Morgunblaðið - 19.12.1992, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1992
57
Kveðjuorð
Katrín Þórisdóttir
Nú þegar svartasta skammdeg-
ið ríkir og vetrarkuldinn nístir
dimmdi skyndilega hjá ij'ölskyldu
Katrínar Þórisdóttur og sorgin
gerði skammdegismyrkrið enn
svartara. Kata, eins og hún er
kölluð meðal Ijölskyldu og vina,
lést aðfaranótt 6. desember sl.,
af þeim válega sjúkdómi sem sigr-
aði hana að lokum. Hún hefði orð-
ið 31. árs í janúar nk., fædd 7.
janúar 1962.
Kata var í lokaáfanga í við-
skiptafræði við Háskóla íslands
og hafði rétt náð að hefja vinnu
á Borgarspítalanum, þegar sjúk-
dómurinn greindist 15. júní fyrir
hálfu þriðja ári. Allt í einu var
þessi lífsglaða og hressa stúlka
orðin sjúklingur í stað þess að
vera vinnukraftur. í upphafi veik-
indanna var mjög tvísýnt með
Kötu og svo sannarlega ekki mik-
il von fyrst.
En bænum var svarað og Kata
fékk tækifæri til að komast í gegn-
um erfítt ferli meðferðar í góðum
höndum lækna og hjúkrunarliðs á
krabbameinsdeild Borgarspítal-
ans. Og hún sigraði veikindin með
óbilandi baráttuþreki og lífslöng-
un. Ég fylgdist náið með Kötu
eins og fleiri þetta sumar og sá
undursamlega skjótan bata.
Um leið og hún var komin yfir
versta hjallann fór hún heim í litlu
íbúðina sína á Gullteignum og
naut sumarsins um leið og hún
safnaði kröftum. Meðan hárið var
að endurnýjast bar hún oftast listi-
lega bundna klúta, sem klæddu
hana vel eins og flest annað sem
hún bar, enda Kata bæði há og
falleg stúlka. Það sem var hvað
aðdáunarverðast á þessum
reynslutíma var óbilandi bjartsýni
hennar og óttaleysi. Aldrei kvartað
þó útlitið væri dökkt og veikindin
settu mark sitt á um tíma.
Þrekið óx og fyrr en varði var
safnast saman til að gleðjast með
Kötu og aðstandendum hennar er
Minning
Kristín Blöndal
Mig langar til að skrifa nokkrar
línur í minningu Kristínar Blön-
dal. Ég þekkti hana ekki bara sem
Stínu hans Árna frænda, heldur
átti ég því láni að fagna að kynn-
ast henni líka sem Kristínu Blön-
dal íslenskukennara í Fjölbrauta-
skólanum í Breiðholti. Við ís-
lenskukennslu var hún á heima-
velli og hafði mjög gaman af því
að ræða hvort heldur fornsögur
eða nútímasögur.
Egilssaga var aðalviðfangsefni
annarinnar hjá henni og voru oft
líflegar umræður um Egil og
frægðarverk hans. Einnig voru
Völuspá og Hávamál á námsskrá
og lét hún okkur glíma við að túlka
ljóðin sjálf og gaf enga forskrift
um hvað þau þýddu. Leiddi þetta
til mikilla umræðna og var Kristín
opin fyrir öllum tillögum um þýð-
ingar og hjálpaði það eflaust, því
mörgum fannst erfitt að túlka þau.
Sl. vor lauk ég stúdentsprófi og
finnst mér svo stutt síðan að hún,
hress og kát, og fjölskylda hennar
voru héma heima hjá mér að fagna
því. Hún rétti mér pakka og sagði
að ekkert annað hefði komið til
greina að gefa mér á þessum degi.
Grunaði mig strax hvað þetta var
og er ég svo opnaði pakkann þá
sá ég að það var rétt. Það gat
ekki verið neitt annað en Hávamál
og Völuspá. Fallegri gjöf var ekki
hægt að hugsa sér.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Þetta erindi á vel við núna, þó
mig hafí ekki grunað það í vor
að ég ætti eftir að nota það af
þessu tilefni.
Það er mikill missir að Kristínu
Blöndal íslenskukennara.
Elsku Árni, Lalli, Tóti og Jói,
missir ykkar er mikill og megi Guð
styrkja ykkur í þessari raun.
Kolbrún Jónatans.
Kristjón Þ. Isaks-
son - Kveðjuorð
Fæddur 23. nóvember 1913
Dáinn 29. maí 1992
Mér er ljúft að minnast hans
Kristjóns með nokkrum orðum.
Þó kynni okkar væru ekki löng
skilur hann eftir góðar minningar.
Ég minnist þess er ég réðst til
hans til heimilisstarfa og frétti að
hann væri bundinn hjólastól. Æ,
hugsagði ég, skyldi hann ekki vera
erfiður í umgengni og beiskur í
lund. Ég man þann dag er ég
skyldi hefja störf, að ég drap létti-
lega á dyr og beið átekta en til
dyranna kom gamall maður í
hjólastólnum sínum, raulandi lag-
stúf með bros á vör. Samstundis
hvarf allur ótti og þannig reyndist
hann í allri umgengni.
Kristjón lærði snemma prentiðn
og starfaði við það í mörg ár.
Hann var mikill áhugamaður um
íþróttir og starfaði alla tíð með
Val.
Fyrir fáeinum árum varð Kris-
tjón fyrir því áfalli að nema þurfti
burtu annan fótinn. Aðgerðin var
það mikil að hann gat ekki notast
við gervifót og var bundinn við
hjólastól upp frá því. Þrátt fýrir
það var hann ævinlega léttur í
lund og mjög þakklátur fyrir allt
sem gert var fyrir hann. En fátt
er svo með öllu illt og þrátt fyrir
að Kristjón væri bundinn hjólastól
var hann mikill málari og átti sín-
ar góðu tómstundir.
Kristjón kvæntist Karenu 01-
geirsdóttur og eignuðust þau tvö
börn, Þórunni, gifta Bjarna Ing-
ólfssyni og eiga þau þijú börn og
Olgeir, giftan Rut Þorsteinsdóttur
og eiga þau þrjú börn. Kristjón
og Karen slitu samvistir og er
Karen nú einnig látin.
Síðustu árin bjó Kristjón í skjóli
dóttur sinnar og tengdasonar í
Beykihlíð 21 og naut þess að
umgangast barnabörnin.
Eg þakka Kristjóni góðar sam-
verustundir og bið Guð að blessa
hann í nýjum heimkynnum.
Hvað sem þér mætir og hvað sem það er,
hvort það er hryggð eða gleði.
Best er að taka því eins og það er
öllu með jafnaðargeði.
(Höf. ókunnur.)
Elín S. Kristinsdóttir.
hún útskrifaðist sem viðskipta-
fræðingur í lok febrúar árið 1991,
aðeins rúmlega hálfu ári eftir að
hún stóð við dyr dauðans.
Það var ánægjulegt að fylgjast
með henni á þessum tíma. Geisl-
andi af lífsgleði í fallega rauða
silkikjólnum sem hún lét sauma
fyrir útskriftina, Kata var reglu-
lega stórhuga þegar gera átti
skemmtilega hluti og kunni að
njóta tilverunnar.
Fyrr en varði hóf hún aftur
vinnu á Borgarspítalanum, við
bókhaldsstörf o.þ.h. Kata þekkti
vinnustaðinn sinn betur en margur
annar og átti þar marga góða að,
eftir baráttu sína og sigra. Hún
ætlaði heldur aldrei að gefast upp
og gerði það ekki eitt andartak
svo séð væri.
En jafnvel sterkustu hetjur
verða að kveðja að sinni og við
sem eftir stöndum getum aðeins
reynt að gleðjast yfír því að tíminn,
sem leið frá því að vágesturinn
knúði fyrst dyra, var dýrmætur
og ómetanlegur fyrir bæði Kötu
og hennar nánustu.
Sterkasti suðningsaðili Kötu
hlýtur að teljast móðir hennar, sem
öllum öðrum fremur gaf dóttur
sinni alla sína athygli og ástúð,
meðan hún gekk í gegn um verstu
veikindin.
Hvert sinn sem ég kom að heim-
sækja Kötu á spítalann var Þór-
hildur þar og sat hjá dóttur sinni
daga og nætur, án þess að bug-
ast. Sambandið milli þeirra var
sérlega náið við þessa raun og sú
dýrmæta reynsla sem fengin var
og sá stundarsigur sem vannst
verður aldrei tekinn frá þeim sem
nú syrgja sárt.
Kynni mín af Kötu hófust
sumarið 1976, í júní, þegar hún
kom með systrum sínum að fá að
passa hálfs árs gamla dóttur mína.
Þá bjuggum við á Sauðárkróki og
Kata varð tíður gestur á heimili
mínu ásamt systrum sínum og góð
vinátta tókst með okkur og sam-
gangur varð töluverður milli heim-
ila okkar. Þá, eins og ætíð, var
hún hrókur alls fagnaðar og full
af þrótti og lífsgleði, sem smitaði
út frá sér og kveikti bros.
Örlögin eru oft undarleg því
daginn sem Kata var lögð til hinstu
hvíldar ber upp á 15. desember,
nákvæmlega tvemur og hálfu ári
frá því að sjúkdómurinn greindist.
Við sem söknum hennar nú getum
þakkað fyrir þennan tíma og lært
um leið að meta lífið enn betur,
eins og Kata sýndi okkur með lífs-
gleði sinni og kjarki. Foreldrum
hennar og systkinum sendi ég
mínar dýpstu samúðarkveðjur og
bið hinn eina Guð, sem þerrar að
lokum hvert tár, að styrkja ástvini
Kötu og veita huggun.
Þórdís Malmquist.
Ef hann hefði
verið Þjóðverji!
Ásgeir Sigurvinsson,
knattspymumaður.
„Hjá Stuttgart skein frœgðarsól hans
skærast, og þar náði Ásgeir þeim ein-
stœða árangri að verða Þýskalands-
meistari og vera valinn besti leikmað-
ur keppnistímabilsins íþýsku deildinni
... var hann því sannkölluð stórstjarna í
knattspyrnuheiminum, og voru margir
þeirrar skoðunar, að efhann hefði
verið Þjóðverji hefði hann verið leik-
stjórnandi þýska landsliðsins. Ekki er
hœgt aðfullyrða neitt um hve há laun
Ásgeir hefur haft á ferlinum, en ef
tekið er mið af tekjum annarra at-
vinnumanna í knattspyrnu hefur
Ásgeir ekki haft undir..."
Bókin íslenskir auðmenn segir á vand-
aðan og umfram allt skemmtilegan hátt
frá alls konar fólki með ólíkan bakgrunn
og úr margvíslegum atvinnugreinum.
Bókin er í senn lærdómsrík fyrir bjartsýnt
fólk og skemmtileg aflestrar fyrir alla þá
sem vilja fræðast um það hvernig í
ósköpunum
er hægt að
verða ríkur
á íslandi!
íslenskir
auðmenn
- verulega
auðug bók!
- góð bók
um jólin!
Þann sem hefur
þennan staf undir
vinstri hendi munu
óvinirnir óttast.
(Sjá nánar í bókinni
Galdrará íslandi.
bls. 307-308).
EFTIR
Matthías VlÐAR
Sæmundsson
15. GALDUR:
• é A
til að halda
óvinum í
skefjum
Kynngimögnuð
BÓK!
<á
ALMENNA
BÓKAFÉLAGIÐ H F
- gói) lník IIiii jólin!
VjS / QISQH ViJAH