Morgunblaðið - 09.06.1993, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. JÚNÍ 1993
31
húsbóndinn hrókur alls fagnaðar.
Minnisstæðir eru mér þeir dagar
þegar Hans og Hanna komu austur
í Rangárvallasýslu að heimsækja
foreldra mína, en það gerðu þau
flest sumur frá því að ég man fyrst
eftir mér. Það voru stórviðburðir
og heiður mínu fólki að fá þau í
heimsókn og ekki þótti okkur börn-
unum það spilla að gjafir og góð-
gæti voru með í för. Kynni móður
minnar af þessu fólki voru með
þeim hætti að Guðrún, móðir
Hönnu, og Ingibjörg, móðir mín,
höfðu bundist vináttuböndum, sem
entust ævilangt, en þær voru sam-
vistum í Vestmannaeyjum ungar.
Um jólin 1930 var yngsta systir
mín skírð, ákveðið var að hún skyldi
bera nafn Guðrúnar. Þetta gladdi
Hönnu og vildi hún gera okkur
hátíðina gleðilega, sendi okkur fal-
legt jólatré ásamt tilheyrandi
skrauti, fuglum, bjöllum og fleira.
Þvílíkt djásn höfðu litlu systkinin í
Miðkoti aldrei augum litið. Það var
því sannarlega hátíð í bæ er ljósin
voru kveikt á trénu. Þetta er eitt
dæmi um alla hugulsemina hennar
Hönnu.
Nú á síðastliðnum afmælisdegi
Hönnu ætlaði ég að vanda að heyra
í henni og minnast dagsins, en vin-
konan var ekki heima að sögn dótt-
ur hennar. Hún Hanna hafði brugð-
ið sér niður í Hafnarbúðir til að
færa fólkinu þar glaðning með kaff-
inu. Hvað þetta lýsir rausnarkon-
unni vel, enn var hún, 92 ára göm-
ul, að gleðja samferðafólk sitt og
vini. Ég fékk að heyra í henni seinna
um daginn. Lét hún vel af sér að
vanda, enda heyrði ég Hönnu aldrei
kvarta. Það var bæði mannbætandi
og lærdómsríkt að fá að kynnast
þessari elskulegu konu.
Kærleik og tryggð Hönnu við
móður mína fengum við systkinin
í arf og allt okkar fólk, nutum vin-
áttu hennar til hinstu stundar. Fyr-
ir það vil ég þakka að leiðarlokum.
Hanna mín fékk að lifa langa ævi,
elskuð af öllu sínu samferðafólki
eins og hún átti skilið. Fagrar minn-
ingar geymast, en gleymast ekki.
Fagur er gneistinn
sem forð'um hrökk
úr funandi eldi.
Skýjum ofar
skín hann og lýsir
skaparans veldi,
hefur að morgni himingöngu
en hnígur að kveldi.
(Davíð Stefánsson).
Astvinum öllum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Margrét J. Isleifsdóttir.
opnaðist möguleiki á að njóta þekk-
ingar hans og þiggja góðar ábend-
ingar. Hann var glöggskyggn, at-
hugull og vakandi. Þegar Magnús
fór að ókyrrast í dómarasætinu i
Hæstarétti, teygja sig eftir ein-
hveiju af dómabindum Hæstaréttar,
fletta upp og íhuga, mátti viðkom-
andi lögmaður, sem stóð í ræðupúlt-
inu, vita að nú væri hann kominn
út á hálan ís, Magnús hafði áttað
sig á einhverri rangtúlkun í mál-
flutningi lögmannsins. Það fór ekk-
ert framhjá honum.
Að ieiðarlokum vil ég þakka
Magnúsi fyrir alla hans vinsemd
fyrr og síðar. Sigríði, eiginkonu
hans, og fjölskyldu færi ég samúð-
arkveðjur.
Þórunn Guðmundsdóttir.
Síðari hluta föstudags í þessari
viku kom ég á norðurbrún Fjarðar-
heiðar í Norður-Múlasýslu. Véður
var fagurt og kyrrt, sól vorkomunn-
ar baðaði Fljótsdalshérað geislum
sínum og öll náttúran fagnaði.
Ég beindi sjónum yfir Héraðið til
fjallanna þar sem lengst sér til Norð-
urlands. Þar eru einnig fagrar sveit-
ir. Þar er Þingeyjarsýsla í aliri sinni
dýrð og mér varð hugsað til eins
þeirra mætu sona er hún hefur fóstr-
að, míns gamla, nýlátna vinar og
bekkjarbróður, Magnúsar Þ. Torfa-
sonar frá Halldórsstöðum í Laxárd-
al.
Það snertir okkur öll, þegar vinir
og vandamenn hverfa af þessum
í dvala líður nóttin og dökkvinn óðum flýr,
en dagurinn, sem rís, yfir nýrri gleði býr,
ljóma slær á liðins tíma vegi.
Hve veröidin er fögur og ævin ljúf og löng,
og ljúft er nú að geta með hjörtun full af
söng
und hvítum seglum siglt mót björtum degi
(Tómas Guðmundsson)
Mér fínnst þessar ljóðlínur
Reykjavíkurskáldsins eiga einkar
vel við þegar langri og fagurri ævi
vinkonu minnar lýkur.
Þegar ég kveð Hönnu eftir langa
og trygga vináttu er hugur minn
fullur þakklætis yfir að hafa verið
þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga
hana að allt frá því að ég man fyrst
eftir mér. Móðir mín og hún sem
nú kveður voru æskuvinkonur. Þær
voru báðar Reykjavíkurdætur og
fylgdust að í blíðu og stríðu og eft-
ir að móðir mín dó rúmlega fertug
að aldri reyndist Hanna mér á
margan hátt sem móðir. Til hennar
gat ég leitað hvenær sem var, heim-
ili hennar stóð mér ætíð opið. Gest-
risni og smekkvísi Hönnu var ein-
stök enda skóp hún ekki aðeins
fallegt heimili, þar sem var ævin-
lega rúm fyrir alla, og hún var
ekki lengi að töfra fram glæstar
máltíðir. Þess naut ég og mín stóra
fjölskylda, ávallt tók hún mér opn-
um örmum þótt í fylgd með mér
væri oftar en ekki fullt af börnum,
enda elskuðu börnin mín HÖnnu
og nutu þess að fá að dveljast hjá
henni.
Hanna var dóttir hjónanna Guð-
rúnar Þorgrímsdóttur og Edwards
Frederiksen bakarameistara. Hún
hlaut gott uppeldi hjá ástríkum for-
eldrum og góða menntun á þess
tíma mælikvarða. Hún fékk ung
tónlistarfræðslu og naut þess alla
tíð, lék meðal annars á gítar og
hafði einkar fallega söngrödd.
Þegar Hanna var 27 ára gömul
gekk hún að eiga Hans R. Þórðar-
son stórkaupmann. Frá þeim degi
var hún ávallt nefnd Hanna hans
Hans. Svo sannarlega var það við
hæfi, því að Hanna og Hans voru
eitt. Hjónaband þeirra var eins og
sólríkur sunnudagur, þau geisluðu
af ást og virðingu hvort í annars
garð. Hans var mikill athafnamaður
og rak m.a. fyrirtækið Electric og
víst er að bak við hvert spor hans
á athafnabrautinni stóð kona sem
studdi, hvatti og lagði ávallt til góð
ráð. Saman áttu þau tvö börn,
Ragnar Má, sem kvæntur er Louise
Theódórsdóttur og Hrund sem gift
er Erni Þór. Þegar Hans og Hanna
kynntust var hann ekkjumaður en
Hanna gekk börnum hans í móður-
stað, þeim Helgu, sem gift er Þor-
heimi. En því nefni ég vorið, fegurð
þess og fyrirheit að kynni okkar
Magnúsar og samskipti voru einmitt
með þeim hætti, sérstaklega, að þau
tengdust vorinu í okkar eigin lífi.
Menntaskólinn á Akureyri var sá
mikli vorgjafi sem tengdi okkur
fyrst saman og entist meðan báðir
lifðu.
Magnús Þ. Torfason var vel
íþróttum búinn, bæði andlega og
líkamlega. Hann var frækinn náms-
maður, lærdómsmaður eins og saga
hans sýnir, enda sýndur sá trúnaður
af þjóð sinni sem einna mestur get-
ur orðið.
Það var ríkt í fari Magnúsar að
reyna að gera ætíð það er réttast
var að hans mati. Hann þoldi ekki
órétt. Hins vegar var hann ekki
margmáll um menn eða málefni.
Hann var mjög hógvær maður,
reyndi aldrei að færa sjálfan sig í
sviðsljósið, hvað þá heidur að troða
öðrum um tær. Varfærinn mjög var
Magnús í dómum um samtíð sína
og reyndi að milda og draga fram
það góða í hverjum hlut. Eins og
ég þekkti Magnús Torfason að frá-
teknum öllum hans yfirburðum þá
var hann fyrst og fremst ljúflingur.
Fjölskylda Magnúsar er stór og
góð. Og þegar hún fagnaði sjötugs-
afmæli hans minnist ég einnar
menningarlegustu og skemmtileg-
ustu afmælishátíðar sem ég hefi
sótt. Tónlist, orðlist og afmælisbarn-
ið voru þar í öndvegi og gleðin réð
ríkjum.
Menntaskólinn á Akureyri var
Magnúsi Þ. Torfasyni afar hjartfólg-
inn. Við bekkjarsystkini hans nutum
steini Þorsteinssyni og Gunnari,
sem nú er látinn en hann var giftur
Huldu Valtýsdóttur.
Eftir að Hans lést bjó hún í nokk-
ur ár en, fluttist siðan til dóttur
sinnar Hrundar og fjölskyldu og þar
bjó hún til dauðadags. Samband
þeirra mæðgna var einstaklega fal-
legt, enda gat ekkert nema fallegt
þrifist í návist Hönnu.
Það verður mörgum minnisstæð-
ur dagurinn þegar Hanna hélt upp
á 90 ára afmæli sitt. Það var gert
með glæsibrag. Vinir og vanda-
menn söfnuðust saman og heiðruðu
hana með ræðuhöldum og söng.
Hún var sem fyrr geislandi falleg,
en lítillát og nánast feimin eins og
ávallt þegar sviðsljósið beindist að
henni. En fyrst og fremst var hún
glæsileg, í þessa orðs bestu merk-
ingu.
Við kveðjum hana vinirnir hennar
á Akranesi. Við þökkum henni
hversu gjafmild hún var á sjálfa
sig, hversu góð hún var okkur.
Við vitum að hún siglir mót björt-
um_ degi.
Ástvinum öllum sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðju.
Rannveig Böðvarsson.
Hún elsku amma er dáin.
Minningabrot fljúga í gegnum
hugann. Það var alltaf mikil til-
hlökkun að heimsækja ömmu og
afa í æsku. Það var svo mikil um-
hyggja og hlýja sem þau gáfu frá
sér til okkar barnabarnanna.
Aldrei gleymi ég þegar ég kom
sem lítil stúlka í heimsókn, sátu þá
amma og afi inni í stofu í hálf-
rökkri, héldust í hendur og hlustuðu
á tónlist. Ég varð svo heilluð af
þessu. Það var svo mikil ást og ein-
ing á milli þeirra.
Á hveijum jólum kveikti amma
á kerti við hlið myndar af fyrrver-
andi konu afa, Guðrúnar, sem dó
ung. Einnig á afmæli hennar færði
hún móður minni blóm. Þetta lýsir
hvern yndislegan persónuleika hún
hafði að geyma og voru börn Guð-
rúnar og við barnabörnin henni
þakklát fyrir.
Það var alltaf svo sérstakt þegar
amma tók upp lútuna sína og söng
fyrir okkur, eða fór með ljóð, því
að hún hafði yndi af ljóðum.
Amma missti mikið þegar afi dó,
og var það mikið áfall fyrir alla fjöl-
skylduna.
Milli ömmu og Hrundar dóttur
hennar var einstaklega gott sam-
band. Þær voru ekki einungis
mæðgur, heldur góðar vinkonur.
þess eða kannski réttara sagt vorum
hluti skólans í hans huga.
Að öðrum skólasystkinum mínum
ólöstuðum þá minnist ég einskis
þeirra, sem af slíkri alúð og ein-
lægni fylgdist með lífi og starfi þess-
ara skólafélaga hvers og eins, svo
sem Magnús gerði. Hann hafði einn-
ig góða gát á því að tilefni til þess
að minnast gömlu góðu daganna á
Akureyri gleymdust ekki.
Næstum eitt ár er liðið síðan stúd-
entar frá Menntaskólanum á Akur-
eyri frá árinu 1942 minntust hálfrar
aldar afmælis. Þar komu saman
flestir þeirra er eftir lifðu. Þetta
voru dýrðlegir dagar.
Þá hátíð bar hæst er hin mikla
samkoma var haldin þar sem nýir
stúdentar voru brautskráðir. Mörg
hundruð manns voru saman komin
í glæsilegum salarkynnum, skreytt-
um blómum og búnaði, prúðbúnu
fólki, nýjum og gömlum stúdentum.
Stærsta stund hálfrar aldar stúd-
enta var þegar fulltrúi okkar, Magn-
ús Þ. Torfason, flutti kveðja til skól-
ans.
Eins og vænta mátti var ræða
Magnúsar frábær, vel unnin og
vönduð og við vorum öll stolt af
okkar manni. Þarna var Magnús
Þ. Torfason að kveðja sína gömlu
„alma mater".
Ég sendi frú Sigríði Þórðardótt-
ur, börnum þeirra Magnúsar og allri
þeirra fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur. Ég veit að sorgin er þung
en minningin er björt.
Á Skriðuklaustri í Fljótsdal,
5. júní 1993, __
Vilhjálmur Árnason.
Það hefur verið ömmu ómetanlegt
að fá að dveljast hjá henni og Erni
síðustu árin.
Amma dó 92 ára. Hún bar aldur-
inn vel. Það var henni mikilvægt
að líta vel út. Það var unun að sjá
hvað hún var alltaf fallega klædd.
Eftir að amma var komin á öldrun-
ardeild Borgarspítalans og veikindi
hennar höfðu náð yfirtökum, þá
kom ég ekki upp á spítala án þess
að sjá hana nýgreidda, en um-
hyggja starfsfólksins var mikil og
var ömmu örugglega dýimæt. Hafi
það þökk fyrir.
Amma reyndist vera með illkynja
sjúkdóm og hrakaði heilsu hennar
fljótt, svo að hún var lítið með
meðvitund síðustu dagana. Ég er
þakklát fyrir að einn morgun,
nokkrum dögum fyrir andlát henn-
ar, fékk ég mikla þörf fyrir að heim-
sækja hana. Amma reyndist vera
vakandi og töluðum við mikið sam-
an. Það er mér ómetanleg minning.
Nú er hún komin í faðm afa og
allra sinna horfnu ástvina.
Guð blessi hana ömmu mína.
Sigrún.
3M
Hlustunarpípur
ÖRYGGIS OG
GÆSLUKERFI
FRÁ ELBEX
SPARIÐ TÍMA FÉ
OG FYRIRHÖFN
og skapiö öruggari
vinnu og rekstur meö
ELBEX sjónvarpskerfi.
Svart hvítt eða í lit,
úti og inni kerfi.
Engin lausn er of
flókin fyrir ELBEX.
Kynnið ykkur möguleikana.
Einar Farestveit & co hf.
Borgartúni 28, sími 91-622900
IF Auglýsing um starfsleyfis-
tillögur skv. gr. 8.4 . í mengunar-
varnaeglugerð nr . 396/1992
í samræmi við gr. 8.3. ofangreindrar reglugerðar liggja frammi til
kynningar í ráðhúsi Reykjavíkurborgar, 1. hæð (upplýsingaþjón-
ustunni), frá 7. júní nk. starfsleyfistillögur fyrir eftirtalin fyrirtæki:
Rétt til að gera athugasemdir hafa eftirtaldir aðilar:
1. Sá, sem sótt hefur um starfsleyfi, svo og forsvarsmenn og starfs-
menn tengdrar eða nálægrar starfsemi.
2. íbúar þess svæðis, sem ælta má að geti orðið fyrir óþæginum
vegna mengunar.
3. Opinberir aðilar, félög og aðrir þeir sem málið varðar.
1. Fjöðrin Skeifunni 2 108 Rvík.
2. VÆS Smiðshöfða 13 112 Rvík.
3. E.T. hf. Klettagarðum 11 104 Rvík.
4. Pústþjónustan sf. Skeifunni 5 108 Rvík.
5. Bílaverkstæði Kristófers Eldshöfða 3 112 Rvík.
6. Pústþjónustan hf. Nóatúni 2 105 Rvík.
7. Kvikk þjónusta - bílaverkstæði Sigtúni 3 105 Rvík.
8. Bílgrip Ármúla 36 108 Rvík.
9. Finnbogi Guðmundsson Súðarvogi 46 104 Rvík.
10. Bílaréttingar Jóns Þ. Ólafssonar Efstosundi 73 104 Rvík.
11. Réttingaverkstæði Jóa Súðarvogi 44 104 Rvík.
12. Álímingar sf. Síðumúla 23 108 Rvík.
13. Réttinga- og mólningarverkstæðið hf. Fosshólsi 13 110 Rvík.
14. G.K. bílaréttingar hf. Hamarshöfða 9 112 Rvík.
15. Ventill hf. bílasprautun og réttingar Ármúla 23 108 Rvík.
16. Bílastjarnan sf. Funahöfða 8 112 Rvík.
17. Bílamólun Halldórs Þ. Nikulóssonar Funahöfða 3 112 Rvík.
18. Bílamólun Arnars hf. Skeifunni 5 108 Rvík.
19. Bifreiðaverkstæði H.P. Hamarshöfða 6 112 Rvík.
20. Bílamólunin Geisli Stórhöfðo 18 112 Rvík.
21. Bílaverkst. Jóhanns M. Kristjónss. Borgartúni 29 105 Rvík.
22. Bifreiðaverkst. Árna Gíslasonar hf. Tangarhöfða 8-12 112 Rvík.
23. Bílamálunin Gljái Vagnhöfða 20 112 Rvík.
24. Bílaréttingar Sævars Skeifunni 17 108 Rvík.
25. Bílasprautun - réttingar sf. Vagnhöfða 16 112 Rvík.
26. Réttingamiðstöðin hf. Hamarshöfða 8 112 Rvík.
27. Bílamólun Sigursveins Sigurðssonar Síðumúla 25 108 Rvík.
28. Bilaspraufun Sveins Sævars Ármúla 26 108 Rvík.
29. Bíliðn Suðurlandsbraut 6 108 Rvík.
30. Bílamólun sf. Hamarshöfða 10 112 Rvík.
31. Prentstofa Reykjavíkur Tjarnargötu 12 101 Rvík.
32. Trésmíðaverkst. Haraldar Einarssonar Hólmaslóð 6 101 Rvík.
33. Nýbú hf. Bogahlíð 13 105 Rvík.
34. Grímur, Ijómsmyndaver Skúlagötu 32, 101 Rvík.
35. Stúdíó 76 Laugavegi 48b 101 Rvík.
36. Stúdíó Magnús Engjateigi 17 105 Rvík.
37. Myndás hf. Laugarásvegi 1 104 Rvík.
Athugasemdir, ef gerðar eru, skulu vera skriflegar og sendast Heilbrigð-
isnefnd Reykjavíkur, Drápuhlíð 14, 105 Reykjavík, fyrir 6. júlí nk.
Heilbrigðiseftirlit Reykjavíkur.