Morgunblaðið - 24.07.1991, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. JÚLÍ 1991
33
fclk í
fréttum
________
STYKKISHÓLMUR
Það er gott að búa í bless-
Þátttakendur við gróðursetninguna. Morgunblaðið/Árni Helgason
aðri sveitinni minni
Guðný Harpa Hallgr-
ímsdóttir, Jórunn Jóns-
dóttir og Þóra Briem
vinna við gróðursetn-
ingu í nágrenni Nesja-
valla.
STYKKISHÓLMUR
Þórður H. Þórarinsson, Hlynur Ómar Björnsson og Hörður
Smári Jóhannesson taka sér hvíld frá störfum.
RARIK genr átak
í skógræktinni
A
A40 ára afmæli RARIK var
ákveðið að gera átak í skóg-
ræktinni um allt land. Vetja til þess
fé og fyrirhöfn og fá starfsmenn
til að taka einnig þátt í þessu fram-
taki.
Nú er komið að RARIK í Stykkis-
hólmi að taka þátt í skógræktar-
átakinu. í því tilefni voru gróður-
settar um 800 plöntur í reit Stykkis-
hólmsbæjar og Skógræktarfélags
Stykkishólms, sem girtur hefur ver-
ið af í landi Drápuhlíðar, þ.e. fyrir
neðan Vatnsdalinn. í þessu fram-
taki tóku þátt forstjóri RARIK,
Asgeir Þ. Olafsson og félagar og
aðstandendur, fríður og föngulegur
hópur sem safnaðist til gróðursetn-
ingar í blíðskaparveðri og með til-
heyrandi verkfæri á fyrrnefndan
stað með Sigurð Ágústsson, for-
mann Skógræktarfélagsins, til leið-
beiningar.
Gekk þetta allt ljómandi vel og
er ekki vafi á að þessi hópur hefir
skorið meira en ánægjuna upp af
þessu starfi. Og svo koma fleiri
félög á eftir. Lionsklúbburinn var
þarna að verki í fyrra og strax má
sjá að það starf hefur borið árang-
ur. Þetta gengur ekki allt í einu en
smá kemur þegar vilji og úthald er
með í ferðinni. En munum að í stað
þess að slíta upp eina grein, þá sjá
menn hversu mikil sú heimska er,
í stað þess að planta, það er framtíð-
in. Og fer ekki fólki að skiljast það.
- Árni
Morgunblaðið/Bjarni
VINNUSKOLI REYKJAVIKUR
Gróðursetning' á Nesjavöllum
TÓLF hópar á vegum Vinnu-
skóla Reykjavíkur starfa í
sumar á svæðum sem Reykjavíkur-
borg á í kringum Nesjavelli, Ölfus-
vatn og Úlfljótsvatn. Um 150
fimmtán ára gamlir unglingar
starfa á þessum svæðum en þetta
er þriðja sumarið sem Vinnuskólinn
starfar þarna.
Unglingarnir vinna á þessum
stöðum við að gróðursetja tré og
lupínur. Hóparnir vinna einnig við
að skera niður rofabörð og sá í
þau. Jafnframt starfa vinnuhóparn-
ir við að setja upp girðingar til
þess að halda sauðkindum frá því
að eyðileggja þá uppgræðslu sem
þarn'a fer fram. Sauðkindin er þó
ekki einni óvinur gróðursins því
óttast er að veðurblíðan í sumar
komi í veg fyrir að sáningin í rofa-
börðin beri árangur en rigning er
nauðsynleg til þess að grasið taki
við sér.
TÓNLIST
ÓPERUJASS
Stödd er hér á landi bandaríska
jasssöngkonan Karen Taborn
og skemmtir gestum Café Óperu.
Karen segist hafa komið hingað í
fullkominni óvissu um hvað væri
hér að finna, en ísland og íslending-
ar hafi komið henni skemmtilega á
óvart. Karen leikur allskyns lög;
flest þó kunnugleg, „enda er hlut-
verk mitt að leika fyrir fólk eitt-
hvað sem því finnst þægilegt að
heyra“. Hún leikur einnig minna
þekkt lög og eitt eftir hana sjálfa.
„Jass og brasilísk tónlist er mitt
aðal, og mig dreymir um að geta
leikið eingöngu eigin lagasmíðar.
Það kemur að því.“ Karen segist
hafa samið nokkuð af jasslögum,
en tekið sér hlé frá lagasmíðum,
til að leggja stund á fræðin. „Til
að geta samið eitthvað nýtt í jass,
verður þú að skilja hefðina og hafa
tök á henni. Ég tók mér því sjö ára
hlé til að læra rneira." Karen, sem
semur sjálf texta sína, segist einnig
hafa fengist við að semja texta við
bíboplög og þá aðallega Sonnys
Clarkes, „en hann er í miklu uppá-
haldi hjá mér. Ég reyni að semja
texta sem segir þá sögu sem ég
skynja í laginu og ef það er hægt
ber ég textann undir lagahöfund-
inn.“ Karen segist ekki enn hafa
hljóðritað neitt af lagasmíðum sín-
um, „en vonandi verður af því sem
fyrst“.
Karen Taborn verður hér á landi
út þessa viku.
Karen Taborn við píanóið í Café Óperu.
Morgunblaðið/Sverrir
Fréttaritari heimsótti
Guðbjörgu einn dag-
inn að Jörfa.
ástæður voru kunnar. Ég byrjaði
starf mitt í Fróðárhreppi og var
hjá frænku minni, Lilju Kristjáns-
dóttur og Ágústi manni hennar til
heimilis og Lilja var fyrstá konan
sem leitaði til mín og frumraunin
varð erfið. Það voru tvíburar sem
fæddust. Kalla varð á Halldór
Steinsen lækni til aðstoðar. Það tók
3 tíma að ná í hann. Eftir nærri
sólarhring fæddist sveinbarn og
annað var eftir. Nú verður þú að
hjálpa að ná hinu, sagði Halldór,
það er dautt og þú lagar
hendur að_ höfði og
nærð því. Ég gerði
eins og ég gat og
náði lítilli
stúlku, varð
stór og dugleg
og bjargaði
sér vel í heim-
inum. Þetta
var það erfið-
asta sem mætti
mér á þessum vettvangi. í Fróðár-
hreppi var ég aðeins í tvö ár. Þá
flutti ég að Jörfa. Þar var mannsef-
nið mitt, Jónas Ólafsson. Ólafur
faðir hans bjó á Jörfa og ég flutt-
ist inn í fjölskylduna. I Kolbeins-
staðahreppi hefi ég átti heima síð-
an. Við hjónin eignuðumst 4 börn.
Þetta hefir verið farsælt líf. Að
geta hjálpað öðrum er mikil ham-
ingja og það hef ég reynt og eitt
er víst að uppeldi mitt í föður- og
móðurhúsum í guðsótta og góðum
siðum hefir verið dýrmætasta eign
mín. Og trú mín á Drottin hefir
“^ki brugðist. Það hefi ég fund-
ð best á erfiðum stundum.
En eitt er víst, trúin á
frelsarann hefir verið mér
sá styrkur í starfi að nú
þegar ég lít yfir liðinn
tíma er ég Drottni þakklát
fyrir hversu hann hefir leitt
líf mitt. Er nokkuð fegurra
en hjálpa væntanlegum borg-
urum að sjá lífsins ljós, eign-
ast traustan og góðan mann og
böm. Það er undirstaða góðs
og farsæls lífs. Þetta seg-
Guðbjörg og það
mættu margir undir
það taka.
- Árni
GUÐBJÖRG Hannesdóttir,
Jörfa í Kolbeinsstaðahreppi,
ber aldurinn vel. Hún er senn 90
ára. Fædd að Grunnasundsnesi við
Stykkishólm sem við seinna kölluð-
um Nes og nú er komið undir íbúða-
hverfi. Hún er fædd 27. júlí. Þau
voru 6 systkinin, börn Einbjargar
Þorsteinsdóttur og Hannesar
Krýstjánssonar.
Ég ólst upp í Nesi. Tvisvar var
ég í vist sem kallað var, annað sinn
hjá Guðmundi Guðm. lækni í
Stykkishólmi og hjá Jóni Magnús-
syni, forsætisráðherra. Þetta var
góður skóli. Þegar ég var hjá Guð-
mundi varð ljósmóðurlaust í Stykk-
ishólmi. Það var kveikjan að því
að ég varð ljósmóðir. Þegar ég var
hjá Jóni Magnússyni varð atvik sem
gerði þá löngun mína sterkari. Ég
fór og talaði við Guðmund Björns-
son landlækni. Þetta var ákveðið.
Ég átti að koma um haustið. Þetta
var 1923, en samgöngurnar voru
ekki betri en það að ég varð 14
dögum á eftir áætlun suður og var
næstum búin að tapa af námskeið-
inu, en það fór allt vel þegar