Morgunblaðið - 08.07.1993, Qupperneq 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JÚLÍ 1993
Katrín Ásgeirs-
dóttír — Minning
Fædd 21. júní 1918
Dáin 30. júní 1993
Katrín Ásgeirsdóttir, elskuleg
tengdamóðir mín, lést hinn 30. júní
sl. í Borgarspítalanum í Reykjavík.
Útför hennar verður gerð frá Hafn-
arkirkju í dag, fimmtudaginn 8.
júlí, kl. 14.00.
Katrín fæddist hinn 21. júní 1918
í Þinganesi í Homafirði, en fluttist
kornabam með foreldrum sínum til
Hafnar og bjó' þar nær óslitið til
dauðadags. Hún var dóttir Ásgeirs
Guðmundssonar smiðs frá Þinga-
nesi og Soffíu Ragnhildar Guð-
mundsdóttur frá Höfn.
Ekki hvarflaði að mér að hún
yfirgæfí okkur svo snögglega sem
raun ber vitni, þrátt fyrir að vem-
lega hafi hallað undan fæti hjá
þessari sterku konu hin síðari ár.
Við vonuðum öll að hún mætti eiga
langt og þægilegt ævikvöld eftir
erilsaman dag, en þegar „maðurinn
með ljáinn" er annars vegar er engu
að treysta í þeim efnum.
Ég vil muna tengdamóður mína
eins og hún var þegar við kynnt-
umst fyrir röskum 27 ámm. Þá
hafði hún óbilandi þrek, kjark og
starfsorku og féll aldrei verk úr
hendi.
Hún giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Sigurði Lámssyni,
fyrrum skipstjóra og útgerðar-
manni á Höfn, sem ættaður er frá
Norðfírði. Þau eignuðust átta börn
sem öll eru á lífí. Þau em: Ásgeir,
búsettur á Höfn, Guðmundur, bú-
settur á Höfn, Hilmar, búsettur í
Mosfellsbæ, Dagbjört Soffía, búsett
á Höfn, Aldís, búsett á Höfn, Karl
Þór, búsettur í Reykjavík, Grétar
Láms, búsettur í Mosfellsbæ og
Sigríður Katrín, búsett á Höfn.
Bamaböm Katrínar em nú 17 og
bamabamabörn sex.
Þrátt fyrir miklar annir á stóm
heimili með stóran barnahóp, og
hin síðari ár aldraða foreldra sína,
gafst samt tími til þess að hlúa að
gróðri jarðar, því Katrín hafði
„græna fingur". Garðurinn hennar
á Sigurhæð, gróðurhúsið og sumar-
athvarfíð í Lóni ber því fagurt vitni.
Katrín var eins og áður hefur
komið fram kjarkmikil kona, hún
var kletturinn sem brim sorgarinnar
brotnaði á, hún sjálf fór ekki áfalla-
i Systir okkar, h
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR PRESKER,
lést í Bandaríkjunum 6. júli' sl. Kristinn Guðmundssson, Jörgen Már Berndsen, Guðrún Ögmundsdóttir.
t
Sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
LOFTUR BALDVINSSON,
Heiðargerði 1b,
Reykjavík,
lést mánudaginn 5. júlí.
Kristjana J. Richter^
Baldvin Loftsson, Guðrún Asta Franks,
Helgi Loftsson, Guðný Þorvaldsdóttir,
Finnur Loftsson, Harpa Svavarsdóttir,
Ólöf Loftsdóttir, Vilhjálmur Kr. Garðarsson
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HJÁLMAR JÓNSSON,
Ásfelli,
Innri-Akraneshreppi,
sem lést í Sjúkrahúsi Akraness þann 3. júlí, verður jarðsunginn
föstudaginn 9. júlí frá Akranesskirkju kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, láti Sjúkrahús Akraness njóta þess.
Óli Hjálmarsson, Ása Ásgrfmsdóttir,
Sigurður Hjálmarsson, Bjarnfríður Haraldsdóttir,
Jón Hjálmarsson, Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Ágúst Hjálmarsson, Hanna Jóhannsdóttir,
Elín Kolbeinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORLÁKUR SKAFTASON,
Tómasarhaga 44,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 9. júlí kl. 13.30.
Gyða Vestmann Einarsdóttir,
Örn Þorláksson,
Anna Björg Þorláksdóttir, Stefán Böðvarsson,
Þór Þorláksson, Áslaug Gunnarsdóttir,
Einar Þorláksson, Gyða Sigríður Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
laust í gegnum þetta líf, en tókst
á við sorgina af þeirri festu sem
henni einni var lagið.
En gleðistundirnar voru einnig
margar og þeirra er ljúft að minn-
ast, söngur, tónlist og góður lista-
smekkur var henni einnig í blóð
borinn. Síðast þann 11. apríl í vor
leið áttum við yndislega daga sam-
an á Höfn með Katrínu, Sigurði og
íjölskyldunni. Þá var haldið upp á
75 ára afmæli tengdapabba og mik-
ið sungið, spilað, rætt og hlegið.
Þessar stundir eru mér ógleyman-
legar. Við hjónin ætluðum að endur-
lifa nokkrar slíkar í sumarbústaðn-
um í Lóninu í sumar, en Katrín var
burt kölluð áður en það gat gerst.
Ég vil óska tengdamóður minni
góðrar ferðar á vit þeirra starfa sem
henni eru ætluð og er þess fullviss
að einnig þar mun dugnaður hennar
og reynsla koma í góðar þarfír. Ég
mun reyna að hughreysta elskuleg-
an tengdaföður minn í þessari miklu
sorg, svo og öll bömin og barna-
börnin, sem þótti svo vænt um
ömmu.
Minningin um góða móður,
ömmu og eiginkonu lifír.
Guðrún Kristjánsdóttir.
Andlát Katrínar kom eins og
reiðarslag fyrir alla sem hana
þekktu. Við þökkum þessari sæmd-
arkonu fyrir allar yndislegar sam-
verustundir á lífsleiðinni og kveðj-
um hana með söknuði.
Kæri Siggi, við sendum þér og
allri fjölskyldunni innilegar samúð-
arkveðjur í sorg ykkar.
Nú andar suðrið sæla vindum þíðum,
á sjónum allar bárur smáar risa
og flykkjast heim að fógru landi ísa,
að fóstuijarðar minnar strönd og hlíðum.
Ó, heilsið öllum heima rómi blíðum
um hæð og sund í drottins ást og friði.
Kyssið þið bárur bát á fiskimiði
blásið þið, vindar, hlýtt á kinnum fríðum.
Vorboðinn ljúfi, fuglinn trúr sem fer
með faðrabliki háa vegaleysu,
í sumardal að kveða kvæðin þín.
Heilsaðu einkum, ef að fyrir ber
engil með húfu og rauðan skúf í peysu,
þröstur minn góður, það er stúlkan mín.
(Jónas Hallgrímsson)
Tengdafólkið frá Norðfirði.
Þegar Katrín frænka mín og vin-
kona er svo óvænt burt kölluð, að-
eins níu dögum eftir að ég var að
gantast við hana símleiðis í tilefni
af 75 ára afmæli hennar, þá leitar
hugurinn til þess tíma er hún var
við nám í Reykjavík. Hún var tíður
gestur á heimili foreldra minna og
þótt ég væri ungur að árum þá
man ég hana vel vegna einstaks
glaðlyndis og hispursleysis sem
fylgdi henni alla ævi.
Katrín var dóttir hjónanna Soffíu
Guðmundsdóttur og föðurbróður
míns Ásgeirs Guðmundssonar frá
Þinganesi þar sem hún var fædd.
Ári síðar fæddist bróðirinn Guð-
mundur. Katrín var alin upp við
mikið atlæti foreldra sinna, ömmu,
afa og Dísu gömlu, mikilli gæða-
konu sem var vinnuhjú hjá móður-
foreldrum Katrínar og fylgdi fjöl-
skyldunni alla tíð. Fjölskyldan bjó
i Guðmundarhúsi (Hóli) sem er eitt
af fyrstu húsunum á Höfn og voru
móðurforeldrar Soffíu frumbyggjar
þar.
Þegar ísland var hemumið árið
1940 þótti óráðlegt að hafa böm í
Reykjavík vegna hættu á hernað-
arátökum og var sá er hér ritar því
sendur til dvalar á Homafirði rétt
níu ára gamall. Þó ég væri þá og
síðar fóstraður af þeim ágætishjón-
um Signýju og Kalla Magg sem nú
eru bæði látin, þá átti ég mörg
sporin hjá frændfólkinu í gamla
Guðmundarhúsinu. Síðar dvaldi ég
sumarlangt hjá þeim og sannaðist
þá að þar sem er hjartarúm þar er
húsrúm. Sökum þrengsla í þessu
gamla góða húsi, sem var ekki
stærra en sumarhús gerast í dag,
þá leyfði Katrín mér náðarsamleg-
ast að sofa í herbergi sínu. Það var
ekki laust við að ýmsir piltar í pláss-
inu litu til mín með öfund því víst
var að margur ungur maðurinn leit
frænku mína hým auga. En þetta
sumar birtist í húsinu strákpjakkur,
sjómaður frá Norðfirði, og er mér
ekki fjarri að Ásgeir frændi minn
hafí ekki verið of hrifínn þegar mér
var úthýst úr meyjarskemmunni um
stundarsakir. En til að gera langa
sögu stutta þá varð þetta upphafið
að því allra besta hjónabandi sem
ég hefi kynnst og Sigurður Lárus-
son varð foreldrum Katrínar alla tíð
góður tengdasonur. Til að byija
með fannst mér dálítið óráðið hvort
þau myndu stofna heimili á Norð-
fírði eða á Höfn en til allrar ham-
ingju fyrir Hafnarbúa varð Höfn
fyrir valinu. Þar rak Sigurður um
árabil útgerð og hafði mikil umsvif.
Fljótlega byggðu þau stórt og
glæsilegt hús, Sigurhæð, í sam-
vinnu við foreldra Katrínar. En
sannarlega varð húsið ekki of stórt
því börnin urðu alls átta. Heimili
Sigurðar og Katrínar varð brátt hið
glæsilegasta og ekki var að sjá að
húsmóðirin þyrfti að annast tíu
manna heimili enda einstök snyrti-
mennska þeim hjónum í blóð borin.
Þama ríkti sama gestrisnin og áður
i gamla húsinu við hliðina og var
oft mikið sungið og hlegið.
Þó að Katrín hafí verið hamingju-
manneskja í lífí sínu voru henni
sannarlega úthlutaðir erfíðleikar er
kröfðust vinnu og þolinmæði en
allt þetta stóðst hún með prýði.
Þrautseigja hennar sást best þegar
hún annaðist aldraða móður sína
og föður en Katrín var alin upp við
það að skylda væri að sinna sínum
og kvartaði því aldrei þó sjálf væri
hún farin að kenna sjúkleika. Alltaf
fann hún sér þó tíma til að hlynna
að garðinum sínum sem var henni
mikið áhugamál og báru blómin
eiganda sínum fagurt vitni. Síðustu
árin átti Katrín erfítt með gang en
það var ekki í hennar anda að láta
aðra snúast í kringum sig. Ekki
síst þá sýndi Sigurður henni ein-
staka umhyggju og ástúð.
Fallin er frá mikil kona sem alla
tíð hélt reisn sinni og í mínum huga
var Katrín aldrei gömul. Innra með
sér hélt hún æskublóma til æviloka
og dauðinn var henni góður vinur.
Ég er viss um að allir burtkallaðir
ættingjar með Dísu gömlu brosandi
í fararbroddi hafa tekið vel á móti
henni. Ég ætla að enda.þessar línur
í Guðmundarhúsinu gamla sem ól
af sér stóran hóp af mætu fólki því
í dag eru afkomendur Soffíu og
Ásgeirs orðnir að því er ég best
veit 42 og er ég fyrir löngu búinn
að fyrirgefa Sigurði að hafa um
árið orðið þess valdandi að mér var
úthýst úr meyjarskemmunni í
gamla húsinu.
Veri Katrín frænka mín Guði
gefín og hafí hún þökk fyrir allt
og allt.
Örn Þór Karlsson
og fjölskylda.
Gunnþóra Gísla-
dóttir — Minning
Fædd 22. nóvember 1915
Dáin 28. júní 1993
Gunna frænka er dáin var mér
tilkynnt er ég hringdi heim frá
Frakklandi er ég var staddur þar
núna í síðustu viku. Jæja, loksins
er Gunna búin að fá hvíldina varð
mér að orði.
Gunnþóra Gísladóttir eða Gunna
frænka eins og hún var oftast köll-
uð lést í Borgarspítalanum 28. júní
síðastliðinn. Gunna var búin að eiga
við vanheilsu að stríða í nokkur ár.
Gunnþóra Gísladóttir var gift
Bimi Henry Olsen vélstjóra sem
lést í janúar 1969. Þáu áttu einn
son, Hafliða Olsen.
Mig langar til að minnast hennar
Gunnu frænku með nokkrum orð-
um. Fyrst man ég eftir Gunnu á
aðfangadagskvöldum þegar hún
var í mat heima og var að prófa
að skjóta í mark með okkur bræðr-
unum. Eins var það fastur liður í
gamla daga að fara í jólaboð til
Gunnu á annan í jólum. Þá fékk
með ekta súkkulaði með ijóma.
Fyrir alvöru kynntist ég Gunnu
á mínum unglingsárum þegar ég
fór að vinna í sumarvinnu í frysti-
húsinu á Kirkjusandi, þá ekki nema
14 ára gamall. Gunna var sú eina
sem ég þekkti í frystihúsinu. Ég
fékk að hafa mitt sæti við borðið
hennar Gunnu í matsalnum. Og var
það ágætt meðan ég var að kynn-
ast krökkunum í frystihúsinu.
Gunna fræddi mig, unglinginn, um
frystihúsið og um fólkið sem vann
þar.
Ég hef oft hugsað til þess núna,
eftir að ég varð fullorðinn þegar
ég get ekki sofíð á nóttunni, sem
Gunna sagði þegar ég var að kvarta
yfír því að geta ekki sofíð fyrstu
dagana eftir að ég byijaði að vinna.
Þá sagði Gunna: Jæja, þú hvflist
alla vega við það að liggja fyrir
þótt þú sofnir ekki.
Það var rétt hjá Gunnu.
Núna er Gunna frænka kom í
hvíldina hinum megin. Hiddi, ég
votta þér mína dýpstu samúð á
þessari erfíðu stundu.
Gylfi.
í dag er Gunnþóra Gísladóttir,
móðursystir mín, kvödd hinstu
kveðju frá Fossvogskirkju í Reykja-
vík.
Gunnþóra, eða Gunna, eins og
hún var ávallt kölluð, var fædd í
Meðalnesi í Fellum á Héraði hinn
22. nóvember 1915, yngsta bam
hjónanna Bergljótar Jónsdóttur og
Gísla Sigfússonar. Hún var af
traustum og grónum austfirskum
ættum, s.s. Heydalaætt, Vefaraætt,
Melaætt og ætt Jóns Pamfíls. Gísli
faðir hennar var tvíkvæntur og átti
hann fímm böm með fyrri konu
sinni, Sigríði Oddsdóttur, og níu
böm með Bergljótu og átti Gunna
því fímm hálfsystkini og átta al-
systkini. Af þessum hóp komust
ellefu til fullorðinsára. í Meðalnesi
var myndarheimili á æskuárum