Morgunblaðið - 07.01.1994, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 1994
o Löksinö fiertgum fram bjóha^dc^
scm iabcur -félk. ab. "
Ást er....
. .. að opna fyrir tilfinn-
ingarnar.
TM Refl- U.s Pat Off.—all riflhta resorvod
• 1994 Los Angetes Times Syndtcate
Flýttu þér! Ég þarf að nota Stattu ekki þarna, Óli.
laukinn í hamborgarana! Gerðu eitthvað!
BREF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Spurningamar sem
gleymdist að spyrja um HI
Frá Magnúsi H. Skarphéðinssyni:
Nýverið sendi Háskóli íslands frá
sér pantað vellyktandiálit á sjálfum
sér. Félagsvísindadeild HI var skipað
af yfirvöldum skólans að afla já-
kvæðs álits hjá þjóðinni á sjálfum
sér. Var talin þörf á því í framhaldi
af opinberun samvisku háskólans í
fjáraflamálum sínum. En skólinn
hefur sem kunnugt er verið helsti
brautryðjandi í fjárhættuspilastarf-
semi hér á iandi. Þess vegna var
þessi skoðanakönnun um jákvætt
hugarfar þjóðarinnar til skólans
framkvæmd.
En pantaða vellyktandiálitinu á
sjálfum sér gleymdi vesalings há-
skólinn að spyija þjóðina nokkurra
grundvallarspurninga um sjálfan
sig, spurninga sem löngu er kominn
tími á.
Þetta væru spurningar á borð við:
Finnst yður Háskóli Islands og full-
trúar hans vera hrokafullir and-
spænis alþýðumenningu? Finnst
yður háskólinn stunda álíka miklar
rannsóknir á andlegum málum s.s.
líkunum á lífi eftir dauðann, mætti
hugarorkunnar, mætti bænarinnar
og öðrum dulsálarfræðilegum fyrir-
bærum, samanborðið við allar rann-
sóknirnar og fjármagnið sem veitt
er í raunvísindadeildirnar, í rann-
sóknir á borð við burðarþolsfræði
verkfræðinnar, athugun á fjölda
mýfluga við Mývatn, eða bara at-
hugun á mismunandi ensímvirkni
hinna og þessara vökvanna svo ein-
hver dæmi séu tekin? Munurinn á
velvilja og fjármagninu sem veitt er
í þessa mismunandi rannsóknarfar-
vegi háskólans er lauslega áætlaður
fimmhundraðfaldur í dag. Þessara
staðreynda yrði að sjálfsögðu að
geta í formála næstu spurninga til
þjóðarinnar i næsta vellyktandiáliti
fyrir háskólann, ef nokkuð ætti að
vera að marka það á annað borð.
Nú ekki hefði heldur átt að
gleyma grundvallarspurningum á
borð við þær eins og: Finnst yður
útskrifaðir nemendur háskólans
temja sér nægjanlega víðsýni og
opið hugarfar gagnvart öllum þeim
fyrirbærum sem hrærast í þjóðarsál-
inni og virðast vera að vinna víða í
náttúrunni að sögn alþýðufróðra
manna, s.s. drauga, álfa, huldufólk,
nú eða þá bara rannsóknir á ber-
dreymi, miðilstali, líkamningum,
fljúgandi furðuhlutum eða geimver-
um, eða einhveiju öðru slíku?
Og alveg er ófyrirgefanlegt að
hafa gleymt að spyija þjóðina hvort
henni finnist háskólinn og útskrif-
aðir nemendur hans vera almennt
tilbúnir til að horfa einnig í alger-
lega nýjar áttir í raunvísindum, s.s.
varðandi náttúrulyf, kraftaverka-
lækningar hugmiðla eða fyrirbæna,
að ógleymdum bráðmerkilegum
spurningunum á borð við meintan
mikinn eða lítinn velvilja HÍ-elítunn-
ar í að rannsaka þó ekki væri nema
eitthvað smávegis af hinu geysi-
merkilegasta sem læknisfræðin hef-
ur nokkru sinni getað boðið upp á;
nefnilega smáskammtalækningum?
Hvernig stendur á þessum mistök-
um að þjóðin var ekki spurð þessara
spurninga í kleypta jákvæða auglýs-
ingaátaki háskólans á sjálfum sér?
Þetta er ófyrirgefanlegt og í hæsta
máta óvísindalegt. Að spyija bara
um fyrirframgefnar og jákvæðar
staðreyndir í áliti þjóðarinnar á HÍ,
en horfa alveg framhjá öllu hinu
neikvæða sem þrífst og dafnar vel
í Háskóla Islands undir fölsku yfir-
skyni „vísindalegra vinnubragða",
lýsir verulega krumpaðri sjálfsgagn-
rýni þar á bæ.
Eða hvað halda menn eiginlega
að þjóðin hefði gefið háskólanum
háa einkunn í svörum við flestum
þessara spurninga, af öllum þeim
sem raunverulega hefðu mælt álit
þjóðarinnar og skattgreiðendanna á
vísindalegri og heiðarlegri sannieiks-
leit skólans og hlutleysi? Því er alveg
ósvarað ennþá. Það verður líklega
mjög seint gert að frumkvæði Há-
skóla íslands sjálfs.
MAGNÚS H. SKARPHÉÐINS-
SON,
Grettisgötu 40b,
Reykjavík.
HOGNI HREKKVISI
pán PyElR... és ER HRÆ.POOR.
Utf AÞÉG HAFI EKKSRT HAKJPA PéR."
Víkverji skrifar
á eru þessi jólin að baki og
allir jólasveinarnir horfnir á
braut nema sá alræmdi Kortaklipp-
ir. Nýtt ár er gengið í garð með
nýjum væntingum og heitstreng-
ingum um nýtt og betra líf. Nú
skal dregið úr brennivíninu, hætt
að reykja, farið í megrun og byijað
í ræktinni, komið skikki á fjármál-
in. Þetta verður áreiðanlega árið
sem allt fellur ekki í sama farið,
árið þegar heitin héldu. Ojæja.
xxx
Vinur Víkveija var í hópi þeirra
sem stigu á stokk um áramót-
in og á hans bæ var ákveðið að
taka fjármálin föstum tökum. Farið
var gaumgæfilega ofan í hvern
kostnaðarlið og vegið og metið hvað
mátti missa sín. Ákveðið var að
hvíla Stöð 2 og veija þeim pening-
um til kaupa á spariskírteinum í
áskrift. Hringt var í Þjónustumið-
stöð ríkisverðbréfa, gefið upp núm-
erið á kortinu og vinurinn þar með
kominn í hóp eftirsóknarverðra
þjóðfélagsþegna sem eru sparifjár-
eigendur. Því næst var hringt í Stöð
2 til að segja upp áskriftinni. Þá
brá svo við að þau svör fengust að
ekki væri hægt að segja upp áskrift
nema skriflega. Þetta átti vinur
okkar erfitt með að skilja og spurði
hvort ekki væri rétt að hægt væri
að gerast áskrifandi að Stöð 2 með
einu símtali? Jú, það reyndist rétt
— en það eru reglur sem okkur eru
settar af yfirmönnum að uppsögn
þurfi að fara fram skriflega, var
svarið. Maðurinn unir þessari niður-
stöðu afar illa og þykir sem heldur
langt sé gengið í því að ríghalda í
áskrifendur.
xxx
Allir þeir sem hafa í laumi látið
sig dreyma um að fá ofurlitla
nasasjón af Shakespeare en ekki
lagt í hann af einhveijum ástæðum
— þeir hinir sömu ættu að bregða
sér í Háskólabíó eitthvert kvöldið.
Þar er þessa dagana verið að sýna
nýjustu mynd Kenneths Branaghs,
nýstárlega og bráðskemmtilega út-
gáfu af Ys og þys út af engu. Bran-
agh skaut upp á stjörnuhimininn
þegar hann gerði metnaðarfulla og
magnaða mynd eftir Hinrik 5.
Shakespeares, en hafði þá þegar
getið sér mikinn orðstír innan
bresks leikhúss þótt ungur væri að
árum. Kenneth og kona hans Emma
Thompson eru af mörgum talin
björtustu vonir bæði leikhúss og
kvikmynda í Bretlandi, og í þessari
mynd gefst kærkomið tækifæri til
að sjá þau etja saman kappi af slíkri
list og krafti að engum mun leið-
ast. Söguþráðurinn er vissulega
snöggtum léttvægari en í Hinriki
5. en Branagh hefur greinilega ein-
sett sér að túlka verkið á þann al-
þýðlega veg sem ætla má að hafi
verið ríkjandi á dögum leikskáldsins
mikla. Því beitir hann fyrir sig mis-
vel þekktum Hollywood-leikurum í
ýmsum helstu hlutverkunum, en
þeir hafa greinilega haft svo gaman
af því sem þeir voru að gera að
myndin geislar af leikgleði sem fág-
ætt er að sjá skila sér með þvílíkum
hætti á hvíta tjaldinu.