Morgunblaðið - 08.09.1991, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRjRj jl.
SEPTEMBER 1991
Einsemd
Eg skrapp um daginn aust-
ur að Þingvöllum eins og
ég geri stundum mér til sálu-
bótar. Veðrið var stillt, þétt
úðarigning, en annað veifið
grisjaði í Grafn-
ingsíjöllin og
gufurnar í
Henglinum
stigu tignarlega
til himins.
Vatnið var
eftir Sigurð G. spegilslétt og
Tómasson himbriminn
hljóðaði undir
dimmbláu Arnarfelli. Þegar
ég var lítill sagði hún amma
min mér að gufustrókarnir í
Henglinum segðu fyrir um
veður. Liklega hefur Hitaveit-
an nú endanlega séð fyrir
þeim þætti i alþýðlegri veður-
fræði, þótt engin kelling eins
og hún amma mín sé nú leng-
ur á dögum, hvort sem er.
Ég gat semsagt ekkert spáð
i hverina og lét mér duga að
horfa á veðrið eins og það var
og hvernig það varð, því það
breytist stöðugt. Ég labbaði
upp í Almannagjá, leit yfir í
Hestagjá, þar sem nú fá ekki
að koma neinir hestar, í fyrsta
sinn í meira en þúsund ár,
að boði yfirvaldanna. Svo
gekk ég veginn niður gjána,
þar sem skammsýnir fram-
kvæmdamenn spilltu sögu-
legum minjum, til þess aðgeta
tekið á móti arfaprinsinum
sínum. Þegar ég stóð á brúnni
^varð mér hugsað til allra
þeirra alþýðukvenna sem létu
Íífið í hylnum fyrir tilverknað
fyrirrennara hátignarinnar.
Þegar hún amma mín kom
að Þingvöllum var sú myrka
fortíð horfin í móðu timans
en örnefni eins og Gálgaklett-
ar, Drekkingarhylur og
Brennugjá hafa vakið óhug i
barnshjarta. Hún kom for-
eldralaus austan úr Holtum,
var svo heppin að eldri systir
hennar var orðin gift kona og
þau bjuggu á hálfum Þingvöll-
um á móti prestinum. Og þeg-
ar ég stóð þarna á gjárbarmin-
um, þar sem búið er að byggja
hátimbraða palla svo við
slítum ekki burt helgasta stað
þjóðarinnar, varð mér hugsað
til hennar og mundi eftir sögu
sem hún sagði mér. Þetta var
sumarið 1882. Hún var rétt
að verða tólf ára og þótt hún
væri rétt komin á staðinn var
hún send að ná í kýrnar. Það
var niðaþoka, svartari en
þennan sumardag meira en
hundrað árum seinna sem ég
stóð þarna og horfði. Hún
amma mín fann aldrei kýrnar
frá Þingvöllum, því hún villt-
ist í þokunni og ráfaði um í
endalausu hrauninu þangað
,til hún fannst seint og um
síðir með hói. Og mér varð
hugsað til hennar þarna í ein-
hverri lautinni, í sumarnótt á
Þingvöllum, þar sem þokan
settist að þér og enginn var á
ferli og ekkert hljóð heyrðist.
Og þegar full rúta af túristum
sturtaðist yfir mig þarna á
timbrinu hætti ég að heyra í
himbrimanum en hugsaði
með mér: Hún hefur heyrt í
honum líka. Og það var eins
og þau væru ekki liðin þessi
hundrað ár.
BYLTA
Lítil virðing fyrir kóngafólki
Prinsessan Marta Lovísa hefur lengi haft brennandi áhuga á hross-
astússi og meðal annars numið hrossatamingarfræði á skóla í Bret-
landi. Hún þykir liðtækur knapi og hún hefur sett stefnuna á næstu
Olympíuleika þar sem hún ætlar að keppa í hrossaþrautum.
Því er þetta gert að umræðu-
efni, að myndsyrpan sem hér
fylgir birtist nýverið í dönsku viku-
blaði og þar sést best, að áralangar
æfingar hafa ekkert með það að
gera, að hvenær sem er getur
bykkjan tekið upp á þeim óskunda
að varpa knapanum af baki. Þó að
hrossafólkið beri hjálma á höfði
geta meiðsli hlotist af slíkum bylt-
um. Það er til í dæminu að lenda
illa, eða að verða fyrir sparkandi
hófum hrossins, sem sjaldnast
meinar neitt illt með þessu. Lovísa
slapp með skrekkinn að þessu sinni.
Þetta átti sér stað á hrossasýningu
í Lundúnum, en það fylgir sögunni,
að hvorugt hafi þekkt hitt, hrossið
og Lovísa og því hafi ekki betri
samræming á hreyfingum náðst.
Lovísa prinsessa steypist á haus
inn, en slcppur með skrekkinn.
UOÐABLUS
Það lifir enginn
ánljóðsins
I kvöld, sunnudagskvöld, kl. 21.00 hefst nýstárleg dagskrá í Púlsin-
um við Vitastíg, en þá stíga sex ijóðskáld og blúskóngarnir í Vinum
Dóra á sviðið samtímis og opinbera innstu kenndir sínar fyrir áheyr-
endum. Skáldin munu lesa upp ljóð sín, en Vinir Dóra verða í bak-
grunninum á meðan, a.m.k. fyrsta kastið. Eitt skáldanna, sem fram
kemur, er Hrafn Jökulsson og var hann fyrst spurður hvaða skáld
kæmu fram í kvöld.
Þetta eru allt skáld af yngri kyn-
slóðinni, þó svo að aldursmun-
ur á hinu elsta.og hinu yngsta sé
nokkur. í stafrófsröð eru það auk
mín þeir Einar Már Guðmundsson,
Einar Kárason, Guðmundur Andri
Thorsson, Jón Stefánsson og Krist-
ján Þórður Hrafnsson, sem fram
koma. Svo má vitaskuld ekki
gleyma heiðursgestinum, Hilmari
Erni Hilmarssyni, sem hefur lofað
okkur einhverskonar gjörningi.
Hverskonar veit ég ekki.
En hvað er það, sem knýr unga
menn tii þess að stíga á stokk og
lesa upp ljóð?
„í mínu tilviki er helsta ástæðan
sú, að ég var að gefa út ljóðabók,
sem heitir Húsinu fylgdu tveir kett-
ir, og á sama hátt og tónlistarmenn
fylgja plötuútgáfu eftir með tón-
leikahaldi er sjálfsagt fyrir ljóð-
skáld að koma afurðum sínum á
framfæri með öllum ráðum .. . Svo
finnst mér líka svo ljómandi
skemmtilegt að lesa upp.
Þetta á væntanlega líka við um
félaga mína. Þeir eru flestir með
nýt.t efni í fórum sínum og þó svo
. JA NU SKIL EC
að þeir séu ekki allir með ljóðabók
í vændum vilja þeir vitaskuld kynna
nýjustu viðfangsefni sín.“
Þetta er ógnarfjöldi... lifir ein-
hver á ljóðum?
„Nei, það held ég ekki. En ég
held að enginn okkar lifi án þeirra
heldur.“
En hvers vegna eruð þið að
blanda saman ljóðum og blúsi?
„Þessi hugmynd kviknaði fyrst
hjá okkur Jóhanni G. Jóhannssyni,
sem rekur Púlsinn. Sumsé að ég
læsi upp ljóð þarna og fengi ein-
hveija tónlistarmenn mér til fullt-
ingis. Og þá komu Yinir Dóra að
sjálfsögðu fyrst upp í hugann. Þeg-
ar ég reifaði þetta við Halldór Brag-
ason, Dóra sjálfan, þá kom í ljós
að hann hafði verið að velta svipuð-
um hugmyndum fyrir sér. Við
ræddum þetta og ákváðum svo að
hóa í þetta einvalalið og hér erum
við!“
Hvernig leist hinum skáldunum
á þetta?
„Menn voru furðufljótir að
kveikja. Þetta hljómaði kannski
fjarstæðukennt í fyrstu, að standa
Hrafn Jökulsson.
uppi á sviði með heila hljómsveit á
bak við sig og lesa upp ljóð. Sumir
hafa þá tilhneigingu að líta á ljóð
sem ofurviðkvæman hátíðarvöru,
sem þoli ekkert hnjask, en það er
sjaldnast rétt. Að minnsta kosti
voru mínir menn ekkert hræddir
við þetta.
Það hefur kannski hjálpað, að
Dóri sagði okkur að hann og vinir
hans væru eina hljómsveitin á ís-
landi, sem kynni að spila lágt! En
svo þegar upplestrinum er lokið,
munu Vinir Dóra sýna og sanna,
að þeir kunna bæði að spila hátt
og lágt.“
Nú hefur Besti vinur ljóðsins
sagt sitt síðasta eftir fimm ára
starfsemi, en þú varst þar fremstur
meðal jafningja. Eru önnur fímm
ár ljóðalesturs — og nú með blús-
ívafi — í vændum?
„Við sjáum bara til með það.
Þetta er fyrst og fremst okkur, sem
þátt tökum í þessu, til skemmtun-
ar. Nú, ef sú skemmtun smitar út
frá sér, þá er aldrei að vita með
framhaldið."
T$LVAN
HEXAGLOT
ERT ÞÚ AO FARA I FERDALAC
EDA í TUNGUMÁLANÁM 7
é
(SLENSKA, DANSKA. ENSKA.
FRANSKA. ÞÝSKA. SPÆNSKA
ALLT (SÖMU TÖLVUNNI.
YFIR 3000 ORÐ OG ORÐA-
SAMBÖND Á HVERJU HINNA SEX
TUNGUMÁLA SEM TÖLVAN BÝR YFIR
UM LAND ALLT
p ItrjjpOTfrl 'ítíj>
cn ih Bladk) sem þú vaknar við! Ilil j.J I«l illUUí v ••-
Kennsiustaðir:
Auðbrekka 17, "Lundur" Auðbrekku 25,
og "Hallarsel" við Þarabakka 3 í Mjódd.
Kennum alla samkvæmisdansa:
suðurameríska, standard og gömlu dansana.
Einnig bamadansa fyrir yngstu kynslóðina.
Einkatímar eftir samkomulagi.
Innritun og uppiýsingar dagana 2. - 6. sept.
kl. 13 -19 í síma: 641111.
Kennsluönnin er 15 vikur,
og lýkur með jólaballi.
Kennsla hefst miðvikudaginn 11. sept.
Hinir frábæru SUPADANCE skór fyrir dömur
og herra í öilum stærðum og gerðum.
1
/
FID Betri kennsla - betri árangur.
Dansskóli Sigurðar Hákonarsonar