Morgunblaðið - 07.11.1992, Side 35

Morgunblaðið - 07.11.1992, Side 35
2GGI H3HM3V0M S HUOAQHAOUAJ Q1G/u 1H/UIOHOM MORGÚNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992 35 Minning Kolfinna Björk Bombardier Fædd 21. apríl 1960 Dáin 27. október 1992 Það var 27. október að Kjartan hringdi í mig. Sorgin gagntók mig. Ég skil ekki þetta líf. Kolla og ég höfðum verið vinkon- ur frá því að við vorum 14 ára og nú var hún dáin, aðeins þijátíu og tveggja ára gömul. Það kemur margt upp í hugann en það er allt bara bjart og fallegt. Kolla var þannig að allar hennar minningar voru bjartar og góðar. Hjá henni var aldrei vol eða væll heldur hugrekki og bjartsýni. Hún lét ekki sorgina tefja sig í einu eða neinu. Hún var svo vel gerð. Hún átti góðan mann og yndisleg böm og það var það sem lífíð snerist um. Svo átti hún góðan afa og pabba sem hún hafði kynnst fyrir nokkrum árum. Hún hafi heimsótt hann til Ameríku og hann hafði komið til ísiands henni til mikillar ánægju. Þau stóðu ekki ein, Kolla og Kjart- an. Þegar veikindi voru þá kom móðir Kjartans inn á heimilið og tók við. Þær voru eins og bestu vinkonur og þannig talaði Kolla alltaf um tengdamóður sína. Minn- ingin um góða konu og einstaklega mikla móður hlýjar þeim um hjarta- ræturnar sem nú eiga svo erfitt með að hugsa sér lífið án hennar. Elsku Kjartan, Hafdís, Billi og María, að þessum fátæklegu kveðjuorðum sögðum bið ég guð að styrkja ykkur í ykkar miklu sorg. Bryndís Káradóttir. í dag er elskuleg vinkona okkar jarðsungin. Við undirrituð erum komin hér saman til að rita nokkrar Minning Fædd 8. október 1925 Dáin 30. október 1992 Mig langar í örfáum orðum að minnast Helgu Sveinsdóttur frá Gijótá í Fljótshlíð en hún lést á Landspítalanum þ. 30. október sl. eftir erfiða sjúkdómslegu. Mínar fyrstu minningar tengdar Helgu eru er ég sem unglingur gekk yfir túnin ti að heimsækja Astu, yngstu dóttur hennar. Við Ásta gátum setið tímunum saman inni í herbergi og spjallað. Er ég var búin að stoppa dijúga stund mátti heyra bollaglamur frá eldhús- inu og stuttu seinna birtist Helga í gættinni og bauð mér kaffisopa sem ég þáði en það var alltaf til- hlökkunarefni að fá kaffi og með því hjá Helgu. Hún átti alltaf til svo gott bakkelsi. Mér fannst eins og ég væri nokkuð merkilegur gestur því hún hafði haft svo mikið fyrir mér. Helga var ekki ein af þessum sem trönuðu sér fram, en þeir sem náðu að kynnast henni fundu að þar fór heilsteypt og hjartahlý manneskja. Mér fannst alltaf gaman að tala við Helgu, hún sýndi áhuga á því sem maður var að gera og svo var alltaf stutt í hláturinn hjá henni. Helga náði aldrei að heimsækja mig hingað í Flóann en hún fylgd- ist með mér gegnum Ástu þar sem við höfum haldið sambandinu og er Ásta kom að kíkja á bömin mín nýfædd kom hún með góðar kveðjur frá mömmu sinni og risapakka núna síðast í maí sem innihélt ásamt öðra handpijónaðar hosur á litlu stelpuna mína. Handbragðið á þeim er einstaklega fallegt, pijónað á mjög fína pijóna. Hef ég oft undr- línur til minningar um hana, kveðja hana og þakka henni fýrir sam- fylgdina og tryggðina sem hún sýndi okkur alla tíð. Vinátta okkar við ömmu og afa Kolfinnu og síðar móður hennar hófst löngu áður en Kolfinna fædd- ist. Kolfinna ólst upp á Garðavegi 5 í Keflavík hjá móður sinni, afa og Lára, eldri systur sinni. Síðar fæddist yngri systir, Tina Gná, sem óist upp hjá skyldfólki eftir lát móður þeirra. í hugann koma margar minning- ar er þær systur komu í heimsókn til okkar á Smáratúnið. Þær vora sannkallaðir sólargeislar og miklir aufúsugestir. Kolfinna missti móður sína 11 ára gömul úr þeim sjúkdómi sem síðan leiddi hana til dauða langt um aldur fram. Áður höfðu móðurbræður hennar móðuramma og fleiri skyldmenni látist úr þessum sjúkdómi. Kolfmna var sérstaklega dugleg og bjarga sér eftir lát móður sinar og bjuggu þær systur hjá afa sínum þangað til þær stofnuðu sjálfar heimili og hann fór að búa hjá þeim. Kolfmna stofnaði ung heimili með eftirlifandi eiginmanni sínum, Kjartani Hafsteini Kjartanssyni. Þau eignuðust fjögur börn og eru þijú þeirra á lífi. Þau eru Hafdís Lára; fædd 19. mars 1977, Vilhjálmur Arni, fædd- ur 27. júlí 1981, Signý Sara, fædd 27. nóvember 1984, lést 19. maí 1985, og María Ósk, fædd 20. nóv- ember 1986. Kolfinna eignaðist góða tengda- foreldra, sem reyndust fjölskyld- unni vel. Hún var sterkur persónuleiki, ast hvernig hún gat handleikið svo granna pijóna þar sem hún var mjög illa farin af liðagigt í höndun- um. En pijónana var hún með ef stund gafst og hafa eflaust margir notið góðs af. Ég spurði hana einu sinni hvort hún ætti ekki erfitt með að pijóna en hún gerði ekkert úr því, en auðvitað átti hún vont með það, það var bara ekkert verið að tala um það. Ég á margar góðar minningar um jiana sem mér þykir vænt um að eiga með sjálfri mér. Innilegar samúðarkveðjur frá ljölskyldu minni og foreldrum mín- um til aðstandenda hennar. Megi hún hvíla í Guðs friði. Kristín Ólafsdóttir. trygg og trú í öllum verkum sínum. Hún bjó fjölskyldu sinni gott heim- ili og tók hana fram yfir heimsins gæði. Kolfinna mat vináttuna mik- ils og var vinur vina sinna. Eisku Kjartan og börn, Ámi, Sigga, Lára, Tína og fjölskyldur. Við vottum ykkur innilega samúð okkar og biðjum Guð að styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum. í hjörtum okkar geymum við minningar um hana og þökkum fýrir allar samverustundirnar sem við áttum saman, bæði í gleði og sorg. Fjölskyldan Smáratúni 7, Keflavík. „Sorgin er gríma gleðinnar. Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar, var oft full af tárum. Og hvernig ætti það öðruvísi' að vera? Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í hjarta manns, þeim mun meiri gleði getur það rúmað. Er ekki bikarinn sem geymir vín þitt brenndur í eldi smiðjunnar? Og var ekki hljóðpípan, sem mild- ar skap þitt, holuð innan með hníf- um? Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glaður, og þú munt sjá, að að- eins það sem valdið hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur, skoð- aðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.“ (Spámaðurinn Kahlil Gibran.) Með þessum orðum úr Spámann- inum vil ég minnast hennar Kollu frænku eins og ég kallaði hana. En hún var hrifin burt frá okkur eftir illan sjúkdóm sem hafði yfir- höndina í þetta sinn. Elsku Kjartan, Hafdís, Billi og María Ósk. Megi Guð styrkja ykkur í gegnum þessa erfiðu tíma. Hrafnhildur. Nú þegar vetur konungur var nýgenginn í garð og*honum heils- að, kvaddi Kolla vinkona mín þetta tilverustig. Mann setur hljóðan við slíka harmafregn, þegar ung og vilja- sterk kona, móðir, dóttir og eigin- kona, er kvödd á brott, langt fyrir aldur fram. Kolfinnu Bombardier, eða Kollu eins og hún var ætíð kölluð, kynnt- umst ég og fjölskylda mín árið 1980, er fjölskyldur okkar bjuggu í sama húsi. Kolla og eiginmaður hennar, Kjartan Kjartansson, áttu þá Hafdísi Láru og ári síðar Vil- hjálm Árna, eða Billa, eins og hann er kallaður. Það vakti fljótt furðu mína hve Kolla kunni margt af eldra heimilis- haldi. Hún, 20 ára, gerði slátur ein á haustin og pijónaði lopapeysur. Hún var alltaf svo áræðin og kát. Hví skyldi ég yrkja um önnur fljóð en ekkert um þig ó móðir góð upp þú minn hjartans óður. Þvi hvað er ástar og hróðurdís og hvað er engill úr paradís hjá góðri og göfugri móður. M.J. Mér kom í hug þetta undur fal- lega ljóð skáldsins þegar ég frétti lát þessarar móðursystur minnar Elísabetar Jónsdóttur, sem alla tíð reyndist mér eins og besta móðir. Hún var ein af átta systkinum í Sandlækjarkoti. Foreldrar hennar voru Jón Bjamason og Margrét Eiríksdóttir frá Árhrauni á Skeið- um. í Sandlækjarkoti hefur sama ætt búið síðan fyrir 1700. Faðir minn, Gísli Hannesson í Dalbæ í Gaulveijabæjahreppi, dó haustið 1913 frá móður minni Margréti Jónsdóttur, sem þá stóð uppi með fjögur börn. Það elsta var 5 ára en það yngsta á fyrsta ári. Þá bjuggu afi og amma, þau Jón og Margrét, góðu búi í Sandlækjarkoti og voru þá tvö systkinin, þau Elísabet og Eiríkur, heima. Þá buðu afi og amma móður minni til sin með okk- Það var nú ekki mikil fyrirhöfn hjá henni að baka og útbúa veislu, hún var bara búin áður en maður áttaði sig á því, og bökunarformin þvegin og komin í skápana aftur. Én við nánari kynni skýrðist þetta, því Kolla hafði misst móður sína er hún var 11 ára gömul. Þannig varð hún að taka ábyrgð á sjálfri sér mjög ung. Kolla og systur hennar tvær, þær Lára og Tína, kynntust því mjög ungar hversu lífið getur verið miskunnarlaust. Árni Magnússon, móðurafí þeirra, gekk þeim Kollu og Láru í föður- og móðurstað en Tína, mjög ung, eignaðist fósturfor- eldra. Þungur baggi hafði þá þegar lagst á herðar Áma afa þeirra, því með fráfalli móður þeirra, Guðrún- ar, hafði hann missti eiginkonu og öll sín börn. Flest úr sama sjúk- dómi. Kolla er því 3. ættliður sem þessi sjúkdómur ber ofurliði. Óhætt er að segja að lífið leggur misþunga byrði á herðar manneskjunni. Finnst mér sálarstyrkur Árna undraverður en lífið gaf honum afa- stúlkur til þess að lifa fyrir. Kolla var mjög lífsreynd kona. Hún var einörð og ákveðin. Það sýndi sig best þegar hún hóf leit að föður sínum í Ameríku. Það sem hún tók sér fyrir hendur gekk ávallt upp. Það var því óskaplega stór stund í lífi hennar þegar hún kynnt- ist Lenný, föður sínum, 1983. Og í framhaldi af því fór hún vestur um haf með fjölskyldu sína til þess að kynnast honum og skyldfólki sínu. Allt upp frá því hafa haldist með þeim hlý og náin kynni. Árið 1984 eignast þau Kolla og Kjartan litlu Signýju Söra. Skyndilega dreg- ur ský fyrir sólu í lífí þeirra er litla Signý Sara lést, aðeins 6 mánaða gömul, í fangi móður sinnar. Kolla vann sig í gegnum þessa sorg með miklum kjarki við hlið mannsins ur þijú systkinin. Það yngsta fór til móðursystur minnar, Valgerðar, að Birnustöðum á Skeiðum, sem hóf þar búskap vorið eftir. Mamma hafði bú og jörð til vors en ég fór strax um haustið að Sandlækjar- koti. Þá var Elísabet ung stúlka hjá foreldrum sínum í Sandlækjarkoti. Hún tók mig strax að sér eins og hún væri móðir mín og reyndist mér svo alla ævi þaðan í frá. Ég skynjaði það ekki fyrr en löngu seinna að hún var ekki móðir mín. Hún kenndi mér fyrstu versin, sem ég lærði og fyrstu lögin því að ég hefi alla tíð haft gaman af söng. Þá var það og víða siður til sveita að taka lagið í rökkrinu. Ég fékk að sofa hjá henni þang- að til hún fór að búa. Árið 1920 gifti hún sig. Hún gekk að eiga ungan bóndason hér í sveit, Kjartan Ólafsson í Vestra-Geldingaholti. Foreldrar hans voru búnir að búa þar alllengi og ungu hjónin tóku við jörð og búi af þeim. Ég átti þess kost að fylgja frænku þangað en ég var búi.nn að síns. Þau ákváðu að eignast aftur bam og gekkst hún því undir mikla aðgerð. Kraftaverkið lét ekki lengi á sér standa og 1986 fæðist María Ósk. Þannig finnst mér Kolla ætíð hafa haft óbilandi viljastyrk. Hún talaði ekki mikið um sjúk- dóm sinn þrátt fyrir að fyrsta áfall- ið, en það var að hausti 1990, hafi sett eilítið mark á lífskraft hennar. Hún hélt áfram sínum störfum og áætlunum og með skynsemi sinni urðu fjölskylda og vinir ekki eins varir við nálægð sjúkdómsins. Mig langar að minnast skemmti- legs verkefnis sem við Kolla unnum saman. Það var fyrir fermingu Hafdísar í fyrra. Kollu langaði að lífga upp á gamla sófasettið fyrir ferminguna og hafði keypt áklæði með björtum og hlýjum litum. Hún bað mig um að hjálpa sér að sauma og vinna verkið. Og á tveimur skemmtilegum dögum, á Garðavegi 5 í Keflavík, færðist sófasettið i fermingarskrúða. Það var mikið hlegið og skrafað, eins og títt er um í samvinnu kvenna. Kolla var ánægð, hún hafði framkvæmt það sem hún hafði ákveðið. Nú í sumar, veiktist Kolla mun alvarlegar en í fyrra skiptið. En lífs- viljinn var sterkur og hún átti eftir svo margt að gera. Hún náði svo góðum bata að hún var ákveðin í að taka sér ferð á hendur til vin- konu sinnar á Englandi. Frísk og kát og með sinn sérstaklega lífs- glaða hlátur kvaddi hún fjölskyldu sína og vini, í byijun október sl. Við heimkomuna veiktist hún mjög alvarlega. Hvem grunaði að svo færi? Það var ávallt hennar fyrsta og síðsta verk að hugsa um fjölskyld- una. Hún hafði gert bæði; heimsótt vinkonu sína og keypt fatnað á börnin sín og eiginmanninn. Kolla lést síðan seinni hluta þriðjudagsins 27. október sl. í minningunni mun ég ávallt geyma glaðværa, lífsglaða hláturinn hennar. Hennar er sárt saknað. Elsku Kjartan, Hafdís, Billi og María Ósk. Ég og fjölskylda mín vottum ykkur okkar dýpstu samúð. Megi algóður Guð styrkja ykkur um ókomna daga. Nú heldur hún í hönd Signýjar Söra. Einnig viljum við votta Árna, afa Kollu, systram hennar, Láru og Tínu, þá föður hennar, Lenný og Sigríði, tengdamóður hennar, okkar dýpstu samúð. Við geymum öll minningarnar um yndislega móður, eiginkonu, dóttur, systur og vin- konu. Þær munu lifa. Ég endurtek í anda þijú orð við hvert mitt spor. Fegurð, gleði, friður - mitt faðirvor. (Kristján frá Djúpalæk.) Steinunn Njálsdóttir og fjölskylda. vera það lengi í Sandlækjarkoti að ég kaus heldur að vera þar áfram. En alltaf var sama umhyggjan af hennar hálfu til mín. Ég fékk að vera þar hálfan mánuð um haustið í góðu yfirlæti. Þau hjón eignuðust þijár dætur. Elst er Pálína Ragnheiður ráðskona á heimili Náttúrulækningafélagsins í Hveragerði. Svo era Guðríður Ólöf og Margrét. Þær era tvíburasystur. Ólöf er gift Jóni Andréssyni og búa þau í Kópavogi og eiga fimm upp- komin börn. Margrét á eina dóttur. Hún er hjúkrunarkona. Eftir að gamla konan varð rúm- liggjandi annaðist Margrét dóttir hennár hana og gerði það með ein- stakri prýði. Ég get ekki skilið svo við þessar línur án þess að minnast á hennar einstaklega góðu skapgerð. Hún hafði svo góð áhrif á alla sem voru með henni að það urðu allir létir og kátir, sem sagt kom öllum i gott skap. Það er eins og máltækið segir: „Gott er að eiga glaða lund, gefur margra yndisstund ...“ Því að fólki sem alltaf er glatt í geði líður svo miklu betur að öllu jöfnu. Ég vil að lokum segja þetta: Far þú í friði, friður Guðs þig blessi hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem.) Bjarni Gíslason. Helga Sveinsdóttír frá Grjótá, Fljótshlíð Guðrún Elísabet Jónsdóttír — Minning

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.