Morgunblaðið - 07.11.1992, Síða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992
Skyldi KOLBRÚN JÓHANNSDÓTTIR ekki vera orðin leið eftir499 leiki?
Bannað
aðhælta!
KOLBRÚN Jóhannsdóttir hefur þrettán sinnum orðið íslands-
meistari, var kosin besti markvörður íslandsmótsins fimm ár
í röð og hefur tvívegis verið kjörin besti leikmaður íslands-
mótsins. Kolbrún nær þeim merka áfanga í dag að standa í
marki meistaraflokks Fram í 500. skipti er liðið mætir KR í
1. deildinni. Kolbrún er 34 ára, kvænt Guðmundi Kolbeinssyni
handknattleiksdómara og liðsstjóra kvennaflokksins hjá Fram
og eiga þau tvö börn: Koibein 14 ára og Örnu Kristínu, sem
er að verða sjö ára.

Morgunblaðið/Skapti
Kolbrún Jóhannsdóttir er vön að standa við stangir. Hér er hún við
snúrustaurinn heima á Hofteig í góða veðrinu i gær.
Að leiknum í dag loknum hefur
Kolbrún tekið þátt í leikjum
með Fram í samtals 30 þúsund
mínútur, sem eru
Skapti 500 klukkustundir
Hallgrímsson eða ríflega 20 sól-
skrífar arhringar. Og
meirihlutann hef-
ur hún eflaust staðið í markinu,
lítið verið á varamannabekknum.
Ertu ekkert orðin leið á þessu
eftir 499 leiki?
„Það kemur fyrir. Þetta er orð-
ið svolítið erfíðara en áður, ég
þarf að hafa meira fyrir þessu.
■ Það er stundum erfítt að drífa sig
á æfíngu — en þegar komið er á
staðinn og æfíngin byrjuð er allt
í lagi,“ sagði Kolbrún við Morgun-
blaðið í gær.
Hvað er eiginlega langt síðan
þú byrjaðir?
„Eg spilaði fyrsta meistara-
flokksleikinn þegar ég var 15 ára,
þannig að þetta er 19. tímabilið;
það er svolítið mikið!“
Manstu hvaða leikur var fyrstur?
„Já, það var á íslandsmóti utan-
- húss á Húsavík 1973. Og ég held
að við höfum meira að segja unn-
ið það mót.“
Þegarþú hugsar til baka, finnst
þér kannski ótrúlegt hvað þú hef-
ur enst lengi í handboltanum?
„Já, ætli þaó ekki bara því það
fer ótrúlega mikill tími i þetta.
Maður fórnar alltaf einhverju. En
fjölskyldan stendur vel með mér,
annars gæti ég ekki staðið í þessu
og væri eflaust löngu hætt.“
En hvað er það sem heldur þér
í þessu?
„Ætli það sé ekki félagsskapur-
inn. Og líka að svo margar hafa
hætt á undanfömum tveimur
árum — ég gat því ekki hætt um
leið og hinar, þó mig hafí kannski
langað til þess. Það hefði orðið
of mikið fyrir liðið að missa okkur
allar í einu.“
Þannig að þú hefur verið að
hugsa um það í alvöru að hætta?
„Já, var að hugsa um það eftir
síðasta vetur en yngri stelpumar
bönnuðu mér það! Strákurinn
[Kolbeinn] fermdist í vor og yngri
stelpumar hjálpuðu mér með
veisluna í Framheimilinu. Þær
vildu enga borgun en kröfðust
þess að ég myndi spila áfram.“
/ mörg ár?
„Nei, bara þennan vetur.“
Hvað heldurðu að þú eigir eftir
að vera lengi í þessu — stefnirðu
kannski að því að spila með dóttur
þinni!?
„Nei, ætli það. Annars borgar
sig ekki að segja neitt, það kemur
bara í ljós hvað maður gerir.“
Er einhver sem er tilbúin að
taka við?
„Já, já. Hugrún, sem er vara-
markvörður — sem hefur verið á
bekknum í nokkur ár.“
Þú ert varla í uppáhaldi hjá
henni, ef hún þarf alltaf að sitja
á bekknum?
„Nei, ætli hún sé ekki orðin
þreytt á mér. En hún hefur alltaf
fengið eitthvað að fara inn á þó
það sé kannski ekki voðalega mik-
ið.
Þú virkar alveg svakalega róleg
á velli...
„...já, er það“
Já, ótrúlega yfírveguð. Ertu
alltaf svona róleg?
„Nei, maður er stressaður fyrir
leiki en þegar þeir eru byijaðir
gleymir maður því kannski.“
Mig grunar að í gegnum árin
hafi mjög margir andstæðingar
þínir hér á landi verið beinlínis
hræddir við að spila á móti þér.
Hefurðu haft það á tilfinningunni?
„Maður hefur svosem heyrt
það. Það getur verið að þær beri
einhveija virðingu fyrir manni og
verði ragari við að skjóta þess
vegna. Maður græðir á því.“
En hefurðu alltaf verið ímarki?
„Nei, ég hef fengið að spila úti,
í gamla daga á útimótum. Og ég
hefði frekar viljað vera útileik-
maður, það er miklu skemmtilegra
en að vera í marki. Ég hef aldrei
æft stöðu útileikmanns, en fengið
að leika mér stundum að því á
æfíngum og mér fannst það mjög
gaman. En þegar maður var að
byija var maður settur í markið
— stóð sig vel, og hefur verið
haldið þar síðan." '
Svo varstu í fótbolta líka, ef
ég man rétt?
„Já, já — byijaði með Fram,
svo fór ég í FH, næst í Val og
endaði í KR því stelpurnar sem
höfðu verið í Fram fóru margar
þangað?
Segðu mér eitt; eignaðistu
bömin á heppilegum tíma með
tilliti til handboltans?
„Já. Ég átti strákinn í apríl,
missti þá reyndar af seinni hluta
mótsins en spiiaði alveg fram í
desember. Stelpuna átti ég svo í
desember. Missti þá úr haustið
en var byijuð að æfa aftur í jan-
úar eða febrúar."
Komast krakkarnir þínir nokk-
uð hjá því að vera í íþróttum?
„Ja, ég hef ekkert pínt þau
svakalega til þess, en strákurinn
er í handbolta og fótbolta og stelp-
an í handbolta."
Og er annað hvort þeirra
kannski í marki?
„Já, strákurinn er í marki í
handbolta en spilar úti í fótboltan-
um eins og ég gerði.“
Hver er galdurinn á bak við
það að verða svona góður mark-
maður og þú ert?
„Aðallega að mæta vel á æfíng-
ar held ég, og taka vel á. Og
stefna að því að vera best - stefnir
maður ekki alltaf að því?
Jú, og það tókst.
„Kannski - það getur verið,“
segir Kolbrún af kunnri hógværð.
c
«
€
€
<
<
i
Minnkandi aðsókn að leikjum í 1. deild íknattspymu:
Aukinn áhugi fyrir
föstum leikdögum
AÐSÓKN að leikjum 1. deildar karla íknattspyrnu á síðasta
keppnistímabili stóð ekki undir væntingum frekar en mörg undan-
farin ár. 1981 greiddu 90.930 manns aðgangseyri, en samsvar-
andi tala f ár var 62.617, sem er 31% fækkun. Síðan 1982 hefur
fjöldi áhorfenda á ári verið frá liðlega 52.000 til tæplega 68.000,
nema 1987, þegar aðsóknin varð tæplega 83.000 manns. For-
svarsmenn knattspyrnuhreyfingarinnar hafa vaxandi áhyggjur
af gangi mála og hugmynd um fasta leikdaga hefur fengið auk-
inn byr undir báða vængi.
Aðsókn að leíkjum 1. deildar 1981-1992

cN'
1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992
Mótanefnd KSÍ hefur undan-
farin ár lagt til að leikir
hverrar umferðar færu fram á
sama degi. Hins
vegar hafa félögin
haft síðasta orðið og
vegna mismunandi
óska þeirra hafa
leikir flestra um-
ferða dreifst á
marga daga.
Þungaviktarmenn í
hreyfíngunni hafa
enda sagt að með
slíku fyrirkomulagi væri von á
meiri aðsókn. Tölur nýliðins tíma-
bils og reyndar lengra aftur í tím-
ann leiða annað í ljós.
Hefð, sókn og árangur
Allir eru sammála um að fastur
áhorfendakjami byggist ekki upp
á einni nóttu, en er þeim mun fljót-
ari að þynnast. Einnig að lið, sem
leikur skemmtilega knattspyrnu,
dregur að flesta áhorfendur og enn
fleiri, ef leikurinn er jafnframt ár-
angursríkur. KR og FH tala sínu
máli; KR-ingar hafa verið með
frekar stöðugan fjölda áhorfenda í
nokkur ár og fengu bestu aðsókn-
ina s.l. sumar, en FH-ingar hafa
aldrei náð að byggja upp traustan
stuðningsmannahóp og fengu
fæsta áhorfendur í ár.
Þórir Jónsson, formaður knatt-
spymudeildar FH, sagði við Morg-
unblaðið að hefðin og sagan hefðu
greinilega mikið að segja og
skemmtileg knattspyrna bætti um
betur. „Að þessu leyti er KR eina
alvöru félagið í landinu og með
algera sérstöðu. Félagið byggir á
nær aldargömlum grunni og er því
félagslega sterkast; stuðnings-
mennimir mæta alitaf á KR-völl-
inn, þó ekki sé nema til að hittast,
en við emm hvorki með sterkar
rætur í fótboltanum né stjörnur.“
Skagamenn gera miklar kröfur
til liðs síns og sætta sig ekki við
neitt nema toppinn. Fyrir tveimur
ámm hallaði undan fæti og áhorf-
endur snem baki við liðinu á Skag-
anum, en í ár var annað upp á
teningnum — íslandsmeistararnir
fengu næst flesta áhorfendur. Þeir
hafa einnig átt góðan stuðning
frekar vísan á útivöllum, sem má
rekja aftur til svonefndra „gullald-
arára".
Ólafur Már Sigurðsson, starf-
andi formaður knattspyrnudeildar
Vals, sagði að sögulegar rætur ÍA
ættu stóran þátt í að félagið hefði
ýfírleitt dregið mest að gegn Val.
„A sínum tíma var ÍA eina utanbæj-
arfélagið gegn Reykjavíkurfélög-
unum og því snerist landsbyggðin
á sveif með Skagamönnum og sá
stuðningur hefur haldist. Þeir eiga
breiðan stuðningsmannahóp, sem
sætir lagi til að sjá liðið spila.“
Þegar Valsmenn vom hvað sig-
ursælastir í deildinni fengu þeir
mjög góðan stuðning, en bikar-
meistararnir undanfarin þrjú ár
hafa lent í 4. sæti í deildinni á
sama tíma, sem hefur ekki fallið í
nógu góðan jarðveg. Ahorfendum
hefur fækkað til muna og þeim
fjölgaði ekki í sumar, þó liðið hafí
leikið einna skemmtilegustu knatt-
spymuna — það var í þriðja neðsta
sæti hvað aðsókn á heimavelli varð-
ar.
„Sóknarleikur skiptir öllu,“ sagði
Lúðvík S. Georgsson, formaður
knattspymudeildar KR. „Ef hann
er ekki fyrir hendi í nokkur ár dett-
ur áhorfendatala fljótt niður. Við
lentum í þessu í byijun síðasta ára-
tugar og Valsmenn hafa fengið að
fínna fyrir því nú, þrátt fyrir að
hafa leikið skemmtilegan bolta í
sumar.“
Aðstæður
•Framarar hafa átt mestri vel-
gengni að fagna í mörg ár; hafa
teflt fram öflugu liði, sem hefur
leikið markvissan og skemmtilegan
sóknarleik. Þeir hafa einnig búið
við bestu aðstæður landsins og
fengið bestu aðsóknina, þar til s.l.
sumar. Jóhann G. Kristinsson,
framkvæmdastjóri knattspyrnu-
deildar Fram, sagði að fækkunin
væri „fyrst og fremst vegna þess
að við þurftum að rokka á milli
valla, en spilamennska liðsins veg-
ur einnig þungt.“
Lárus Jakobsson, framkvæmda-
stjóri ÍBV, tók í sama streng. „Það
gefur auga leið að árangur hefur
mikið að segja, en hjá okkur bætti
AF
INNLENDUM
VETTVANGI
Eftir
Steinþór
Guðbjartsson