
Sæbjörg, Margrét, Magnús, Ólafur,
Björn og Sigríður yngst. Bræðurnir
Stefán og Magnús kvæntust heima-
sæturn í Fagradal í Vopnafirði.
Stefán Ingu Wium og Magnús Guð-
björgu. Það má ekki gleymast þeg-
ar saga fræðslumála verður rituð
að á kreppuámnum var á þessu
mikla menningarheimili, Fagradal,
rekinn vísir að héraðsskóla með
tungumála- og tónlistamámi auk
hefðbundinna námsgreina á kostn-
að heimilanna þar. Stefán og Inga
fluttust síðar til Hveragerðis en
Magnús og Guðbjörg til Vopna-
fjarðar 1964 en bjuggu í Fagradal
þangað til. Sæbjörg giftist Guðlaugi
Brynjólfssyni útgerðarmanni frá
Vestmannaeyjum. Margrét var gift
Kristni Andréssyni málárameistara
og Sigríður er gift Sigmari Jóns-
syni úrsmið, ættuðum af Héraði.
Eins og fram hefur komið var
Björn næst yngstur systkinanna á
Borgum og það stóð mikill ljómi
um nafn þessa drengs, því honum
var oft jafnað við frænda sinn, Sig-
urð Þórarinsson á Teigi. Báðir voru
þeir bráðgerir og flugnæmir. Björn
veiktist af lömúnarveiki 8 ára gam-
all eða 1924 og var eftir það með
lamaðan vinstri handlegg að mestu
leyti. Hann vann þó algenga sveita-
vinnu og vegavinnu, en hugurinn
stóð til náms og starfa við það sem
reyndi meir á hug en hönd. Birni
tókst að komast í Eiðaskóla og ljúka
þar námi á einum vetri og þaðan
lá leiðin í Samvinnuskólann og lauk
hann þar verslunarprófi með hárri
einkunn eftir tæpra tveggja vetra
nám. Að námi loknu vann hann hjá
Landssíma Islands um skamman
tíma, en réðst svo til Grænmetis-
og áburðarsölu ríkisins og síðar
Grænmetisverslunar landbúnaðar-
ins allt til ársins 1965, er hann
hætti eftir 24 ára starf, og þar með
hófst nýr kafli í starfssögu hans.
Björn keypti það ár helming í bók-
haldsfyrirtækinu Bókhaldstækni og
vann lengst af við það síðan með
félaga sínum Birni Svanbergssyni
og síðast með Bergi syni slnum.
Björn var með fádæmum traustur,
ötull og vandaður maður svo lengi
sem kraftar entust. Fyrri kona
Björns var Margrét Jónsdóttir
(síðar Hansen) frá Ólafsfirði. Þau
eignuðust 2 syni: Berg bókara,
fæddur 1941 og á hann 3 börn, og
Hrafn húsasmið, fæddur 1945 og
á hann 4 börn. Síðari kona Björns
er Ingibjörg Hallgrímsdóttir frá
Akureyri. Hún er kjólameistari að
mennt og stofnaði saumastofu I
Reykjavík 1963 og frá upphafi ann-
aðist Björn reksturinn að hluta s.s.
bókhald og erlend bréfaskipti og
um 20 ára skeið var saumastofan
rekin af myndarbrag. Þá brugðu
þau Björn og Ingibjörg á það ráð
sem einstakt má telja að þau af-
hentu Öryrkjabandalagi Islands
fyrirtækið í fullum rekstri með öll-
um vélum og búnaði og nú er rek-
inn þar vemdaður vinnustaður Ör-
yrkjabandalagsins. Það lýsir gef-
endunum vel að þetta gerðist án
þess að blásið væri í lúðra og fyrstu
3 árin veittu þau hjónin aðstoð við
reksturinn. En saga er til alls. Björn
veiktist af berklum 1943 og aftur
1953 og í þriðja sinn 1983. Eftir
það náði hann ekki fullri heilsu.
Fljótlega eftir sina fyrstu legu á
berklahæli, fór hann að taka þátt
í starfi SÍBS, ýmist sem varamaður
eða aðalmaður í stjórn, m.a. gjald-
keri í 8 ár. Hann er þvi ótvírætt
einn þeirra forustumanna sem
hrundu af stað ævintýrinu á
Reykjalundi sem heimsathygli hef-
ur vakið.
Kynni Björns af hinum „hvíta
dauða“ urðu honum hvatning til
baráttu meðan kraftar entust og
ekki aðeins baráttu gegn berklum
heldur til að bæta aðstöðu allra sem
ekki ganga heilir til skógar.
Björn og Ingibjörg tóku í fóstur
og ættleiddu eina dóttur, Höllu
Kristínu, fædda 1965. Langt fram
eftir ævi var Björn að bæta við
þekkingu sína bæði í tungumálum
og öðru sem hugur hans stóð til
að nema. Hann var því bæði víðles-
inn og fjölfróður. Eitt af því sem
hann hafði snemma áhuga fyrir var
guðspeki og austurlandaspeki
hverskonar, en hógværðina held ég
að hann hafi fengið í vöggugjöf svo
innbyggð var hún í allt hans fas,
að ógleymdri hinni gömlu góðu
dyggð að allt stæðist sem lofað
var. Fátt þótti honum betra í fari
einhvers en ef hægt var að segja
um hann: „Betri eru Hálfdán heitin
þín en handsöl annarra manna.“
Það varð mér til heilla að hitta
Bjöm Guðmundsson er ég flutti til
Reykjavíkur. Hann vann fyrir mig
og leiðbeindi mér hvenær sem ég
þurfti á að halda. Blessuð sé minn-
ing hans.
Þó að skyggi yfir öld
og ýmsir tónar deyi
þá verður hvorki þögn né kvöld
á þínum bjarta vegi.
(Þorsteinn Erlingsson)
Gunnar Valdimarsson
frá Teigi.
Björn Guðmundsson, bókhaldari,
er genginn á vit forfeðra sinna. Þar
gekk einstakt ljúfmenni, sem
stjórnendur Verkfræðistöfu Sigurð-
ar Thoroddsen hf. telja sér ljúft og
skylt að kveðja nokkrum orðum.
Ekki fer sögum af því hvenær
eða með hvaða hætti samskipti
Björns og verkfræðistofunnar hóf-
ust. Þó ér vitað að um það leyti sem
Sigurður heitinn Thoroddsen verk-
fræðingur gerði nokkra samverka-
manna sinna að meðeigendum verk-
fræðistofunnar snemma á 7. ára-
tugnum var bókhald stofunnar í
öruggum höndum Bjöms, sem þá
var starfsmaður á bókhaldsstofu
Björns Svanbergssonar. Síðar gerð-
ist Björn Guðmundsson meðeigandi
að bókhaldsstofunni og hélt rekstri
hennar áfram eftir lát nafna síns.
Og gegnum þykkt og þunnt hafði
hann veg og vanda af þjónustu fyr-
irtækisins við verkfræðistofuna.
Björn var glöggur bókhaldari og
mjög samviskusamur. Segja má að
hann hafi þekkt fjárhag og rekstr-
artölur verkfræðistofunnar betur
en flestir eigendur hennar. Oft var
til hans leitað, þegar upp komu
vandamál eða óvissuatriði tengd því
sem bókhaldið geymdi. Þá fengu
stjórnendurnir að reyna hversu af-
burða gott minni Björn hafði og
hversu vei hánn þekkti innviði fyrir-
tækisins og bókhald þess. Ekki leið
löng stund áður en hann hafði töfr-
að fram svar byggt á tilvísunum í
færslur í bókhaldinu og rökstutt
eigin reynslu og þekkingu.
Samskipti við Björn voru snurðu-
laus. Þar kom til ljúfmennska hans
og lítillæti. Hann var einn þessara
þolinmóðu manna sem kunnu að
hlusta. Og hann gat miðlað öðrum
af þekkingu sinni án yfirlætis. Það
lék gjama bros um varir hans og
hýruglampi var í augum. Æðruleys-
ið var einstakt þegar haft er í huga
að hann gekk ekki heill til skógar.
Þetta kom einkar vel í ljós þegar
samskiptunum lauk og verkfræði-
stofan tók sjáif við bókhaldinu og
færði það á eigin tölvu. Björn vissi
að hveiju stefndi í þeim efnum og
tók því eins og hveiju öðm sem lífið
lætur bera að höndum þótt formleg
uppsögn samnings yrði nokkuð
síðbúin. Þegar honum síðar var
færður glaðningur á sjúkrabeð sem
þakklætisvottur fyrir langa og
dygga þjónustu viknaði hann. Hann
taldi sér þegar fullgreitt.
Síðustu mánuðina dvaldi Björn
af og til á Reykjalundi til að láta
„lappa svolítið upp á heilsufarið"
eins og hann orðaði það. Hann var
enn sá sami Bjöm og áður með
bros á vör og hýruglampa í augum.
Veikindin beygðu hann ekki. Hann
mun oft hafa minnst á störf sín
fyrir verkfræðistofuná eins og þau
væm hluti af stolti hans. Verk-
fræðistofa Sigurðar Thoroddsen hf.
þakkar honum að leiðarlokum
dygga og trúa þjónustu og sendir
eftirlifandi ástvinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Starfsmenn Verkfræðistofu
Sigurðar Thoroddsen hf.
Kveðja frá SÍBS
Við lát Björns Guðmundssonar
sér SÍBS á bak traustum félaga,
sem um áratuga skeið gegndi þýð-
ingarmiklum störfum fyrir sam-
bandið. Björn var einn þeirra mörgu
sem varð að beijast við tvo alvar-
lega sjúkdóma á fyrri hluta þessar-
ar aldar, mænuveikina og berkla-
veikina og bar menjar beggja æ
síðan.
Björn kom inn í stjórn SÍBS þeg-
ar árið 1946 og var eftir það lengst
af í trúnaðarstörfum fyrir samband-
ið.
Eftir að SÍBS hafði látið gera
könnun á húsnæðisaðstöðu útskrif-
aðra berklasjúklinga á sjötta ára-
tugnum og í ljós kom óviðunandi
ástand í þeim efnum, meðal annars
það að fjöldi berklasjúklinga bjó í
bröggum, kjöllurum og öðru heilsu-
spillandi húsnæði, þá var stofnaður
lánasjóður SÍBS til hjálpar þessu
fólki. Björn var frá upphafi formað-
ur stjórnar þessa sjóðs og vann þar
geysilega þýðingarmikið starf í
sjálfboðavinnu. Hann sagði mér
nýlega að lánasjóðurinn mundi hafa
lánað um 1.000 manns fé til öflun-
ar húsnæðis og var hann jafnan
eini starfsmaður sjóðsins.
Við söknum vinar og félaga og
sendum fjölskyldunni innilegar
samúðarkveðjur.
Oddur Ólafsson