Morgunblaðið - 01.07.1994, Blaðsíða 28

28 FÖSTUDAGUR 1. JÚLÍ 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Eiginkona mfn og móðir okkar,
SIGURBJÖRG ALEXAIMDERSDÓTTIR,
Krossnesi,
Árneshreppi,
lést á Reykjalundi miðvikudaginn 29. júní.
Eyjólfur Valgeirsson
og börn.
t
Eiginkona mfn og móðir okkar,
GUÐMUNDA MARGRÉT GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hofteigi 34,
Reykjavík,
lést á heimili sínu 28. júní síðastliðinn.
Friðbjörn Guðbrandsson,
Hólmfríður Friðbjörnsdóttir,
Gfslína Friðbjörnsdóttir,
Gunnar Friðbjörnsson.
t
Ástkœr móðir okkar, tengdamóðir, amma, systir og stjúpdóttir,
GUÐBJÖRG ERLENDSDÓTTIR,
Borgarbraut 65A,
Borgarnesi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness 29. júní sl.
Guðrún Samúelsdóttir, Halldór Sigurðsson,
Erlendur Samúelsson, Emelía Ingadóttir,
Helgi Samúelsson,
Sigurður Samúelsson, Þórdis Ingvadóttir,
Axel E. Sigurðsson, Heiða B. Scheving,
Guðmundur Kr. Erlendsson,
Vilbert Stefánsson
og barnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS BÖÐVARSSON
bóndi,
Hrútsstöðum,
Dalasýslu,
sem lést í Borgarspítalanum 23. júní, verður jarðsunginn frá
Hjarðarholtskirkju laugardaginn 2. júlí kl. 16.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minn-
ast hans, er bent á að láta líknarstofnanir njóta þess.
Elín Júlíana Guðlaugsdóttir,
Böðvar Bjarki Magnússon, Bergþóra Jónsdóttir,
Elin Margrét Böðvarsdóttir.
>
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
ANNA RUT HAUKSDÓTTIR,
Hringbraut 63,
Keflavík,
sem lést í Landspítalanum 26. júní,
verður jarösungin frá Ytri Njarðvíkur-
kirkju laugardaginn 2. júlí kl. 14.00.
Sveinbjörn Þórisson
og börn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐMUNDA REGÍNA
SIGURÐARDÓTTIR,
frá Látrum í Aðalvík,
sem andaðist í Sjúkrahúsi ísafjarðar
23. júní, verður jarðsungin frá Hnífsdals-
kapellu laugardaginn 2. júlí kl. 14.00.
-J
Geirmundur Júliusson,
Halldór Geirmundsson, Guðný Hermannsdóttir,
Gunnar Geirmundsson, Gunnhildur Magnúsdóttir,
Geir Geirmundsson, Sigríður Sigfúsdóttir,
Helgi Geirmundsson, Erna Magnúsdóttir,
Ásta Geirmundsdóttir, Kristófer Edilonsson,
Baldur Geirmundsson, Karitas Pálsdóttir,
Karl Geirmundsson, Rannveig Hjaltadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
KA TRÍN AXELSDÓTTIR
-I- Katrín Axels-
‘ dóttir var fædd
í Reykjavík 13.
apríl 1956. Hún lést
á Landspítalanum
25. júní síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar eru hjónin
Kristín Karlsdóttir
og Axel Magnússon
framkvæmda-
stjóri. Systir Katr-
ínar, fjórum árum
eldri, er Kristín.
Katrín giftist Kára
Maríssyni 1976 og
eignuðust þau þrjú
börn. Þau eru: Arnar Snær,
17 ára gamall; Maria, 13 ára,
og yngstur er Axel, 11 ára.
Auk þess eignaðist Katrín
áður dótturina Kristínu Björk
Jónsdóttur, sem er tvítug,
stúdent frá Menntaskólanum í
Hamrahlíð, og gekk Kári
henni í föður stað. Katrín og
Kári bjuggu fyrstu búskapar-
árin í Njarðvíkunum, en vorið
1978 keyptu þau jörðina Sól-
heima í Skagafirði og hófu
búskap þar. Fyrir tveimur
árum fluttust þau aftur til
Reykjavíkur og hóf Katrín þá
störf hjá Búnaðarbanka Is-
lands. Katrín stundaði nám í
ísaksskóla, Æfingadeild
Kennaraskólans, Hlíðaskóla,
Gagnfræðaskóla Austurbæjar
og Verslunarskóla Islands og
lauk verslunarprófi árið 1975.
Hún var íþróttakona og skip-
aði sæti í landsliðum kvenna
bæði í handbolta og körfu-
bolta. Utför hennar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda,
heimili sitt kveður
heimilis prýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimavon góð í himininn.
(V. Briem.)
í dag kveð ég æskuvinkonu mína
Katrínu Axelsdóttur. Fregnin um
fráfall hennar kom ef til vill ekki
á óvart þar sem síðustu vikur
mátti vera ljóst að hveiju stefndi.
Eigi að síður er aldrei hægt að
vera viðbúinn slíkum fregnum.
Tilfinningarnar eru blendnar, ann-
ars vegar léttir yfir því að nú loks-
ins eru þjáningar hennar á enda,
hins vegar hryggð vegna barna
hennar, eiginmanns, aldraðra for-
eldra, systur og annarra ástvina
sem nú eiga um sárt að binda.
Sorgin heltekur, svo að með réttu
má biðja um líkn í sálarþrautum
eftirlifandi ástvina. Orð eru svo
fátækleg á svona stundum og lýsa
aldrei þeim tilfinningum sem bær-
ast í bijóstum okkar, en mig lang-
ar að minnast hennar með nokkr-
um orðum og um leið þakka fyrir
að fá að hafa kynnst henni.
Katrín bjó öll sín uppvaxtarár
í Mávahlíð 41. Við vorum því ná-
grannar frá fyrstu tíð og urðum
strax vinkonur. Ég á mjög ljúfar
æskuminningar úr Hlíðunum og
tengjast þær flestar Katrínu á einn
eða annan hátt. Var ýmislegt
brallað á þeim árum. Við höfum
oft skemmt okkur yfir minning-
unni um með hvaða hætti við náð-
um venjulega ýmsu fram hjá
mæðrum okkar með sameiginlegu
átaki. Þá fór ég heim til mín og
bað leyfis til einhvers, en lét jafn-
framt fylgja með að Katrín hefði
þegar leyfi Kiddu móður sinnar.
Katrín gerði slíkt hið sama og lét
fylgja með að Odda væri búin að
gefa Áslaugu sitt leyfi. Þetta
reyndist nær óbrigðult.
Katrín var afskap-
lega glæsileg stúlka,
há og grönn með ljósa
húð og tinnusvart hár.
Mér fannst hún eins
og prinsessa úr ævin-
týri. Þó að hún væri
árinu yngri en ég þá
var hún alla tíð höfð-
inu hærri. Ég leit því
alla tíð upp til hennar
í orðsins fyllstu merk-
ingu.
Betri foreldra en
Kiddu og Axel er varla
hægt að hugsa sér.
Þau voru vakin og
sofin yfir velferð dætranna
tveggja og ekkert var of gott fyr-
ir þær. Ég minnist þessa heimilis
með sérstökum hlýhug, þangað
var gott að koma. Kidda stjórnaði
heimilinu með miklum myndar-
skap og þær eru ófáar pönnukök-
urnar og súkkulaðikökurnar sem
þar voru lagðar að velli. Á því
heimili ríkti glaðværð og góður
heimilisandi. Báðar dæturnar voru
aldar upp þar sem náungakærleik-
urinn var hafður að leiðarljósi.
Þetta varð þeim líka gott vega-
nesti út í lífið. Bera þær foreldrum
sínum gott vitni.
Á unglingsárunum var Katrín
mikil íþróttakona, enda stór og
sterkbyggð. Hún lék handbolta
með Ármanni og var í landsliði
Islands í handbolta á þeim árum.
Einnig stundaði Katrín körfubolta
á þessum tíma og spilaði með KR.
Hún var um tíma í landsliði kvenna
í körfubolta. í gegnum körfubolt-
ann kynntist Katrín mannsefninu
sínu Kára Maríssyni, en hann lék
lengi með landsliði íslands í körfu-
bolta.
Fyrstu búskaparárin bjuggu
Katrín og Kári í Njarðvíkunum,
en vorið 1978 ákváðu þau að segja
skilið við mölina og keyptu jörðina
Sólheima í Skagafirði. Það þarf
mikið áræði til að taka svona
ákvörðun, en þau voru ung og
bjartsýn. Hún bjó fjölskyldu sinni
fagurt heimili í Sólheimum þar
sem smekkvísi og snyrtimennska
var í öndvegi. Hún tók virkan þátt
í félagslífínu í sveitinni þrátt fyrir
stórt heimili og dáðist ég oft að
dugnaði hennar og krafti. Fyrir
tveimur árum flutti Katrín svo
aftur til Reykjavíkur og hóf störf
hjá Búnaðarbanka íslands, Aust-
urstræti. Fyrir rúmu ári kenndi
hún þess meins sem nú hefur orð-
ið henni að aldurtila.
Fyrir fáeinum mánuðum þegar
hún var nýkomin af Heilsuhælinu
í Hveragerði kom hún til okkar
Guðmundar ásamt systur sinni
Kristínu og Kristni manni hennar.
Við áttum yndislega kvöldstund
saman og rifjuðum upp gömlu,
góðu dagana í Mávahliðinni. Hún
var glæsileg eins og alltaf og eng-
an gat grunað hversu veik hún
var. Ég hitti hana síðast fársjúka
á Landspítalanum fyrir þremur
vikum. Hún tók örlögum sínum
af æðruleysi og hugsunin var fyrst
og fremst hjá börnunum. Nú þeg-
ar þessi elskulega vinkona mín er
dáin vil ég gera orð skáldsins að
mínum:
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(H.P.)
Um leið og ég votta börnum,
maka, foreldrum, systur og öðrum
ástvinum innilega samúð mína bið
ég Guð að styrkja þau og varð-
veita í sorg þeirra. Að leiðarlokum
langar mig að þakka þér, Katrín
mín, fyrir vináttu þína öll árin.
Blessuð sé minning þín._
Áslaug.
í dag er til moldar borin hún
Kata, ástkær vinkona okkar úr
Blönduhlíðinni í Skagafirði. Það
er ótrúlegt að hugsa til þess að
svo hraustleg, falleg og fjörleg
kona eins og hún Kata skuli vera
horfin okkur. Hvílíkt óréttlæti,
segjum við sem eftir sitjum og
syrgjum og reynum að leita skýr-
inga. Hvers vegna er ung, fjög-
urra barna móðir, eiginkona,
íþróttakona og bóndi tekin í burtu
í blóma lífsins? Henni hlýtur að
vera ætlað annað og æðra hlut-
verk heldur en að taka áfram þátt
í okkar jarðneska lífi. Við hin verð-
um að sætta okkur við það og
halda áfram að sinna okkar hlut-
verkum.
Kata kom inn í líf okkar fyrir
u.þ.b. 16 árum, þegar hún flutti
að Sólheimum í Blönduhlíð ásamt
manni sínum Kára Maríssyni og
tveimur börnum þeirra, en síðar
bættust tvö við. Það kom fljótlega
í ljós að hér var á ferðinni dugn-
aðarfólk. Það var tekið myndar-
lega á öllum hlutum og hendur
látnar standa fram úr ermum. Þar
sem þau hjónin voru einstaklega
félagslynd tókust fljótlega góð
kynni við nágranna. Það var ávallt
yndislegt að koma í Sólheima og
spjalla um lífið og tilveruna. Það
var alltaf áberandi í fari Kötu
hvað hún velti oft vöngum yfir því
hvort hún væri að gera rétt eða
hvort ástæða væri til að taka aðra
stefnu í lífinu. Kannski hefur hún
fundið á sér hversu stuttan tíma
hún hafði og viljað flýta sér að
fínna lausnir á lífsgátunni. Samt
afrekaði hún svo miklu í sínu
stutta lífi - hún eignaðist fjögur
börn, öll sérlega vel gerð. Hún
vann ómælt við búið ásamt því að
vinna í banka, hún sá til þess að
öll fjölskyldan gæti stundað íþrótt-
ir og fylgdist með þeim af lífí og
sál. En ekki er hægt að hugsa til
Kötu án þess að minnast áhuga
hennar á íþróttum. Sjálf var hún
einn efnilegasti leikmaður landsins
bæði í körfubolta og handbolta,
þegar hún bjó á Suðurlandi.
Það er heldur ekki hægt að
minnast Kötu án þess að sjá fyrir
sér þetta einstaklega glaða og
bjarta bros, sem náði til alls and-
litsins. Við þekktum Kötu geisl-
andi af fjöri og til í að gera eitt-
hvað skemmtilegt - hún var allt
að því prakkaraleg. Við vorum
sérstakur hópur, hálfgerð sérdeild
innan saumaklúbbsins - við söðl-
uðum hesta okkar og riðum saman
út í bjartar sumarnætur á vit nátt-
úrunnar og frelsisins. Kæruleysið
var allsráðandi og það var hlegið
stanslaust. Engin málefni voru
okkur óviðkomandi, við ræddum
um allt milli himins og jarðar.
Kata var sú okkar sem hafði
minnsta reynslu af hestum, en það
virtist ekki koma að sök. Hún lét
segja sér til - settist svo upp á
hestinn og lét svo bara vaða - hún
var óhrædd og hafði þann styrk
og sveigjanleika sem þarf til að
sitja hest fallega og fijálslega.
Allt sem hún tók sér fyrir hendur
var vel gert - þetta líka.
Elsku vinkona, við eigum eftir
að sakna þín svo mikið. Reyndar
byijuðum við að sakna þín fyrir
ári síðan, þegar þú veiktist, en þá
höfðum við vonina um að þér batn-
aði og þú kæmir svo aftur til okk-
ar. Við sitjum eftir og syrgjum,
en við munum svo sannarlega ylja
okkur við minningarnar og við
munum halda áfram að söðla hesta
okkar og ríða út undir skagfirsk-
um bláhimni um blíðsumarsnætur
og vertu viss, þú verður með okk-
ur í huga og hjarta.
Elsku Kári, Kristín, Arnar,
María og Axel þið hafíð misst svo
mikið vegna þess að þið áttuð svo
mikið. Kata gaf svo mikið og það
sem hún gaf getur enginn tekið
frá ykkur. Megi guð varðveita
ykkur og styrkja í sorg ykkar.
Foreldrum, systur og öðrum að-