Morgunblaðið - 28.06.1992, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR SUNNUDAGUR 28. JÚNÍ 1992
KNATTSPYRNA
KNATTSPYRNA / MARKVERÐIR
Glæsilegur árang-
ur hjá Þjóðvevjum
Ein óvæntustu úrslit í sögu
Evrópukeppni landsliða áttu sér
stað í Gautaborg þegar Danir lögðu
heimsmeistara Þýskalands að velli,
2:0, á föstudagskvöldið. Danir, sem
komu inn sem varaþjóð, stóðu uppi
sem sigurvegarar. Gárugarnir benda
á að Danir séu fyrstir til að verða
Evrópumeistarar með aðstoð Samein-
uðu þjóðanna, en það voru einmitt
SÞ sem settu samskiptabann á Serb-
íu og Svartfjallaland, sem varð til
þess að landsliði Júgóslavíu var vísað
út úr EM tíu dögum fyrir keppnina
í Svfþjóð.
Þrátt fyrir tap Þjóðveijar hafa þeir
náð mjög góðum árangri á knatt-
spymuvellinum frá seinni heimsstyij-
öldinni, eða síðan þeir tóku þátt í
heimsineistarakeppninni 1954 í Sviss,
þar sem þeir urðu heimsmeistarar
með því að leggja Puskas og félaga
hans í ungverska landsliðinu að velli.
Þjóðveijar urðu síðan í íjórða sæti í
HM í Svíþjóð 1958 og í öðru sæti í
HM í Englandi 1966, en þá hófst
glæsilegur árangur þeirra.
Frá og með árinu 1966 hafa Þjóð-
veijar tekið þrettán sinnum þátt í
úrslitakeppni HM og EM og ellefu
sinnum hafa þeir hafnað í verðlauna-
sætum. Níu sinnum hafa þeir leikið
til úrslita. Tvisvar sinnum hafa Þjóð-
veijar ekki komist í toppsætin. Það
var í HM í Argentínu 1978, eða þeg-
ar miklar breytingar urðu á þýska
liðinu í kjölfar þess að Franz Becken-
bauer hætti að leika með landsliðinu
á besta aldri og gerðist leikmaður
með New York Cosmos í Bandaríkj-
unum. í EM 1984 í Frakklandi var
heppnin ekki með þýska landsliðinu,
en það misstu af undanúrslitaleik við
Dani á elleftu stundu, eða þegar
Spánveijar náðu að skora hjá því
eftir að venjulegum leiktíma lauk. í
EM 1988 í Þýskalandi tapaði þýska
liðið, 1:2, fyrir Hollendingum í undan-
úrslitum og þess má geta að íjóðveij-
ar töpuðu Evrópumeistaratitlinum til
Tékka 1976 eftir vítaspymukeppni.
Þjóðveijar voru Evrópumeistarar
þegar þeir urðu heimsmeistarar 1974,
en þeir náðu ekki til að verða einnig
fyrstir til að verða Evrópumeistarar
sem heimsmeistarar.
Ellefu sinnum í verðlaunasæti
Árangur Þýskalands í HM og EM frá 1966
Heimsmeistarakeppni
Evrópukeppni
1966 1968 1970 1972 1974 1976 1978
1982 1984 1986 1988 1990
Morgunblaðið/Bjarni
Landsliðsmarkverðir
Helgi Daníelsson og sonardóttir hans Steindóra Steinsdóttir eiga það sam-
eiginlegt að hafa bæði klæðst landsliðsbúningi íslands í knattspyrnu sem
markverðir. Helgi, sem lék með Akranesi og Val á árum áður, lék sinn
síðasta landsleik fyrir 27 árum - gegn írum, 0:0, á Laugardalsvellinum
1965 og lék hann þá sinn 25 landsleik og fékk gullúr KSÍ. Helgi lék aftur
á móti sinn fyrsta landsleik fyrir 39 árum gegn Austurríkismönnum 1953.
Steindóra lék sinn fyrsta landsleik í Evrópukeppni landsliða kvenna í
Englandi á dögunum og hún átti mjög góðan leik þegar íslenska landslið-
ið lagði Skota að velli á Akranesi í sl. viku. Að sjálfsögðu leikur Stein-
dóra með Skagaliðinu eins og afí hennar gerð. Faðir hennar er Steinn
Helgason, sem er landsliðsþjálfari kvenna ásamt Sigurði Hannessyni.
frá Akranesi
KNATTSPYRNA / LANDSLIÐ ÍSLANDS
Bræður bak-
dyramegin
inn í liðið!
ÞEIR eru bræður, annar þrítugur, hinn tvítugur. Sá eldri á glæst-
an knattspyrnuferil að baki og er atvinnumaður íSviss. Hinn,
sem leikur með Breiðabliki f 1. deild, fetar dyggilega i fótsporið
og síðustu misseri hafa þeir fengið aukin tækifæri til að hittast.
Sá reyndari er fyrirliði fslenska landsliðsins f knattspyrnu, byrj-
aði að leika með þvf 1980. Sá yngri lék fyrst með landsliðinu f
fyrra og viðureignin gegn Ungverjalandi í Búdapest á dögunum
var þriðji sameiginlegi landsleikur bræðranna. Enginn þeirra
hefur tapast, tveir sigrar og eitt jafntefli. Báðir hófu landsliðsfer-
ilinn á ámóta hátt — komu nánast bakdyramegin inn í liðið.
Sigurður, sem á 43 landsleiki
að baki, lék fyrst með landslið-
inu fyrir 12 árum. Hann var þá
^^1 ungur og til þess að
Steinbór gerd óreyndur
Guöbjartsson Breiðabliksmaður
skrifar og átti alls ekki von
á kallinu, þegar það
kom um miðjan júlí.
„Það var frekar óvænt. Ég var
með kærustunni og vinum á ferð
með Akraborginni á leið í sumarbú-
stað. Þegar við komum á Skagann
beið lögreglan á bakkanum og
fylgdist nákvæmlega með öllum
manna- og bílaferðum. Augu okkar
mættust og lögreglumennirnir
sögðust vera komnir til að ná í
mig. Ég vissi ekki hvaðan á mig
stóð veðrið, en fór með þeim á stöð-
ina, þar sem mér var sagt að hringja
í ákveðið númer. Landsliðið var að
fara í keppnisferð tii Noregs og
Svíþjóðar morguninn eftir og ein-
hver hafði dottið út á síðustu
stundu. Mér var boðið að hlaupa í
skarðið, en vegna aðstæðna var
ekki þrýst á mig. Ég ákvað hins
vegar að grípa gæsina, þegar hún
gafst, og hélt rakleiðis landleiðina
áleiðis í bæinn aftur. Jói bróðir kom
á móti, við mættumst i Hvalfjarðar-
botni og ég hélt áfram með honum.
Fyrsti landsieikurinn varð síðan
senn að veruleika." Arnar lék fyrst
með landsliðinu í fyrrasumar, þegar
ísland og Tyrkland mættust í vin-
áttuleik á Laugardalsvelli. „Ég var
valinn í 20 manna æfíngahóp fyrir
leikinn, en var ekki á meðal þeirra
16 útvöldu. Síðan gerðist það að
Toddi [Þorvaldur Örlygsson] meidd-
•höfum réttió,
Morgunblaðið/Steinþór Guðbjartsson
BræAurnlr Slgurður Qrétarsson, fyrirliði íslenska landsliðsins í knattspyrnu, til vinstri og Arnar Grétarsson bíða
eftir landsleiknum gegn Ungveijum í Búdapest.
ist og svo Hlynur [Stefánsson]. Mér
var ekki aðeins bætt í hópinn á síð-
ustu stundu heldur var ég í byijun-
arliðinu. Það var líka heldur styttra
fyrir mig að fara en Sigga um árið!“
Draumur mömmu rættist
Sigurður og Arnar voru saman
í landsliðinu í fyrsta sinn og leikur-
inn er þeim ekki síður eftirminnileg-
ur vegna úrslitanna, en ísland vann
5:1. Næst léku þeir saman með
landsliðinu í Tel Aviv s.J. vetur, en
vináttuleiknum gegn ísrael lauk
með 2:2 jafntefli. í Búdapest mætt-
ust þeir þriðja sinni sem landsliðs-
menn og saman fögnuðu þeir
fræknum sigri, 2:1 gegn Ungveij-
um. En áttu þeir von á að leika
saman með landsliðinu áður en til
þess kom? „Það eru 10 ár á milli
okkar og ég hugsaði aldrei um
þennan möguleika," sagði Sigurður.
„Hins vegar hefur stefnan hjá Adda
alltaf verið að komast í landsliðið
og eftir á að hyggja var þetta
kannski ekki svo fjarlægur draum-
ur.“ „Ég gældi ekki sjálfur við þenn-
an möguleika, þó aldrei eigi að segja
aldrei," sagði Amar. „Fjölskyldan
hafði mikinn áhuga á að sjá okkur
saman i landsleik og nú má segja
að draumur mömmu hafi ræst.“