Morgunblaðið - 23.03.1991, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. MARZ 1991
41
fyrir að flíka því — þar held ég að
hafi ráðið mestu nákvæmni hans
og vandvirkni.
Það fer ekki hjá því að stundum
gusti um jafn ákveðinn mann og
Gunnar Guðbjartsson. Skoðanir eru
oft skiptar og menn greinir á um
leiðir, jafnvel að sama marki, en
engum sem þekkt hafa Gunnar
blandast hugur um það, að hann
vann ávallt með heill bændastéttar-
innar, afurðafélaganna og hinna
dreifðu byggða að leiðarljósi.
Þann skamma tíma sem við
Gunnar unnum saman í Fram-
leiðsluráði kom það mér þægilega
á óvart hversu auðvelt og gott var
að vinna með honum. Hann reyndi
aldrei að fyrra bragði að hafa áhrif
á skoðanir mínar og ákvarðana-
töku, en var ávallt tilbúinn að upp-
lýsa og leiðbeina þegar leitað var
ráða hjá honum. Þannig tók hann
mér og fleiri yngri mönnum sem
komu til starfa hjá bændasamtök-
unum.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég persónulega og fyrir hönd
Stéttarsambands bænda þakka það
mikla og ósérhlífna starfa sem
Gunnar innti af hendi fyrir íslenska
bændur.
Ég votta eftirlifandi konu hans,
Asthildi Teitsdóttur, samúð mína
og þakka henni jafnframt fyrir þann
mikla stuðning sem hún ávallt veitti
manni sínum.
Haukur Halldórsson
Móðurafi minn elskulegur lést sl.
sunnudag, 17. mars. Slíkra sorgar-
tíðinda má ávallt vænta þegar bar-
átta við erfiðan sjúkdóm hefur ver-
ið háð mánuðum saman. Dauðinn
virðist þó ávallt koma manni í jafn
opna skjöldu og innibyrgð angist
brýst út.
Um ár er liðið síðan það varð
ljóst að afi Gunnar gengi með
iífshættulegan sjúkdóm. Um tíma
í fyrravor var útlitið slæmt, en þeg-
ar líða tók á sumarið náði hann sér
nokkuð á strik og var svo brattur
fyni hluta vetrar að við Gunnar
bróðir minn vorum samferða þeim
ömmu Astu og afa Nafna vestur á
Þorláksmessu, heim að Hjarðarfelli
til „strákanna".
Samband afa við foreldra mína
var gott alla tíð. Þeir pabbi voru
góðir vinir og áttu sameiginleg
áhugamál, svo þeir spjölluðu jafnan
mikið er þeir hittust.
Móður minni þótti afar vænt um
föður sinn og bar mikla virðingu
fyrir honum, þetta skynjaði ég sem
lítil stelpa. Vegna þess var ég
eflaust þægari við hann en flesta
menn aðra. Ég þótti heldur baldin,
var bæði hávaðasöm og frökk og
þótti stundum margra manna verk
að tjónka við mig og siða til. En
afi minn þijrfti ekki að líta á mig
nema einu linni, þungur á brún og
þá vissi ég að mér væri fyrir bestu
að hegða mér betur.
Ég minnist þess glöggt þegar ég
var rétt fimm ára gömul og vildi
ólm fara í göngur með afa mínum
að honum þótti ég réttilega helst
til ung. En til að allir fyndu til sín
á þeim hátíðardegi, er réttardagur-
inn var, fól hann okkur systkinun-
um það að standa fyrir uppi í Gilja-
tungu. Á hveiju hausti sendi amma
okkur af stað með rúsínur og
súkkulaði í poka, svo við gætum
maulað á því góðgæti meðan við
biðum eftir afa og gangnamönnun-
um með féð. Um hádegið þegar
allir voru komnir heim í bæ til að
borða kjötsúpu, varð ég alltaf jafn
upp með mér þegar afi hrósaði'
okkur fyrir dugnaðinn og hjálpsem-
ina.
Það var helst í réttunum á haust-
in og í sauðburðinum á vorin að ég
var í sveitinni. Þá leiddi afi mig á
milli útihúsanna og ég fylgdist með
honum við bústörfin, sem voru hon-
um svo hugleikin. Þess á milli birt-
ist hann mér í útvarpi, sjónarpi og
blöðum eða að koma akandi eftir
hálfófærum vegum sunnan úr
Reykjavík. Á óhreinum bíl, með
hatt og í frakka, svolítið áhyggju-
fullur á svip en alltaf svo ljúfur
þegar hann heilsaði með því að
stijúka mér um vangann. Fram-
koma hans var afar prúðmannleg
og fas hans fágað. Hvert orð sem
féll var vel valið og laust við ofsa,
þó veit ég að hann gat vel svarað
fyrir sig og þá verið harðsnúinn,
væri að honum vegið. Ég kynntist
aldrei þeirri hlið. Þegar ég fór úr
föðurhúsum í Stykkishólmi til að
stunda nám við Menntaskólann í
Reykjavík þótti mér notalegt að
vera heimagangur hjá ömmu og afa
á Kaplaskjólsvegi 39. Afi minn var
mikill bókasafnari, enda sériegur
áhugamaður um íslensk fræði.
Hann var óvenju vel að sér og þótti
gaman að hjálpa mér við námið,
leitaði ég eftir því. Einu sinni á leið
heim úr skólanum leit ég inn hjá
ömmu Ástu og afa Nafna. í spjalli
mínu minntist ég á að ég ætti að
halda fyrirlestur úr Brennu-Njáls-
sögu næsta dag. Hann varð forvit-
inn að vita um hvað eriridið ætti
að ijalla og spurði mig því nánar
um efnið. Eins minnugur og hann
var þurfti ekki að koma á'óvart að
afi mundi atburðarásina í smáatrið-
um, þrátt fyrir að mörg ár væru
liðin frá því hann hafði síðast lesið
köguna. Hann túlkaði fjálglega orð
og athafnir söguhetjanna. Athuga-
semdir hans lét ég fýlgja með í
erindi mínu daginn eftir og fékk
hrós fyrir skarpan skilning á efninu.
Afi minn var snemma valinn til
ýmissa félagsmála- og trúnaðar-
starfa. Ég held þó að hann hafi
sjálfur ekki sóst fast eftir því. En
hann var oftast fremstur meðal
jafningja og til hans var leitað.
Hann sóttist ekki eftir auði, virð-
ingu eða völdum heldur vildi hann
vinna þau verk vel sem hann tókst
á hendur. Hann sinnti hugsjóna-
og trúnaðarstörfum en þau eru
ætíð tímafrek og krefjast oft fórna.
Þessum störfum hefði hann ekki
getað sinnt af slíkri alúð ef amma
mín Ásthildur Teitsdóttir hefði ekki
staðið honum við hlið allt til hinstu
stundar. Það var trúin á hugsjónir,
landið og það fólk sem hann var
fulltrúi fyrir, sem bæði var honum
hvatning og umbun.
Um leið og við systkinin Böðvar,
Ásthildur og Gunnar kveðjum afa
okkar méð sárum söknuði, þökkum
við fyrir að hafa átt svo náin sam-
skipti við hann, sem vildi okkur
ætíð svo vel. Við óskum þess heit-
ast að við eigum eftir að vinna verk
okkar að jafn miklum heilindum og
drengskap og hann gerði.
Elínborg Sturludóttir
✓
Kveðja frá Mjólkursamsölunni
Gunnar Guðbjartsson er fæddur
að Hjarðarfelli í Miklaholtshreppi
6. júni 1917. Foreldrar hans voru
þau Guðbjartur Kristjánsson bóndi
og hreppstjóri, og kona hans Guð-
branda Þorbjörg Guðbrandsdóttir.
Framhaldsmenntun hlaut Gunn-
ar í Héraðsskólanum á Laugarvatni
og lauk þaðan prófi 1938, og síðan
búfræðingsprófi frá Hvanneyri
1939.
Árið 1942 urðu tímamót í lífi
Gunnars, er þau Asthildur Teits-
dóttir frá Eyvindartungu í Laugar-
dal, gengu í hjónaband, og hófu
búskap á Hjarðarfelli. Þau eignuð-
ust 6 börn.
Auk þess að búa stóru búi, hlóð-
ust á Gunnar hin ýmsu félagsstörf.
Eins og margir ungir menn þess
tíma, heillaðist Gunnar af ung-
mennafélagshreyfingunni, og var
formaður Ungmennasambands
Snæfellsnes- og Hnappadalssýslu
1942-1946.
Honum voru falin margvísleg
trúnaðarstörf fyrir sveit sína og
hérað. Hann var einn af stofnendum
Stéttarsambands bænda að Laug-
arvatni 1945, og formaður þess var
hann 1963-1981, en 1980 tók hann
við framkvæmdastjórastarfi Fram-
leiðsluráðs landbúnaðarins og
gegndi því í 8 ár.
Gunnar var kosinn í stjórn Mjólk-
ursamsölunnar 1973, og var þar
varaformaður alla tíð.
Það var mikið happ fyrir Mjólk-
ursamsöluna að njóta starfskrafta
Gunnars, ekki síst á þeim árum er
mikið lá við, eins og þegar nýbygg-
ing MS reis að Bitruhálsi, og yfir
stóð nýskipan í landbúnaði með
framleiðslustýringu.
Gunnar var alltaf sami eldhuginn
í baráttumálum bænda. í vanda-
sömum málum var hann ætíð reiðu-
búinn, og tók á málum af sanngirni
og rökfestu. Hann ritaði fjölda
greina í blöð og tímarit, einnig eft-
ir að hann veiktist af þeim sjúkdómi
er leiddi hann til dauða.
Einn þáttur í fari Gunnars Guð-
bjartssonar var alveg einstakur, það
var hið ótrúlega stálminni, hvort
heldur var á tölur, menn eða mál-
efni.
Það var alveg sérstakt að ferðast
með Gunnari um landið og heyra
hann segja frá. Ég held að það
verði þeim lengi minnisstætt sem
voru honum samferða landleiðina
frá Reykjavík, á aðalfund Stéttar-
sambands bænda á ísafirði, fyrir
nokkrum árum. Gunnar sat frammi
í hópferðabílnum, við hljóðnemann
Iengst af, og sagði frá.
Hann þekkti hvert býli, vissi deiii
á fólki og búskaparháttum, og þeg-
ar ekið var hjá eyðibýli, vissi hann
gjarnan ástæður þess, og vissi hvað
hafði orðið um fólkið. Svo tengdi
hann gjarnan fornsögurnar inní frá-
sagnir sínar.
Þá get ég ekki annað en minnst
þess hve söngelskur Gunnar var og
var honum unun af að syngja, og
heyra sungin íslensk ættjarðarlög.
Með Gunnari Guðbjartssyni er
genginn einn af traustustu forystu-
mönnum íslenskrar bændastéttar.
Ég vil fyrir hönd stjómenda
Mjólkursamsölunnar, færa Ástu
eiginkonu Gunnars, og börnum
þeirra og fjölskyldum, innilegar
samúðarkveðjur.
Magnús H. Sigurðsson
Fleiri greinar um Gunnar
Guðbjartsson bíða birtingar og
munu birtastnæstu daga.
nýtt símanúmer
"ugUSINGADEIID^
ann
0DEXION
léttir ykkur störfin
APTON-smíðakerfið
leysir vandann
• Svörtstálrör
• Grá stálrör
• Krómuð stálrör
• Álrör - falleg áferð
• Allargerðirtengja
Við sníðum
niður eftir máli
LANDSSMIÐJAN HF.
Verslun: Sölvhólsgötu 13
Sími (91)20680
Gódandaginn!
*

Við kaup á þessum páskaeggjum styrkirþu Bygg
ingarsjóð nýja barnaspítalans.
Egsin eru auðkennd með bláu merki. I eggjunum
er svissneskt súkkulaði gert af súkkulaðimeistur-
um Chocolat Bernrain Sviss. Innihaldið er vel
útilátið afsœlgœti, íslenskum málshœtti og leik-
föngum. Athugið að önnur páskaegg eru
um 20-25% dýrari.
íslensk Dreifing hf. - Sími 91-68 73 74
íövúcj (ujsr/'feí'i
í-f ifj