Morgunblaðið - 06.01.1991, Blaðsíða 32

32 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JÁNÖAR 1991
x x r~“M
nncu
'&Jf —t
^ UTSALAN co c: <
^ ER HAFIN m 70 GO r—“
Q ^ - z
0 VERSLUNARHÚSINU MIÐBÆR HÁALEITISBRAUT 58-60 S: 38050 105 RVK.
úrs IUV
HEFST Á MOttGm
lllhlL VEttDLÆtíKm
Eddufdli 2 'Sími 71730
VETRARÚTSALA RODIER
HEFST ÞRIÐJUDAGINN 8.
JAN. OG BÝÐUR KVEN-
FATNAÐ MEÐ 30 - 50 %
AFSLÆTTI. KJÖRIÐ TÆKI-
FÆRI FYRIR NÚTÍMA-
KONUR SEM GERA KRÖF-
UR. VERIÐ VELKOMIN OG
GLEÐILEGT ÁR. ■
RODIER
KRINGLUNNI 4 SÍMI 678055
ÚTSALAN
hefst á morgun kl. 12.00
BAKÞANKAR
Nú áriö
er liðið
Þaö tíökast um áramót að lita
til baka og minnast liðins árs.
Hvað reis hæst, hvað er minnis-
stæðast og hvað kemst á blöð sög-
unnar. Ég þykist vita um leið og
ég skrifa þessi orð
„blöð sögunnar“
að það verða að
mestu karlar sem
skrifa um karla,
ein og ein kona
flýtur með á af-
rekaskránni.
Varla verða miklu
ileiri konur
nefndar til sög-
unnar en „járnfrúin Thatcher".
En hvað segir hin venjulega
kona um áramótin? Hver er henn-
ar afrekaskrá? Hvenær verða
hennar afrek talin með mönnum?
Hvað ætli t.d. meðalfóstra sé búin
að snýta mörgu nefinu eða skipta
um á mörgum bleiubossum á ár-
inu? Og hvað ætli tárin séu mörg
sem hún hefur þerrað? Það fer
bara engin táraþerringatalning
fram um áramót. Viðkomandi fær
sína umbun i hreinu nefi, fallegu
brosi eða umfaðmi frá litlum
hnokka eða hnátu. Hvað ætli með-
alkennslukona sé oft búin að biðja
hið ærslafulla æskufólk um hljóð
í bekknum á árinu? Hvað ætli hún
sé búin að leiðrétta oft á margút-
strokuðu blöðunum reiknisdæmi
þar sem stendur að 3+4 = 6 og
hversu oft er hún búin að leiðrétta
öfugsnúin S-in hjá únga náms-
fólkinu sem erfa mun landið?
Hennar umbun mælist í að færa
inn í námsárangurinn í örlitlum
áföngum eins og frá 3,0 í 3,5.
Hvað með þau störf kvenna sem
flestar stunda en æ færri i fullu
starfi, húsmóðurstörfin? Ég efast
um að búið sé að útrýma starfs-
heitinu margfræga „bara húsmóð-
ir“, sem í lauslegri þýðingu þýddi:
„Ég geri akkúrat ekki neitt.“ Ef við
skoðum aðeins nánar þetta „ekki
neitt" þá er meðal heimavinnandi
húsmóðir búin að framreiða 365
máltíðir á árinu, fyrir utan þessar
í hádeginu sem hún snaraði fram
eins og ekkert væri bara af þvi hún
var heima! Hvert ætli húsmóðirin
sem skúrar 100 m2 hæð á árinu
væri komin ef við notuðum
Keflavíkurveginn sem mælistiku?
Ef hún tekur veggi og loft í gegn
tvisvar á ári er hún væntanlega
komin góða leið hringinn! Ef við
viljum getum við séð handtök
kvenþjóðarinnar á herrunum sem
birtast á skjánum. Þar er hin
ósýnilega vinna eiginkvennanna í
hreinum og straujuðum skyrtum,
pressuðum jakkafötum, fyrir utan
að þær passa fyrir þá börnin svo
þeir geti setið fyrir svörum í ró og
næði. Þá er ótalið allt sem lýtur
að mannlega þættinum við upp-
eldi og umönnun, hjúkrunarstörf-
in, biðin á læknastofunum með
ungbörnin og allt annað sem aldr-
ei verður talið eða verðlaunað.
Forsætisráðherrann okkar var
kjörinn maður ársins 1990 á einni
rásanna og sjálfsagt er hann vel
að þessum titli kominn. En í huga
sonar mins var hann „einmana
maður ársins".
Eftir eitt upphlaupið á dögun-
um var forsætisráðherra á skerm-
inum dögum saman og í lok þeirr-
ar syrpu mátti ég eyða löngum
tíma i að fullvissa son minn um
að sú mynd sem fjölmiðlar gefa
af ráðmönnum væri röng. Sú
mynd sem hann fékk af forsætis-
ráðherranum var maður sem
stendur úti í hvaða veðri sem er á
einhverjum tröppum eða í ein-
hverjum garði og alltaf einn. Hann
sá hann ekki með konu sinni,
ekki með börnum sínum og ekki
éinu sinni hundinum. Fjölmiðlar
mata ungviði okkar á mynd af ein-
mana mönnum sem sjást aldrei i
samhengi við ástfólk sitt og fjöl-
skyldu. Það er orðið meira um að
ungar velmenntaðar konur pakki
niður frábærum námsárangri,
háskólamenntun, góðri stöðu og
væntanlegum frama i einkafyrir-
tæki, loki hurðinni á eftir sér og
ákveði að vera heima hjá ungum
börnum. Minna heyrist um að
yngri feður hægi á framabrautinni
enda stendur þeim það tæpast til
boða. Þeir verða að hendast áfram
á vinnumarkaðnum og nota alla
kraftana til að hlaupa hraðar en
hinir. Á meðan svo er hljóta þeir
titilinn „einmana maður ársins".