Morgunblaðið - 19.08.1993, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1993
Friðrikka Jakobs-
dóttir - Minning‘
Fædd 13. nóvember 1941
Dáin 10. ágúst 1993
Ó dauði, taktu vel þeim vini mínum,
sem vitjað hefur þreyttur á þinn fund.
Oft bar hann þrá til þín í huga sínum
og þú gafst honum traust á banastund.
Nú leggur hann það allt, sem var hans auður,
sitt æviböl, sitt hjarta að fótum þér.
Er slíkt ei nóg? Sá einn er ekki snauður,
sem einskis hér á jörðu væntir sér.
(Tómas Guðmundsson)
í dag verður vinkona mín Frið-
rikka Jakobsdóttir (Dista) jarðsung-
in frá Akureyrarkirkju. Dista var
glæsileg kona sem færði samferða-
fólki sínu mikla gleði og var glettni
hennar einstök.
Fegurðarskyn hennar var mjög
fágað og bar heimili hennar og
Jóns að Hvammshlíð 4 á Akureyri
þess perki að þar hafa tvær persón-
ur sameinað krafta sína til að kalla
allt það fegursta fram.
Það er ekki bara umgjörðin sem
hefur hlíft þeim fyrir veðri og vind-
um sem ber þennan glæsileika, þau
hjónin hafa komið upp þremur
glæsilegum börnum. Fjölskyldan
hefur stækkað, í hópinn hefur bæst
yndisleg tengdadóttir og sonardótt-
ir, lítil prinsessa sem hefur fært
ömmu sinni og afa ómælda gleði
Dg hamingju. Það var ánægjulegt
að sjá hvað hringingar hennar frá
Akureyri á Landspítalann kveiktu
mikla gleði hjá Distu, þegar sú litla
var að tjá henni væntumþykju sína
á sinn hátt. Dista háði hetjulega
baráttu við sjúkdóm sem sigraði að
lokum og læknavísindin hafa því
miður ekki enn náð að hemja. í
þessari baráttu stóð Dista ekki ein,
hún átti yndislega fjölskyldu sem
barðist með henni á leiðarenda.
Kæru vinir, ég bið góðan Guð
að veita ykkur styrk í þessari miklu
sorg og gefa ykkur kjark til þess
að takast á við framtíðina.
Hér situr minning mild og hrein
sem máttug gleðilind.
En manni og bömum brosir æ,
í bijósti hennar mynd.
(Fr. Fr.)
Ykkar vinur Björg.
Mig langar að minnast ástkærrar
æskuvinkonu minnar sem lést í
Landspítalanum 10. ágúst síðastlið-
inn eftir langa og erfiða sjúkdóms-
legu. Ósjálfrátt reikar hugurinn
aftur í tímann þar sem við áttum
samleið frá bamsaldri og ekki minn-
ist ég þess að nokkurn tíma hafi
fallið skuggi á vinskap okkar, svo
mikið áttum við sameiginlegt, og
mun ég geyma þær minningar með
mér. Get ég lítið gert annað en
þakkað allar þær yndislegu stundir
sem við áttum saman.
Dista, eins og hún var ávallt
kölluð, giftist Jóni Karlssyni.
Bjuggu þau sér fallegt heimili með
börnin sín þijú. Það heimili stóð
alltaf opið mér og fjölskyldu minni
og ekki vom ófáar ferðir okkar til
Akureyrar í vinahópinn til þess að
gleðjast saman.
Dista var lánsöm að eiga sér við
hlið góðan eiginmann og þijú vel
gerð börn sem reyndust henni ávallt
vel til hinstu stundar. Aðdáunarvert
var að sjá hvemig Jón annaðist
hana á erfíðum stundum á sjúkra-
beðinum. Elsku Jón, Jakobína, Karl,
Haukur og aðrir ástvinir, söknuður-
inn er sár.
Ég og fjölskylda mín vottum
ykkar einlæga samúð á þessari
kveðjustund. Góði Guð, ég er þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynnast
og eiga svo góða vinkonu sem Dista
var. Taktu vel á móti henni.
t
Okkar ástkæri sonur og vinur,
FINNBOGI G. STEINGRÍMSSON (BUBBI),
lést í Kaupmannahöfn 13. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ásta Bjarnadóttir,
Helga Marfa Guttormsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÓLAFSSON
lyfsali,
Grandavegi 47,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
í Reykjavík föstudaginn 20. ágúst
kl. 15.00.
Þorbjörg Jónsdóttir,
Ólafur Sigurðsson, Helga Kjaran,
Jón Sigurðsson, Ásdfs Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
EMILI'A LÁRUSDÓTTIR,
Suðurgötu 24,
Sauðárkróki,
verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugárdaginn 21. ágúst
kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á Sjúkrahús
Skagfirðinga.
Sveinn Brynjólfsson,
Stefanfa Brynjólfsdóttir,
Jóhanna Brynjólfsdóttir,
Brynjólfur Dan Halldórsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Guð blessi minningu Friðrikku
Jakobsdóttur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Lilja Guðmundsdóttir
og fjölskylda.
Þegar sorgin knýr dyra verða
mannleg orð oft svo máttlítil og
marklaus. Orð sem hæfa virðast svo
vandfundin. Við verðum orðlaus um
stund og ef til vill er í þeirri djúpu
og alvarlegu þögn fólgin einlægasta
samúðin. Og þannig var okkur inn-
anbijósts í dag, þegar við kveðjum
Distu, þennan kæra vin, sem allt
of fljótt var frá okkur tekin. Við
drúpum höfði í djúpri þögn og þökk.
Og minningarnar streyma um hug-
ann.
Dista var sannarlega eftirminni-
leg manneskja. Það ríkti engin logn-
molla í kringum hana. Hún var svo
kraftmikil, hreinskiptin og einlæg.
Hún var lifandi í orðins fyllstu
merkingu. Hún drap ekki á dyr,
þegar hún kom í heimsókn. Hún
þurfti þess ekki. En það leyndi sér
ekki hver var á ferð. Glettin röddin
gaf til kynna hver gekk um dyr:
Er einhver heima í þessu húsi? Er
ekki heitt á könnunni? Hvurslags
ómynd er þetta og ég með þennan
stærðar poka af brauði frá Stjána
baker. Og svo var hellt upp á.
Það er sagt, með réttu, að með
bamabömunum komi fyrst skiln-
ingur á orðinu sólargeisli. Við áttum
og eigum með Distu og Jóni, sólar-
geisla. Litla Fanney var henni kær.
Eins og ömmu og öfum er tamt,
stóðum við sameiginlega i þeirri
meiningu að litla Fanney væri ekk-
ert annað en undrabam. Og auðvit-
að höfðum við á réttu að standa.
Dista kallaði hana skítahrúguna
sína. Sannarlega fremur óvanalegt
gælunafn og frekar gróft, svona á
prenti. En þegar Dista sagði þetta,
þá virtist það svo undur mjúkt og
fallegt. Maður skynjaði svo vel í
röddinni óendanlega mikla hlýju og
svo djúpan kærleika. Það þarf sér-
stakan og sterkan persónuleika til
að breyta á þennan hátt merkingu
orða.
En þannig var hún Dista. Það
var glettni í dökkum augunum og
glaðværð í röddinni. Kvik í fasi og
framkomu heillaði hún alla, sem
henni kynntust. Og þannig viljum
við og skulum muna hana. Kæri
Jón. Það væri hægt að skrifa langt
mál um einstaka fómfýsi þína, ást
og umhyggju, en það verður ekki
gert hér. Við sendum þér, Jakob-
ínu, Kalla og Hauki, svo og öðrum
ástvinum, okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Að lokum orð, sem ekki
eru mannleg, máttlaus eða mark-
laus. Orð frá Kristi úr heilagri ritn-
ingu: Ég lifí og þér munuð lifa.
Naninga og Jón.
Sumarið sunnan heiða hefur ver-
ið gott og sólin óspör á geisla sína.
Þó flökti skuggi í hugum okkar
vegna elskulegrar vinkonu, sem
barðist hetjulega fyrir lífí sínu, og
gat því ekki notið sólarinnar og
sumarsins með okkur. En þrátt fyr-
ir erfíðleikana bar hún sig vel og
var alltaf brosandi og bjartsýn,
enda var aldrei annað í huga henn-
ar en að sigra í stríði sínu.
Það fór þó ekki þannig, og yfir
henni var friður á lokastundu, þeg-
ar hún kvaddi þennan heim, sátt
við allt og alla, á leið í nýjan vem-
stað.
Dista, eins og hún var alltaf köll-
uð, hafði góð áhrif á umhverfi sitt.
Með góðum smekk og næmu augu
vom allir hlutir henni tilheyrandi
fallegir og vandaðir. Kímnigáfa
hennar var einstök, hún gat séð
spaugilegar hliðar á ótrúlegustu
hlutum, þessir kostir skiluðu sér
ómældir í skemmtilegum ferðum,
sem við áttum saman. Nú stendur
eftir minningin ein, sem aldrei
gleymist.
Hún átti stóran vinahóp, og
elskulega aðstandendur, sem börð-
ust dyggilega við hlið hennar á
þeim erfiðu tímum sem á undan em
gengnir.
Missirinn er mikill, söknuðurinn
og sorgin sár, það skarð sem nú
er höggvið verður aldrei fyllt.
Við biðjum guð um styrk til
handa Jóni, börnum og aðstandend-
um. Við vottum þeim einlæga sam-
úð okkar, og þökkum Distu fyrir
allt sem hún gaf okkur á sinni allt-
of stuttu ævi.
Hilda og Jóhannes.
Dáinn, horfinn! - Harmafregn!
Hvflík orð mig dynur yfir!
en ég veit að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.
(Jónas Hallgrímsson)
Já, það er erfítt að sætta sig við
dauðann, en eins og segir hér að
ofan þá trúum við því að Dista eins
og við kölluðum hana muni lifa með
okkur áfram.
t
Eiginmaður minn og faftir okkar,
EYSTEINN JÓNSSON
fyrrverandi ráðherra,
Miðleiti 7,
er lést 11. ágúst 1993, verður jarftsunginn frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 20. ágúst 1993 kl. 3.
Sólveig Eyjólfsdóttir og börn.
t
Faftir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁSGEIR GUNNARSSON,
Silfurbraut 10,
Höfn,
sepn lést í Landspítalanum 15. þ.m., verftur jarðsunginn frá Hafnar-
kirkju laugardaginn 21. ágúst kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Erla Ásgeirsdóttir,
Gunnar Ásgeirsson, Ásgerður Arnardóttir,
Ingvaldur Asgeirsson, Gréta Friftriksdóttir,
Ásta Ásgeirsdóttir, Albert Eymundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Starfsfólk kemur og fer, sumir
stoppa stutt við, aðrir lengi, og var
Dista ein af þeim. Við erum því
margar sem áttum því láni að fagna
að kynnast henni náið.
Ymsar minningar koma upp í
hugann sem ylja okkur um hjarta-
rætur og við munum geyma. Lífs-
gleðin var aðalsmerki Distu og átti
hún oft frumkvæði að því að við
vinnufélagarnir gerðum eitthvað
skemmtilegt saman. Hún var falleg
kona og hafði næmt auga fyrir
umhverfí sínu. Ef setustofan okkar
hafði fengið nýtt yfírbragð og blóm
voru komin í vasa vissum við að
þar hafí Dista komið við.
í starfi á leikskóla reynir á marg-
víslega hæfni fólks til að takast á
við hina ýmsu erfiðleika sem geta
komið upp hjá börnunum. þar sýndi
Dista vel í verki hversu næm hún
var, umhyggjusöm og hlý. Þennan
eiginleika fundu börnin og oft sáum
við litla hönd lauma sér í lófa henn-
ar.
Minningin um góðan starfsfélaga
og vinkonu lifir björt og fögur eins
og hún var.
Elsku Jón, Jakobína, Haukur,
Kalli, Sigga og litla Fanney Mar-
grét, við sendum ykkur hugheilar
samúðarkveðjur. Guð blessi ykkur
öll.
Kveðja frá samstarfsfólki
á leikskólanum Síðuseli.
Að hiyggjast og gleðjast
hér um fáa daga
að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.
(PJ. Árdal)
Hér skiljast leiðir að sinni. Við
trúum því að nú líði henni vel. Leið-
ir okkar Distu og Jóns lágu fyrst
saman á Akureyri 1977. Við hðfð-
um fengið úthlutað lóðum hlið við
hlið í Hvammshlíðinni. það var haf-
ist handa við^að koma sér upp þaki
yfír höfuðið. í Hvammshlíðinni hafa
þau svo búið síðan ásamt börnum
sínum, Jakobínu, Karli og Hauki.
Þau vináttubönd sem þá urðu til
hafa aldrei rofnað, og höfum við
átt margar góðar stundir saman
síðan. Drengimir okkar eru á svip-
uðu reki og léku sér mikið saman.
Kalli og Gísli höfðu mikið úthald
við silungsveiðina og eyddu oft
löngum stundum saman, þeir yngri,
Haukur, Mundi og Siggi, héldu sig
meira heima, við kanínubúskap og
fleira. Þetta var góður og skemmti-
legur tími þrátt fyrir þetta vanalega
álag sem fylgir húsbyggingum.
Eftir að við fluttum suður var það
fastur liður að skreppa norður einu
sinni eða oftar á sumri og var þá
alltaf komið við í Hvammshlíðinni.
Þar var okkur ætíð tekið opnum
örmum. Við eigum margar góðar
minningar um Distu vinkona okkar,
sem við munum varðveita.
Elsku Jón, Bína, Haukur, Kalli
og fjölskylda, við biðjum góðan Guð
að styðja ykkur og styrkja, nú og
um alla framtíð.
Sigurbjörg, Hannes,
Kristmundur og Sigurður.
ERFIDRYKKJUR
ifVerð frá kr. 850-
P E R L A n sími620200
Erfidrykkjur
(ílæsileg kaíli-
hlaðborð tallegir
síilir ogmjög
góð |)jÓllllStíL
llpplýsingar
í sínia 2 23 22
FLUGLEIDIR
HÓTEL LOFTLEIiIK