Morgunblaðið - 08.04.1990, Page 6

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. APRIL 1990
6 C
um þeim sem unna íslenskri ættjörð
og þjóðlegum fróðleik finnst nóg
um gjaldeyriseyðslu og fordild
landsins barna, þótt annað og veiTa
*-* <8
________________
___- / T°r„Usþ(ji
/ Íyr°dvöi
19 /
?/>«> <7/
O' ^eSS‘
LÁaustu,»g
staórey„da g
Ennisspár á að lesa
sem dægradvöl. Spár af þessu
tagi byggjast ekki á traustum
grunni visindalegra
staðreynda.
Ennisspár á að lesa sem
islenskt menningarefni. Spár
af þessu tagi bygg jast á
traustum grunni og reynslu
genginna kynslóða.
bætist ekki við: „Sá sem hefur að
kalla engar línur á enni er falskur
og fávís.“
Nú er frá því að greina að þrátt
fyrir ötult starf íslenskra fræði-
manna, hefur reynsla og viska for-
feðra vorra ekki varðveist óskert.
Því miður eru nokkrum línum engin
skil gerð í „Ennisspám" þeim sem
Þorsteinn skrifaði. Handritið vekur
einnig athygli á því að „vot nátt-
úra“ gerir línurnar grunnar og mjó-
ar. Ennisspár eru þó forvitnilegar
og geta efalítið gagnast þeim sem
vilja spá í náungann.
Meginlínur
Handrit Þorsteins telur 7 línur
yfirleitt liggja eftir enni manna en
þó með þeim fyrirvara að stundum
getur vantað eina eður tvær. Getur
slíkt valdið nokkrum erfiðleikum við
ennislesturinn. Auk þess kvíslast
stundum smærri línur frá fyrr-
nefndum sjö meginlínum og hefur
það sína þýðingu. Einnig verður að
nefna línur sem ganga frá nefi upp
ennið og hafa þær sína merkingu.
Meginlínurnar sjö eru talið ofan
frá: Satúrílína, Jóvislína, Mart-
islína, Venusarlína, sólarlína og
tungllína og að endingu Merkúrlína.
Almennt gildir um ennislínurnar að:
„Þær línur sem eru á enni manns
merkja því betri plánetu og náttúru
sem þær eru réttari og ekki sam-
tengdar, ekki sundurskornar ... Sá
maður sem hefir þær línur 7 á enni
hæfilega stórar og skammt á milli,
þó ei of skammt þýðir það besta
skaplyndi, visku, lán og lukku. Þess
færri sem þær eru, þess meir vant-
ar til þess sem áður er getið. Ef
eftir Pól Lúðvík Einorsson
VÍÐA ER leitað fróðleiks um
skaplyndi manna og lyndisein-
kunn. Margir spá í stjörnurnar
en aðrir telja sannleikann fólg-
inn í hendi fólks. — En stjörn-
uspádómar og lófalestur eru
ekki einu úrræðin sem oss
standa til boða. Ennishrukkurn-
ar segja sína sögu; til er á
Landsbókasafhi handrit um
„Leifar fornra þjóðlegra fræða
íslenskra." Einn kaflinn er um
„Ennisspár".
Það var hinn merki fræða-
þulur, bóndi og þjóð-
iagafræðingur Þor-
steinn Konráðsson
(1873-1959) sem forð
aði ennisspánum frá gleymsku. Á
langri ævi skráði hann margháttað-
an fróðleik; á átjánda aldursári hóf
hann að skrá „Leifar fornra þjóð-
legra fræða íslenskra" og var því
verki lokið árið 1934.
Hættulegur feluleikur
Á bernsku- og æskuskeiði er
andlitsfall manna yfirleitt slétt og
fellt. — En eftir því sem árin líða,
ristir lífið rúnir, m.a. á enni manna.
— Sumir reyna að dylja skap sitt
og lunderni — en ennislmurnar
koma upp um okkur. — Á síðari
tímum hefur nokkuð borið að því
að menn — einkanlega kvenmenn
— reyni að að hylja þessar lífsins
rúnir, spádómstákn og skaggerðar-
vitnisburð af ásjónu sinni. Á mark-
aði er fáanlegt margháttað kítti og
sparsl; svonefndar „fegrunar- og
snyrtivörur". Full ástæða er til að
vara við notkun þessara efna; mörg-
Er hægt að spá
íþessa dömu?
Enmsspar eiga ugg-
laust eftir að veita
verðuga samkeppni