Morgunblaðið - 07.01.1996, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 7. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavik • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Tommi og Jenni
Ferdinand
Smáfólk
ARE YOU SURE?
ARE YOU POSITIVE?
rzr

6-1+
Ul£lL,U)E CAN'T TELL
l/NTIL U)E TRY IT,
v CAN U)E ? ^
Ertu viss? Ertu hand- Já, við vitum það ekki
viss? fyrr en á reynir, er það?
Þá það, þú hafðir rétt
fyrir þér... ég leit í
öfuga átt...
ÍBÚAR í miðbænum eiga oft erfitt með að fá svefnfrið um
helgar, segir greinarhöfundur, og telur að á þeim sé brotið.
Hinn
kléni miðbær
Frá Berglind Steinsdóttur:
ÉG ER miðbæingur til nokkurra
ára. Framan af var miðbæjarlíf
mitt allfriðsælt og ég hafði ekki
meiri eða merkari umkvörtunarefni
en hver annar.
Upp á síðkastið hafa hins vegar
„skemmti“staðir fjölgað sér eins og
kanínur, í óþökk mína og fleiri sem
búa í þessu hverfí. Samkvæmt lög-
reglusamþykkt skulum við eins og
aðrir landsmenn hafa frið um næt-
ur. Þetta ákvæði er þó þverbrotið
flestar helgar ársins og gildir einu
við hversu marga og hversu hátt-
setta maður talar, engin finnst bót-
in.
Ekkert þak er á fjölgun staða
og eftirlit með framgangi mála
ónógt eftir að leyfið er komið inn
á borð. Því öll eru jú leyfín veitt
með fyrirvara í byrjun. Leyfin eru
skilyrt en sé skilorðið brotið er ansi
langt í refsinguna. Hvaða skilaboð
fá veitingamenn þarna?
Fyrir tæpum tveimur árum
breyttist teppabúð gegnt húsinu
mínu í veitingastað. Fyrst var sótt
um leyfi fyrir kaffihússrekstri með
mjög takmarkaðan opnunartíma.
Viku eftir opnun var sótt um þenslu
leyfis á þeim forsendum að ekki
væri hægt að lifa af kaffi- og köku-
sölu. Þið getið rétt ímyndað ykkur
hvprt þurfti að betla um leyfið.
íbúar götunnar véku sér að fram-
kvæmdamönnum og inntu eftir eðli
rekstursins. Veitingamenn fullviss-
uðu spyrjendur um að þeirra gestir
yrðu ekki til vandræða! Væruð þið
almennt tilbúin til að lofa slíku?
A daginn hefur líka komið að
„þeirra gestir" eru í góðri aðstöðu
til að fylgjast með okkur hinum
megin götunnar við eldhússtörfin
eða hvað annað sem við tökum
okkur fyrir hendur, svo fremi við
höfum ekki dregið fyrir. En það
höfum við vitanlega allajafna. Nú
býr allur þorri fólks við það að ein-
hver getur séð inn um glugga þess
endrum og eins en að vera boðið
upp á bjórkrús með er nú ekki algilt.
Þetta er samt hégómi samanbor-
ið við hávaða og annað ónæði sem
hlýst þráðbeint af þessari staðsetn-
ingu og „þeirra gestum". Gatan
stíflast stúndum af leigubílum sem
voka yfir staðnum í hagnaðarvon.
Það er ekki lengi gert þar sem
gatan er þröng fyrir. Af þessu hlýst
augljós og auðheyrður erill. Tónlist-
arsmekk bareigenda er þröngvað
upp á hlustir okkar næstu ná-
granna; t.d. núna fyrir jólin blésu
menn í lúðra fyrir utan staðinn seint
á kvöldin. Má ég ekki velja mína
tónlist sjálf? Má ég ekki jafnvel
velja þögn, spjall, lestur ...?
Við fyrri eigendur (því staðurinn
hefur a.m.k. einu sinni verið seldur)
var gert munnlegt samkomulag um
þessi hagsmunamál. Það var brotið.
Bæði var hátalari hafður úti, hlið
var ekki sett upp til að afmarka
pall eins og lofað var og svívirðileg-
ast er þó síbrotið á þagnarhelgi
heimilanna. Eins og margir vita
bregst lögreglan ljúfmannlega við
ef partí í heimahúsum angra ná-
grannana og skakkar leikinn, en
þessi skilgetnu partí peningavonar-
innar gera ekki meira en að rétta
hana við í sæti sínu.
Að kvöldi nýársdags voru ein-
hveijir á kránni að gera sér glaðan
dag. Slæmt var að þeirra glaði dag-
ur þurfti að halda fyrir öðrum vöku,
verra að hann ágerðist eftir því sem
miðnættið fjarlægðist og gleðinni
linnti ekki fyrr en lögreglan var
kvödd á svæðið langt gengin þijú,
enda má til sanns vegar færa að
þegar þarna var komið sögu hafi
samkvæmiið verið orðið talsvert
einkalegt.
Kaupmenn kvarta undan tjóni
og óþrifnaði, mest um helgar. íbúar
kvarta undan óþrifnaði og óhljóð-
um. Ef þig verkjar í tönn ferðu til
tannlæknis, ef ljósið í mælaborðinu
sýnir rautt ferðu með bílinn í við-
gerð, annars hlýtur eitthvað undan
að láta. Vandamálið í miðbænum
er til staðar, eftir hveiju bíðum við?
BERGLIND STEINSDÓTTIR,
Ingólfsstræti 4, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt f
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.