Morgunblaðið - 20.05.1990, Blaðsíða 12

12 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. MAI 1990
ÁÐUR VORU
SÆTAR STELPUR
AF GREIDDAR
SEM KJÁNAR
i TRÚNAÐI/ HÓLMFRÍÐUR KARLSDÓTTIR
■ eftir Jóhönnu Kristjónsdóttur
HÚN ER Fegurðardrottning með stóru effi. Fyrir
fimm árum bar hún sigur úr býtum í Miss World-
keppninni í London og hér heima vakti það hinn
mesta fögnuð. Síðan fylgdumst við með því
næstu mánuði þegar Hófí ferðaðist um allan
heim, ýmist á vegum Miss World eða hún kynnti
íslenskar útflutningsvörur og hvaðeina. Mönn-
um þótti henni farast þetta allt saman Ijómandi
vel úr hendi, enda var hún brosmild og Ijúf í
framkomu. Það er kannski hversdagslegt að
segja að hún hafi unnið hug og hjörtu fólks. En
það er líklega það sem hún gerði. Eftir árið kom
hún heim, fór aftur að vinna á barnaheimilinu á
Vífilsstöðum, giftist kærastanum sínum sem
hún hafði byrjað að vera með sautján ára og
umstangið og athyglin sem hún hafði vakið og
hélt áfram að vekja virtist ekki hafa komið henni
úr jafnvægi. Nú er Hólmfríður í fæðingarfríi, þau
hjón eiga Anton Örn, myndarlegan snáða sem
fæddist í september. Hún segist ætla að vera
heima þangað til strákurinn er orðinn ársgam-
all. Heimilið er hlýlegt og stílhreint og afskap-
lega snyrtilegt. Líklega er Hólmfríður ekki bara
sæt stelpa og mikil barnagæla, kannski hún sé
stórmyndarleg húsmóðir í ofanálag. Ég spyr
hana um það.
Nei, égget
ómögulega
sagt að ég hafí
gaman af hús-
verkum og ég er ekki alltaf
að skúra og skrúbba og bóna.
Ég held að mamma hafi haft
áhyggjur af því ég myndi
ekki vera nógu myndarleg,
henni fannst tiltekt áreiðan-
lega ekki mín höfuðdyggð
þegar ég var krakki. Ég var
með endalaust rusl alltaf í
herberginu mínu og svo var
freistandi að loka bara dyr-
unum og gleyma því. Það
vildi brenna við að mamma
gafst upp og tók til eftir mig
fram eftir öllum aldri. En ég
vil nú hafa þetta svona í
sæmilegu lagi nú orðið. Nei,
ég er ekki heldur sérlega
gefin fyrir matseld en þetta
er náttúrlega hluti af verkum
mínum nú. Manninum
mínum finnst gaman að elda
stundum mat úr góðu og
fersku hráefni og tekst það
bara ágætlega. Eg er
kannski öllu meira í hefð-
bundnari matseld. En mér
finnst spennandi að prófa
eitthvað nýtt. Á ferðalögun-
um mínum eftir keppnina í
London um árið, bragðaði
maður alls konar mat eins
og gefur að skilja og ýmsa
gómsæta rétti. Ég man líka
að ég varð hissa á því að
kínverskur matur í Hong
Kong og á Taiwan er ólíkur
„kínverskum" mat á Vestur-
löndum. Mér finnst Vestur-
landamatseldin betri en hin
er auðvitað meira ekta. Sú
fyrri hefur vérið löguð að
smekk Vesturlandabúa og
þeir eru vanari henni. Mér
þótti líka nóg um hvað réttir
voru alltaf margir bornir
fram, tíu eða tuttugu. Þó
minnist ég varla að hafa séð
feitan Kínveija, svo þetta er
sjálfsagt ljómandi hollur og
fitusnauður matur.“
Anton Örn er vaknaður
af hádegislúrnum úti á svöl-
um. Hólmfríður klæðir hann
úr og svo situr hann á gólf-
inu og dundar sér, horfir
öðruhveiju stóreygur og at-
hugull á gestkomandi. Hann
er átta mánaða og Hólmfríð-
ur segir: „Mér fannst svo
ofsalega gaman þegar við
vorum orðin þijú — orðin
alvörufjölskylda. Eiginlega
þykir mér það ekki vera fyrr
en barn er komið.“
Hugsarðu mikið um útlit-
ið?
„ Tja, jú eitthvað. En ég
hef minnkað afar mikið að
mála mig og vera alltaf upp-
stríluð. Auðvitað.reyni ég að
vera ekki eins og drusla til
fara. Fyrst fannst mér að ég
ætti alltaf að vera voða fín
en það hefur minnkað, fólk
skiptir sér ekki jafn mikið
af mér og áður þegar mikið
var fylgst með manni og mér
finnst það skiljanlegt. Eg
stend mig að því að horfa
ef ég sé þekkt andlit. Annars
man ég að þegar var verið
að snyrta mig á fegurðar-
drottningarárinu var ég ekki
alltaf sátt við það. Það er
held ég frekar erfitt að mála
mig og ég hikaði ekkert við
að fara að mínum spegli eft-
ir að hafa verið máluð eftir
kúnstarinnar reglum og
breytti því eða lagaði eins
o g ég vildi hafa það. Mér
fannst ég hafa rétt til þess
því það var nú égsem var
verið að „sýna“. Ég bar þetta
ekki undir neinn og það var
ekkert sett út á það.“
Þú ert kannski dálítið
ákveðinn kvenmaður.
„Já, að vissu leyti, en svo
get ég verið mjög óákveðin
með alls konar smávægilega
hluti. En ef mér reglulega
finnst eitthvað alveg afger-
andi get ég verið ákveðin og
stend á mínu.“
Ert þú alin upp í stórri
fjölskyldu?
„Nei, ég er einkabarn for-
eldra minna og þau voru
komin undir fertugt þegar
ég fæddist. En föðuramma
mín bjó hjá okkur frá því ég
var 3ja ára og þangað til ég
var tíu ára og við áttum
margar góðar stundir saman
við að spila Svarta pétur og
sauma. Faðir minn var giftur
áður og var ekkill þegar for-
eldrar mínir giftust. Ég á
hálfsystur sem er tólf árum
eldri. Hún er búsett í Nor-
egi. Jú, ég hugsa ég hafi
verið dálítil dekurrófa og ég
var mesta frekjudolla sem
krakki. Ég held líka að ég
hafi verið nokkuð eigingjörn
og afbrýðissöm á foreldra
mína og helstu vinkonur. Það
mátti ekki mikið út af bera
svo að mér sárnaði. Ég hef
líklega alltaf verið dálítið við-
kvæm og ég man eftir að
besta vinkona mín — sem er
það enn — hún átti þijár
systur og stundum þegar ég
hringdi og vildi við gerðum
eitthvað var hún upptekin
að gera eitthvað með systr-
um sínum. Ég þurfti meira
á henni að halda en hún á
mér og stundum var erfitt
að kingja því. En ég held
ekki ég hafí verið langrækin,
leiðindi eða gremja ganga
fljótt yfir — en ég gleymi
kannski ekki alveg eins og
skot.“
Ég segi: Þú virkar hlé-
dræg — ertu feimin?
„Já, ég held ég hafi alltaf
verið dálítið óframfærin þó
sumir trúi því ekki og þegar
ég hef þurft að halda stuttar
tölur í margmenni eins og á
ferðalögunum fannst mér
það mjög erfitt. En ég reyndi
og það gekk bærilega. Þetta
voru svo sem ekkert djúpar
eða merkilegar ræður en ég
reyndi að koma sæmilega frá
mér svona helstu upplýsing-
um og svara skilmerkilega
ef ég var spurð. Ég held ég
sé frekar skapgóð og vil helst
sneiða hjá rifrildi. Ég hef það
sennilega frá pabba, hann
er mikill friðsemdarmaður."
Hólmfríður ber fram kaffi
og konfekt og ég skoða úr-
klippubók frá keppninni í
London. Hún hlær við. Segir
afsakandi:
„Hugsaðu þér hvað ég
verð óþolandi á elliheimilinu.
Ég verð ábyggilega stöðugt
að hampa úrklippubókunum
frá góðu, gömlu dögunum.“
Er einhver algildur mæli-
kvarði á fegurð?
„Nei varla. Mælikvarðinn
á fegurð er svo afstæður,“
segir hún. Hallar undir flatt.
„Til dæmis í Afríku eða
Austurlöndum er allt annar
mælikvarði á útlitsfegurð en
á Vesturlöndum. Við kunn-
um ekki alltaf að meta þá
fegurð af því við höfum aðr-
ar hugmyndir um hvernig sú
stúlka lítur út sem í okkar
augum er falleg. í London
1985 náði stúlkan frá Zaire
lengst Afríkukeppenda en
það er fremur óvenjulegt.
Mér fannst hún mjög sjar-
merandi en hún var öðruvísi
og ég held að okkur hætti
almennt til að leggja mjög
einfaldan mælikvarða á feg-
urð og miða hann við okkar
vestrænu viðhorf. En það er
enginn slíkur mælikvarði til.
Svo er þetta líka spurning
um útgeislun. Við getum
fundið útgeislun hjá fólki
sem hefur ekki til að bera
hefðbundna útlitsfegurð.
Stundum er hún sterkari hjá
fólki sem er alls ekki talið
fallegt samkvæmt venjulegu
skilgreiningunni. “
Svo varðstu Ungfrú Heim-
ur og fórst út um allt. Við
sáum myndir af þér í heim-
sóknum á munaðarleysingja-
hælum eða sjúkrahúsum. I
skartkjól og með kórónu.
Fannst þér það ekkert út úr
fókus?
Nei, ekki þegar
ég sá viðbrögð-
in sem það
vakti. Það get-
ur verið að fólki finnist það
bera vott um sýndarmennsku
eða tilgerð en mér fínnst
menn þurfi að leiða hugann
að þessu dálítið öðruvísi; einn
dag kom prinsessa með kór-
ónu í heimsókn á munaðar-
leysingjahæli þar sem börnin
bjuggu oft við eymd og raun-
ir þó þau fengju sums staðar
nóg að borða og ættu ein-
hver klæði á kroppana. En
dagstund hittu þau prinsess-
una og fara inn í ævintýrið
með henni ofurlitla stund.
Ég er alveg sannfærð um
að þetta gladdi þau og ég
veit ekki hvort það er hægt
að tala um sýndarmennsku
og tilgerð ef þetta verður til
að létta krökkunum eða öðr-
um þeim sem maður heilsaði
20% STGR. AFSL. AF RODIER SÍÐBUXUM
ÞÚ ERT ÖRUGG
í RODIER
KRINGLUNNI 4 SÍMI 678055