Morgunblaðið - 19.08.1995, Blaðsíða 32

32 LAUGARDAGUR 19. ÁGÚST 1995
MORGUNBLAÐIÐ
ELÍNBORG
SIGBJÖRNSDÓTTIR
+ Elínborg Sig-
björnsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 3.
september 1911.
Hún lést á Borgar-
spítalanum að
morgni 11. ágúst
síðastliðins. For-
eldrar hennar voru
Sigbjöm Björasson
frá Ekru og Þór-
anna Jónsdóttir. El-
ínborg átti þijú
systkini, Jón, Þór-
arin og Guðfinnu
sem öli era látin.
Elínborg giftist 24. nóvember
1933, eftirlifandi eiginmanni
sínum Haraldi Hannessyni út-
gerðarmanni. Hófu þau búskap
sinn í Vestmannaeyjum og
bjuggu þar alla tíð. Elínborg
og Haraldur eignuðust fimm
börn og era fjögur þeirra á lífi.
Þau eru: Unnur, f.
27.10. 1933, gift
Magnúsi B. Jóns-
syni og eiga þau
fjögur börn, Ásta,
f. 28.11. 1934, henn-
ar maður var Oskar
Haraldsson, en Osk-
ar lést 22.8. 1985
og eignuðust þau
fjögur börn, Hann-
es, f. 4.10. 1938,
giftur Magneu M.
Magnúsdóttur og
eiga þau þijú böra,
Sigurbjörg, f. 1939,
d. 1942, Sigurbjörg,
f. 1.10. 1945, gift Friðriki Má
Sigurðssyni og eiga þau tvö
böra. Elínborg var húsmóðir,
en um tíma vann hún í eldhúsi
sjúkrahúss Vestmannaeyja.
Elínborg verður jarðsungin frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag og hefst athöfnin kl. 14.
KÆR AMMA mín, er ekki lengur
hér á meðal okkar. Hún hefur lokið
sínu ævistarfi, nær 84 ára að aldri.
Myndugleiki ömmu var í einu og
öllu. Hún var alltaf svo vel til höfð
og klædd. Heimili ömmu og afa við
Birkihlíð ber vott um smekkvísi og
víða má sjá verk hennar. Ömmu
féll aldrei verk úr hendi, hún var
alltaf með handavinnu, saumaði og
pijónaði heil ósköp og nutum við
öll góðs af því. Þegar kíkt var í
„Birkjó“ voru ávallt kökur og klein-
ur á borðum. Brúntertan hennar
naut þó sérstakra vinsælda hjá allri
fjölskyldunni.
Hag fjölskyldunnar bar amma
alltaf vel fyrir bijósti. Amma fylgd-
ist vel með öllu og var áhugi henn-
ar á íþróttum þar engin undantekn-
ing. Hugur hennar var oft við hand-
knattleikslið ÍBV, en þar áttu þau
amma og afí einn sonarson og tvo
dóttursyni, þá Halla, Sigga og
Sibba. Þegar líða tók á keppnistíma-
bilin og stigin stóðu á sér byijaði
amma að heita ákveðinni upphæð
á Landakirkju, ef sigur ynnist í leik.
Og það stóð ekki á því, leikir fóru
að vinnast nær undantekningalaust.
Alla vega er það ljóst að þessi áheit
voru dijúg. Einu sinni sem oftar
kom ég í „Birkjó“ á meðan á beinni
útvarpslýsingu stóð frá útileik IBV.
Sátu þá amma og afí við eldhús-
borðið, með útvarpið á milli sín,
amma orðin eldrauð og æst af
spenningi svo mér stóð ekki á sama.
En allt gekk upp í leikslok og hún
náði sér aftur niður eftir smá tíma.
Ekki liðu nema 20-30 mínútur
þangað til amma var farin að ókyrr-
ast aftur, hún var að kíkja út um
dyr og glugga. Jú, nú var hún að
bíða eftir að ljósin á fjöllunum yrðu
kveikt, því þá færi flugvélin með
strákana að koma til baka. Fyrr
færi hún ekki að sofa.
Félagsstörf voru ömmu hugleik-
in, hún starfaði vel fyrir þau félög
sem hún var í, t.a.m. Kvenfélagið
Líkn, Kvenfélag Landakirkju,
Slysavamadeildina Eykyndil og
ekki hvað síst Félag eldri borgara,
en með félögum sínum þar áttu
amma og afi góðar stundir við spil,
ferðalög, dans, gönguferðir o.fl.
Eitt verður það þó sérstaklega
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LIUA SIGURÐARDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést 10. ágúst sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Margrét Halldórsdóttir,
Garðar Halldórsson,
Kolbrún Halldórsdóttir,
tengdasynir og barnabörn.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS BJARNASON,
Skálavík,
Stokkseyri,
lést á Hrafnistu miðvikudaginn 16. ágúsþ
Ingibergur Magnússon, Anna Jósefsdóttir,
Kristín Magnúsdóttir, Símon Símonarson,
Marta Magnúsdóttir, Benedikt Benediktsson,
Stella Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar,
JÓNA GUÐBJÖRG TÓMASDÓTTIR,
andaðist 17. þessa mánaðar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Tómas Óskarsson,
V. Svava Guðnadóttir.
MINNINGAR
sem ég mun sakna við fráfall ömmu.
Það er spilamennskan. Ég og Jó-
hann, eiginmaður minn, höfum spil-
að mikið við ömmu og afa undanfar-
in ár. Ég og amma spiluðum alltaf
saman. En okkur til óblandinnar
ánægju var dálkurinn þeira oftast
nær lengri og breiðari en okkar.
Elsku afi, víst er að tilvera þín
mun breytast þegar ömmu nýtur
ekki lengur við. Þið hafið átt saman
tæp 62 ár í hjónabandi og alltaf
verið svo samrýmd og samhuga við
allt. Það ber að þakka. Heit ósk
mín er að við getum öll veitt þér
stuðning og þrek á þessari sorgar-
stund í lífí okkar.
Hafdís Hannesdóttir.
í dag fylgjum við til grafar elsku-
legri ömmu okkar, Elínborgu Sigur-
bjömsdóttur eða Boggu eins og hún
var alltaf kölluð.
Við viljum í örfáum orðum þakka
henni fyrir allar þær samverustund-
ir sem við áttum með henni, bæði
þegar við heimsóttum ömmu og afa
til Vestmannaeyja og þegar þau
komu til okkar í Mosfellsbæ.
Amma var mjög félagslynd og
naut hún sín best þegar fjölskyldan
var öll samna komin, eða í hópi
góðra vina.
Hún var fómfús kona og alltaf
reiðubúin að rétta hjálparhönd þegar
á þurfti að halda og nutum við góðs
af því, og þökkum við fyrir það.
Ámma var mjög trúuð kona og
trúði hún því að annað líf tæki við
að lokinni þessari jarðvist og trúum
við að vel hafi verið tekið á móti
henni, þar sem hún dvelur nú.
Elsku afi, mamma, Ásta, Hanni
og Sibba, missir ykkar er mikill og
biðjum við góðan guð að styrkja
ykkur í sorginni.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú
mund sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.“
(Spámaðurinn)
Halli, Ásthildur, Sibba
og Helena og fjölskyld-
ur þeirra.
Elsku amma. í dag kveðjum við
þig hinstu kveðju. Margs er að
minnast og margt að þakka. Óneit-
anlega brá manni mikið að fá frétt-
ir af andláti ömmu sem ég hafði
stuttu áður kvatt hressa og ánægða
á leið í sumarfrí til útlanda en mik-
ið hafði hún hlakkað til ferðarinnar.
Amma hefur ætíð skipað vegleg-
an sess í hjarta mínu og ég á ömmu
og afa margt að þakka. Um nokk-
urra ára skeið voru þau mér sem
fósturforeldrar þar sem ég hafði
herbergi hjá þeim frá fermingu og
þar til ég sjálfur fór að búa. Fyrst
bjó ég hjá þeim í Fagurlystinni og
síðan eftir gos á Heiðaveginum og
í Birkihlíðinni. Þetta voru góð ár.
Amma og afi reyndust mér vel og
var oft gaman að spjalla við þau
um lífið og tilveruna. Amma og afi
hafa einnig reynst fjölskyldu minni
sem sannir vinir og það var orðinn
óijúfanlegur hluti tilverunnar að
líta við í Birkihlíðinni hjá þeim. Hin
seinni ár skapaðist sú hefð að amma
bauð mér í mat í hádeginu á föstu-
dögum og því var það ætíð tilhlökk-
unarefni að bíða eftir að næsti
föstudagur rynni upp. Þetta sýnir
meira en margt annað hversu góð
og elskuleg amma og afi voru. Það
er því mikill missir að amma skuli
nú hafa kvatt þetta líf.
Fýrir mína hönd, konu minnar og
sona vil ég að leiðarlokum þakka
þér fyrir allt, allar góðu stundimar,
umhyggjuna og handleiðsluna í
gegnum árin. Við munum sakna þín
mikið og munum geyma minninguna
um elskulega ömmu í hjarta okkar.
Elsku afi. Við sendum þér og
fjölskyldu þinni okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur og biðjum algóðan Guð
að styrkja ykkur og vemda. Saman
munum við heiðra minningu ömmu
um alla framtíð.
Elksu, afi, Guð blessi þig.
Haraldur Oskarsson
og fjölskylda.
Hér vil ég með fáeinum orðum
minnast elskulegrar langömmu
minnar Elínborgar Sigbjörnsdóttur
eða Boggu eins og hún var alltaf
kölluð. Elsku Bogga amma er dáin!
Það er erfítt að sætta sig við það,
en svona er það nú sem lífið geng-
ur fyrir sig. Nú hvílir þessi góðhjart-
aða kona í örmum Guðs. Og er
henni nú ætlað annað, jafnvel
stærra hlutverk í heimi Paradísar,
þar sem við sameinumst að loknu
þessu lífi. Þar sem allir lifa í sátt
og samlyndi. En minningarnar um
hana Boggu ömmu eru allar hlýjar
og góðar og munu þær ylja mér
um hjartarætur, hugsanirnar um
hana langömmu. Þessar minningar
munu lifa sem ljós í lífi mínu og
þeirra sem voru jafn lánsamir og
ég að hafa fengið að kynnast þess-
ari einstöku konu. Þegar ég heim-
sótti þau langömmu og langafa í
Fagurlistina var manni alltaf tekið
með opnum örmum, alltaf sömu
hlýju og góðu móttökumar, alltaf
heilu hlaðborðin af nýbökuðum kök-
um eða góðum mat þótt enginn
fyrirvari væri á manni. Þegar ég
fór að hugsa um allar þær góðu
stundir sem við áttum saman var
þetta mér mjög ofarlega í huga:
Þegar ég var úti í Eyjum í júní sl.
að keppa á pæjumótinu ásamt liði
mínu og áttum við að keppa mjög
mikilvægan leik. Þau létu sig sko
ekki vanta á völlinn, þarna sátu þau
langamma og langafi með Unni
ömmu og fylgdust með leiknum.
Þetta sýnir hversu sérstök þau voru
og hvað þau sýndu bæði börnum
sínum, barnabörnum #og barna-
barnabörnum mikinn áhuga á því
sem þau höfðu fyrir stafni. Að lok-
um vil ég þakka þér, elsku Bogga
amma, fyrir allar góðu samveru-
stundimar sem við áttum saman.
Guð geymi þig og varðveiti.
Elsku langafi, Unnur amma,
Ásta, Hanni, Sibba og fjölskyldur,
missir okkar er mikill og mun lang-
amma skilja eftir sig stórt skarð í
lífi okkar allra. Megi algóður guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Helga Björk Haraldsdóttir.
Hún amma er dáin. Það var und-
arlegt að vera vakin upp við sím-
hringingu að morgni föstudagsins
11. ágúst sl. og tilkynnt að amma
hefði kvatt þetta líf. Það var erfitt
að trúa þessu þó að amma væri
orðin nærri 84 ára gömul. Reyndar
hafði hún veikst skyndilega daginn
áður og verið flutt á Borgarspítal-
ann og andaðist því eftir mjög
stutta sjúkralegu.
Það er margs að minnast frá
þeim árum sem við amma áttum
samleið og hún var úm margt sér-
stæður og skemmtilegur persónu-
leiki. Ég man fyrst eftir mér hjá
ömmu í stóra húsinu hennar, Fagur-
lyst, sem stóð við Urðarveg 16, sem
því miður fór undir hraun í eldgos-
inu 1973. Þangað var gott að koma
og alltaf var tekið vel á móti manni.
Einnig var gott að fá að leika sér
á stóru lóðinni sem umlék Fagur-
lystina. Hjá ömmu og afa í Fagur-
lystinni bjuggu oft vertíðarmenn
um lengri eða skemmri tíma og
ávallt reyndist amma þeim vel.
Einnig bjó þar um langt árabil Jón-
as Jónsson frá Stokseyri, en hann
átti og gerði út Baldur VE 24 með
afa. Jónas var einstakur maður og
bamgóður og þannig var tvöfalt
tilefni að líta við í Fagurlyst, enda
var alltaf eitthvað góðgæti á boð-
stólum.
Amma og afi giftu sig árið 1933
og hófu búskap í húsi sem nefnt
var Garðurinn en síðar festu þau
kaup á Fagurlystinni, sem Jóhann
Þ. Jósepsson, alþingismaður hafði
byggt, en amma fór i fóstur til Jó-
hanns eftir að hún missti móður
sína ung að árum. Amma og afi
bjuggu tímabundið í Reykjavík eins
og aðrir Eyjamenn í gosinu en fluttu
fljótlega aftur út í Eyjar. Bjuggu
þau í fyrstu að Heiðavegi 46, en
síðan keyptu þau hús að Birkihlíð
5. Það var alltaf líflegt í Birkihlíð-
ini og ömmu leið aldrei betur en
þegar sem flestir voru hjá henni.
Má segja að Birkihh'ðin hafi verið
miðstöð fjölskyldunnar, því þangað
litu inn einhveijir úr fjölskyldunni
á degi hveijum. Oft að loknum
vinnudegi eða um helgi var venja
að líta við í Birkihlíðinni og spjalla
og ekki hvað síst að þiggja kaffi
og brúntertu, kleinu eða annað góð-
gæti. Ekki var síður gaman að hafa
börnin með enda þótti þeim klein-
urnar hjá ömmu lostæti. Amma
Bogga, eins og börnin kölluðu hans,
skipaði virðulegan sess í hugum
þeirra. Á hveiju aðfangadagskvöldi
kom fjölskyldan saman hjá ömmu
t
Elskulegur sonur minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir og afi,
ÓMAR VÍÐIR JÓNSSON
bifvélavirki,
Nýbýlavegi 70,
Kópavogi,
sem lést á heimili sínu 10. ágúst, verð-
ur jarðsunginn frá Áskirkju mánudaginn
21. ágúst kl. 13.30.
Þórunn Þorvarðardóttir,
ívar Örn Ómarsson, Aldfs Guðlaugsdóttir,
Ólafur Hjörtur Ómarsson, Katri'n Björnsdóttir,
Fjóla Ýr Ömarsdóttir,
Unnar Jónsson, Auðbjörg Jónsdóttir,
Kristfn Jónsdóttir, Ulrich Schmidhauser,
Áslaug Jónsdóttir, Óskar Ingimarsson
og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, afi og langafi,
ÁSGEIR SIGURJÓNSSON
fyrrverandi bifreiðastjóri,
Grandavegi 47,
Reykjavík,
lést á öldrunardeild Landakotsspítala
föstudaginn 18. ágúst sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Bergþóra Baldvinsdóttir,
Helga Ásgeirsdóttir, Guðni Eiriksson,
Una Ásgeirsdóttir, Einar Einarsson,
Fjölnir Björnsson, Eva Gestsdóttir,
Sigríður Björnsdóttir, Oddgeir Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.