Morgunblaðið - 10.02.1990, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 1990
29
Matthías Haralds-
son yfírkennari
Vinur minn og bekkjarfélagi úr
Kennaraskólanum, Matthías Har-
aldsson, hefur nú kvatt þetta jarð-
svið. Þar er genginn góður drengur
og mikill mannkostamaður.
A þessari stundu koma nú fram
í huga mér kærar minningar sveip-
aðar hugljúfum blæ.
Það var haustið 1951 sem ég
kynntist Matthíasi en þá kom ég
hingað suður í Kennaraskólann. Ég
minnist með þakklæti allrar þeirrar
hlýju og vinsemdar sem hann sýndi
mér þá og alla tíð. Hann var alltaf
veitandinn en ég þiggjandinn. Ein-
kenni Matthíasar voru einlægni, hlý
orð og ljúfmannlegt viðmót. Þegar
eitthvað angraði mann eða erfið-
leikar steðjuðu að, þá var gott að
leita til hans, því að nærgætni hans
var einstök. Eg þakka honum allt
hans mikla starf innan kennara-
samtakanna og einnig ber mér að
þakka allar góðu ráðleggingarnar
sem hann gaf mér þegar ég var
að byija kennslu. Leiðbeiningar
hans og ráðin góðu hafa alltaf
reynst mér vei. Ég er þakklátur
forsjóninni fyrir að hafa kynnst
honum og þakka hinar mörgu
ánægjulegu stundir á heimili þeirra
góðu hjóna, Matthíasar og Elínar.
Og nú þegar myrkur vetrarins
hér á norðurslóðum er að víkja fyr-
ir birtu hækkandi sólar, hefur Matt-
hías kvatt þennan sýnilega heim
og hafið göngu í landinu nýja móti
ljósi eilífðarinnar. Ég bið vini
mínum_ fararheilla. Konu hans,
Elínu Ólafsdóttur og fjölskyldu, bið
ég blessunar.
Hjörtur Guðmundsson
Hann býst ekki í skart, þess vegna
ljóraar hann; hann heldur sér ekki
frarri, og það er ágæti hans; hann er
laus við sjálfhælni, og þess vegna er
hann virtur; hann er laus við sjálfsþótta
og ber því af öðrum.
Og af því að hann keppir ekki við
aðra, getur enginn keppt við hann.
(Lao Tse)
Mágur minn, vinur og lærifaðir,
Matthías Haraldsson, er látinn.
Dauðinn er óskiljanlegur og oft
óviðsættanlegur, þrátt fyrirþá stað-
reynd að hann er óumflýjanlegur
og eðlilegur hluti lífsins. Það er
alltaf jafn erfítt að sætta sig við
að einhver sem manni þykir vænt
um og metur mikils sé numinn á
brott, sé ekki lengur til staðar þeg-
ar á þarf að halda.
Ég þurfti oft á Matthíasi að
halda. Hann var mér meiri stuðn-
ingur og fyrirmynd en ég lengi
gerði mér grein fýrir.
Ég man varla eftir mér öðruvísi
en að Matthías væri einhvers staðar
nálægur til að veita mér aðstoð
með beinum eða óbeinum hætti.
Hann hefur sjálfsagt ekki gert sér
grein fyrir því sjálfur hversu mikil
fyrirmynd og stoð hann var mér á
bernsku- og unglingsárum.
Ég leitaði mikið á heimili Elínar
systur minnar og Matthíasar og
má með sanni segja að heimili
þeirra væri mitt löngum stundum.
Ég fékk að upplifa með þeim ævin-
týrið að „byggja" og finnst í minn-
ingunni eins og það hafi verið sam-
felldur leikur og gaman þó svo ég
nú viti að það var ekki allt „dans
á rósum“. Eg fékk einnig að vera
með þegar keyptur var sumarbú-
staður í landi Vatnsenda og dvaldi
þar sumarlangt með þeim eins og
einn af fjölskyldunni.
Þegar ég hugsa til Matthíasar
frá þessum árum bernsku minnar
finnst mér eins og það hafi alltaf
verið sumar þegar við Matti vorum
saman.
Á unglingsárunum fór samveru-
stundum okkar fækkandi en mér
er enn minnisstætt hversu oft ég
leitaði ráða hjá honum á þessum
árum og hversu gott var að eiga
hann að og þá helst þegar mál voru
viðkvæm og vandmeðfarin.
„Sá, sem veit hve ljóminn gengur í
augun, en heldur sig þó í skugganum,
verður fyrirmynd allra að hógværð."
(Lao Tse)
Ég geri mér grein fýrir því nú
hvað það var sem dró mig að Matt-
híasi frekar en öðrum. Hann gaf
öðrum af einlægni, hann naut þess
að vera með börnum og frá honum
streymdi eðlislæg lífsgleði, mann-
kærleikur og velvild. Hann naut
þess að gefa og leið best þegar
hann vissi að hann hefði orðið öðr-
um að gagni, þó svo hann fengi
enga umbun eða athygli fyrir. Eg
veit að margir sem hrökklast höfðu
úr skóla áttu athvarf hjá Matt-
híasi, lengur og meir en hann fékk
nokkurn tímann greitt fyrir. Það
er margur nemandinn sem Matthías
ól upp og studdi til að finna sér
réttan stað í tilverunni og sem fram
á síðasta dag naut ráða hans og
velvildar.
Alla tíð hefur Matthías verið fyr-
irmynd í starfi sínu sem kennari
og yfirkennari og gæddur þeim
hæfileikum í samskiptum sínum við
börn, unglinga og fullorðna sem
vandséð er að kennd verði í nokk-
urri menntastofnun.
Með Matthíasi er genginn góður
drengur sem ég sakna innilega.
Hann verður mér alla tíð minnis-
stæður sem einn mesti áhrifavaldur
í lífi mínu og samnefnari þeirra
mannkosta sem bestir prýða góðan
kennara.
Systur minni og frændsystkinum
öllum votta ég samúð mína.
Gaukur
t
Móðir mín,
ELÍN HELGA MAGNÚSDÓTTIR,
Sólvallagötu 17,
Reykjavík.
lést 8. febrúar á heimili sínu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján Bjarnason.
t
Litla dóttir okkar,
STEINUNN LÁRA RÚNARSDÓTTIR,
andaðist sunnudaginn 4. febrúar. Jarðarförin hefur þegar farið
fram. Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarfólki á
vökudeild fæðingardeildar Landspítalans.
Guðrún Halldóra Sveinsdóttir, Rúnar Ingi Þórðarson.
t
Eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
BENEDIKT HJARTARSON
fyrrverandi bifreiðastjóri,
Aflagranda 40,
Reykjavik,
lést á heimili sínu 7. febrúar.
Sofffa S. Lárusdóttir, börn, stjúpbörn,
tengdabörn og barnabörn.
t
Bróðir okkar,
KRISTJÁN THEODÓRSSON
frá Húsavík,
Dalbraut 18,
Reykjavfk,
er látinn. Jarðarförin auglýst síðar.
Elísabet Theodórsdóttir,
Hjálmar Theodórsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTRÚN BERNHÖFT,
andaðist í Borgarspítalanum 8. febrúar.
Áslaug Bernhöft, Jón B. Þórðarson,
Lára M. Bernhöft,
Birgir Bernhöft, Sigri'ður Á. Bernhöft,
og barnabörn.
t
Þakka innilega alla vináttu og samúð við andlát og útför sonar
míns,
PÉTURS KRISTINSSONAR.
Anna Sigrfður L’orange
og fjölskylda.
BenediktB. Róbertsson,
ReyðarGrði - Minning
Fæddur 27. desember 1941
Dáinri 2. febrúar 1990
I dag verður til moldar borinn
Benedikt Brunsted Róbertsson á
Reyðarfirði.
Það tekur sárt að missa ástvini,
ekki síst þegar þeir eru á besta
aldri og farnir að eygja von um
léttari tíma.
Sjúkdómur sá er varð honum að
aldurtila varði stutt, eða frá
síðsumri, en baráttan engu að síður
átakanleg og óttinn við hann mikill.
Benedikt fæddist og var upp al-
inn á Eyri við Reyðarfjörð, sonur
Jóhönnu Jónsdóttur og Róberts
Nolan.
Benedikt giftist eftirlifandi eigin-
konu sinni, Bergljótu Þórarinsdótt-
ur árið 1952. Þau eignuðust þrjár
dætur og einn son, Elísabetu f.
1960, gift Jóhannesi Pálssyni, Jó-
hönnu Guðlaugu f. 1963, gift Stef-
áni B. Ingvarssyni, Þóru Guðbjörgu
f. 1964, gift Ásgeiri Guðmunds-
syni, og Jóhann Eðvald f. 1974.
Benedikt vann margvísleg störf
á uppvaxtarárunum en lauk námi
bifvélavirkja árið 1973. Á námstím-
anum vann hann hjá Aðalsteini
Eiríkssyni á Lykli, en bóklegan
hluta námsins sótti hann til Egils-
staða.
Benedikt var einnig töluvert við
sjómennsku og síðast með móður-
bróður sínum, Jónasi Jónssyni á
Gunnari SU.
Árið 1973 lenti Benedikt í vinnu-
slysi sem háði honum æ síðan, en
á Lykli tók við nýr tími þar sem
honum og öðrum starfsmönnum
tókst að koma á fót umfangsmiklu
söluumboði fyrir nýja og notaða
bíla.
Við tengdasynirnir komum til
sögunnar um það leyti og eftir að
bílasalan á Lykli tekur til starfa.
Þar komum við ekki að tómum
kofunum þegar ráðleggingar vant-
aði í bílamálunum, enda óspart
hringlað með bíla.
Á góðri stundu þótti Benna gam-
an að segja frá og hlýða á sögur.
Margar minningar eru tengdar frá-
sögn af samtímamönnum, enda frá-
sagnarlistin mikil í ættinni.
Bílar og skotvopn áttu allan hug
Benedikts enda kunni hann með að
fara af natni og alúð. Á bílunum
hans Benna sást aldrei rispa og
aldrei ryk. Poppkorn og annar
slíkur varningur sem menn gjarnan
snæða í bílum var forboðinn, enda
kostaði slíkt óþarfa þrif.
Veiðiferðir Benedikts voru marg-
ar og ávallt var nóg að hafa þegar
hann var annarsvegar.
Vegakerfið á Austurlandi var
honum ekki að skapi, enda bílar oft
á tíðum illa útleiknir eftir mölina.
Eftir ferð til Danmerkur taldi hann
ólíklegt að nokkur sá íslendingur
sem þar byggi sneri heim, þar sem
vegirnir þar væru bílum sæmandi.
Á stundu sem þessari er margs
að minnast, þó svo sameiginlegar
stundir okkar hafi ekki varað í mjög
mörg ár þá eru minningar okkar
um tengdó margar.
Við sendum öllum ættingjum
Benedikts innilegustu samúðar-
kveðjur og þá sérstaklega Beggu
og Jóa Dedda.
Guð styrki okkur öll og varðveiti.
Tengdasynir
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR SÆMUNDSDÓTTIR,
Hvammsgeröi 10,
Reykjavík,
sem lést 6. febrúar 1990,- verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 13. febrúar kl. 15:00.
Sigurður Guðmundsson,
Gunnar Emil Pálsson, Alda Vilhjájmsdóttir,
Sæmundur Pálsson, Ásgerður Ásgeirsdóttir,
Magnús Pálsson, Sylvia Briem.
Hafsteinn Pálsson, Jónína Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför
KARITASAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Bjarmastíg 2,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á Dvalarheimilinu Hlíð fyrir elsku-
semi og góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Fjölskyldan.
t
Alúðarþakkir til allra nær og fjær er
réttu okkur hjálparhönd og sýndu hlý-
hug og vinarþel í erfiðum veikindum og
við andlát og jarðarför eiginmanns
míns, föður, sonar, tengdasonar og
bróður,
ÓLAFS ÁSGEIRSSONAR
sagnfræðings og garðyrkjumanns,
Álfheimum 26.
Ragnheiður Guðjónsdóttir,
Baldur Ólafsson, Guðjón Þór Ólafsson,
UnnurÓlafsdóttir, ÁsgeirOlsen,
Svanlaug Magnúsdóttir, Guðjón Ó. Ásgrímsson,
Asbjörn Ásgeirsson, Stefán Ásgeirsson,
Eli'n Ásdi's Asgeirsdóttir, Guðlaugur Ásgeirsson.