Morgunblaðið - 14.11.1993, Blaðsíða 29

29
Petra systir Jórunnar sér nú á
eftir kærri systur. Mjög kært var á
milli þeirra og þær höfðu nánast
daglegt símasamband og eins og
áður í gegnum árin fór Petra í sínar
föstu sunnudagsheimsóknir til henn-
ar. Petra kveður systur sína með
söknuði og þakkar henni samfylgd-
ina. Hún biður henni blessunar í
nýjum heimkynnum.
Elsku frænka. Við systkinin kveðj-
um þig með þakklæti fyrir alla um-
hyggjuna, þolinmæðina og væntum-
þykjuna sem þú sýndir okkur í gegn-
um árin. Til þín var alltaf gott að
koma. Magnús og Vilborg þakka þér
hlýjuna sem þú sýndir þeim og fjöl-
skyldum okkar.
Kæri Mummi, Jagga, Anna og
Helga. Öll vottum við ykkur og fyöl-
skyldunni allri innilega samúð okkar.
Jórunn hefur hlotið þá hvíld sem hún
þráði. Minnumst hennar með gleði
og þakklæti.
Guð blessi minningu Jórunnar
Guðmundsdóttur.
Ingibjörg Björnsdóttir
Guðmundur Björnsson.
Á morgun verður til grafar borin
mikil heiðurskona, sem óhætt er að
segja að hafi notið virðingar allra
er henni kynntust. Jórunn Guð-
mundsdóttir lést aðeins nokkrum vik-
um áður en til stóð að halda sam-
kvæmi henni til heiðurs vegna 90
ára afmælis hennar. Hún hafði að
eigin mati skilað sínu lífsstarfi og
er ég viss um að henni hefur ekki
þótt verra að losna við allt tilstand
út af afmælinu. Hún var ekki mikið
fyrir að vera í sviðsljósinu eða láta
hafa fyrir sér.
Jórunn, eða amma í Lönguhlíð eins
og ég heyrði hana oftast kallaða, var
fædd 21. nóvember 1903 að Neðra
Haganesi í Fljótum. Foreldrar hennar
voru Guðmundur Halldórsson bóndi
og kona hans, Aðalbjörg Pétursdótt-
ir. Ólst hún upp í Fljótunum, en bjó
öll sín fullorðinsár í Reykjavík utan
tvö ár á Skaga með eiginmanni sín-
um, Pálma Vilhjálmssyni, sóma-
manni. Þau giftust árið 1927 ogeign-
uðust átta böm, sem öll komust á
fullorðinsár, en fjögur þeirra dóu þó
langt um aldur fram. Þau vom Vil-
hjálmur, kvæntur Margréti Sigurðar-
dóttur, Sverrir, hans kona var Elísa-
bet Pálmason, Haraldur, kvæntur
Guðrúnu Ólafsdóttur, og Sigurlaug,
gift Gunnari Inga Jónssyni. Eftirlif-
andi eru þau Guðmundur, hans kona
er Sólrún Engilbertsdóttir, Jakobína,
gift Guðmundi M. Jónssyni, Aðal-
björg Anna, gift Topper Wilkes, og
Helga, gift Sævari Helgasyni. Bama-
bömin urðu 24 og bamabamabörnin
orðin fjölmörg. Ættmóðirin sýndi
þessum afkomendum sínum mikinn
áhuga og velgengni þeirra gladdi
hana og ekki þá síst ef þeim tókst
að eignast þak yfir höfuðið. Það
fannst gömlu konunni afar mikil-
vægt, enda haft mikið fyrir því hinu
sama sjálf. Af systkinum Jómnnar
lifir hana ein systir, Petra. Með þeim
systmm var mjög kært og missir
Petru því mikill.
Jórunn var.kona af þeirri kynslóð,
sem lagði metnað sinn í að reka
myndarlegt heimili og að ala upp
böm sín og skilaði hún hvom tveggja
með sóma. Fá heimili þekki ég þar
sem jafn notalegt var að eyða t.d.
sunnudagseftirmiðdegi en í Löngu-
hlíðinni. Andblær heimilisins var með
þeim hætti að maður komst ósjálf-
rátt í visst hátíðarskap. Þetta var
alþýðlegt menningarheimili í þess
orðs bestu merkingu.
Það var mér mikils virði að fá að
kynnast þessari heiðurskonu og skal
hér að leiðarlokum þakkað.
Ingunn.
Við viljum minnast móðurömmu
okkar, Jómnnar Guðmundsdóttur,
sem andaðist 4. nóvember á St. Jó-
sefsspítala í Hafnarfirði. Amma var
fædd 21. nóvember 1903 og varð
því tæplega níræð.
Hún var af þeirri kynslóð sem
upplifði hvað mestar breytingar, allt
frá tímum torfbæja til okkar tíma.
Það sem einkenndi ömmu einna helst
var ótrúlegur dugnaður. Amma gift-
ist afa okkar Pálma Vilhjálmssyni
árið 1927. Hann var fæddur 13. des-
ember 1896 en lést 23. desember
1960 og var hún þá búin að annast
hann heima veikan í 10 ár. Þau eign-
uðust 8 börn og eru 4 þeirra látin,
svo að það var ekki svo lítið sem hún
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 14. NÓVEMBER 1993
var búin að ganga í gegnum, en allt-
af stóð hún eins og klettur við hveija
raun. Amma bjó lengst af í Löngu-
hlíð 21 og var það fastur samastaður
allra í fjölskyldunni, og alltaf var
velkomið að fá að gista þegar við
systkinin af Skaganum þurftum á
því að halda.
Amma flutti á Hrafnistu í Hafnar-
firði fyrir nokkrum árum og var það
töluvert átak fyrir hana eftir að hafa
búið svona lengi í Lönguhlíðinni, en
á Hrafnistu leið henni vel. Að lokum
þökkum við ömmu fyrir allt sem hún
gerði fyrir okkur.
Blessuð sé minning hennar.
Jón Helgi, Jórunn Petra og
Helga.
Mig langar að minnast mjög
mætrar konu, Jórunnar Guðmunds-
dóttur. Jórunn lést eftir stutta sjúk-
dómslegu á nítugasta aldursári sínu.
Hún var búin að vera heilsulítil mörg
undanfarin ár en hún ræddi aldrei
af fyrra bragði um líðan sína og
kvartaði aldrei. Aðspurð um það
hvernig hún hefði það svaraði hún
-jafnan á sinn blíða og góðlátlega
hátt: „Ég hef það ágætt.“ Og sýndi
síðan meiri áhuga á því hvernig öðr-
um liði. Þannig minnist ég hennar.
Jórunn fæddist að Neðra-Haga-
nesi í Fljótum í Skagafírði, dóttir
hjónanna Guðmundar Halldórssonar
og Aðalbjargar Önnu Pétursdóttur.
Hún giftist frænda mínum Pálma
Vilhjálmssyni 27. september 1927,
en hann lést eftir langa sjúkdómslegu
1960.
Eitt af því fyrsta sem ég man af
þeim sæmdarhjónum var þegar móð-
ir mín hafði verið í Reykjavík og
heimsótt þau, Jórunni og Pálma föð-
urbróður sinn. Þá lá hann sjúkur
heima og Jórunn ásamt bömunum
sínum annaðist hann heima. Ég man
hvað móðir mín hafði oft á orði
hversu notalegt var að koma á það
heimili og hvað mikið æðruleysi ein-
kenndi_ fjölskylduna í veikindum
hans. I um 20 ár annaðist Jórunn
mann sinn heima.
Það var svo nokkrum árum síðar
er ég fór suður til framhaldsnáms í
Reykjavík að ég átti því láni að fagna
að búa í Lönguhlíðinni hjá Jórunni
og fjölskyldu hennar. Jórunn þá orð-
in ekkja og börnin átta uppkomin.
Mér var tekið eins og einni úr fjöl-
skyldunni. Jórunn var mér afar góð
og elskuleg. Það hefur sjálfsagt ekki
verið auðvelt að taka svona ungling,
sem varla var búinn að ná áttum í
lífínu, inn á heimilið. En Jórunn
reyndist mér afar vel og veitti mér
öryggi og gæsku. Á heimilinu voru
þá Lauga með Pálma litla, Anna,
Sverrir, Halli og Helga um það bil
að hleypa heimdraganum. Jagga,
Mummi og Villi komu oft í Löngu-
hlíðina. Það var sama hvert af systk-
inunum átti í hlut, öll bjuggu þau
yfir ljúfmennsku foreldra sinna.
Glaðlyndi og húmor einkenndi líka
fyölskyldulífíð einkum þegar öll
systkinin voru saman komin í Löngu-
hlíðinni. Nægt rými var til allra hluta.
Þannig hljómaði gjarnan djass þegar
Halli var í landi. Hann upplýsti mig
um straumana og kveikti í mér áhuga
á að hlusta og njóta þessarar tónlist-
ar. Anna og Lauga reyndust mér
eins og bestu systur.
Þetta góða og ljúflega viðmót Jór-
unnar umlék mann í litlu íbúðinni í
Lönguhlíðinni sem hafði svo mikið
rými og hjartahlýju.
Heimili Jórunnar stóð fjölskyld-
unni alltaf opið. Gestagangur var á
heimilinu og komu þá vinir barna
hennar, börn og barnabörn oft í
heimsókn. Þá var glatt á hjalla.
Maður fann hvað henni var umhugað
um líðan þeirra, þau voru hennar líf.
Jórunn þurfti að reyna mikið í líf-
inu og varð fyrir áföllum. Hún þurfti
ekki einungis að sjá á bak eigin-
manni sínum eftir margra ára sjúk-
dómslegu. Hún þurfti líka að sjá á
bak fjórum börnum sínum, þeim
Laugu, Halla, Sverri og Villa, langt
um aldur fram. Það var henni erfið
þraut þó að hún æðraðist ekki.
Pálmi sonur Laugu, sem var lítill
augasteinn á heimilinu þegar ég var
þar, missti móður sína svo ungur og
á viðkvæmum aldri. Þá reyndist
amma hans, Jórunn, honum sem
besta móðir og bar hag hans fyrir
bijósti og var samband þeirra náið.
Hin síðari ár dvaldist Jórunn á
Hrafnistu í Hafnarfírði, þangað var
líka gott að koma, sama umhyggjan
og hlýjan sem tók á móti manni. í
hennar notalegu vistarverum bar
mest á fjölda ljósmynda af öllum
börnum hennar og barnabörnum.
Þær umkringdu hana. Hún hafði
gaman af að segja frá stóra barna-
hópnum og gengi þeirra í lífínu.
Elsku Jórunn mín, nú að leiðarlok-
um vil ég þakka þér allt sem þú
gerðir fyrir mig. Blessuð sé minning
þín.
Mumma, Jöggu, Önnu, Helgu,
börnum og barnabörnum senda ég
og fjöiskylda mín okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Sólveig Helga Jónasdóttir.
Sigurgeir Tómasson
Fæddur 6. nóvember 1933
Dáinn 8. nóvember 1993
Guð gefi mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt, kjark til’ að breyta því sem
ég get breytt og vit til að greina þar
á milli. Þannig hljómar gömul bæn
sem AA- og Alanon-samtökin hafa
gert að sinni. Ég þekki ekki meiri
visku í öðrum orðum en þessum, en
mikið getur verið erfítt að fara eftir
þeim. Við horfum á vini okkar þjást
af þessum erfíða sjúkdómi sem kall-
aður hefur verið mesta mein aldar-
innar, en vanmáttur okkar er mikill.
Okkur hættir svo til að dæma það
sem við skiljum ekki, en gleymum
þá að við erum að fara yfir á verk-
svið almættisins, það er nefnilega
guðs að dæma, ekki okkar mann-
anna.
Sigurgeir, eða Geiri, var skemmti-
legur maður. Hann hafði rika frá-
sagnargáfu og við vinir hans höfum
oft spurt hvert annað jafnframt og
spurt er frétta úr sveitinni hvort
ekki séu nýjar sögur frá Geira. Sög-
ur hans gáfu nefnilega sögum Munc-
hausens ekkert eftir, sérstaklega ef
hann hitti ókunnuga menn sem virk-
uðu trúgjarnir, en hann var glöggur
mannþekkjari. Hann var laginn verk-
maður og geysigóður skipulagsmað-
ur og hafði þar erft eiginleika beggja
foreldra sinna. Sagan segir að fyrir
mörgum árum, þegar heyskapar-
hættir voru frumstæðari en þeir eru
nú, hafí komið til hans bóksali um
hásláttinn og allir voru að vinna í
heyi. Hann spjallaði við manninn,
fékk honum síðan hrífu og maðurinn
rakaði til sólseturs. Þannig hafði
hann lag á að halda öllum að verki.
Geiri var mikil höfðingi heim að
sækja og það var gott að leita til
hans, einn þeirra sem vildi hvers
manns vanda leysa.
Hann kvæntist ungur Dísu Ragn-
heiði Magnúsdóttur ljósmóður og
eignuðust þau fjóra syni. Dísa dó
árið 1974 og varð það honum þung
raun. Undanfarin ár hefur hann átt
við sívaxandi heilsuleysi að stríða.
Hann varð 60 ára tveimur dögum
áður en hann dó og nú viku seinna
kveðjum við hann hinstu kveðju.
Það verður skrýtið að koma vestur
og hitta Geira ekki. Mannlífið í.sveit-
inni verður allt svo miklu fátæk-
legra. Þökk fyrir allt.
Mig dreymdi mikinn draum: Eg stóð
með Drottni háum tindi á
og horfði yfir lífs míns leið,
hann lét mig hvert mitt fótspor sjá.
Þau blöstu við. Þá brosti hann.
„Mitt bam“, hann mælti, „sérðu þar,
ég gekk með þér og gætti þín,
í gleði og sorg ég hjá þér var.“
Þá sá ég fótspor frelsarans
svo fast við mín á langri braut.
Nú gat ég séð, hvað var mín vöm
í voða, freistni, raun og þraut.
En annað sá ég síðan brátt:
A sumum stoðum blasti við,
að sporin vom aðeins ein.
- Gekk enginn þá við mína hlið?
Hann las minn hug. Hann leit til mín
og lét mig horfa í augu sér:
„Þá varstu sjúkur, blessað barn,
þá bar ég þig á herðum mér.“
(Sigurbjörn Einarsson.)
María Játvarðsdóttir.
+ VALBORG KOFOED JÓNASSON, Bólstaðarhlíð 40, lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 31. október. Útförin hefur farið fram f kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þökkum auðsýnda samúð. Fjölskylda og vinir.

t Elskulegur eiginmaður minn, ANDRÉS ÞÓRARINSSON, Brimhólabraut 22, Vestmannaeyjum, andaðist í Landspítalanum föstudaginn 12. nóvember síðastliðinn. Fyrir hönd aðstandenda, Margrét Lárusdóttir.

+ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma, KIRSTÍN DÓRA PÉTURSDÓTTIR, Heiðargerði 124, Reykjavík, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn 16. nóvember kl, 13.30. Ólafía S. Hansdóttir, Lára G. Hansdóttir, Björn Björnsson, Dýrfinna P. Hansdóttir, Hörður Jónasson og barnabörn.

+ Útför PÁLÍNU GUÐLAUGSDÓTTUR Ijósmóður, sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 1. nóvember sl., fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 15. nóvember kl. 13.30. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Blindrafélagið, Hamrahlíð 17. Helgi Guðlaugsson, Gyða Guðmundsdóttir, Helga Einarsdóttir, Jakob Friðriksson, Helga Magnúsdóttir, Karl T. Esrason.

Utför föður okkar, tengdaföður, bróður og afa, framfærslufulltrúa, |T J JjHhjf-mM Háaleitisbraut 54, verður gerð frá Dómkirkjunni þriðjudag- A inn 16. nóvember kl. 15.00. Rebekka Magnúsdóttir, dr. Alexander Olbrich, Kristján Magnússon, Ester Magnúsdóttir og barnabörn.

+ Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, GUÐJÓN JÓNSSON járnsmiður, Hæðargarði 29, áður Breiðagerði 23, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 17. nóvemberkl. 15.00. Unnur Benediktsdótti Birgir Guðjónsson, Sigþrú Sonja Guðjónsdóttir, Birgir C og barnabörn. r, Sur Guðmundsdóttir, iuðlaugsson

+ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi, RÍKHARÐUR GUÐJÓNSSON bifvélavirki, Austurbergi 38, Reykjavík, sem lést 5. nóvember, verður jarðsung- inn frá Fossvogskirkju mánudaginn 15. nóvember kl. 10.30. Viiborg Inga Kristjánsdó Kristján Björn Ríkharðsson, Þórunr Guðjón Ásbjörn Ríkharðsson, Ragnheiður Guðjónsdóttir og barnabörn. ttir, Björg Einarsdóttir,