Morgunblaðið - 12.09.1991, Qupperneq 50

50
MORGÚNBLÁÐIÐ FÍMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1991
HÖGNI HREKKVlSI
„Gópaw Dag(oómas. Hveewis hffui?
þÚ CxS ALUR BÓFARNIR ?"
Hundar - börn
Ég sá grein í Velvakanda
laugardaginn 7. september undir
titlinum: „Dýravernd — Barna-
vernd.“ Sú manneskja sem þar
skrifar, er ekki „dýravinur" og
ætti ekki að kalla sig það. Ég bý
í Hafnarfirði og hef séð hvernig
sumir krakkar grýta steinum og
drullu í hunda sem hafa verið á
sinni eigin lóð. Þessum „dýravini"
myndi nú ekki þykja það þægilegt
ef hann væri í sporum hunds sem
lenti í þessu. Og það sem hundur-
inn gerir sér til varnar er að urra
og sýna tennur.
Þá kemur auðvitað: „Hundur er
ekki barn.“ Nei, það er satt, en
hann getur fundið til. Það er til
fjöldi fólks, sem getur ekki átt
börn en á hund. Hvernig stendur
á því? Ætlast þessi „dýravinur" til
þess að lögreglan banki upp á hjá
fólki, taki hundanna, stilli þeim upp
við yegg og skjóti?
Saga „dýravinsins“ um hjónin,
sem vildu fá hund, er mjög góð.
Það er gott fyrir krakkana að eiga
hund, því öll börn hafa gott af að
alast upp með dýrum. Þau börn
sem það gera, læra að umgangast
dýr.
Kæri „dýravinur“! Ég á bæði
börn og dýr, og tei mig mjög ríka.
Heimavinnandi húsmóðir.
Lög og regla:
Þrælavinna
„Reglusamur" skrifar í Velvak-
anda 7. september sl. um „Ölvun á
almannafæri," þessa óheppnu menn
sem kallaðir eru útigangsmenn. Já,
það er ekki fögur sjón að sjá þá
Uppspretta endurholdg-
unarkenningarinnar
- Erfðir minninganna
Mikið hefur borið á bæði greina-
skrifum og umræðu um endur-
holdgun í kringum fólk sem kennir
sig við nýöld.
Uppi eru menn, sem segjast hafa
lifað oft áður, í Persíu, Fom-
Egyptalandi, Rómaríki, og svo
mætti lengi telja. Því er jafnvel
haldið fram, að í dásvefni megi fara
með fólk aftur fyrir fæðingu þess,
þar sem það upplifir fyrri æviskeið.
Margir eru þeir, sem ráðist hafa í
það verkefni að rannsaka þessi
fræði, enda áhuginn mikill meðal
almennings.
An þess að §alla um endurholdg-
un á trúarlegum grundvelli langar
mig til að opna umfjöllun um þessi
fyrirbæri á vísindalegum grunni.
Hugsanlegt er að þar sé hinn týnda
hlekk að finna, sem dregur ef til
vill fyrirbærið út úr dilk trúmála.
Mikil er dulspekin og leyndar-
dómurinn sem loðir við málefnið en
kannski á eftir að verða hröð breyt-
ing þar á. Vísindin komust að því
að í mannslíkamanum eru til staðar
erfðaefni, svokölluð gen, sem eru
sérstök forskrift frá fyrri tíðar for-
feðrum. Við erfum viss meðfædd
einkenni foreldra okkar og ætt-
ingja. Hver kannast ekki við það,
að hafa heyrt að barnið sé með
nefið hennar mömmu og augun
hans pabba. Við erfum einnig vissa
hæfileika, sönghæfileika ömmu og
hagleikinn hans afa. Auk þess er
vel þekkt að sjúkdómar erfist í
gegnum marga ættliði. En það er
meira sem erfíst. Og þar komum
við að kenningunni um endurholdg-
un, sem er svo sveipuð hulu dulúðar.
Eg tel að ekki sé ósennilegt að
við erfum minningar og hugsanlega
heilu lífin forfeðra okkar, og í vissu
hugarástandi sé hægt að kalla fram
þessar minningar ú huganum, heil-
anum eða öðrum geymslustöðum
minningargenanna. Þarna tel ég að
uppspretta endurholdgunarkenn-
ingarinnar sé að finna, erfðir minn-
inga löngu liðinna kynslóða. A
þennan hátt lifa forfeðurnir í okkur
og við í afkomendum okkar og
skyldfólki. Svo tengd erum við hvert
öðru að við erum sem einn maður.
Einar Ingvi Magnússon
drulluskítuga í kringum útlendinga
og Islendinga og vera að biðja um
peninga. Málið er bara það að lög-
reglan hirðir þessa menn upp, setur
í fangelsi í nokkra tíma. Þeir fá
enga næringu eru síðan settir út
götuna þar sem þeir betla og verða
öðrum til óþæginda. Þetta á líka
við um síafbrotamenn.
Því miður eru öll hæli fyrir út-
gangsmenn yfirfull, en hinsvegar
er það engin lausn að senda þá út
í Viðey eins og „Reglusamur" legg-
ur til. Hins vegar er lausn á máli
síafbrotamanna. Það er að láta þá
reisa upp alvöruvinnubúðir í þræla-
vinnu frá morgni til kvölds, láta þá
bæta það tjón sem þeir valda en
ekki klappa þeim á bakið þegar
búið er að ná þeim og þeir játa.
Það á ekki að bíða í árafjölda með
að setja þá inn í, — öflugar vinnu-
búðir og það sem fyrst.
En ég er sammála því að það
vantar lögregluna mikið meira á
göturnar og einnig strangara um-
ferðareftirlit, lögreglan þarf að vera
ákveðnari. Málið er það líka að lög-
reglan þarf að fá allar greiddar
sektir í sjóð til að auka hjá sér
mannafla og efla tækjabúnað sem
er í lágmarki.
Dómsmálaráðherra! Það má
virkja lögregluna mikið meira og
endurskoða störf dómara sem eru
því miður alltof stirð. Hleypið ekki
afbrotamönnum út á götuna eftir
að þeir hafa framið brot. Sendið
þá tafarlaust í vinnubúðir. Þeir eiga
að borga tjónið. Það skulu þeir gera.
Það er enginn spurning.
Helgi
Víkverji skrifar
Kunningi Víkveija pantaði sér á
dögunum lítið nótnahefti frá
bandarísku útgáfufyrirtæki. Verðið
var aðeins 17,95 dollarar eða 1.108
krónur og pöntunin afgreidd með
greiðslukorti gegnum síma. Minn-
ugur skrifa Víkveija um sigur í
baráttu hans fyrir afnámi skatta
af innfluttum einstökum bókum
bjóst hann ekki við neinum eftir-
köstum þegar bókin kæmi til lands-
ins en það var öðru nær. Tilkynning
barst frá Tollgæslunni í vikunni um
komu bókarinnar og að hennar
mætti vitja á pósthúsinu í Strand-
götu í Hafnarfirði. En jafnframt
að greiða þyrfti 451 krónu, eða 41%
skatt, til þess að fá hana afhenta.
Fyrirspurn um þessa gjaldtöku
sögðust póstverðir ekki geta svarað
og buðu kunningja Víkveija að
hringja í Tollgæsluna. Ekki stóð á
svörum þar á bæ og mótmælti toll-
vörður harðlega að felld hefðu verið
niður gjöld af bókum af þessu tagi
á undanförnum misserum og blaða-
fregnir í þá veru stæðust einfald-
lega ekki. Ekkert múður dugði, hinn
opinberi embættismaður var viss í
sinni sök og vel það. Fylgdu sögur
um meintan blekkingarleik fyrrver-
andi fjármálaráðherra sem ætlað
var að slá ryki í augu námsmanna.
Og við bætt að núverandi ráðherra
hefði hert alla skattheimtu á inn-
fluttu prentuðu máli ef eitthvað
væri, m.a. mælt fyrir um ný gjöld
á tímaritum með bundnum kili.
Tollflokkurinn á nótnakverinu væri
4901-9909, jöfnunargjald væri 44
krónur, virðisaukaskattur 282 og
meðferðargjald 125 krónur, samtals
451 króna skattur. Með í reikning-
inn væri tekið 2,52 dollara burðar-
gjald og enginn afsláttur veittur
þótt innifalin í 17,95 dollara kaup-
verðinu út úr bandarískri búð væru
þarlend gjöld. Þar sem kunningi
Víkvetja var þegar búinn að greiða
söluverð bókarinnar með greiðslu-
korti tók hann frekar þann kostinn
að borga skattinn og fá bókina í
stað þess að láta endursenda hana
því ekki vildi hann gera sig að
ómerkingi gagnvart bandaríska fyr-
irtækinu.
XXX
Fjölmiðlar sinna nú í vaxandi
mæli áhugamálum fólks og
tómstundagamni.
Víkveiji dagsins hefur áhuga á
-hestamennsku. Lengi vel var Morg-
unblaðið eina dagblaðið, sem sinnti
þessu máli að einhveiju marki. Síð-
an bættist DV í hópinn og hefur
þetta efni fengið aukið pláss í þess-
um blöðum, en er ennþá undantekn-
ing en ekki regla í hinum dagblöð-
unum. Hestamennskan átti lengi
vel ekki upp á pallborðið hjá út-
varps- eða sjónvarpsstöðvunum. Nú
hefur þetta hins vegar breytzt til
batnaðar með fréttaflutningi af
hestamannamótum og sérstökum
þáttum um hestamennsku.
Á nýafstöðnu heimsmeistaramóti
í hestaíþróttum í Svíþjóð urðu þau
tímamót að ríkisútvarpið/sjónvarp-
ið sendu fréttamann á mótið og
fluttu þaðan fréttir meðan mótið
stóð og síðan sýndi sjónvarpið tvo
þætti um mótið.
Víkveiji dagsins fylgdist auðvit-
að með þessu efni. Hann fylgdist
líka nokkuð með beinum útsending-
um sjónvarpsins frá heimsmeistara-
mótinu í fijálsum íþróttum sem
fram fór í Japan. Og þá sá Víkveiji
í anda sjálfan sig fylgjast með
beinni útsendingu sjónvarpsins frá
heimsmeistaramóti hestamanna.
Ef fer sem horfir, verður það
næst.