Morgunblaðið - 17.01.1995, Qupperneq 53

MORGUNBLAÐIÐ
UNGLINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 17. JANÚAR 1995 53
Búðarkona eins og mamma
eða leikari eins og pabbi

[
!
1
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
(
(
I
lonías
stöðu-
mæla-
vörður
Loftur
Reynir
Eins og klumpur i
STJÖRNUR G
STé RFLSKAR
ARAMÓTASKAUP Ríkis-
sjónvarpsins var að vanda
á gamlárskvöld. Ein leik-
kvennana í skaupinu var Helga
Braga Jónsdóttir. Hún kom einnig
fyrir augu
landsmanna í
sjónvarpsleik-
ritinu um Jör-
und hunda-
dagakonung
og leikur leiðindapúka í Stundinni
okkar. Helga Braga er líka á fjöl-
um leikhúsanna, í Kirsubeijagarð-
inum með Frú Emilíu og nú síðast
í Kabarett í Borgarleikhúsinu. Það
er því meira en nóg að gera hjá
þessari ungu leikkonu sem útskrif-
aðist úr Leiklistarskóla íslands
fynr fimm árum.
Ég var einhvern veginn aldrei
neinn unglingur þannig lagað. Ég
var alltaf alveg ofsalega venjuleg
og sem barn frekar mikil rola,
utan við mig og mikið í mínum
heimi. Ég er einkabarn móður
minnar og var kannski svolítið í
minni eigin draumaveröld. Svo
gerist það svona um tólf ára aldur-
inn að það koma þessar líka breyt-
ingarnar, ég hafði hvorki verið
feit eða mjó heldur svona ofur-
venjuleg, bara allt í lagi og engin
vandamál þar. Svo bara allt í einu
gerast þessar þvílíku hormóna-
breytingamar ég bara spratt út
algjörlega. Það hefði svakaleg
andleg áhrif, ég ætlaði bara að
drepa mig, ég bara spratt út í
orðsins fyllstu merkingu. Ég er í
dag næstum því eins og ég var
þá. Maður hefur kannski fitnað
og farið til baka en ekkert hækkað
eða breyst að neinu ráði, þetta var
alveg svakalegt að breytast svona.
Þetta hafði í för með sér þvílíkt
álag, ég var bara hlaupandi með
hnífinn alla Brekkubrautina uppi
á Skaga, og mamma á eftir.
Ég varð ofsalega þunglynd og
tók þetta nærri mér. En ég tók
þetta svolítið snemma út, svo jafn-
aði ég mig og fór að vera í Skaga-
leikflokknum, fékk þar útrás fyrir
alla orkuna. Fyrsta stóra hlutverk-
ið mitt var Lína Langsokkur þegar
ég var 15 ára, það var svo gaman
°g ég gerði allt, söng, hló, dans-
aði og fór flikk flakk og var inni
á sviðinu allan tímann. Það að
maður væri hræddur við nokkurn
skapaðan hlut var ekki til, og eng-
inn efi um eitt eða neitt. Eins og
unglingar eru þegar þeir eru æðis-
legastir, þá er ekki verið að efast
um hlutina heldur er bara heimur-
inn tekinn inn, gleyptur. Ég fór
svo í fjölbraut og þar var leikfélag
og ég var voða mikið í því, þannig
að ég tók þessa stefnu strax. Pabbi
minn er líka leikari og það kom
aldrei annað til greina en að verða
búðarkona eins og mamma eða
leikari eins og pabbi. Ég hafði
reyndar meiri áhuga á að verða
leikari en það kom smátímabil
þegar ég var þriggja ára sem ég
efaðist og hugðist verða búðar-
kona en svo eftir það varð ég aft-
ur harðákveðin. Eg var óþolandi
nemandi ég var svo samviskusöm,
var látin lesa Gunnarshólma og
kennarinn sagði við hina nemend-
uma; „Hlustiði nú á Helgu Brögu
lesa.“ Ég var rétt á mörkunum
að vera með prófessorsstimpil.
Ég get varla sagt að ég hafi
haft önnur áhugamál en leiklist-
ina, ég var reyndar alltaf í dansi,
fór í alla dansa sem hægt var. ég
ætlaði mér líka einhverntíma að
verða ballerína, ég þráði það svo
mikið að ég laug í systur mína og
vinkonur í Reykjavík að ég væri
í ballet, þó konan sem ætlaði að
setja upp balletskólann hafí hætt
við og ég aldrei fengið neina ballet-
tíma. Það voru mér slík vonbrigði
að e"kkert yrði
úr þessu, ég
tók það bara
ekki alveg inn
svo ég tók á
það ráð að
ljúga að systur minni og vinum.
Það trúir því enginn en ég var
oft svo óframfærin, ef ég fór út í
búð þá þurfti ég að bíða alveg
extra lengi af því ég kom mér
ekki að búðarborðinu, þetta er ein-
hver rolugangur eða ég var svona
utan við mig. Ég er svolítið klofinn
persónuleiki að því leyti, pabbi er
svona líka, hann dettur út. Svo á
ég einhveija aðra hlið sem er hlið-
in eins og allir halda að maður sé,
en það fer allt eftir því í hvemig
skapi maður er og í hvernig
stemmningu maður er. Maður
tekur upp á alveg geðveik-
um hlutum
á ungl-
ingsár-
unum, ég
varð voða
dramatísk
og skapstór
Ég hafði
alltaf
verið
svo róleg og svo allt
í einu kom eitthvað
hrottalegt skap. Ég
held að það sé al-
gengt hjá ungling-
um að skapið breyt-
ist eitthvað, enda
ganga unglingar í
gegnum þvílíkar breytingar.
Ef ég hefði ekki
fæðst inn í þetta
karma að verða leik-
kona þá hefði ég
sennilega stúder-
að miklu meira,
mér finnst ég
alltaf eiga
Ég hefði
sennilega farið í frönsku í há-
skólanum og guðfræði, ég á nú
hreinlega eftir að gera það. Mér
fínnst svo skemmtilegt að pæla
í hlutum eins og trú, andlegum
málefnum, sagnfræði, mér finnst
ég eiga þetta allt eftir.
Maður er stundum að hugsa um
unglinga og hvernig það er að
vera unglingur. Ég bjó einn vetur
í Hafnarfírði og þurfti stundum
að taka strætó, og þá sér maður
unglinga. Ég glápti bara á þau
því mér finnst þau svo falleg og
eitthvað svo björt framtíð að horfa
á þetta fólk. Það er svo mikið af
skilaboðum í gangi hvemig maður
eigi að vera og það sem mér finnst
mikilvægt fyrir alla, ekki bara
unglinga, er að hlusta á sig sem
manneskjy, vera trúr og standa
með sjálfum sér.
„Zoph
Dröfn
Gunnar
j a>
*o c
s-i
co c
Þaö er spurning
Hvað var það
skemmtileg-
asta sem
þú gerðir í
fyrra?
Ragnar 15 ára.
Að vinna í unglingadeildinni
í leikfélaginu
Andri 14 ára
Unglingavinnan í sumar
Jón Stefán 14 ára
Að vera í leikfélaginu
Ráðhildur 14 ára
Unglingavinnan