Morgunblaðið - 20.01.1991, Blaðsíða 35

35
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRt I i UM scn.^ldaour , 2Q. JANÚAR 1991
MYNDLIST

Morgunblaðið/RGA
Arng-unnur Yr í hátíðarskapi
og Hallgrímur sparar kraftana
í tilefni dagsins.
STANGAVEIÐISKOLI
Það er allt klárt - byrjuin í febrúar
„ÞAÐ ER allt klárt með stangaveiðiskólann, hann byrjar í febrúar
og verða þetta vikulöng námskeið. Við höfum orðið varir við mikinn
áhuga á þessu og eigum.von á góðum undirtektum þótt auðvitað
sé rennt blint í sjóinn að einhverju leyti,“ sagði Magnús Jónasson
framkvæmdastjóri og nmhoðsmaður Orvis, sportveiðifyrirtækisins
bandaríska, í samtali við Morgunblaðið í vikunni. Síðustu misseri
hafa nokkrir aðilar verið með skóla þennan í undirbúningi. Það eru
Stangaveiðifélögin SVF Reykjavíkur og Ármenn auk Orvisumboðsins
sem standa að skólanum og verður hann til húsa í húsakynnum SVFR.
Magnús segir engan skólastjóra
vera við stjórn, heldur þriggja
manna skólanefnd sem skipuð er auk
sín Ólafi H. Ólafssyni frá SVFR og
Kristjáni Kristjánssyni frá Ármönn-
um. „Það eru allt kunnáttumenn sem
sjá um kennsluna, Rafn Hafnfjörð
kennir fluguveiði, Þórarinn Sigþórs-
son maðkveiði, Gylfi Pálsson svokall-
aða kastveiði og Ólafur E. Jóhanns-
son kennir bakgrunn og sögu. Ég
mun sjálfur kenna og leiðbeina um
val og notkun búnaðar. Kennslugagn
verður fyrst og fremst bók Ólafs E.
Jóhannssonar „Leyndardómar lax-
veiðinnar" sem kom út fyrir síðustu
jól, en form hennar er byggt á
kennslubók Orvis-veiðiskólans,“ seg-
ir Magnús.
Nú er stangaveiði útisport, er ekki
takmarkað gagn að kenna slíkt inn-
andyra ’i skammdeginu til saman-
burðar við sams konar skóla erlendis
sem leggja upp úr því að kenna
mönnum á bökkum vatnanna? „Þetta
er nú rétt að byija hjá okkur og við
fikrum okkur áfram. I fyrstu er þetta
hugsað sem svo að það stytti vetur-
inn , en ef þetta kemur vel út og
namskeiðin teygjast fram á vor er
aldrei að vita hvaða stefna verður
tekin. Eitt vandamál blasir þó við
ef reka ætti stangaveiðiskóla að
sumri til. Kennaramir yrðu allir út
um hvippinn og hvappinn í veiðii
UNGIR LISTAMENN I SVIÐSLJOSI
HPveir myndlista-
A menn af ungu
kynslóð inni opnuðu
sýningar sínar í sölum
Kjaivalsstaða um
síðustu helgi. Þetta
eru þau Arngunnur
Ýr Gylfadóttir og
Hallgrímur Helgason.
Hallgrímur sýnir mál-
verk, en Arngunnur
bæði málverk og
skúlptúra. Fregnir
herma að sýningarnar
hafi vakið athygli og
verið vel sóttar. Morg-
unblaðið var meðal
gesta á opnununum
og svo sem myndirnar
sýna var stemming
mikil og góð.
Ýr Og Sigurður að athöfn lokinni. Morgunblaðið/Þorkell Þorkelsson
BRUÐKAUP
Knatt spyrnuhetj a
í það heilaga
Heimur atvinnuknattspyrnu-
mannsins er harður heimur.
Mikil vinna og Iítið um frístundir.
Knattspyrnumennirnir okkar sem
leika með erlendum liðum eru auð-
vitað engar undantekningar og
sumum þeirra hefur gengið flest í
óhag hin seinni misseri. Það er
erfitt að vera útlendingur þegar á
móti blæs og Sigurður 'Grétarsson
hefur fengið sinn skammt af því.
Honum gengur hins vegar flest í
haginn sem stendur, hann er leik-
maður með svissneska stórliðinu
Grashoppers frá Zurich og fyrir
skömmu gekk hann í það heilaga.
Þeir koma aðeins heim í stutt frí
þessir drengir og þá er um að gera
að nýta tímann vel og Sigurður
gerði einmitt það um jólin, en 28.
desember gekk hann að eiga sína
heittelskuðu, Ýr Gunnlaugsdóttur
í Kópavogskirkju. Athöfnin þótti
falleg og var margt um dýrðir.
Meðal gestá voru svissneskir knatt-
spyrnumenn, vinir Sigurðar sem
komu norður á hjara veraldar til
að votta vini virðingu sína.
HERÐAPUÐABOLIR
|k 4 stærðir
■k verð kr.
Hfe 1.950.-
POSTSENDUM
OÐINSGOTU 2
sími 91-13577
KARLAR
Þekkirðu
konuna
þína?
að er alveg makalaust hve
það getur vafist fyrir karl-
mönnum að gefa konum mjúka
pakka. Ég hélt lengi að þetta
væri sérislenskt vandamál og að
karlar hér á landi
væru þeir einu
sem ekki gætu
valið fallegan
fatnað á elskuna
sína. Það virðist
hins vegar mesti
misskilningur.
Fyrir skemmstu
kom að minnsta
kosti út bók um
bresku konungsfjölskylduna þar
sem fram kemur að þó Karl prins
hafi gefið Díönu konu sinni ýms-
ar góðar gjafir á undanförnum
árurn — gull, demanta og annað
smálegt — hafi ftann aldrei treyst
sér til að færa henni flík.
Ég hef oft velt því fyrir mér
hvernig standi á þessu óöryggi
karla þegar föt eru annars vegar;
hvers vegna þeim finnist t.d. erf-
iðara að kaupa kjól en skartgrip.
Tæpast geta þeir átt í verulegum
vandræðum með að meta hvaða
stærð ,konan notar, ef þeir búa
með manneskjunni. Og ef svo illa
vill til að flíkin passar ekki má
alltaf skipta. Nei, líklega eru það
ekki slík atriði sem vefjast fyrir
körlunum. Ég held að þeir séu
einfaldlega dauðhræddir við að i
Ijós komi fullkomin vanþekking
þeirra á eiginkonunum. Þeir
kvíða því að standa frammi fyrir
spurningum'-eins og; „Hefurðu
virkilega ekki tekið eftir því að
ég geng aldrei í gulu?“, „Hvernig
dettur þér í hug að gefa mér
blússu úr gerviefni?" eða: „Sérðu
ekki að ég er allt of rassstór til
að ganga í svona þröngu pilsi?“.
Það er miklu auðveldara að
kaupa eitthvert glingur, sem kon-
an getur hengt utan á sig. Eyrna-
lokkar geta að vísu verið vara-
samir (konu með ógataða eyrna-
snepla getur sárnað svakalega ef
hún fær lokka sem stinga á í göt!)
en hálsmen, armbönd og nælur
eru fremur áhættulitlar gjafir fyr-
ir karla, sem vilja halda heimilis-
friðinn. Ég sat við hliðina á ein-
um slíkum, þegar ég var á heim- _
leið i Flugleiðaþotu skömmu fyrir
jól. Þegar flugfreyjurnar buðu
hinn hefðbundna varning til sölu
keypti sessunautur minn gull-
hálsfesti og armband í stil fyrir
litlar fimmtíu þúsund krónur,
fyrir utan annað smálegt sem
kostaði tuttugu og fimm þúsund
i viðbót. Þarna var augljóslega á
ferðinni maður, sem ekki vildi
lenda í neinu veseni á jólunum,
og þetta var pottþétt aðferð hjá
honum. Ég þekki að minnsta
kosti enga konu, sem fúlsar við
gulli! Persónulega og prívat hefði
ég kannski frekar viljað láta velja
handa mér fimmtíu þúsund
króna gjöf annars staðar en í
pöntunarlista í flugvél, en það er
önnur saga ...
Sjálf þarf ég heldur ekki að
kvarta: Ég hef fengið alveg magn-
aða mjúka pakka í gegnum
tíðina, t.d. þegar eiginmaðurinn
kom færandi hendi frá New York
fyrir mörgum árum. Hróðugur
opnaði hann ferðatöskuna og dró
upp rauðan kjól, sem hann hafði
valið handa mér úr öllum þeim
milljónum kjóla sem á boðstólum
voru í heimsbqrginni. Kjóllinn
var alveg yndislegur, en um leið
og ég sá hann fékk ég óviðráðan-
legt hláturskast. Aumingja eigin-
maðurinn stóð eins og spurninga-
rnerki úti á miðju gólfi, sannfærð-
ur um að þarna hefði honum orð-
ið rækilega á í messunni og
harðákveðinn í að gefa mér aldrei
aftur mjúkan pakka. En þegar ég
opnaði fataskápinn okkar skildi
hann hvað vár svona fyndið. Ég
hafði keypt mér flík í búð við
Laugaveginn á meðan hann var
erlendis og inni í skápnum hékk
nákvæmlega eins kjólli og hann
kom með frá New York!
eftir Jónínu
Leósdóttur