Morgunblaðið - 18.04.1991, Side 74

MORGUNBLAÐIÐ KlMMTLUAGL’ii 1S. APRÍL 1,991
74
wew/ifw
•«g^«í5w;u,,
«91990 Universal Press Syndicate
Ást er...
... líka fyrír bílinn.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
® 1991 LosAngelesTimesSyndicate
Heima fæst hann ekki til að
lyfta kaffikönnunni__
HÖGNI HREKKVÍSI
Með
morgunkaffínu
Hvað er að gerast með þjóð vorri?
Ég verð að segja, að ég er meira
og meira iindrandi á stjórnsýslu
mála hér. Ég tek til dæmi úr fisk-
veiðimálum.
Hvers vegna er svo mikið kapp
lagt á togveiðar, þegar bæði leikum
og lærðum er fullljóst hversu slíkar
veiðar fara hættulega með sjávar-
botn og uppeldisstöðvar, bæði botn-
varpan með sínu smáfiskadrápi,
sem og netin að meðtöldum drauga-
netunum. Það hvariíar óneitanlega
að manni, að einhver annarleg
gæðingasjónarmið ráði ferð. Ég er
ekki einn um það álit að leggja
beri mun meiri áherslu á krókaveið-
ar hverskonar. Ekki bara er slíkur
afli mun verðmeiri — hefur verið
reiknað yfir 40% — heldur hafa slík-
ar veiðar enga eyðileggingu í för
með sér, auk þess sem smábátaveið-
ar skapa mun meiri atvinnu, bæði
til sjós og lands. En þetta sjónar-
mið á ekki upp á pallborðið hjá hin-
um hæstu herrum. Þvert á móti er
smærri bátum gert sem þyngst fyr-
ir og jafnvel hvattir til lífshættu-
legrar sóknar með tvöföldum kvóta
einmitt og aðeins yfír hörðustu vetr-
armánuðina. Ótrúleg ráðsmennska
og óheillavænleg, sem oft hefur
sýnt sig í slysatíðni. Mér virðist
augljóst að auka beri allar króka-
veiðar sem mest, því slíkar veiðar
þola fiskistofnar örugglega án mik-
illa takmarkana. En það er þó ann-
að sem er miklu óskiljanlegra, en
það eru núgildandi úreldingareglur
smábáta og takið nú eftir. Gamall
bátur, sem. seldur er kvóti frá, skal
úreldur þ.e. hann fær ekki framar
veiðiheimild og er þar með að fullu
úr leik. Allt í lagi með það. En það
sem fáum tekst að skilja er, að
áður en úreldingin á sér stað, þá
skal gera þann sama bát í stand
eftir nýjustu öryggis- og siglingakr-
öfum, sem oft getur kostað stórfé.
Og síðan kastar nú fyrst tólfunum.
Til að bæta gráu ofan á svart, þá
skal þessi bátur nú eyðileggjast,
höggvast eða brennast, má sem
sagt ekki vera eign lengur, t.d. til
skemmtisiglinga, báturinn sem ný-
verið hefur verið standsettur að
stöngustu kröfum. Menn eru þarna
skyldaðir til að fleygja og eyði-
leggja mikil verðmæti, tæki sem
aldrei meira getur þó komið inn í
atvinnuveiðar. Hafa menn heyrt
slíkt rugl og sóun verðmæta og
hafa einhveijir menn lagalega
heimild til að skylda aðra að fleygja
eignum sínum. Skyldi ekki vera
kominn_ tími á slíka stjórnsýslu-
menn? Ég býst við að forfeður okk-
ar hristu höfuð sín yfir vitleysunni.
Ekki furða, að við erum með allt
meira og minna niður um okkur.
Mig langar að minnast á fleira.
Hvar er maður eða menn til að
stjórna þessu landi af einhveiju viti?
Svokallaðir A-flokkar eða vinstri
flokkar, sem svo vilja nefna sig eru
að mínu mati einhveijir mestu
afturhalds- og yfirstéttarstefnu-
menn og á ég þar með við þá, sem
flytja hér boðskapinn úr Austrinu
af mikilli mælsku um baráttuna
fyrir lítilmagnanum. Hvergi eru
sérréttindi meiri og hvergi hefur
alþýðan það jafn skítt. En yfirstétt-
in, valdhafarnir, blómstra. Sannar-
lega er siglt undir fölsku flaggi og
spilling eykst meðal landsfeðra, svo
leita verður samjöfnuðar til svört-
ustu Afríku eða austur á bóginn.
Hræsnin er þó sem betur fer alltaf
að verða fólki ljósari. Mælskulist
hefur þessu fólki ávallt verið ríku-
lega gefin, en það þýðir fjarri að
sama skapi stjórnlist. Það er talað
og bullað í trausti gleymsku og
dómgreindarleysis fólksins og slag-
orð óspöruð. Velferð þjóðarinnar
með uppbyggingu atvinnuvega fer
lönd og leið. Eigin velferð stjórnar-
herra vorra og þeirra nánustu situr
í fyrirrúmi. Það hefur verið drómi
yfir landinu og skuldasöfnun ríkis
aldrei geigvænlegri. Rifjið aðeins
upp hveijir mest réðu ferð, þegar
verðbólga komst í 130 stig, sem
síðan leiddi af sér ótöluleg gjald-
þrot, sem einmitt bitnaði hvað mest
á hinum almenna launamanni, af
því að þessir „vinsælu" stjórnar-
herrar höfðu bara ekki athugað
áhrifin. Þetta eru ævintýramenn og
tækifærissinnar, sem enn biðla til
þjóðarinnar og treysta á minnisleysi
hennar, þegar þeir ættu fremur að
breiða yfir haus og skammast sín.
En nú er lag. í gegnum söguna
alla vitum við hve oft einn maður
hefur breytt gengi þjóðar, bæði til
góðs og ills. Ég hef þá trú og von,
að Davíð Oddsson sé slíkur maður
meðal vor, sem geti og kunni að
stjórna þessu landi eins og vel reknu
fyrirtæki. A.m.k. kem ég ekki auga
á annan og vonandi er skútan ekki
svo sigin enn, að ekki verði þjarg-
að. Mér líkar vel, að Davíð er ekki
yfirlýsingaglaður maður, hefur
enda sýnt að vilja láta verkin tala.
Þó hefur hann lýst yfir vilja til
fækkunar ráðherra og fleira mun
koma á eftir og er það ekki einmitt
þetta, sem maður heyrir oftast
meðal fólks, þ.e. útþensla hins opin-
bera, síaukin miðstýring og skrif-
finnska. Slíkt eykur ekki hagvöxt
— en veitir valdhöfum auðvitað
aukin völd. Kosningar eru nú í nánd,
og svo margir framboðslistar, að
ég veit ekki tölu. Hvað höfum við
með slíkt að gera? Er ekki kominn
tími til að einn flokkur fari með
stjórn hveiju sinni, og standi eða
falli með verkum sínum? Það getur
enginn gert sér í hugarlund hver
ógn getur verið af samsteypustjórn-
un. Enginn nema Guð almáttugur
veit hve gífurlega hrossakaupin
kosta, ekki bara í beinni ijáreyðslu
og mismunun, heldur jafnframt með
glötuðum tækifærum þjóðarinnar,
meðan setið er og karpað og samið
bak við tjöldin. Eg vona, að augu
íslendinga séu að opnast fyrir þessu
og pólitískur þroski að aukast. Eins
flokks kerfi hefur sýnt sig og sann-
að víða. Við eigum fullt af tækifær-
um, ef einhver kann og þorir að
nýta, en við lifum aldrei mannsæm-
andi á kjaftæðinu einu.
Venjulega og öfgalausasta fólkið
í landinu er sjálfstæðisfólk. Ég hef
trú á Davíð til að leiða okkur.
Haraldur Lýðsson
Fjötrar félagshyggj unnar
Kosningar eru framundan og
hart tekist á í þjóðfélaginu. Enda
er mikið í hfi og því nauðsynlegt
að kjósendur vandi val sitt. Því
langar mig til þess að fá tækifæri
hér til þess að leggja mitt af mörk-
um í þessu örlagaríka stríði.
Það er ósk mín, að kjósendur
láti sér ekki í hug koma, að kjósa
til forystu neina af félagshyggju-
flokkunum. I því sambandi þer
hæst að nefna það hugmyndakerfi,
sem hljómar svo hátt í röðum vinstri
manna, en er stórhættulegt og
skaðlegt í, framkvæmd. Liggur
beinast við að nefna ríkisvaldið, hið
uppkomna barn félagshyggjunnar,
sem lenti á villigötum og varð hætt-
ulegt hveijum þegn og eignum
þeirra. Hugsunin um frelsi, jöfnuð
og betra líf var draumur sem sner-
ist upp í martröð, óraunhæfur og
langt frá raunverulegur.
Við eigum hins vegar að styrkja
frelsi einstaklingsins til athafna,
svo mannðlegir hæfileikar fái notið
sín, hið fjölbreytta göfuga íslenska
hugvit, sem hefur sannað sig í
margvíslegri hagnýtingu og ekki
síður í fallegri list. Það er því af-
skaplega mikilvægt fyrir okkur, að
forðast fjötra félagshyggjunnar.
Einnig ber okkur að efla fjölskyldu-
böndin og ættartengslin, að stórfjöl-
skyldan sýni ábyrgð og hugsi um
sitt fólk, í staðinn fyrir að ríkis-
stofnanir séu sem ruslakistur, sem
taka við félagslegum vandamálum,
sem upp koma í fjölskyldum. Þessir
ríkisreknu vandamálakistlar eru oft
hagkvæm lausn fyrir marga, en
verða oft valdir að enn víðtækari
þjóðfélagslegum hörmungum. Svo
ekki sé minnst á laun ríkisstarfs-
mannanna, sem vinna á þessum
stofnunum, og tekin eru af al-
mánnafé í formi skatta.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
ávallt staðið vörð um íjölskylduna,
sem hornstein þjóðfélagsins. Þann
raunhæfa, eðlilega og framkvæm-
anlega lífsmáta eigum við að efla
og styrkja, en hafna öllum hug-
mundum r hugmyndabanka félags-
hyggjumanna, þar sem sundur-
þykkjan ríkir og hugmynd þeirra í
verki hefur sannað sig sem gagns-
lausa og mannskemmandi.
Einar Ingvi Magnússon
--------------
Ekki nýlunda
Kæri Velvakandi.
Ásta Ragnheiður Johannesdóttir,
sem nýtekin er við starfi deildar-
stjóra upplýsingadeildar Trygging-
astofnunar ríkisins, hefur verið
dugleg að skrifa um tryggingamál
undanfarið og einnig komið fram í
útvarpi og er það góðra gjalda vert.
En eitt finnst mér athugavert í
sambandi við þennan málflutning
hennar, að hún lætur í veðri vaka
að þessi upplýsingastarfsemi sé svo
til ný af nálinni og hafi ekki átt sér
hliðstæður áður. Þetta er mesti
misskilningur.
Ég fylgist það vel með félagsmál-
um að ég veit að allar þær konur,
sem gegnt hafa þessu starfi áður
hafa kynnt tryggingamál vítt og
breitt um landið. Ég man ekki bet-
ur en t.d. Margrét Thoroddsen hafi
verið með víkulega þætti í DV, þar
sem hún kynnti tryggingamál og
svaraði fyrirspurnum.
Við höfum verið að ræða þessi
mál nokkrir starfsfélagar og fannst
rétt að það sanna komi í ljós.
Kristín Árnadóttir
STJÖRNUKORT
Falleg gjöf
Persónulýsing, framtíðarkort, samskiptakort.
Gunnlaugur Guðmundsson,
Stjömuspekistöðin,
Miðbæjarmarkaðinum,
Aðalstræti 9, sími 10377.