Morgunblaðið - 23.11.1991, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 1991
41
Sigríður Pétursdóttir,
Siglufirði - Minning
Fædd 30. apríl 1915
Dáin 18. nóvember 1991
í dag er til moldar borin frá
Siglufjarðarkirkju frú Sigríður Pét-
ursdóttir, gömul og Lær íjölskyldu-
vinkona. Sigríður var fæddd 30.
apríl 1915 og var því á 76. aldurs-
ári þegar lífi hennar lauk.
Sigríður var gift Þorsteini
Sveinssyni sem lést af slysförum
fyrir 26 árum. Þau áttu þijú börn;
Jóhönnu, ógifta og barnlausa;
Svein, kvæntan Bertu Jóhannsdótt-
ur, og Fanneyju, gifta Hilmari
Sverrissyni. Eiga þau Fanney og
Sveinn bæði mannvænleg börn sem
nú sakna ömmu sárt.
Þegar Sigríðar er minnst þá kem-
ur fyrst upp í hugann hin óviðjafn-
anlega gestrisni sem hún á svo óeig-
ingjarnan hátt sýndi þeim sem hún
tók tryggð við. Engu að síður var
Sigríði gefinn sá eiginleiki jafnhliða
mildi sinni og hlýju að vera ákveðin
og föst fyrir og skörungur hinn
mesti ef 4 þurfti að halda.
Fyrstu kynni fjölskyldunnar hóf-
ust þegar bróðir Sigríðar kvæntist
inn í okkar fjölskyldu. Um það leyti
var faðir minn, Einar, á leið til
Siglufjarðar í síld eins og syo marg-
ir aðrir sem sóttu vinnu á þessum
gullaldarárum. Var því komið í
kring að ungi maðurinn fékk húsa-
skjól hjá þeim Sigríði og Þorsteini
og var þar í fæði, húsnæði og góðu
yfirlæti á meðan hann dvaldi þar
við störf.
Árin liðu og Einar stofnaði sína
fjölskyldu, og eftir basl við börn og
bú var ákveðið að fara í sumarfrí
og stefnan auðvitað tekin á Siglu-
ijörð. Þetta var fýrir um það bil
þrjátíu árum og var þá endurnýjuð
sú vinátta sem stofnað var til á síld-
arárunum. Sú vinátta hefur allar
götur síðan blómstrað og eflst og
munum við yngra fólkið ekki slíta
þau bönd vináttu sem foreldrar
okkar Jinýttu fyrir svo mörgum
árum. Á ég þá sérstaklega við dótt-
ur Sigríðar, Fanneyju, sem er okkur
sérlega kær.
Sigríður var kona verka og
gjörða svo ég ætla ekki að fjölyrða
frekar um kosti hennar í fullvissu
þess, að þeir sem hana þekktu viti
hvað við er átt. Síðastliðið sumar
heimsóttu Einar og Vilborg, foreldr-
ar mínir, Sigríði og fjölskyldu henn-
ar sem var þá samankomin til að
halda hátíð í anda gömlu síldarár-
anna. Þótt heilsu Sigríðar fari hrak-
andi á þessum tíma þá sameinaðist
fjölskyldan um að gera þessa hátíð
veglega og rausnarlega eins og
frekast var unnt. Áttu þau saman
gleðilegar stundir við uppriljun
gömlu daganna og nutu þessara
stunda vel.
Segja má nú að þetta hafi verið
kveðjustund þessara gömlu vina og
sannarlega í anda Sigríðar. Hafi
Sigríður og hennar fjölskylda öll
bestu þakkir fýrir móttökurnar.
Kæru ijölskyldur, þið sem nú sakn-
ið og eigið um sárt að binda við
fráfall kærrar móður og ömmu,
munið að algóður guð líknar þeim
sem sjúkir eru og huggar þá sem
sorgum eru hlaðnir. Við vottum
ykkur öllum okkar dýpstu samúð.
Gerða, Valdimar,
Einar og Lilla.
í dag laugardaginn 23. nóvember
verður til moldar borin frá Siglu-
ijarðarkirkju tengdamóðir mín hún
Sigga eða Didda eins og hún var
alltaf kölluð á Siglufirði.
Hún var fædd í Skagafirði og
ólst þar upp. Allan sinn búskap bjó
hún á Siglufirði, en þar giftist hún
1941 Þorsteini Sveinssyni sem lést
árið 1965, þau eignuðust 3 börn
Jóhönnu, Svein og Fanney. Sveinn
er kvæntur Bertu Jóhannsdóttur og
eiga þau 5 börn, og Fanney er gift
undirrituðum og eigum við 2 börn.
Og langömmubörnin eru nú orðin
4. Hún var stolt af hópnum sínum
þó ekki væri hann stór. Eg kynnt-
ist Siggu árið 1973 þegar ég kom
til hennar í fyrsta sinn á Siglufjörð,
þá tók hún brosandi á móti mér og
var hennar viðmót ætíð þannig, því
alltaf gat hún gefið hlýju, hvernig
sem á stóð. Og sóttu hana allir vel
heim. Með þessum orðum ætlaði
ég ekki að rekja ævisögu hennar,
heldur að rita nokkur kveðjuorð.
Og nó þegar sorgin ber að dyrum
hjá okkur öllum og okkur líður illa
getum við huggað okkur við það
að henni líði vel, og sorgin verður
að teljast náðargjöf, því einn sá
getur syrgt, sem elskað hefur, og
sá einn hefur mikið misst sem mik-
ið hefur átt eins og við. Ef tilveran
heldur áfram eftir dauðann eins og
við viljum trúa veit ég að samband-
ið við hana, helst með þráðlausum
skeytum hugans, og mynd hennar
lifir í hjörtum okkar. Ég þakka fyr-
ir að hafa fengið að kynnast þess-
ari kostakonu og bið ég góðan guð
að geyma hana og blessa minningu
hennar.
Hilmar G. Sverrisson
Einn ástvinur okkar er fallinn frá,
farinn himininn á,
en minningin lifír um ókomna tíð,
hana við geymum hjörtunum í.
Sigga Rut, 13 ára.
Fjóla Gísladóttir frá
Háagerði - Minning
Fædd 5. júlí 1918
Dáin 5. nóvember 1991
Það er kominn vetur, ijólur og
önnur blóm vallarins háfa fallið í
svörðinn hvert af öðru.
Á nýju vori munu þau flest vaxa
upp aftur af sömu rót. En elskuleg
vinkona mín og sæmdarkonan Fjóla
Gísladóttir frá Háagerði kemur ekki
aftur.
Fjóla lést þann 5. nóvember sl.
á Héraðssjúkrahúsinu Blönduósi.
Með nokkrum fátæklegum orðum
langar mig til að kveðja Fjólu, þó
geta orð ekki lýst söknuði mínum
vegna fráfalls vinkonu minnar sem
var mér svo góð og hjálpsöm.
Kynni okkar Fjólu hófust fyrir
mörgum árum en urðu nánari þegar
við fluttum báðar inn á Dvalarheim-
ilið Sæborg fyrir þremur árum síðan
°K bjuggum þar hlið við hlið. Fjóla
var trúuð og góðhjörtuð kona sem
vildi bæta hag allra ef hún gat
komið því við. Hún unni ljóðum og
kunni ógrynni af kvæðum og vísum
og sjálf gerði hún vísur þó hún flík-
aði því ekki.
Einnig kom listfengi hennar vel
fram í allri þeirri fallegu handa-
vinnu sem hún gerði um ævina.
Og þrátt fyrir að Fjóla hafi mátt
búa við heilsuleysi síðari hluta
ævinnar var hún fljót að kætast og
naut þess að vera með öðru fólki
sem hún átti gott með að laða að
sér.
Fjóla bjó lengi í Háagerði, rétt
fyrir utan Skagaströnd, með manni
sínum Kristjáni Guðmundssyni, eða
þar til þau brugðu búi og fluttu til
Skagastrandar.
Mann sinn missti Fjóla 1979. Sár
var söknuðurinn en trúin hjálpaði
henni og styrkti. Fjóla og Kristján
éighúðúst' 6 'böm. *Afkomendurnir
eru orðnir margir. Hún unni hópn-
um sínum öllum af heilum hug og Nú hefur hún kvatt þennan heim,
reyndi að fylgjast vel með þeim og hún amma mín, eftir mikil og slæm
gladdist mikið þegar þau heimsóttu veikindi síðastliðna viku. Ég minn-
hana eða hringdu. Ékki síst nú í ist ömmu minnar alltaf sem góðrar
haust þegar tvær dætur hennar - og- hressrar konu, því að alltaf var
komu úr Reykjavik og dvöldu hjá það hún sem gaf öllum mest, þótt
henni um helgi. Fjóla naut þess að hún ætti minnst. Aldrei hlífði hún
fara með þeim að Háagerði og sýna sér við eða kveinkaði sér yfir smá-
þeim hvað var búið að byggja þar munum sem voru kannski ekki allt-
fallega upp aftur. Frá Háagerði af smámunir, þó þeir væru það í
átti hún margar og fallegar minn- hennar augum. Hún var dugleg og
ingar — minningar um fagurt út- hún var sterk. Og alltaf reyndist
sýni, góðan mann og börn og góða hún mér vel, hvernig sem á stóð.
nágranna og sveitunga. Nú þegar hún hefur yfirgefið þenn-
Guðs blessun fylgir minningunni an heim vona ég að hún hafi fæðst
um góða konu. Hafi hún þökk fyrir inn í annan betri, hlýrri og yndis-
allt og allt. legri og haldi áfram á sömu braut.
Guðný Hjartardóttir Sverrir Rúnar Hilmarsson
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem biríast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á.það lögð að handrit séu vel. frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Eggert Þórarinn
Teitsson
Fæddur 10. maí 1899
Dáinn 6. nóvember 1991
Afi dó 6. nóvember síðastliðinn
og var því kominn hátt á 93. aldurs-
árið. Undraverð er sú tilviljun að
hann dó einmitt á afmælisdegi
ömmu sem hann unni heitt og sakn-
aði rnjög eftir að hún lést fyrir
nokkrum árum.
Mér er efst í huga söknuður yfir
að geta ekki oftar notið samvista
hans. Afi var búinn að liggja veikur
í nokkurn tíma, svo ljóst var mér
orðið að hverju stefndi.
Minningarnar streyma fram í
hugann og af mörgu er að taka.
Minnist ég þess sérstaklega hve
ævintýralegt það var að fara í heim-
sókn suður til afa og ömmu og
vera hjá þeim í litla húsinu þeirra.
Afi var óþreytandi til að segja mér
sögur frá eldri tíma og hafði ég
dálæti af að hlusta á þær og reyna
að lifa mig inn í þess tíma aðstæð-
ur. Hafði hann lifað tímana tvenna
eins og nærri má geta um mann
sem er fæddur um aldamót. Gjarn-
an vildi ég muna meira af þessum
sögum nú þegar of seint er orðið
að fara í smiðju til hans og riija upp.
Einnig minnist ég þess hve eftir-
væntingarfullur ég var þegar von
var á afa í heimsókn norður á sumr-
in. Hafði hann þá gjarnan eitthvað
í pokahorninu og alltaf var það eitt-
hvað alveg sérstakt. Það var eins
og hann vissi hvað átti við hveiju
sinni. Hann hugsaði alltaf mest um
að gleðja aðra og kunni vel að
meta það sem fyrir hann var gert
Minning
en aldrei viidi hann að nokkuð væri
fyrir sé haft, en talaði þess í stað
oft um hvað allt hans fólk væri sér
gott.
Barngóður var hann og hafði
alltaf nógan tíma til að tala við
smáfólkið. Þess fengu börn okkar
hjóna að njóta.
Alltaf var sami spenningurinn
hjá þeim þegar langafi skyldi
heimsóttur.
Að leiðarlokum vil ég og fjöl-
skylda mín þakka afa samfylgdina,
leiðbeiningarnar, tillitssemina og
umburðarlyndið sem hann átti alltaf
nóg af.
Eggert Antonsson
t
Elskulegur sonur okkar og bróöir,
FJÖLNIR HALLGRÍMSSON,
Seilugranda 8,
andaðist á vökudeild Landspítalans 16. nóvember.
Útförin hefur farið fram.
Bergþóra Gunnbjörnsdóttur, Hallgrímur Jónsson,
Erla Arnbjarnardóttir, Tinna Hallgrímsdóttir,
Sólveig Katrín Hallgrímsdóttir.
Systir mín, t SIGURLAUG SIGURÐARDÓTTIR
frá Hjalla, Ölfusi, Háteigsvegi 40,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju þriðjudaginn 26. nóvember
kl. 13.30. Ása Sigurðardóttir.
t
Eiginkona min, móðir, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
kennari,
sem lést 15. nóvember, verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 25. nóvember kl. 13.30.
Blóm afbeðin, en þeir, sem.vildu minnast hennar, láti líknarstofn-
anir njóta þess.
Sæmundur Bjarnason,
Sævar Sæmundsson, Elín Björg Jóhannsdóttir,
Sæmundur Sævarsson, Marta Gunnarsdóttir,
Guðrún Ösp Sævarsdóttir, Sigurður Eyþór Valgarðsson,
Maria Sif Sævarsdóttir, Jón Ægir Jóhannsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORVARÐUR JÚLÍUSSON
bóndi,
Söndum íMiðfirði,
verður jarðsunginn frá Kolbeinsstaðakirkju í Hnappadal þriðjudag-
inn 26. nóvember kl. 14.30.
Kveðjuathöfn í Melstaöakirkju, Miðfirði, kl. 10.00 sama dag.
Kristin Jónsdóttir,
Sólrún Þorvarðardóttir,
Valgerður Þorvarðardóttir,
Halldóra Þorvarðardóttir,
Stefán Þorvarðarson,
Kristján E. Þorvarðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
L t ■ iBaraTmmmmwmnai r ■■ í
Börkur Benediktsson,
Sigfús Jónsson,
Þórður Jónsson,
Guðrún Jóhannsdóttir,
Guðrún L. Magnúsdóttir,