Morgunblaðið - 30.10.1994, Blaðsíða 26

26 B SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER1994
MORGUNBLAÐIÐ
MATUR OG
VÍN
Það verður að segjast að það
sama á við eins og um svo
margt annað hér á landi að
íslenska villibráðin er einhver sú
skemmtilegasta sem völ er á í heim-
inum. Hreindýr, önd, gæs, súla,
skarfur og tjúpa. Allt eru þetta sér-
stæð hráefni, sem hægt er að fram-
reiða á lystilegan hátt. Því miður er
villibráðin hins vegar tiltölulega dýr
og því ekki á færi nema skotveiði-
manna og efnafólks að borða reglu-
lega t.d. hreindýr og ijúpu. Fyrir þá
sem vilja njóta þessara dásemda
náttúrunnar án þess að rúa sjálfa
sig inn að beini er tilvalið að nýta
sér þau tækifæri sem bjóðast er veit-
ingahús efna til villibráðarkvölda um
þetta leyti árs.
í Skrúð á Hótel Sögu var á dögun-
um boðið upp á villibráðarhlaðborð
fyrir 2.690 krónur um helgar en því
miður verður ekki framhald á. Til
nóvemberloka verður villibráðin
einnig allsráðandi í Blómasal Hótel
Loftleiða og þar kostar borðið 3.950
krónur en er þá fordrykkur innifal-
inn.
í báðum tilvikum var einstaklega
glæsilega staðið að málum og mikið
lagt í hlaðborðin. Þó að samsetning-
in sé í stórum dráttum svipuð (kalt
borð, heitir réttir, kjöt skorið í sal
og eftirréttahlaðborð) er stíllinn
Morgunblaðið/Sverrir.
KOKKAR Hótel Loftleiða við hlaðborð hlaðið köldum villibráðarkræsingum.
nokkuð ólíkur. Meira er lagt í fram-
setninguna á Loftleiðum og hún er
Morgunblaðið/Jón Svavarsson.
framúrstcfnulegri. Á meðan villi-
bráðarborð Sögu einkenndist af fág-
aðri íhaldsmennsku er léttleikinn og
hugmyndaflugið ráðandi á Loftleið-
um. Og þó auðvitað sé erfítt að al-
hæfa, þegar um jafn fjölbreytt úrval
rétta er að ræða, fannst mér ég einn-
ig greina smá áherslumun milli stað-
anna. Hið sérstaka bragð villibráðar-
innar var dregið fram á meira áber-
andi hátt á Loftleiðum og látið njóta
sín á meðan það var dempaðra á
Sögu og sósur þar meira afgerandi.
Svo er það bara spurning um hvorn
stílinn fólk vill frekar.
Ágætis vín voru einnig til boða,
sem hentuðu villibráðinni ágætlega.
Á Sögu sérpantað Bordeauxvín (H.
Secondat de Montesquieu), góður
Cabemet Sauvignon frá Kalifomíu
(Beaulieu Rutherford) og fýrsta vín-
ið frá franska Miðjarðarhafshéraðinu
Minervois, sem ég sé _hér á landi,
Chateau de Blomac. Á Loftleiðum
er hins vegar sérstakur vínseðill með
Rhone-vínum frá Paul Jaboulet.
Flest eru þau góð en segjast verður
eins og er að Hermitage „La Chap-
elle“ er eins og sniðið fýrir bragð-
mestu villibráðina.
Hvít og* freyð-
andi reynsluvín
Ný hvítvín og freyðivín hafa bæst á
reynslulistann og bragðaði Steingrímur
Signrgeirsson á nokkrum þeirra.
v. é
'í. -t/J

tafr

skelfísk eða léttsteiktum eða gufu-
soðnum físki er það tilvalið.
í Þýskalandi eru framleidd mörg
af bestu hvítvínum heims. Þegar
Þjóðveijum tekst best upp í fram-
leiðslu á Riesling-vínum eru þau
fá Chardonnay-vínin í heiminum,
sem standast þeim snúning. Því
miður em það hins vegar önnur
þýsk vín, sem ráðið hafa ríkjum á
markaðnum um árabil, ekki bara
hér á landi heldur í flestum ríkjum.
í hugum flestra er samasemmerki
á milli þýskra vína og ódýrra, sætra
og léttra vína, oftar en ekki í lieb-
fraumilch-stíl. Þetta er mjög miður.
Nú hafa þijú vín frá Þýskalandi
bæst inn á reynslulistann og því
miður verður að segjast að ekkert
þeirra sýnir Þýskaland frá sínum
bestu hliðum.
Frá framleiðandanum St. Ursula
í Pfalz-héraði koma vínin Sommer-
haus og Morio Muskat 1993. Raun-
ar er Sommerhaus ekki vín í eigin-
legri merkingu heldur víndrykkur,
blanda af víni og þrúgusöfum. Þar
af leiðandi er áfengismagn þess
mjög lágt eða 5% og verðið sömu-
leiðis eða 520 krónur. Hvað á mað-
ur að segja um svona lagað? Á
maður að afgreiða það með hroka
eða sýna ftjálslyndi og opinn hug?
Ef síðari kosturinn er valinn má
segja að þetta sé forvitnilegur
drykkur. Hann ilmar eins og ódýrt
þýskt vín og þegar honum er hellt
í glas hvæsir hann svipað og gos-
drykkur. Bragðið er töluvert sætt
og því ber að drekka Sommerhaus
eins kalt og mögulegt er. Hugsan-
lega kann þetta að vera svalandi
drykkur á sjóðandi heitum dögum
og ég gæti ímyndað mér að fyrir
fólk, sem öllu jafna drekkur ekki
vín, sé Sommerhaus aðgengilegri
en margt annað.
Það sama má segja um Morio-
Muskat (740 krónur) frá sama
framleiðanda. Morio-Muskat er yf-
irþyrmandi arómatískt vín. sæmi-
lega þétt í bragði en kannski örlít-
ið beiskt í lokin. Þessi þrúga er
blendingur af Silvaner og Pinot
Blanc þrúgunum en minnir á hvor-
uga. Þrúgan gefur töluverða sætu
í bragðið þó að það sé í raun frem-
ur þurrt og kann því að höfða til
fólks sem vill vínin sín ekki of þurr.
Ef það er borið fram með mat
myndi það líklega helst eiga við
austurlenskan mat.
Mörg bestu Riesling-vína Þýska-
lands koma frá Johannisberg í
Rheingau v/Rín. Þriðja þýska vínið,
sem nú er selt til reynslu, er ein-
mitt Johannisberger Erntebringer
1992 frá Langebach (790 krónur).
Því miður er það ekki mjög sann-
færandi, iimi og bragði stillt of
mikið í hóf. Varast ber að veita
vínið of kallt þar sem þá hverfa
þrúgueinkenni þess nær alveg.
Þrátt fyrir þessi orð verður þó
að taka fram að þessi vín eru svo
sem ekkert verri en flest þau þýsku
vín önnur, sem seld hafa verið hér
á undanförnum árum. Og þau eru
ódýr. En unnendur þýskra gæða-
vína verða áfram að bíða ... og
vona.
Vín sem ekki valda vonbrigðum
eru hins vegar vínin frá Chancel-
fjölskyldunni syðst í Rhone-héraði
Frakklands. Áður hefur hér verið
fjallað um rauðvín hen.nar, Chateau
Val de Joanis, en einnig hafa verið
tekin til sölu hvítvín og rósavín
undir sama nafni. Þessi fjölskylda
hefur gert mikið fyrir vínfram-
leiðslu í undirhéraðinu Cote de
Luberon og var frumkvöðull að því
að það fengi að bera skilgreining-
una appelation controlée. Öll eru
þessi vín góð en stjörnurnar að
mínu mati rauðvínið og rósavínið.
Rauðvínið kryddað og sólríkt en
rósavínið ferskt og gætt nokkrum
ávexti. Rósavín af þessq tagi hefur
sárlega vantað á markaðinn hér.
Það sem helst er hægt að segja
hvítvíninu til lasts er að það skort-
ir áberandi sérkenni og karakter.
Rétt eins og hin vínin tvö er það
hins vegar þægilegt, vandað og ber
góðu handverki vitni. Vín þar sem
gott jafnvægi er á milli ávaxtar
og sýru. Öll kosta vínin 1.110 krón-
ur.
Reynsluvín eru seld í verslunum
ÁTVR í Kringlunni, Heiðrúnu, Eið-
i$torgi og á Akureyri.
Vertíð fyrir
villibráðar-
unnendur
berast af því að skot-
veiðimenn séu villtir
uppi á heiðum er tíma-
bært fyrir unnendur
villibráðar að bretta
upp ermarnar o g byija
að skima í gegnum til-
boð veitingahúsanna.
eftir Steingrím Sigurgeirsson
Þegar fréttir fara að
ENN halda reynsluvínin að
streyma inn í ÁTVR og inn
á milli er að fínna athyglis-
verð vín. Frá Ástralíu koma tvö
freyðivín á góðu verði: Great West-
ern Brut (960 krónur) og Great
Western Rosé (960 krónur) frá
fyrirtækinu Seppelts. Great West-
ern Brut ættu einhveijir að kann-
ast við, þar sem að það var fáan-
legt á sérlista ÁTVR fyrir um ári.
Nú eins og þá er hér um mjög fram-
bærilegt freyðivín að ræða, þegar
tekið er mið af verði og líklega
besta þurra (brut) freyðivínið sem
hér er fáanlegt. Uppruni vínsins
leynir sér ekki og hinn mikli ferski
ávöxtur ætti að gera það að verkum
að jafnvel þeir sem alla jafna vilja
ekki þurr freyðivín ættu að geta
notið þess.
Örlítið sætara (ávaxtasætt en
ekki sykursætt) en jafnframt meira
um sig er rósafreyðivínið Great
Westem Rosé. Það sama á við um
það og systurvínið: Hin bestu kaup.
Mjög sæt ítölsk Asti-freyðivín
framleidd úr Muscat:þrúgunni hafa
lengi verið vinsæl á íslandi og selst
í miklu magni. Ein nýjungin er ein-
mitt slíkt vín: Asti Spumanti frá
framleiðandanum Toso. Það er létt
í áfengi (7%) og verðið, 620 krón-
ur, ætti að vera athyglisvert fyrir
unnendur slíkra vína.
Fyrir skömmu var fjallað hér um
rauðvínið Chateau Coucheroy frá
hinum frábæra framleiðanda
André Lurton í Bordeaux-héraðinu
í Frakklandi. Sala er einnig hafin
á hvítvíni frá honum og heitir það
Chateau Bonnet (1.050 krónur).
Þetta er vín frá undirhéraðinu En-
tré-Deux-Mers en þaðan koma flest
þurru hvítu Bordeaux-vínin. Lurton
svíkur ekki sem endranær og Bon-
net er eitthvert hið skemmtilegasta
Entre-Deux-Mers vín sem ég hef
bragðað. Það einkennist af græn-
um eplum og töluverð sýra gefur
góðan ferskleika. Þetta er nett,
elegant og kannski örlítið brothætt
vín, sem tvímælalaust nýtur sín
best með mat. Þar verða menn þó
að gæta sín á því að kæfa það
ekki með of þykkum sósum. Með