Morgunblaðið - 08.11.1994, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 8. NÓVEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMINIIIMG
+ Ólafía Þórðar-
dóttir var fædd
24. febrúar 1927 á
Firði í Múlasveit,
A-Barðastrandar-
sýslu. Hún lést á
Borgarspítalanum
30. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Berg-
ljót Einarsdóttir og
Þórður Jónsson
bóndi og hrepp-
stjóri á Firði. Þau
voru bæði ættuð úr
Múlasveit. Ólafía
átti fjögur systkini.
Elstur var Óskar bóndi á Firði,
hann var kvæntur Kristínu Þor-
steinsdóttur frá Litluhlíð á
Barðaströnd. Óskar er iátinn.
Næst var Guðbjörg, gift Hösk-
uldi Jóhannessyni veitinga-
manni og leigubílstjóra. Hösk-
uldur er látinn. Þriðja var Guð-
rún, gift Aðalsteini Helgasyni
bónda á Sveinanesi i Múlasveit.
Aðalsteinn er látinn. Fjórða var
Ingibjörg, gift sr. Arelíusi Ní-
elssyni. Þau eru bæði látin. Sjö
árum yngri en Ingibjörg var
svo Ólafía. Hún giftist Jóni Júl-
íusi Sigurðssyni útibússtjóra
hjá Landsbankanum, bæði í
Reykjavík, Höfn í Hornafirði
og Eskifirði. Þau eignuðust
MEÐ þessum línum vil ég minnast
móðursystur minnar Ólafíu Þórðar-
dóttur sem lést eftir alvarleg veik-
indi, sem hún tókst á við með kjarki
og bjartsýni. Upp í huga minn kem-
ur hve traustum og ósýnilegum
böndum þessi mæta kona var bund-
in mér og mínum alla ævi.
Fjörður í Múlasveit, þar sem Olla
fæddist og ólst upp, mátti teljast
eitt mesta höfðingjasetur sveitar-
innar, því þar var alltaf flest fólk
og mest umleikis bæði á sjó og
landi. Auk þess að vera ágæt bú-
jörð með margt fé á þeirra tíma
mælikvarða voru þar mikil hlunn-
indi, dúntekja, selveiði og kofna-
tekja. Ég á margar góðar endur-
minningar úr æsku sem tengjast
þeirri glaðværð sem þar ríkti, hve
fagurt var oft að horfa frá Firði út
á Breiðafjörð með þær mörgu eyjar
sem tilheyrðu landareigninni og
þær ferðir sem famar voru út í
eyjar og inn í íjörð á bátum við að
nytja dún og sel.
Þarna fæddist Olla og ólst upp
við þessi fjölbreyttu sveitastörf sem
unnin voru á þessu heimili, yngst
fímm systkina, bróður og þriggja
systra, börnum afa míns og ömmu
þeirra Bergljótar Einarsdóttur og
Þórðar Jónssonar hreppstjóra. Afi
var ákaflega hugþekkur maður,
ljúfur í umgengni, hafði sitt fram
með hægð, var léttur í máli, ræð-
inn, gamansamur og hló dátt og
Blómastofa
Friófinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öllkvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
fimm börn. Þau eru:
1) Halldóra Berg-
Ijót, f. 1952, gift
Agústi H. Þor-
björnssyni út-
gerðarmanni á
Höfn í Hornafirði.
2) Guðrún Júlía, f.
1959. Hún er hjúkr-
unarfræðingur
Heilsugæslustöðv-
arinnar á Höfn í
Hornafirði. Sam-
býlismaður Guð-
rúnar er Sigurður
Grétar Ragnarsson
verksljóri. 3) Þórð-
ur, f. 1961, banka-
maður í Landsbankanum. Sam-
býliskona Þórðar er Stefanía
Jónsdóttir hjúkrunarfræðing-
ur. 4) Ólafía Hrönn, f. 1962,
leikkona hjá Þjóðleikhúsinu.
Sambýlismaður hennar er Þór
Indriðason rithöfundur. 5) Sig-
ríður Ragna, f. 1970, nemi í
Háskóla Islands. Hennar sam-
býlismaður er Auðunn Atlason
ritstjóri. Ólafía vann lengi á
langlínu Landsímans. Eftir að
hafa fylgt eiginmanni sínum á
Höfn og Eskifjörð starfaði hún
hjá Bókaverslun Sigfúsar Ey-
mundssonar og Reykjavíkur-
deild Rauða krossins. Útför
hennar fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag.
oft í laumi. Ekki þótti hann refsi-
glatt yfirvald. Amma var ólík manni
sínum, oft alvarleg, hugsandi og
athugul á svip. Hún var mjög greind
og ákveðin í orðum og athöfn, frá-
bær að dugnaði og höfðingi mikill
í sjón og raun, stórbrotin og gestris-
in. Fjarðarheimilið var rómað fyrir
gestrisni og höfðingsskap enda var
þar oft gestkvæmt og margt fólk.
Mér hefur alltaf fundist að Olla
frænka hafí fengið í vöggugjöf það
besta úr fari foreldra sinna, þessa
fínlegu kímni hans afa og hæfileik-
ann til að sjá alltaf þetta spaugilega
í tilverunni og fari fólks og gera
létt gaman að ótrúlegustu atvikum
án þess þó að særa neinn, enda var
oft hlegið dátt að gamansemi henn-
ar, og var hún vinamörg og vin-
sæl. Besta leiðin til að fá fréttir af
frændfólkinu var að hringja í Ollu
því hún fylgdist svo vel með öllum
og var sérlega frændrækin. Hún
líktist líka ömmu, því hún var föst
fyrir og óhagganleg í þeim málum
sem samviska hennar og sannfær-
ing bauð og varði mál sitt með
sterkum rökum. Hún var líka rausn-
arkona heim að sækja og alltaf virt-
ist nóg til, einkum af kjarngóðum
íslenskum mat. Hún fagnaði gast-
um vel að gömlum íslenskum sveit-
asið og alltaf var vel útilátið ef
Olla skammtaði. Olla frænka var
afskaplega ættfróð og naut þess
að ræða um ættir og rekja þær.
Hún var í báðar ættir komin af
góðum og gildum vestfirskum ætt-
um sem bjuggu mann fram af
manni við Breiðafjörð og Djúp. Við
ræddum um Djúpadalsætt og
prestaættina af Snæfjallaströnd í
föðurætt ög ættina frá Ólafi lög-
sögumanni á Eyri og skyldmenni
Jóns forseta í móðurætt.
Hún var stolt af uppruna sínum
og fræddi mig um frændsemi okkar
sem hún gat rakið aftur og fram
þannig að ég vissi deili á ótrúleg-
ustu frændum. Eftirlætis tóm-
stundaiðja hennar var að leika golf
og spila brids og náði hún góðri
leikni í hvoru tveggja.
Olla giftist Jóni Júlíusi Sigurðs-
syni, bankaútibússtjóra frá Flatey
á Breiðafirði, góðum manni og
gegnum til orðs og æðis, fróðum
manni og vel að sér í flestu. Þau
eignuðust fimm börn, sem öll eru
gift og fjölgar afkomendum þeirra
með hverju ári. Þau hjónin vöktu
jafnan athygli hvar sem þau komu,
myndarleg á velli, skrafhreyfin og
kát. í nokkur ár bjuggu þau á
Hornafirði vegna starfa Jóns Júlíus-
ar við Landsbankann þar og báru
alltaf hlýhug til þess staðar eftir
að þau fluttu aftur suður og eiga
þar afkomendur. Þar voru þau búin
að koma sér upp sumarbústað í
fögru skógivöxnu umhverfi austur
í Lóni og á ég þaðan góðar endur-
minningar er ég kom þar ásamt
fjölskyldu minni og dvaldi hjá þeim
í góðu yfirlæti.
Ekki er hægt að hugsa sér betra
viðmót en systkinin frá Firði sýndu
hvert öðru svo aldrei kom til sund-
urlyndis og þá hjálpsemi sem alltaf
var hægt að veita, sérstaklega þeim
sem minna máttu sín og nú er þeirra
jarðvist lokið, móður minnar, Ósk-
ars og Ollu. Það var þeirra háttur
að halda sinni reisn þó á móti blési
og uppörva þá með bjartsýni og
hvatningu sem til þeirra leituðu.
Olla starfaði hjá Rauða krossi
Reykjavíkur hin síðari ár, en sem
ung stúlka vann hún hjá Landssím-
anum og veit ég að þar fór góður
starfskraftur því hún var úrræða-
góð og Stjórnsöm.
Mér og systkinum mínum og
börnum okkar er mikill söknuður
að Ollu, því frændræknari frænku
var ekki hægt að eiga. Ekki man
ég eftir neinu því boði sem haldið
var í minni ijölskyldu að hún léti
sig vanta eða ég hafi beðið hana
þeirrar bónar að hún tæki öðruvísi
en vel.
Eg bið því góðan guð að fylgja
þessari mætu konu og styrkja og
styðja eftirlifandi eiginmann og
börn um alla framtíð.
Þórður Arelíusson.
Það var e.t.v. ekki óvænt, andlát
tengdamóður minnar Ólafíu Þórðar-
dóttur, en það var engu að síður
sárt þegar það bar að. Það var eink-
um sárt börnum hennar og ættingj-
um og öllum þeim fjölmörgu sem
hún hafði kynnst á lífsleiðinni. Ólaf-
ía dó allt of snemma og hennar
andlát er harmdauði.
Það var fyrir tæpum fimm árum
sem ég kynntist Ólafíu, þá nýkom-
inn sem yngsti tengdasonurinn inn
í stóra íjölskyldu, alls fimm barna
og tengdabarna og þá átta barna-
barna. Og mér var tekið eins og
ég væri einn af fjölskyldunni og
hefði alltaf verið frá fyrsta degi.
Feimni eða óframfærni var ekki
fyrir hendi þegar ég kynntist
tengdaforeldrum mínum í fyrsta
skipti. Þar átti Ólafía að ég held
mestan hlut að máli. Með húmor
og hlýju tók hún á móti mér í Brúna-
landinu og bauð í kaffi. Og svo var
skrafað og skeggrætt í eldhúsinu
um allt og ekkert, þar sem saman
léku gaman og alvara. Oftar en
ekki hafði gamanið yfirhöndina.
Þeir kaffitímar lifa áfram og sú
minning er glaðleg og björt. En um
leið og ég gleðst yfir minningunni
hugsa ég til þess með trega að
Ólafía sé horfin á braut.
En leiðarlok á lífsins göngu þurfa
ekki endilega að vera sorgleg og
sár. Á þeim er önnur hlið; svarið
við spurningunni hvort gengið var
til góðs? Ólafía Þórðardóttir gat lit-
ið ánægð til baka, móðir fimm
barna og amma tíu barnabarna.
Hún lifði góðu lífi og gæfuríku og
var fjölskyldu sinni góð móðir,
amma og tengdamóðir, hún ól upp
börn, hélt stórt heimili og vann úti.
Slíkt er myndarlegt lífsverk.
Veröldin er full af andstæðum. í
lífinu felst dauðinn, í gleðinni felst
sorgin. Við gleðjumst yfir lífinu og
við syrgjum hina látnu. Þannig er
það einnig á þessari stundu. Líf
Ólafíu gleður þá sem áttu í því hlut-
deild, ótímabært andlát hennar vek-
ur upp sorg hjá þeim hinum sömu.
En sú sorg mun líða hjá að mestu
þó hún muni aldrei hverfa. Og eftir
stendur glaðvær minning.
Auðunn Atlason.
Mig langar að minnast í örfáum
orðum tengdamóður minnar, Ólafíu
Þórðardóttur, sem er látin langt um
aldur eftir erfið veikindi síðastliðin
tvö ár.
Kynni okkar hófust fyrir níu
árum, er ég kynntist Þórði syni
hennar. Frá fyrstu stundu hefur
hún reynst mér sem besta móðir
og sonum mínum hin ljúfasta
amma. Ólafía var góð heim að
sækja og hrókur alls fagnaðar.
Hennar er nú sárt saknað af eig-
inmanni, bömum, barnabörnum og
tengdabörnum. Við þessi þáttaskil
þegar leiðir skilja, í bili, þakka ég
samfylgdina, vináttuna og hlýjuna
og margvíslega hjálp.
Elsku Jón og börn, ég votta ykk-
ur mína dýpstu samúð og megi guð
vera með ykkur og veita ykkur
styrk eftir þennan mikla missi.
Eða eins og skáldið sagði:
Þótt líkaminn falli að foldu
og felist sem stráið í moldu
þá megnar Guðs miskunnarkraftur
af moldum að vekja hann aftur.
(Stef. Thor.)
Stefanía Gerða Jónsdóttir.
Ólafía, ein besta vinkona móður,
okkar er látin. Við systurnar áttum
því láni að fagna að kynnast Ólafíu
og h'ennar fjölskyldu á æskuárum
okkar á Hornafirði. Alltaf var okkur
vel tekið af þeim hjónum og þau
komu ávallt fram við okkur sem
jafningja, enda var það svo að oft
komumum við á heimili þeirra.
Ólafía hafði þann góða eiginleika
að koma alltaf auga á björtu hlið-
amar á lífinu, þess vegna þótti
okkur alltaf gaman að heimsækja
hana, þá var spjallað um menn og
málefni, og -skipti ekki máli hvort
talað var um mál sem efst voru á
baugi í blöðunum eða mál sem komu
upp í skólanum og aldrei vorum við
feimnar við að segja það sem í
bijósti okkar bjó, því að Ólafía virti
skoðanir bæði barna og fullorðinna.
Ólafía var mikill húmoristi, og
þar sem hún var, var jafnan mikið
hlegið. Mikið var gaman að heyra
hana segja sögur af utanlandsferð-
um þeirra hjóna, því alltaf gat hún
séð skoplegu hliðina á öllu, jafnvel
vandræðalegustu augnablikum.
Þegar íjölskylda hennar fluttist
til Reykjavíkur komum við oft við
í Brúnalandinu til þeirra Jóns og
Ólafíu. Þar var alltaf tekið mjög
vel á móti okkur og það fyrsta sem
við gerðum var að setjast í eldhús-
ið, heyra skemmtilegar sögur og
þiggja góðar veitingar.
Elsku Ólafía, við erum þakklátar
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, minningarnar um þig munu
lifa og eru okkur mikils virði.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir)
Elsku Jón, börn, tengdabörn og
barnabörn. Góður Guð veri með
ykkur ölffim.
Sólveig Margrét, Unnur
og Melrós.
Elsku Olla. Þú varst meira en
vinkona okkar alla tíð. Sannkölluð
stóra systir.
Þú hafðir þessa sérstöku skap-
gerð sem hjálpaði þér í gegnum líf-
ið og ekki síst gegnum veikindin,
þessa skapgerð sem er svo fáum
gefin, sambland af miklum húmor,
gleði og skilningi. Þú hafðir ekki
eingöngu áhuga á þinni fjölskyldu
heldur gafst okkur og fjölskyldu
okkar svo mikið, hvort sem amaði
eitthvað að, eða til að gleðjast.
Þannig munum við alltaf minnast
þín.
Elsku Olla. Þið Jón voruð svo
samhent að koma börnum ykkar
áfram í lífinu. Öll hafa þau gengið
menntaveginn og staðið sig vel í
lífinu. Það eru svo sannarlega góð-
ar minningar sem þú tekur með þér
til nýrra heimkynna. Við vitum að
barnabörnin eiga eftir að sakna
ömmu sinnar, hláturs hennar og
skilnings.
ÓLAFÍA
ÞÓRÐARDÓTTIR
Elsku Olla, þið Jón áttuð það
sameiginlegt að njóta þess að taka
á móti gestum af glæsibrag, þótt
undirbúningurinn hafi ekki alltaf
verið mikill. Þá var nú stutt í bó-
heminn, margar hugmyndir fædd-
ust, góðlátlegt grín gert að mönnum
og dægurmálum. Þú hafðir sérstaka
hæfileika til að sjá spaugilegu hlið-
arnar.
Elsku Olla, það var svo mikil
reisn yfir þér og gaman að sjá hvað
þú geislaðir af gleði þegar þú gast
sinnt þínum áhugamálum sem voru
brids, golf og ekki síst að fara í
verslunarferðir hér heima og er-
lendis. Þú fórst seint út á vinnu-
markaðinn aftur og hafðir svo mik- .
inn metnað að þú fórst í Versló,
enda hefðu þínir forustuhæfileikar
ekki notið sín til fulls annars. Þá
vorum við stoltar af þér, stóra syst-
ir.
Elsku Olla, sárt þykir okkur að
kveðja þig, en minningarnar munu
lifa með okkur og okkar fjölskyld-
um. Elsku Jón, Begga, Gunna,
Doddi, Lolla, Sigga, tengdabörn og
barnabörn, biðjum við góðan Guð
að vera með ykkur í sorginni.
Auður Þórisdóttir og
Erla Sigurhjörnsdóttir.
í sólhvítu Ijósi
hinna síðhærðu daga
býr svipur þinn
Eins og talblátt regn
sé ég tár þín falla
yfir trega minn.
(Steinn Steinarr)
Vinkona okkar hún Ólafía Þórð-
ardóttir, eða Olla eins og við köll-
uðum hana alltaf, er dáin.
Hún átti við langvarandi veikindi
að stríða sem hún bar með eindæm-
um vel og þrátt fyrir veikindin var
alltaf stutt í glettnina og góða skap-
ið sem hún átti í svo ríkum mæli.
Við vorum íjórar ungar og hressar
konur sem stofnuðum spilaklúbb
fyrir nærri fjörutíu árum og það
var alltaf svo gaman hjá okkur að
við þóttumst þess vissar að klúbbur-
inn okkar væri sá skemmtilegasti
í bænum, en svo flutti Olla með
fjölskyldu sinni út á land í nokkur
ár. Það var alltaf tilhlökkun að hitt-
ast og grípa í spil þegar hún skrapp
í bæinn. Eftir að hún flutti til baka
ákváðum við að endurreisa klúbb-
inn, en því miður varð það alltof
stuttur tími, því við áttum eftir að
segja svo margt og gera svo margt
skemmtilegt saman. Okkur er þó
efst í huga þakklæti fyrir að hafa
fengið að njóta hlýjunnar og glettn-
innar sem einkenndi hana Ollu vin-
konu okkar, hún átti alltaf nóga
gleði til að gefa öðrum.
Við sendum ijölskyldu hennar
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Klúbbsystur.
Það kom okkur ekki á óvart er
okkur barst fréttin af andláti Ólafíu
Þórðardóttur.
Ólafía hóf störf fyrir Reykjavík-
urdeild og Kvennadeild Rauða kross
Islands 1982 og starfaði óslitið þar
til hún varð að láta af störfum
vegna veikinda. Hún sá um bókhald
og gjaldkerastörf deildanna og
leysti þau störf af einstakri sam-
viskusemi. Hún var sérstaklega já-
kvæð og viðmótsþýð og var þess
vegna hugþekk þeim mörgu er
komu mánaðarlega að skrifborðinu
hennar með reikninga eða annað
er þurfti úrlausnar við.
Ólafía var einstaklega hnyttin í
tilsvörum og hafði ávallt gamanyrði
á takteinum. Hún var svo sannar-
lega hið jákvæða andlit deildanna
sem hún starfaði fyrir.
Hún var góður félagi okkar og
verður sárt saknað af félagskonum
kvennadeildarinnar.
Við þökkum af alhug störf henn-
ar og viðkynningu alla. Eigin-
manni, börnum og öðrum ástvinum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Sigurveig H. Sigurðardóttir,
Karitas Bjargmundsdóttir.