Morgunblaðið - 16.08.1992, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 16. ÁGÚST 1992
Rósa Þorsteins-
dóttir - Minning
Fædd 16. júlí 1920
Dáin 8. ágúst 1992
En minning þín er mjúk og hlý
og mun oss standa nærri.
Með hveiju vori hún vex á ný
og verður ávallt kærri.
Laugardaginn 8. ágúst lést Rósa
móðursystir okkar á heimili sínu
Skúlagötu 40b. Hún fæddist að
Þverhamri í Breiðdal 16. júlí 1920,
dóttir Önnu Kristínar Aradóttur og
Þorsteins Stefánssonar, bónda og
hreppstjóra. Rósa var sú þriðja í röð
fjögurra systkina, eldri eru Ingi-
björg og Margrét en yngstur bróðir-
inn Ragnar.
Vegna veikinda ömmu flutti fjöl-
skyldan suður árið 1935 og settist
að á Setbergi við Hafnaríjörð. Rósa
var þá 15 ára gömul og hóf því
skólagöngu í Flensborg og lauk
þaðan gagnfræðaprófi. Frá Set-
bergi lá leiðin að Haukalandi við
Öskjuhlíð, en þegar að stríðstíma
kom þurfti afi enn að flytjast með
fjölskyldu sína því þarna skyldi
byggður flugvöllur. Þá var byggt
húsið að Hrísateigi 8 og þar bjuggu
afi og amma síðan ásamt börnum
sínum og þeirra fjölskyldum, öllum
nema Ingibjörgu.
Þegar Rósa var um tvítugt gift-
ist hún Kristjáni Kristjánssyni frá
Seyðisfirði. Kristján var góður
söngvari og hafði m.a. stundað
söhgnám á Italíu. Hann lést haust-
ið 1977. Þau Rósa og Kristján eign-
uðust tvö börn, Kristján og Önnu.
Kristján er búsettur á Reyðarfirði
og er kvæntur Álfheiði Hjaltadótt-
ur. Anna er gift Loga Runólfssyni
og búa þau í Garðabæ. Þau eiga
tvö börn, Nönnu og Kristján Frosta
og eitt barnabarn. Kristján og Álf-
heiður eignuðust 5 dætur, tvíburana
Aðalheiði Erlu og Margréti Rósu,
Önnu Báru, Kolbrúnu og Láru Val-
dísi. Barnaböm þeirra eru orðin 5.
í mars sl. lést Ánna Bára af heila-
blóðfalli aðeins 26 ára gömul. Hún
var búsett í París ásamt manni sín-
um og ungum syni. Það var mikið
áfall fyrir fjölskylduna að missa
hana Önnu Báru svo unga og lífs-
glaða, en Rósa bar harm sinn í hijóði
enda dul og flíkaði ekki tilfinningum
sínum.
í húsi stói-fjölskyldunnar að
Hrísateigi 8 ólumst við systurnar
upp ásamt 10 frændsystkinum okk-
ar. Tengsl frændfólks sem býr sam-
an í einu húsi hljóta að verða sterk
og varanleg. Þannig var það með
okkur og því var Rósa okkur meira
en móðursystir. Hún var góður vin-
ur sem gott var að leita til. Alltaf
vorum við systurnar velkomnar upp
á loft til hennar og Kristjáns, hvort
heldur til að horfa á sjónvarp, hlusta
á Kristján syngja eða spjalla um
landsins gagn og nauðsynjar yfir
kaffibolla. Þá var oft skemmtilegt
að fylgjast með þrefi fullorðna
fólksins um stjórnmál, en Rósa var
eins og afí mjög trú sinni pólitísku
skoðun. Kristján og Rósa voru okk-
ur systrunum fjórum mjög góð og
buðu okkur oft með sér á tónleika
og óperur eða leikrit í Þjóðleikhús-
inu. Það voru ógleymanlegar stund-
ir fyrir litlar stelpur.
Hjá fjölskyldunni heima var mik-
ill áhugi á brids, sem allt fullorðna
fólkið spilaði nema Margrét,
mamma okkar. í sambandi við
spilamennskuna voru ákveðnar
reglur, t.d. mátti aldrei spila á að-
fangadag jóla og alltaf þurftum við
krakkarnir að vera stillt þegar spil-
að var. Rósa var dugandi bridsspil-
ari og vann oft til verðlauna fyrir
leikni sína. Þannig keppti hún
ásamt félögum sínum, m.a. fyrir
íslands hönd á bridsmótum erlendis.
Rósa vann hjá Tryggingastofnun
ríkisins allan sinn starfsaldur. Hún
var vei liðin í starfi og vinsæl á
vinnustað eins og annars staðar
enda var hún fádæma jafnlynd og
geðgóð manneskja.
Anna, amma okkar, lést fyrir
rúmum 30 árum og afi árið 1982.
Þá flutti mamma úr húsinu á Hrísa-
teigi og keypti íbúð ásamt Ingi-
björgu, systur sinni, að Gullteigi
6. Þar hafa þær búið síðan ásamt
einni okkar systranna, Sigrúnu.
Fyrir einu og hálfu ári flutti Rósa
af Hrísateigi í nýja íbúð. Systurnar
höfðu samband sín á milli daglega,
símleiðis eða með heimsóknum og
Ragnar, sem alltaf var óþreytandi
að aðstoða systur sínar, hélt áfram
góðu sambandi við Rósu, þó þau
byggju hvort í sínum bæjarhlutan-
um. Ragnar flutti ásamt Guðrúnu,
konu sinni, í Breiðholti svo nú er
enginn úr fjölskyldunni lengur á
Hrísateigi 8. Afa hefði eflaust þótt
þetta undarlegt, en þróunin er sú
að ekki þykir lengur sjálfsagt að
margar kynslóðir búi undir sama
þaki.
Rósa fór ekki varhluta af sjúk-
dómum um ævina frekar en margir
aðrir. Þó fannst manni oft að henn-
ar skerfur væri stærri en annarra.
Þessi áföll stóð hún af sér hvað
eftir annað og undruðust flestir
hversu mikið þrek og lífsvilja hún
hafði. Það fór þó ekki hjá því að
dregið væri af henni þetta síðasta
ár, en samt bar lát hennar óvænt
að enda er maður aldrei fyllilega
undir missi ástvina búinn. Við sökn-
um móðursystur okkar en biðjum
guð að geyma hana.
Ef lífsins gáta á lausnir til,
þær ljóma bak við dauðans þil.
Og því er gröfin þeim í vil,
sem þráðu útsýn stærri.
(Magnús Ásgeirsson)
Margrétardætur.
Þín líknarásján lýsi dimmum heimi
þitt Ijósið blessað gef í nótt mig dreymi.
I Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að lofa.
(M. Joch.)
Við viljum hér minnast yndislegr-
ar æskuvinkonu okkar, Rósu Þor-
steinsdóttur, en hún varð bráðkvödd
á heimili sínu að morgni laugardags
8. ágúst sl. Margs er að minnast
frá bernsku okkar saman og allt
dásamlegt.
Rósa fæddist á Þverhamri austur
í Breiðdal 16. júlí 1920, á þeim
heiðursdegi sem margar brúð-
kaupsveislur hafa verið í fjölskyld-
unni, þ. á m. foreldra Rósu. Foreldr-
ar hennar voru þau merku hjón
Anna Aradóttir og Þorsteinn Stef-
ánsson, bóndi og hreppstjóri á Þver-
hamri. Móðurafi hennar var Ari
Brynjólfsson, alþingismaður Sunn-
Mýlinga, og kona hans, Ingibjörg
Högnadóttir af ættum Eydalspresta
langt fram. Þorsteinn Stefánsson
var sonur séra Stefáns Péturssonar
og frú Ragnhildar Methúsalems-
dóttur, einni tólf systkina og af
Kjarnaætt að norðan.
Rósa fæddist í stóra og hlýja
húsinu sem afi hennar lét byggja
en þau voru mörg stór timburhúsin
sem byggð voru fyrir austan um
aldamót. En það var fólkið sem þó
prýddi húsið. Það var efnilegt og
gott fólk en Anna Aradóttir bar af
öllum. Það hafa margir búið ævi-
langt að þeirri líkamlegu og andlegu
uppbyggingu sem þar fór fram. Það
var mikill skaði fyrir sveitina þegar
þetta fólk flutti til Reykjavíkur
1935.
Rósa lauk gagnfræðaprófi frá
Flensborg eins og systkini hennar,
Ingibjörg, Margrét og Ragnar. Hún
vann svo alltaf frá því börn hennar
stálpuðust á skrifstofu Trygginga-
stofnunar ríkisins þangað til hún
varð sjötug. Rósa giftist tvítug
Kristjáni Kristjánssyni, söngvara
og skrifstofumanni, síðast í álverinu
í Straumsvík. Hann var mjög góður
maður og var hjónaband þeirra hið
besta en hann dó 72 ára, fyrir 15
árum. Þau eignuðust tvö efnileg
böm, Kristján, vélsrriið á Reyðar-
firði, sem kvæntur er Álfheiði
Hjaltadóttur frá Reyðarfirði, og
Önnu, flugfreyju, gift Loga Run-
ólfssyni verslunarmanni. Þau eru
búsett í Garðabæ.
Fyrir utan að vera glæsileg var
Rósa skemmtileg og góð og átti
fallegt heimili. Hún átti góðar vin-
konur sem reyndust henni vel í
veikindum hennar, þar á meðal
konur sem hún spilaði með árum
saman, en hún var um langt skeið
í fremstu röð brids-spilara kvenna
hér á landi. Henni leiddist að hún
gat ekki lengur farið út að spila.
En heilsu Rósu fór hrakandi síðustu
misseri. Hún átti þó góða að. Anna
dóttir hennar kom til hennar næst-
um daglega og keyrði hana það sem
hún þurfti. Hún var henni einstak-
lega góð. Kristján sonur hennar og
t
Eiginmaður minn,
ELÍAS HELGASON
netagerðarmeistari,
Miðvangi 98, Hafnarfirði,
lést í Landspítalnum 14. ágúst.
Erla Bessadóttir.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
RÓSA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Skúlagötu 40b,
Reykjavik,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 17. ágúst kl.
13.30.
Kristján Kristjánsson, Álfheiður Hjaltadóttir,
Anna Kristjánsdóttir, Logi Runólfsson,
Aðalheiður Kristjánsdóttir, Margrét Rósa Kristjánsdóttir,
Kolbrún Kristjánsdóttir, Lára Valdis Kristjánsdóttir,
Nanna Logadóttir, Kristján Frosti Logason.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓN GUÐJÓNSSON
verslunarmaður,
Hvassaleiti 56,
lést 6. ágúst. Útförin hefur fram.
Sigríður Sveinsdóttir,
Bergur Jónsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Guðjón Jónsson, Jóhanna Jónsdóttir,
Dóra Jónsdóttir, Hreinn Ágústsson,
Erna Jónsdóttir, Smári Jósafatsson
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁGÚSTA ÍSAFOLD THOMASSEN,
sem lést laugardaginn 8. ágúst sl. í
Borgarspítalanum, verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni í Reykjavík miðviku-
daginn 19. ágúst kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
vinsamlega bent á Krabbameinsfélagið
Hafsteinn Flórentsson, . Þóra Runólfsdóttir,
Borghildur Flórentsdóttir, Björgvin Gunnarsson,
Dagbjört Flórentsdóttir, Sæmundur Alfreðsson,
Asgeir Flórentsson, Sigurrós Eðvarðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg föðursystir okkar,
VILHELMÍNA JÓNSDÓTTIR SCHICKLER,
Ásvallagötu 10,
lést í Landspítalanum 2. ágúst síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum innilega auðsýnda samúð.
Margrét Helga Halldórsdóttir,
Þorsteinn Jón Halldórsson,
Markús Halldórsson.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfda 4 — sími 681960
Álfheiður kona hans báru hana
mjög fyrir bijósti sér og buðu henni
að vera eins oft og hún vildi og var
hún fyrir austan í hálfan mánuð
nú fyrir stuttu. Innilegustu samúð-
arkveðjur sendum við börnum,
tengdabörnum, barnabörnum og
systkinum sem öll reyndust henni
svo vel. Kær kveðja til elsku Rósu
að lokum.
Nanna Tryggvadóttir og
Dagrún Gunnarsdóttir.
Lífið er fljótt
líkt er það elding, sem glampar um nótt,
ljósi, sem tindrar á tárum,
titrar á bárum.
(Matthías Jochumsson)
Dauðinn virðist alltaf koma
manni á óvart. Þó ég vissi að Rósa
Þorsteinsdóttir væri löngu viðbúin
kallinu, þá kom fregnin um að hún
hefði kvatt þennan heim mér samt
á óvart. Ég hefði komið til hennar
skömmu áður og fannst hún lík því
sem hún hafði verið undanfarna
mánuði og hélt að ég ætti eftir að
koma oftar til hennar en það var í
síðasta sinn og það sem mig hefði
langað til að segja við hana að skiln-
aði verður ósagt.
Kynni okkar Rósu hófust fyrir
24 árum, þegar ég hóf störf í Trygg-
ingastofnun ríkisins, en þá hafði
hún starfað þar lengi og þar starf-
aði hún meðan kraftar hennar
leyfðu. Við vorum báðar komnar
yfir þann aldur, þegar vináttubönd
tengjast auðveldast, en ég laðaðist
strax að Rósu og við urðum trúnað-
arvinkonur og fyrir það er ég þakk-
lát.
Rósa var glæsileg kona og óefað
hefur margur yngissveinn litið hana
hýru auga en prinsinn, sem kom
sá og sigraði var Kristján Kristjáns-
son söngvari, mikill ágætismaður,
fágaður í framkomu svo af bar.
Heimili þeirra stóð opið gestum
og gangandi. Þar ríkti menningar-
bragur. Tónlistin sat í fyrirrúmi.
Þar gat að líta stóran skáp fullan
af verðlaunagripum, sem þau hjónin
höfðu fengið fyrir unna sigra í brids
en þau voru bæði miklir bridsspilar-
ar. í gegnum árin mun margur
hafa átt yndisstund á þessu heimili
við frábæra gestrisni húsráðend-
anna og eflaust sumir gerst þaul-
sætnir. Eins og skilja má af framan-
sögðu voru Rósa og Kristján afar
vinsæl og vinamörg. Það segir nú
eiginlega allt sem segja þarf.
Þau báru þess bæði fagurlega
vitni, að vera komin frá góðu fólki
og alin upp á meriningarheimilum.
Það var líf í kringum þau. Þau voru
bæði sterkir persónuleikar, hrein-
skiptin og óhrædd að láta í ljósi
skoðanir sínar, þótt þær féllu
kannske ekki í „kramið" hjá öllum
viðstöddum, þau voru greiðug og
hjálpsöm.
Þrátt fyrir alla þessar góðu eigin-
leika, dettur mér ekki í hug að
halda því fram, að líf þeirra hafi
verið dans á rósum. Þau hafa áreið-
anlega fengið sinn skerf af erfið-
leikum.
Fyrir um það bil 15 árum féll
Kristján skyndilega frá. Um líkt
leyti fór að síga á ógæfuhlið með
heilsu Rósu. Hvert áfallið rak ann-
að. Lengi vel reis hún upp og tók