Morgunblaðið - 13.03.1994, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 13. MARZ 1994
25
góðu fjölskyldu og um dugnað og
kjark Ernu.
Góð vinátta tókst með íjölskyld-
um okkar, meðan við bjuggum í
Ósló og hélst samgangurinn eftir
heimkomuna 1981.
Það var eins og að vera tekinn í
hlýjan faðm að koma á heimili þeirra
Emu og Sigurjóns. Ekki aðeins voru
hjónin einstaklega góð heim að
sækja, heldur tóku börn þeirra öil
á móti gestunum á sama elskulega
hátt og foreldrarnir.
Það er óbærileg tilhugsun að hitta
Ernu ekki aftur, skiptast á bókum,
ræða saman og fara glaðari af fundi
við hana. Hún var góður og traust-
ur vinur.
Síðasta árið var Ernu og fjöl-
skyldu hennar erfitt, en Sigurjón
hefur annast konu sína af slíkri ást
og virðingu að betur verður ekki
gert. Við kveðjum Ernu með sárum
söknuði.
Megi Guð gefa þeim styrk, sem
eftir lifa.
Dóra og Anna Karin
Júlíussen.
Nú er hún Erna okkar dáin. Það
er skammt stórra högga á milli hjá
okkur í félagsráðgjafastéttinni. í
sömu andránni og Kirsten félagi
okkar var kvödd fyrir tæpu ári var
Erna að leggjast inn til lækningar
við illvígu krabbameini, sem nú hef-
ur lagt þrautseiga manneskju að
velli.
Myndarlegur og metnaðargjarn
félagsráðgjafahópur starfaði saman
við Geðdeild Landspítalans fyrir
rúmum tíu ámm, u.þ.b. einn tugur
sem skiptist á hin mismunandi svið
geðdeildanna. Ema starfaði lengst
af „í áfengi" sem kallað var svo í
daglegu máli, þótt á opinberu máli
héti þjónustan: Áfengis- og vímu-
efnaskor. í ýmsu tilliti voru þessi
ár frá 1983 og fram undir 1990
eins konar gullöld fagmennskunnar,
kærleikans og samstöðunnar, en
líka ár samkeppninnar í tvieggjuðu
tilliti. Laust eftir að ég kynntist
Emu þarna veturinn ’83-’84, tók
að heija á þessa ótrauðu, kímnu
konu sjaldgæfur sjúkdómur sem
stundum birtist t.d. í liðabólgum og
útheimti á köflum mikið af orku
hennar. Alltaf náði hún sér á strik
á nýjan leik og reytti af sér brandar-
ana á hveiju sem gekk. Alls óbuguð
og reist óskaði hún eftir því að
færa sig um set síðustu árin og tók
þá til við félagsráðgjöf inn á Barna-
og unglingageðdeild, við legudeild
barna. Engan gat órað fyrir hve
stuttur var orðinn kveikurinn, er
Erna leysti mig af við Æfingaskóla
Kennaraháskólans árið ’92. An þess
nokkum gmnaði var Erna að hefja
sín starfslok er hún fór aftur i gamla
starfið inn á barnadeild í ársbyijun
’93 og átti þar útmánuðina í sínu
góða gamla kompaníi áður en veik-
indin tóku yfirhöndina. Það eru
margar góðar myndir til af Ernu i
minningunum og þær albestu og
fyndnustu fá ekki að fara á blað.
Þær eiga eftir að orna vinum henn-
ar og ættingjum um ókomna tíð.
Erna var mjög metnaðarfullur
félagsráðgjafi, mannúðarsinni og
stóð með alþýðunni. Er hún tók við
sæti mínu í fræðslunefnd geðdeild-
anna tók hún upp þá nýbreytni að
gefa öllum þátttakendum skírteini
uppá viðveru sína ef ske kynni að
bókvitið yrði betur í askana látið
síðar. Fyrir stuttu fann ég í lúnu
dóti hjá mér helling af háspekilegu
efni um siðfræði fyrir heilbrigðis-
stéttir á sjálfu móðurmálinu. Þetta
var efni sem Erna fjölfaldaði og
dreifði til allra heilbrigðisstétta á
sinni tíð í fræðslunefndinni og fékk
heimspekinga til að koma og útbród-
era efniviðinn. Sá ég að hér var
lcomið sama efnið sem verið er að
halda um æ stærri ráðstefnur í dag.
Hún fann hvar þörf var. Erna var
frábitin allri væmni og greip fremur
til húmorískrar nálgunar. Þetta var
samt kona tilfinningarík og oft heit-
feng í skapi sem sagt gat skoðun
sína umbúðalaust ef svo brá við,
jafnt Tómasi Helgasyni sem okkur
hinum.
Eitt vorið vorum við Ema á vik-
unámskeiði í kerfakenningum um
stofnanir og fjölskyldur, hún með
hægri höndina í fatla og gat ekki
skrifað. Hún tók af mér loforð að
láta sig hafa ljósrit af lexíunni strax
á eftir. Eitthvað dróst þetta og sárn-
aði henni við mig. Síðan hefur mér
oft orðið hugsað til þess hve maður
skilur aldrei nógu vel þörf þess sem
getur ekki „allt“, að fá að komast
sem næst því. Það er aldrei nóg af
látleysi og virðingu.
Á þessum árum var rekin öflug
fræðsla, reglubundið í félagsráð-
gjafahópnum og efnin ekki af verri
endanum: Eitt árið um handleiðslu,
annað árið kerfiskenningar, þriðja
árið sál/félagsleg meðferð, hið
fjórða félagsnet og stuðningsmeð-
ferð, hið fimmta kærleikurinn og
ástin hjá einstaklingum og á stofn-
unum. Þarna var Erna í essinu sínu,
hvort sem hún undirbjó eða var í
umræðunni, hún fór þá lönd og
strönd og sá jafnt spaugilegu sem
háfræðilegu hliðina.
Ef köllun hennar hefði ekki verið
að taka þátt í þrautum annarra,
hefði skapgerðarleikur klætt hana
best. Ef semja ætti nýyrði yfir orðið
traustur, væri Siguijón réttnefni,
því þannig stóð hann með sinni
konu.
„Vi sees“ voru síðustu orðin er
við kvöddumst fyrir hálfum mán-
uði, hún brosti í augnkrókunum og
veifaði eins og forseti, aðdáunarverð
kona.
Siguijóni, börnum, barnabörnum,
systkinum, ættingjum og vinum
færum við innilegar samúðarkveðj-
ur.
Elísabet Berta Bjarnadóttir.
Kynni okkar Ernu hófust fyrir
um það bil 35 árum þegar við unn-
um saman um tíma hjá Almennum
tryggingum hf. Við vorum ungar
og í tilhugalífinu og giftum okkur
í sama mánuði árið 1960. Við stofn-
uðum báðar heimili í vesturbænum
og tókst góð vinátta milli Ernu og
Siguijóns og okkar Óla. Á þessum
árum var oft glatt á hjalla þegar
við hittumst og við eigum einstak-
lega góðar minningar frá öllum
ánægjustundunum með þeim hjón-
um þá og síðar.
Um þetta leyti ákváðum við
nokkrar skólasystur úr Menntaskól-
anum í Reykjavík að stofna sauma-
klúbb. Þetta var á þeim árum þegar
skólafélagarnir voru enn við nám
og margir héldu síðan til framhalds-
náms til útlanda. Við þetta fækkaði
um stundarsakir í saumaklúbbi okk-
ar og var þá ákveðið að bjóða Emu
að slást í hópinn. Hún reyndist góð-
ur félagi enda sérstaklega greind
og skemmtileg. Við höfum síðan
hist reglulega og er Erna sú fyrsta
sem fellur frá í okkar hópi.
Árin liðu og Erna og Siguijón
eignuðstu íjögur elskuleg börn sem
við fylgdumst með. Erna hafði lokið
stúdentsprófí frá Verslunarskóla
íslands en hugur hennar stóð til
frekara náms og hún lét ekki sitja
við orðin tóm. Þegar aðstæður
leyfðu hélt hún til Noregs ásamt
fjölskyldu sinni og hóf nám í félags-
ráðgjöf og lét það ekki aftra sér að
vera komin hátt á fertugsaldur.
Námið gekk vel og undi fjölskyldan
sér vel í Noregi enda slitnuðu tengsl-
in við það land aldrei og börnin
hafa dvalið þar langdvölum síðan
við nám og störf. Eftir heimkomuna
að námi loknu starfaði Ema við
sérgrein sína hjá ýmsum stofnunum
svo lengi sem heilsan leyfði. Fyrir
tæpu ári veiktist Erna af þeim sjúk-
dómi sem nú hefur lagt hana að
velli.
Erna og Siguijón áttu vel saman
og vom einstaklega gestrisin og
elskuleg heim að sækja. Siguijón
reyndist Ernu ákaflega vel í hinum
erfiðu veikindum hennar og fjöl-
skyldan umvafði hana ást og um-
hyggju.
Við hjónin söknum nú góðs vinar
og saumaklúbbshópurinn sendir
Siguijóni, börnum þeirra og öðram
ástvinum innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ernu Þorleifs-
dóttur.
Jóhanna J. Thors.
Kveðja frá félagsráðgjöfum
á geðdeild Landspítalans
Hún Ema er látin, langt um ald-
ur fram, en hún hafði átt við mjög
erfið veikindi að stríða sem hún
tókst á við af mikilli reisn, með frá-
bæram stuðningi ijölskyldu sinnar.
Erna hóf störf sem félagsráðgjafi
á geðdeild Landspítalans 9. septem-
ber 1981, en hafði áður en hún fór
í nám unnið á stofnuninni sem rit-
ari. Hún starfaði að málefnum
áfengis- og vímuefnasjúklinga til
ársins 1988 en fluttist þá á barna-
og unglingageðdeild og vann þar,
þar til hún veiktist fyrir tæpu ári.
Á því tímabili vann hún í eitt ár sem
félagsráðgjafi í Æfingadeild Kenn-
araháskóla íslands.
Störf hénnar öll einkenndust af
mikilli nákvænmi og alúð. Vand-
virkni og samviskusemi voru ríkj-
andi þættir í vinnubrögðum hennar
og átti hún mjög gott með öll sam-
skipti hvort heldur var við skjólstæð-
inga eða samstarfsfólk og lagði sig
fram við að leysa vanda allra þeirra
sem leituðu til hennar.
Erna gat skapað mikla glaðværð
í kringum sig með skemmtilegri
kímni og var hrókur alls fagnaðar
i góðum hóp. Hnyttin tilsvör hennar
hittu oft beint í mark. Hún gat svo
oft séð skoplegu hliðarnar á málum
án þess að særa neinn. Öllum sem
unnu með henni þótti gott að hafa
hána í návist sinni — hún var góður
félagi.
Við félagsráðgjafar á geðdeild
Landspítalans viljum þakka Ernu
allar samverustundirnar hvort held-
ur var í starfi eða utan þess og
vottum manni hennar, börnum og
öðrum ættingjum dýpstu samúð.
Fleiri minningargreinar um
Ernu Þorleifsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
t
Alúðar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu og hlýhug við andlát
og útför föður okkar,
EGGERTS SVEINSSONAR,
Fálkagötu 28.
Börn hins látna.
t
Maðurinn minn, afi, faðir og tengda-
faðir,
BJARNI TÓMASSON,
Markarflöt 211,
Garðabæ,
er lést 4. mars sl., verður jarðsunginn
mánudaginn 14. mars kl. 10.30 frá
Dómkirkjunni í Reykjavík.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim,
sem vildu minnast hins látna, er bent
á Minningarsjóð Guðmundar Óla Haukssonar í Búnaðarbanka
íslands, Kópavogi, metbók 877-054.
Fyrir hönd systkina hins látna og annarra vandamanna,
. ída Ingibjörg Tómasdóttir,
Bjarni Tómas Jónsson, Rannveig Guðleifsdóttir,
Birna Bjarnadóttir, Haukur Ingibergsson,
Hildur Halldóra Bjarnadóttir, Þórður Elefsen.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
móður okkar, ömmu og fósturmóður,
GUÐRÚNAR ÞpRKELSDÓTTUR
frá Ártúni.
Kristfn Jóna Guðmundsdóttir, Anna Guðmundsdóttir,
Guðmundur Guðbjörnsson, Anna Björk Gunnarsdóttir,
Sigurlína H. Guðbjörnsdóttir, Bjarni M. Gunnarsson,
Guðrún Fjóla Guðbjörnsdóttir, Svanborg Kjartansdóttir,
Hallur Örn Guðbjörnsson.
+
Útför elskulegrar systur okkar,
SIGRÍÐAR TRYGGVADÓTTUR,
sem lést 1. mars, hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum innilega auðsýnda samúð. Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki á deild 8 á Kópavogshæli svo og öllum þeim er sýndu
henni vináttu.
Elín Tryggvadóttir,
Anna T ryggvadóttir,
Ragnheiður T ryggvadóttir.
+
Þökkum af alhug, auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför elskulegs
sonar míns, föður, bróður, mágs og
unnusta,
HELGA MÁS JÓNSSONAR.
Guðs blessun fylgi ykkur öllum.
Jón Már Þorvaldsson,
Finnur Logi Jóhannsson,
Þorvaldur Ingi Jónsson,
Jóhanna Marín Jónsdóttir,
Ingibjörg Agnes Jónsdóttir,
Hanna Guðbjörg
Sindri Hrafn Helgason,
Oddný Halla Haraldsdóttir,
Dís Kolbeinsdóttir,
Aurelio Ferro,
Benedikt Oddsson,
Birgisdóttir.
+
Hugheilar og innilegar þakkir sendum
við þeim, sem sýndu okkur samúð og
hlýhug með nærveru sinni, vináttu,
blómum og samúðarkveðjum við andlát
og útför
ÖLDU BJÖRNSDÓTTUR,
Bauganesi 17.
Sérstakar þakkir til deildar A6 á Borgar-
spítala og Magna S. Jónssonar, læknis.
Jón Sigurðsson,
Ragna S. Guðmundsdóttir,
Þorbjörg Bjarnadóttir,
Sigurður Magnússon, Guðrún Jónsdóttir
og systkini hinnar látnu.
+
Af alhug þökkum við öllum þeim, er
sýndu okkur hlýhug og samúð við and-
lát og útför dóttur okkar, unnustu,
móður, systur og barnabarns,
JÓHÖNNU EINARSDÓTTUR,
Laugarnesvegi 64.
EinarS. Guðmundsson, Ólafía G. Leifsdóttir,
Leifur Bjarnason,
Guðrún Ósk Leifsdóttir,
Hildur Björg Einarsdóttir, Leifur Örn Einarsson,
Halldóra Stephensen, Leifur Vigfússon.
Hulda Leifsdóttir, Bjarni Pálsson.
'nnilegar þakkir sendum við öllum þeim,
sem sýndu okkur hlýhug og samúð við
andlát og útför, ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
bróður,
JÖKULS SIGURÐSSONAR,
Vatni,
Haukadal, Dalasýslu.
Hugrún Þorkelsdóttir,
Sigrún Sóley Jökulsdóttir, Ólafur Bjarni Stefánsson,
Jörundur Jökulsson, Sigrún Sigurðardóttir,
Sigurður H. Jökulsson, Helga H. Agústsdóttir,
Auður Edda Jökulsdóttir, Jóhann G. Jóhannsson
barnabörn, systkini og fjölskyldur þeirra.