Morgunblaðið - 06.01.1991, Side 12

12 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JANÚAR 1991
Björgvin Gíslason erí hópi þeirra
tónlistarmanna sem tekið hafa þótt
í hinni miklu vakningu sem orðió
hefur í blústónlist hér ó landi að
undanförnu. Hér segir hann fró
spibmennsku í Ameríku og kynnum
sínum af bandaríska blústónlistar-
manninum Cbrence „Gatemouth"
Brown.
MIKIL gróska hefur verið í blústónlist-
arlífinu í Reykjavík að undanförnu og
hefur talsvert verið fjallað um fyrir-
brigðið í ræðu og riti. Árni Þórarins-
son gerði meðal annars ágæta sjón-
varpsþætti um blámann yfir borginni
og í þeim þætti fullyrti Bubbi Mort-
hens að Björgvin Gíslæ
son væri „þroskaðasti
blústónlistarmaður
landsins". Sjálfur lét
Arni svo um mælt að
líklega væri Björgvin
sá íslendingur sem lengst
hefði náð á erlendri grund í
blústónlistinni og vitnaði þar meðal
annars í samvinnu Björgvins og
bandaríska blústónlistarmannsins
Clarence „Gatemouth" Brown.
Björgvin lék með hljómsveit Gatemo-
uth á hljómleikaferð um Bandaríkin
og „sá gamli“ bauð honum að
vera með á hljóm-
plötu, en Björg-
af-
þakkaði. Þessi plata hlaut síðar
Grammy-verðlaunin eftirsóttu í
Bandaríkjunum sem besta blús-
platan það árið. Björgvin kveðst
auðvitað naga sig dálítið í handar-
bökin fyrir að hafa ekki Iát-
ið slag standa, en
atvikin höguðu
því þannig að
hann fór heim til
íslands skömmu
áður en Gatemouth
fór í hljóðverið. í eft-
irfarandi spjalli segir
Björgvin undan og ofan af
dvöl sinni í Bandaríkj-
unum á árunum 1980
og 1981 og sam-
vinnunni við þenn-
an þeldökka
bandaríska blús-
Bandaríkjaferðin átti sér
langan aðdraganda, allar
götur aftur til þess tíma
sem ég var í Náttúru. Þá
gerðist það að rannsókn-
arskip frá NASA kom
hingað að landi og einhveijir af því
skipi lentu á balli hjá okkur í Nátt-
úru inni í Klúbb. Þar kynntist ég Jay
Egloff og við urðum góðir vinir.
Hann kom síðan hingað til lands
öðru hvoru og við héldum kunnings-
skapnum. Jay hreifst mjög af landinu
og meðal annars þeirri músík sem
við í Náttúru vorum að spila og þá
strax kom til tals að hann kæmi
okkur á framfæri í Bandaríkjunum.
En það gerðist ekkert í þessum mál-
um fyrr en 1977, þegar ég var byrj-
aður að spila með hljómsveitinni
Póker, en í millitíðinni hafði Pelican-
ævintýrið runnið sitt skeið á enda.
Jay kom hingað og heyrði í Póker
og varð mjög hrifmn, enda var þetta
dúndurband með góða lagasmiði.
Hann var þá með ágæt sambönd við
lögfræðinga og umboðsmenn í
New Orleans, og var
meðal annars með
á sínum snærum
James Gang,
sem
vm
búllur og alls staðar virtist hann
vera dálítið númer, þótt hann væri
þá ekki nærri eins þekktur og síðar
varð.
Síðan fórum við Pétur heim og
þá hófust samningaviðræður milli
okkar lögfraéðings og þeirra sem
enduðu með því að allt í einu var
kominn undirritaður samningur af
þeirra hálfu, sem virtist mjög hag-
stæður fyrir okkur og mig minnir
að það hafi verið talað um einhveijar
milljónir ef vel tækist til hjá okkur.
En þá gerðist það að við rákum Jóa
G...
— Hvers vegna?
„Æ, það er svo margt í kringum
þetta sem erfitt er að útskýra. En
Jói G. fékk þá Jóa Helga til að hætta
líka og þar með var þetta búið, því
Jói Helga var aðaltrompið okkar sem
lagasmiður. Ég var helvíti svekktur
yfir þessum málalokum og ákvað að
lokum að fara sjálfur út til New
Orleans og sjá til hvað út úr því
kæmi, en Jay hafði hvatt mig til að
koma út og reyna fyrir mér upp á
eigin spýtur. Hann hafði tekið á leigu
stórt hús rétt fyrir utan New Orle-
ans, í bæ sem heitir Bay Saint Louis
í Mississippi, svo að við Didda drifum
okkur bara út með strákana.
Við komum út í júní og í
fyrstu tók ég því rólega
og var bara í hálf-
gerðri afslöppun
þarna
var þekkt
hljómsveit á
þessum tíma.
Það varð úr að
við Pétur Kristj-
áns fórum út til að
kanna aðstæður og
þar hittum við um-
boðsmann og fram-
leiðanda sem heitir
Jim Bateman, en hann
var einn þeirra sem
höfðu sýnt Póker áhuga.
Gatemouth var á samn-
ingi hjá honum og strax
þarna kynntist ég honum lí-
tillega því karlinn fór með
okkur um alla borgina um miðja
nótt til að sýna okkur skemmtanalíf-
ið. Hann dró okkur inn á alls konar
Hljómsveitarstjórinn og Grammy-verðlaunahaf-
inn Clarence „Gatemouth" Brown.
í sólinni. Ég
sat tímunum saman í ruggustól úti
á veröndinni með kassagítar og
reyndi að semja lög, en það kom lít-
ið út úr því til að byija með, en svo
fór það að koma. Það var allt gert
fyrir mig þama, ég var með mjög
gott píanó í húsinu og píanóstillari
kom einu sinni í viku.
Svq fór ég að spila með rokkbandi
um haustið sem hét Trax og við ferð-
uðumst á milli klúbba og herstöðva
og spiluðum. Þetta minnti mig dá-
lítið á þegar maður var að spila á
Vellinum hérna áður fyrr. Það var
ágætt upp úr þessu að hafa og við
höfðum nóg að gera. Við æfðum og
spiluðum meðal annars „Sprengi-
sand“ og það vakti feikna
athygli. Mig minnir að þeir hafí kall-
að það „Barbarian rock“.
— Var þetta góð hljómsveit að
þínu mati?

árt*ív,f Ílítnwl Aibnv»irin '