Morgunblaðið - 29.05.1990, Side 40

40
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. MAÍ 1990
SAMTÖK
FISKVINNSL USTÖÐ VA:
MÖGULEIKAR ÍSLENHHGA
á ÞÁTTTÍkU í
SJÁVARÚTVEGIERLENHS
Fundur íA-sal Hótels Sögu
fimmtudaginn 31. maíkl. 12.00
Frummælendur:
Grímur Valdimarsson, RF - Alaska
Dóra Stefánsdóttir, ÞSSÍ - Afríka
Páll Gíslason, ICECON - Evrópa, Chile
Sigurpáll Jónsson, Marel - Nýja Sjáland
Stefán Þórarinsson, ráðgj.
- Grænhöfðaeyjar o.fl.
Ólafur Sigurðsson, fréttamaður
- Hvað eru Færeyingar að gera?
Fundarstjóri:
Gunnar Tómasson, Grindavík
Að erindum loknum sitja frummælendur fyrir svörum.
Fundurinn er öllum opinn og liefst með
hádegisverði í Skálanum á 2. tiæð.
Þátttökugjalú er kr. 1.500,- hádegisverður innifalinn.

Wélagslíf
FERÐAFÉLAG
© ÍSLANDS
ÖLDUGÖTU 3 S: 11798 19533
Spennandi ferðir um
hvítasunnuna 1.-4. júní
1. Þórsmörk. Skipulagðar
gönguferðir við allra hæfi. Einnig
verður skoðunarferð undir Eyja-
fjöll og m.a. farið í Seljavalla-
laug. Góð gisting í Skagfjörðs-
skála. Fararstj. Hilmar Þór Sig-
urðsson.
2. Fimmvörðuháls - Þórsmörk.
Gengið yfir hálsinn. Gist í Skag-
fjörðsskála. Tilvalið að hafa
gönguskíði. Fararstj. Kjartan
Ingason.
3. Skaftafell - Ingólfshöfði.
Gönguferðir um þjóðgarðinn.
Skoðunarferðir um Öræfasveit
m.a. að Jökulsárlóni. Áhugaverð
ökuferð og fuglaskoðun I Ingólfs-
höfða. í ferðinni verður m.a.
góð fræðsla um fugla. Fararstj.
Ólafur Sigurgeirsson.
4. Öræfajökull - Skaftafeil.
Gengin Virkisjökulsleiðin á
Hvannadalshnjúk. Fararstjórar
leiðbeina um jöklatækni.
í ferðum 3 og 4 er gist að Hofi
í Öræfum, tjöld eða hús. Far-
arstj. Anna Lára Friðriksdóttir
og Torfi Hjaltason.
5. a Snæfellsnes - Snæfellsjök-
ull.
Jökullinn laðar að, en margt
fleira er í boði í göngu- og skoð-
unarferðum um fjöll og strönd
sbr. ferð 5b. Gist að Görðum
og Lýsuhóli. Fararstj. Kristján
M. Baldursson o.fl.
5.b Snæfellsnes - strandskoð-
un. Farið um ströndina á utan-
verðu Snæfellsnesi í fylgd stað-
kunnugs heimamanns, Skúla
Alexanderssonar, alþingis-
manns. Hugað að gömlum ver-
stöðvaminjum. sögu og örnefn-
um frá Rifi fyrir Öndverðarnes í
Beruvík. Einstök ferð. Fararstj.
Baldur Sveinsson. Frábær gist-
ing að Görðum. Sameiginlegt
5a og 5b: Siiungsveisla. Kvöld-
vaka. Að Lýsuhóli er aðgangur
að sundlaug, heitum potti og
ölkeldu. Á heimleið er boðið upp
á stutta siglingu um Breiða-
fjarðareyjar. Pantið tímanlega!
Upplýsingablað fæst á skrifstof-
unni.
Uppl. og farm. á skrifstofu, Öldu-
götu 3.
Ferðafélag (slands.
Reykjavíkurrölt
Námskeið Tómstundaskólans,
Reykjavíkurrölt, hefst I kvöld 29.
maí kl. 20.00. Páll Líndal fræðir
um sögu Reykjavíkur; húsa,
gatna og horfinna íbúa á þriggja
kvölda rölti um gömlu baejarhlut-
ana, en fjórða kvöldið verður
ekið í úthverfin og stigið út á
völdum stöðum.
Nánari upplýsingar í Tóm-
stundaskólanum, Skólavörðu-
stíg 28, sími 621488.
FERÐAFÉLAG
ÍSIANDS
ÖLDUGÖTU 3 S: 11798 19533
Miðvikudagur 30. júní
kl. 20
Afmælisgangan Reykjavík
- Hvítárnes 5. áfangi
Rauðukusunes - Þingvellir
Nú lætur enginn sig vanta. Þetta
er falleg og greiðfær gönguleið
með gjánum á Þingvelli. Verð
aðeins 800 kr., frítt f. börn 15
ára og yngri í fylgd með foreldr-
um sínum. Ganga við allra hæfi.
Takið þátt i sem flestum áföng-
um. Alls er gengið í 12 áföngum
upp í Hvítárnesskála. ( hverri
ferð er ferðagetraun og happ-
drætti. Spurning ferðagetraunar
fimmta áfar.ga: Hvert er talið
eldra nafn á Þingvallavatni? Allir
velkomnir. Brottför frá Umferð-
armiðstöðinni, austanmegin.
Gerist félagar f FÍ.
Ferðafélag (slands.
Magnea Aldís Davíðs-
dóttír — Minning
Fædd 26. mars 1920
Dáin 17. maí 1990
Alma, eins og hún alltaf var köll-
uð, var dóttir föðurbróður míns,
Davíðs Jónssonar frá Hlemmiskeiði,
og seinni konu hans, Maríu Magnús-
dóttur frá Litlalandi í Ölfusi. María
hafði líka verið gift áður og átti
eina dóttur fyrir, Aldísi Ólöfu Ein-
arsdóttur, sem var alitaf kölluð Olla,
hún lést 28 ára og var það mikil
sorg, þær voru svo samrýndar þrátt
fyrir 10 ára aldursmuninn.
Ég var bara tveggja ára þegar
foreldrar hennar sýndu foreldrum
mínum þá vináttu að hýsa okkur á
heimili sínu á Grettisgötu 33b með-
an faðir minn stóð í húsbyggingu á
Fálkagötunni, var þó allmargt í
heimili hjá þeim. A Grettisgötunni
fæddist bróðir minn.
Við Alma urðum aivegóaðskiljan-
legar. Alltaf að uppgötva eitthvað
nýtt. Þá var verið að leggja rafmagn
í húsið þeirra og allt var svo nýtt
og spennandi.
Eftir að við fluttum svo frá þeim,
varð lengra á milli og langt að fara
fyrir stutta fætur, en samt hittumst
við alltaf þegar færi gafst. Dvöl
okkar á Fálkagötunni varð heldur
ekki svo mjög löng því við fluttum
svo „í bæinn“ um það leyti sem
skólaganga mín hófst. Eftir það var
maður ekki lengi að hlaupa á milli,
frá Óðinsgötunni. Sú leið var farin
oft á dag. Alltaf var fundið upp á
einhveiju til að stytta sér stundir.
Aður en við eignuðumst hjól geng-
um við í gömlu laugarnar, en eftir
fermingu var mikill munur að geta
hjólað.
Eins fórum við á skauta á Tjörn-
inni eða gengum á skíðum uppi í
Öskjuhlíð á veturna, en fórum þang-
að í berjamó að haustinu. Eftir ferm-
ingu fórum við svo saman á stúku-
fundi og síðar á böll í Gúttó en hjó-
luðum svo allar helgar á sumrin.
Uppáhaldsferðir okkar voru austur
í Hveragerði og fórum við þangað
æði oft. Þar bjó þá móðursystir
Ölmu í sumarbústað, á sumrin,
ásamt dætrum sínum tveim. Var
gott að fá þar næturgistingu og
eitthvað í svanginn eftir ferðina yfir
ijallið og áður en lagt var í ann
aftur. Við urðum náttúrlega að
ganga upp Kamba sem ekki voru
sérlega auðfærir árin kringum 1940
fyrir hjólandi ungmenni. Lengst hjó-
luðum við á þessum árum austur
að Hlemmiskeiði. Þar áttum við
báðar föðursystur og margt frænd-
fólk. Eftir þessar æskustundir kom
svo alvaran. Við kynntumst eigin-
mönnum okkar um líkt leyti og eign-
uðumst okkar eigin heimili.
Trygglyndi og sönn vinátta voru
eðlislægir þættir í fari Ölmu og
naut ég þessara mannkosta hennar
i ríkum mæli.
Í nokkur ár aðskildu bæði höf og
lönd okkur frænkur en sambandið
rofnaði ekki fyrir það.
Meðan þau hjón, Alma og Jó-
hannes Leifsson, dvöldu erlendis
fengu þau gylliboð til að starfa á
erlendri grund en tryggð Ölmu við
háaldraða foreldra varð þess vald-
andi að Reykjavík varð starfsvett-
vangurinn.
Er heim kom stækkuðu þau fyrst
húsnæðið á Grettisgötunni en síðan
byggðu þeir Jóhannes og Davíð í
félagsskap stærðar hús í Alfheimum
13. Þar bjuggu þau í nokkur góð
ár. Þá réðust þau í byggingu
draumahússins í Ljárskógum 26, þá
orðin foreldrar tveggja sona, nú eru
barnabörnin orðin 4. Þar bjuggu þau
sér indælt heimili, og í fögrum garði
sem þau ræktuðu þar naut Alma
lífsins í kyrrð og fegurð, jafnvel
eftir að sjúkdómurinn fór að hijá
hana.
Sjúkdómslegan varð löng og erfið
en að sjálfsögðu vann maðurinn með
ljáinn sigur en Alma náði því þó að
lifa 70. afmælisdaginn, þá fársjúk.
Um leið og ég þakka forsjóninni
fyrir að hafa veitt mér vináttu Ölmu
í nokkra áratugi, sendum við hjónin
eftirlifandi eiginmanni hennar, Jó-
hannesi Leifssyni, sonunum tveim,
Davíð og Óla Má, tengdadóttur og
barnabörnum, okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Guðrún Vilborg
Guðmundsdóttir
Við festum orð á blað af því að
frænka okkar elskuleg hefur lotið
SofSa Pétursdóttir
Líndal - Minning
Fædd 9. nóvember 1901
Dáin 18. apríl 1990
Góð og mikilhæf kona er fallin
frá. í áratugi var hún húsfreyja á
höfuðbólinu Holtastöðum í Langa-
dal, mannmörgu menningarheimili,
og naut ástar og virðingar allra sem
þar dvöldust eða heimilinu kynntust.
Ég kallaði hana alltaf ömmu.
Raunveruleg amma mín, Guðríður
Sigurðardóttir Líndal frá Lækja-
móti, fyrri kona Jónatans afa míns
á Holtastöðum, lést löngu áður en
ég kom til sögunnar. Soffía varð
siðari kona hans og kom mér í ömmu
stað. Á hveiju sumri frá því ég man
eftir mér og langt fram á unglingsár
var ég á Holtastöðum hjá ömmu og
afa. Þar var mitt annað heimili, og
okkur ömmu þótti alltaf mikið vænt
hvorri um aðra. Mér þótt því sárt
að eiga þess ekki kost að fylgja
henni til grafar. Minningin um hana
er mér hins vegar svo dýrmæt, að
ég vil heiðra hana með þessum fá-
tæklegu kveðjuorðum.
Soffía Pétursdóttir var fædd 9.
nóvember árið 1901 á Tjörn á Skaga.
Foreldrar hennar voru Pétur Björns-
son bóndi og formaður á Tjörn og
kona hans Guðrún Guðmundína
Guðmundsdóttir. Pétur var annálað-
ur sjómaður og mikill aflamaður, en
heimili þeirra Guðrúnar var þungt
og mikil ómegð. Börnin urðu 12 og
var Soffía 10. í röðinni. Öll voru þau
vel gefin, dugmikii og glaðvær. Páll,
bróðir Soffíu, var um fjörutíu ára
skeið fjármaður á Holtastöðum,
ákaflega samviskusamur og íjár-
glöggur, mikill vinur okkar bam-
anna. Ég kynntist nokkrum hinna
systkinanna einnig, einkum Jóninnu,
sem starfaði sem matráðskona lengi
og rak mötuneyti, sjálfstæð kona
og stórlynd. Nú eru öll systkinin
látin nema Pétur, sem lengi var
nágranni minni í Kópavoginum.
Soffía kom ung á Holtastaðaheim-
ilið og létu þau Jónatan og Guðríður
sér mjög annt um hana og studdu
hana á ýmsan hátt. Hún var í tvö ár
í Kvennaskólanum á Blönduósi,
1920-22, en sigldi eftir það til Dan-
merkur og dvaldist á Borgundar-
hólmi í eitt ár við nám og störf. Síðar
varð hún meðal þeirra fyrstu sem
stunduðu nám við Hjúkrunarskóla
íslands og útskrifaðist þaðan sem
hjúkrunarkona árið 1933. Eftir að
hjúkrunarnámi lauk starfaði hún
sem hjúkrunarkona í Reykjavík í
nokkur ár, fyrst við Kleppsspítalann,
en síðan í bæjarhjúkrun.
Alltaf var hún í nánum tengslum
við Holtastaði og vorið 1938 urðu
þáttaskil í lífi hennar, er hún gekk
í hjónaband með Jónatan Líndal
bónda og hreppstjóra þar, sem þá
var orðinn ekkjumaður. Það voru
margir sem töldu, að sæti Guðríðar
yrði vandfyllt og höfðu efasemdir
um nýju húsfreyjuna. Fljótt kom í
ljós að reisn Holtastaðaheimilisins
varð ekki minni en áður með Soffíu
við stjórnvölinn, og Jónatan naut
þess að hafa góða konu sér við hlið
á þessu síðara skeiði ævi sinnar. Þau
voru einstaklega samstíga í hjóna-
því valdi sem enginn flýr. Reyndar
komu þáttaskilin ekki á óvart.
Margra mánaða veikindastríð er nú
að baki og því fylgir andlátsfregn-
inni þetta sambland af trega og
þakklæti, sem erfiðum sjúkdómum
og þungbærum er samfara. Og þó
getum við systur ekki gert að því
að okkur finnst eins og það hafi
nokkuð dimmt yfir þessa daga, af
þvi að það stafar svo björtum bjarma
af minningunum um leika um kynni
okkar af Magneu Aldísi Davíðsdótt-
ur.
Við kölluðum hana reyndar alltaf
Ölmu frænku, alveg frá því okkur
tókst það litlum telpum að tengja
nafn brosandi viðmóti hinnar glöðu
konu. Hún var í stöðugri nánd við
bernskuheimili okkar og kom þar
oft. Það var okkur mikils virði að
þessi tryggð hennar spannaði einnig
heimili okkar þegar við höfðum
stofnað þau. Tengslin hafa orðið
ennþá styrkari en frændsemin ein
tryggir, vegna þess að hjá henni
dvöldust, síðustu æviárin sín, for-
eldrar hennar María Magnúsdóttir
og Davíð Jónsson og því eðlilegra
fyrir okkur að horfa þangað heim
og koma þar við vegna þeirra. Það
var líka sannkölluð dótturleg um-
hyggja sem hlúði að þeim á hinu
fagra heimili Ölmu og manns henn-
ar, Jóhannesar Leifssonar, gull-
smiðs, og má reyndar hið sama
segja um framlag hans og taldi
bandi sínu og áttu vel skap saman.
Heimilisbragurinn einkenndist ann-
ars vegar af reglufestu og hins veg-
ar af glaðværð og mannlyndi. Fólki
var haldið að vinnu, en það átti líka
sinn fasta frítíma. Aldrei var t.d.
unnið á sunnudögum nema brýna
nauðsyn bæri til. Matur var alltaf
mikill og góður, enda var Soffía
mikil matreiðslukona og myndarleg
í öllu er laut að heimilisstörfum. Þau
báru hag síns fólks mjög fyrir brjósti
og þetta kunnu bæði vinnufólk og
aðkomubörn vel að meta. Marga hef
ég hitt, sem dvöldu á Holtastöðum
um lengri eða skemmri tíma, og
undantekningarlaust hafa þau lýst
virðingu og hlýhug til þeirra hjóna
pg rómað bæði aðbúnaðinn og ekki
síður þau þroskandi áhril’ sem þau